Alþýðublaðið - 08.02.1941, Blaðsíða 2
/
TILKlfNNINfi.
/ /
Þeir, sem tryggðir eru sjá Líftryggingarfélaginu „Dan-
mark“ samkvæmt skírteinum sem hljóða á danskar krón-
urs eru beðnir að gefa sig fram við aðalumboðið og fram-
vísa skírteini nú þegar. Iðgjöldum fyrir þessi skírteini
verður fyrst um sitt veitt móttaka í íslenzkum krónum svo
að tryggingarnar haldist í gildi meðan núverandi styrjald-
arástand varir. Sama gildir um vexti af lánum í dönskum
krónum.
Skírteinin falla úr gildi á venjulegan hátt, ef iðgjöld
eða vextir er ekki greitt á réttum tíma.
ÞÓRÐUR SVEINSSON & CO. H.F.
Líftryggingardeild.
Tilky nning
frá rfkisstjárninni.
í tilkynningu ríkisstjórnarinnar, dags. 23. des-
ember 1940 í 71. tölublaði Lögbirtingablaðsins
er skýrt frá því, að girðing hafi verið lögð þvert
yfir Hvalfjörð, hér um bil í 317° stefun frá
suðurenda Hvaleyrar í Hvalfirði. Girðing þessi
er merkt með duflum og er hættuleg skipum.
Nú hefir brezka herstjórnin tilkynnt, að skipum
sé bannað að sigla inn fyrir framangreinda
girðingu. Ef óskað er eftir að sigla skipum inn
fyrir girðinguna, verður að leita aðstoðar
brezkra flotayfirvalda í Reykjavík, sem munu
veita nauðsynlega leiðsögu.
Reykjavík, 6. febrúar 1941.
Tllkynning
Frá og með deginum í dag hælckar allur akstur með
fólksbifreiðum.
Innanbæjarakstur, minnsti túr, kr. 1.50
Tímaakstur — 7.50
Utanbæjarakstur 5 aurar á hvern hlaupandi kílómeter.
Frá sama tíma er allur akstur gegn staðgreiðslu.
Bífreiðastoðvarnar í Reyiyavík.
Svelnafélag húsgagna~
bólstrara 10 ára.
LAUGARDAGUR 8. FEBR. 1941.
VEINAFFÉLAG húsgagna-
bólstrara er 10 ára um
þessar mundir. Það var stofnað
28. janúar 1931 með aðeins 9
meðlimum. í fyrstu stjórn þess
voru: Ragnar S. Ólafsson, Kon-
ráð Gíslason, og sem varamenn:
Meyvant Jónsson og Jón Björns-
son.
Eins og skiljanlegt er var
starf þessa litla félags ekki mik-
ið, og allra síst fyrstu árin. Til
dæmis greiddu meðlimir engin
gjöld til félagsins fyrst í stað.
En fljótlega varð mönnum það
Ijóst, að félagið gat ekki starfað
alveg févana. Var þá ákveðið
5 kr. gjald á ári á mann. Þegar
fráleið fóru félgasmenn að sjá
enn betur nauðsyn þess að efla
fjárhag félagsins, einkum með
það fyrir augum, að gera félag-
ið fært um að styrkja meðlimi
sína í veikindatilfellum, og
voru hin stærri verklýðsfélög
höfð þar til fyrirmyndar. Eftir
2 ára félagsstarf var gjaldið
fært úr 5 kr. upp í 2% af laun-
um sveina. Fast tillag til félags-
ins er nú kr. 1.50 á viku.
Fyrstu samningar félagsins
við vinnuveitendur voru gerðir
31. okt. 1935. Með þessum samn
ingum voru ákveðin lágmarks-
laun kr. 1.45 um klst. fyrir full-
gilda sveina. Kaup nýsveina kr.
1.30 og eftirvinna kr. 2.00 um
klst. Einnig 6 daga sumarfrí
með fullu kaupi og nokkrar
fleiri kjarabætur.
Næstu samningar eru svo
gerðir 19. maí 1937. Með þeim
AU>VOUBS-AaiÐ
eru gerðar lítilsháttar breyting-
ar á kaupi, og auk þess ákvæði
um dýrtíðaruppbót samkvæmt
vísitölu.
Síðustu samningar eru frá 1.
jan. 1941. Með þeim gerist sú
breyting, að vinnudagurinn
styttist úr 10 klst. niður í 9 klst.
án þess að kaup væri skert að
mun.
í apríl 1940 var stofnaður
styrktarsjóður innan félagsins,
og gera félagsmenn sér vonir
um að hann geti orðið til mik-
illa hagsbóta í framtíðinni. —
Þegar á fyrsta ári var styrkur
veittur úr sjóðnum.
í febrúar 1937 gekk félagið
í Aþýðusamband íslands, og
hefir fulltrúi þess þar verið Sig-
valdi Jónsson, sem einnig hefir
verið formaður félagsins.
Þegar skipulagsbreyting var
gerð á iðnráðinu kaus félagið
fulltrúa í það.
Stjórn félagsins skipa nú:
Ragnar S. Ólafsson, Gunnar
Kristmannsson og Godtfred
Haraldsson.
Þó starfsemi félagsins hafi í
mörgu verið ábótavant á liðn-
um árum, er full ástæða til að
ætla, að það komi meðlimum
snum að miklu gagni á ókomn-
um árum.
Félagi.
Títuprjónar.
1. Maðurinn, sem ekki fann
Ameríku þykist nú hafa fundið
hina einu réttu línu í verkalýðs-
málum. Ætti það að mæla með
honum, að hann hefir aldrei
haft nein áfskipti af málefnum
verkalýðsfélaganna, nema að of-
sækja þau og ráðast gegn
hverri réttarbót, sem þau hafa
borið fram fyrir hönd félaga
sinna. í einum af leiðurum sín-
um í heildsalablaðinu Vísi gerði
hann nýlega að umtalsefni
kosningaúrslitin í Dagsbrún og
gladdist að vonum yfir at-
kvæðatölu íhaldsins. í þessari
grein sagði hann, að betra hefði
verið fyrir Alþýðuflokksverka-
menn að hafa samstarf við í-
haldið um stjórnaruppstillingu,
þá hefðu þeir að minnsta kosti
fengið fulltrúa í stjórn félags-
ins.
2. Það er rétt að taka það fram
enn einu sinni, að það var ákveð
ið þegar í haust, eftir að séð var,
að íhaldsmenn ætluðu að svíkja
það, að láta Dagsbrún ganga í
Alþýðusambandið, að hafa
ekki oftar samvinnu við íhald-
ið í stjórn verkalýðsfélags. Það
var þá einnig komið í ljós, að
fulltrúar íhaldsins voru fyrst
og fremst fulltrúar atvinnurek-
enda. Þegar stjórnin í Dags-
brún sat á rökstólum um hags-
munamál verkamanna, stóðu
fulltrúar íhaldsins í stöðugu
símasambandi við atvinnu-
rekendur og tóku aldrei ákvarð-
ir fyrr en þeir höfðu fengið lín-
una frá þeim. ,
3. Við slíka menn er ekki hægt að
hafa samvinnú. Þess vegna var
fulltrúum Óðins tilkynnt er þeir
komu til viðtals við Alþýðu-
flokksverkamenn í vetur, að Al-
þýðuflokksverkamenn myndu
stilla upp eigin lista.
4. Mgbl. skýrir gleiðgosalega frá
því, að hlutfallskosning hafi
farið fram í stjórn og trúnað-
arráð Verkal.fél. Bjarma á
Stokkseyri og telur úrslit
kosninganna sýna sigur íhalds-
manna. Kosningin fór fram rétt
eftir áramótin. A-listinn fekk 42
atkvæði en B-listinn 18, en
hann var studdur af íhaldinu og
var unnið fyrir hann með hin-
um venjulegu bardagaaðferðum
Glaessen og verkfallið
f veitlngahúsunum.
EGGERT CLAESSEN, fram-
kvæmdarstjóri Vinnuveit-
endaféílag's íslands skrifar í Morg
únblaðið í dag langa grein um
tærkfaUið í veitingahúsum og er
sýnilega reiður.
Claessen talar um, að það sé
einsdæmi að jafnungt félag og
Sjöfn skulu gera slíkar kröfur
sem raun ber vitni um, og þá
sérstakiega þar sem sammngar
félagsins séu tæplega ársgaimlir.
Þessu er þvf til að svara, eins
og ég hefi reyndar svo oft áð-
ur gert í samtali við Claessen,
að þó félagið sætti sig eftir at-
vikum við þá samninga, er gerð-
ir voru í fyrra, voiru það ekki
neinir eilífðarsamningar, sem al-
duei yrði breyting á.
Kröfur þær ,sem Sjöfn barfram
þykir Claessen óeðlilega háar,
en ég hefi einnig skýrt fyrir hon-
Um ástæðuna ti'l þess, en þær
eru fyrst og fremst að aðstæö-
ur fyrir veitingahúsin eru allt aðr
ar nú trl þess að geta greitt
sómasamlegt og sanngjamt kaup
en var þegar1 fyrri samningar fé-
lagsins voru gerðir, og svo hitt
atriðið, að stúlkurnar verða að
afkasta meiri vinnu nú vegna auk
innar aðsóknar en áður .
Claessen tekur það fram, að
12 .gr. samningsins frá í fyrra
hafi verið þverbrotin og því skal
ekki neitað. En hinsvegar vil ég
Claessen til fróðleiks halda á-
fram með 12 .gr. þvi hún er
Iengri en það sem birt var í
Mgbl. Áframhald greinarinnar er
svo: „Veitingamenn mega ekki
taka til starfa á starfssviði því
sem um ræðir í samningi þess-
unn, annað fólk en starfsfólkið
sem stendur að samningnum eða
ler í öðru félagi innan Alþýðusam
bands Islands". Þetta ákvæði
samningsins hefir af hálfu veit-
ingamanna verið þverbnotið, því
það hefir komið á daginn, að
á mörgum veitingastaðannia vann
ófélagsbundið fólk, t .d. á Hótel
Skjaidbreið (svo einhver staður
sé tilgreindurj er nú haldið áfram
að vinna með því ófélagsbundna
fólki sem þar va-r þegar verk-
fallið hófst.
Claessen er augsýnilega gram-
ur yfir því, að öllum veitinga-
húsunum skyldi ekki vera lokað
um leið og lokað var hjá með-
limuim Vinnuveitendafélagsi'ns. Á-
stæðan fyrir því að það var ekki
gert var sú, að stúlkumar vilidu
taka fullt tillit ti'l þess mikla
fjölda fólks, sem veitingiastaðina
sækir að staðaldri ,og vildu þær
ekki verða þess valdandi, að fólk
kæmist hvergi inn til þess að fá
sér mat og drykk. Einnig drepur
Claessen á það, að stúlkurnar
geri svo háar kröfuir til þeirra
veitingamanna, sem em i Vinnu-
veitendafélaginu,, en hinir eiigi að
greiða saimkvæmt gömlu samn-
ingunum .
Það má furðulegt heita, að
máður sem Claessen skuli leyfa
sér að halida slíku fram, þar sem
honum hefir verið margsinniis
íhaldsmanna. Fengu íhaldsmenn
þannig 1 mann í stjórn af 5 og
4 af 15 í trúnaðarráð. Það er
von að Mogginn sé gleiður.
x—y—z.
tjáð, að þégar gerðir hafa veiio
samningar við þá sem nu er
verkfail hjá, munu hinir, sem ut-
an Vinnuveitendaféiagsins stainda
verða látnir ganga inn á sams-
konar samninga. Reyndar má
segja, að óþarfi sé að undriast
eða láta sér bregða, þó að hitt
og þetta lnomi frá þeim mianni,
því ýmsu ætti maður a3 vera
farinn að venjast úr þeirri átt-
'inni.
Ciaessen heldur því fram, aö
ég^eða stúlkurnar hafi ekki feng-
ist til þess i þeirn samniingaúm-
leitUinU'mi, sem fram hafa farið,
lað slaka í neiinu frá þeim kröf-
Um, sem settar voru fram i byrj-
lun. En þetta eru vísvitandi ó-
sannindi. Strax á fyrsta samn-
mgafundinum lýsti ég því yfir,
að þetta væri sett frarn sem
frumdrög að samnimgi, og þeg-
ar svo væri, væri tilætluniin su,
að slaka til á hinum ýmsu lio-
uim: enda er Claessen það vamtur
samningamaður, að liann veifr
þetta vel.
Satt er hið fomkveðna, að sök
bítur sekan, og sjást þess liósUst
dæmin á Claessen, því hann svíð-
uir undan sök siinni, en hún er
sú, að hanin hefir reynt af fremsta
megni að fá ístöðulitlar stúíkur
til þess að svíkja félag sitt með
því að segja sig úr því, þegar
verst gegnir, og taka upp viinnu,
vitandi þó hva-ða meðferð og á-
1 lit þær stúlkuir sem slíkt gera,
munu sæta hjá alþýðu landsins:
og samtökum hennar.
Claessen segir, að mér farist
ekki að nota illyrði út af slfku,
þvd sjálfur sitji ég í glerhúsi í
þeim efnum. Þessu vil ég svara
með því, að óvandaðri er .eftir-
leikurinn, euda gat Claessen fylli-
lega búist við því, að sömiu vopn-
luim yrðí b-eitt gegn honum, sem
hann beindi að stéttarfélagi
stúlknanna. Það er ekki nerna ó-
sköp eðlilegt, aö hornrnn svíði, að
það skyldi takast, að fá usnbjóð-
endur hans til f>ess að gera'
samninga, án þess a-ð hann væii
að spurður, en það sýnir, að veit-
ingamenn vilja semja, en er
haldið frá þvi af Claessen sjáíf-
uim, til verndar hinu margbrotna
„principi“ um að láta enga
grunnkaupshækkun .
Aðdróttanir Claessens i minn
garð get ég látið mér í léttu
rú-mi liggia, eins og það, að ég
hafi hellt óbótasköirimum, iliyrð-
lum og hótunum yfir varn.ar]ausa
konu, því þótt ég hefði nú gert
þetta, s-em ekki er rétt, þá er sút
Iíona, sem hann, sjálfan Claessen,
hefir að baki, svei mér ekki'varn-
arlaus.
Að þessu sinni nvun ég ekki
svara Claessen fleiru, en vil að
endingtui seuja honurn, að stúlk-
Uirnar eru nú ákveðniari en nokkra
sinni áður, að láta ekiki imrlan
fyrr en þær haf-a fengið allvem-
lega lagfærinigu á kaiupi sínu og'
kjörum.
Reykjavík, 8. febr. 1941.
Jón Sigurðssoit.
Úíbreiðið Alþýðublaðið!