Alþýðublaðið - 27.02.1941, Blaðsíða 2

CTMMTUDAGUR 27. FEBR 1941.
AfJ>YÐ*»!5LAÐIÐ
I: lIMyiilml
frá úfflntningsnefiid
um hækkun á lágmarkskaupverði á ísvörðum fiski til
útflutnings.
Fyrst um sinn, þar til öðruvísi verður ákveðið, er það
skilyrði sett fyrir' útflutningsleyfi á ísfiski, sem keyptur
er til útflutnings, að kaupverð hans sé .ekki lægra en hér
segir:
Þorskur, slægður
Þorskur, slægður og hausaður
Ýsa, slægð
Ýsa, slægð og hausuð
I Rauðspetta 250 gr. og þar yfir
Þykkvalúra (Lemon-sole) 250 gr.
og þar yfir
Sandkoli 250 gr. og þar yfir
Bannaður er útflutningur á kola, sem vegur pndir
250 gr.
Framangreint lágmarksverð nær bæíii til fiskkaupa
í íslenzk og útlend skip.
Reykjavík, 27. febrúar 1941.
kr. 0,50 pr. kg.
— 0.62-----------
— 0.50--------
— 0.62--------
— 1.50 -------
/ .
— 1.50--------
— 0.50 -------
Útsvör
árið 1940, sem greiða ber af kaupi þeirra skv. lög-
um nr. 23, 12. febrúar 1940, eru nú öll FALLIN í
GJALDDAGA. Síðasta 1/7 hlutann ber að greiða
af launum starfsmanna fyrir febrúar.
Þeir kaupgreiðendur, sem hafa ekki skilað bæj-
argjaldkera innheimtum útsvörum frá starfs-
mönnum sínum, eru beðnir að gera skil N Ú
ÞEGAR.
BORGARRITARINN
Fasteignssfeatíar—Dráítanfeitir
Fasteipnagjöld til bæjarsjóðs Reykjavíkur árið
1941, uúsaskatt, lóðarskatt, vatnsskaít, svo og lóð-
arleigu, er féllu í gjalddaga 2. janúar þ. á., verður
að greiða bæjargjaldkera fyrir 3. mars. Að öðrum
kosti falla DRÁTTARVEXíir á gjöldin.
Borprrltarlnn.
Jón Sigurðsson;
Blekkingar Glaessens ut af
deilunni á veitingahúsunum
♦
,Jazistakvæðíð“ '
INHVER „GUMMI“ ritar
A-í g-einarkorn í Alpýðublaðiö
25. þ. m., þar sem hann deilir
aíl mjög á útvarpserindi, sem
Magnús. Jó'nssoa prófessor flutti
kvöldið áður.
Óþarft ætla ég að taka upp
þykkjuna fyrit M. J., þar eð haun
mun vera maður til þess að sjá
fyrir sínum báti.
En þar eð greinarhöf. fyllist og
vandlætingu vegna kvæðis þess,
sem M. J. las í lok erindisins,
mun ég draga huluna frá nafni
höf., svo „Gummi“ gangi þess
eigi dulinn, hver sé hinn rétti
faðir „nazistakvæðisins“, er hann
nefnir svO'. Greinarhöf. færir þau
rök fyrir máli sínu, að í kvæðinu
sé öllu og öllum útsvínað —
einnig alþingism'önnuinum —
bæ:ir han;n við, eins og þeir telj-
ist eigi með „öllu pg ölium".
Hér fer á eftir kvæðið, og get-
ur nú „Gummi“ glímt í næði
við nazistadraug þann, sem hann
hefir vakið upp úr kvæðinu. —
Sækjast þar sér um líkir.
Gerist nú hart í heimi,
hæíturnar víða á sveimi.
Allt gengur upp og jiiður,
engum er búinn friður.
Aukast nú glópskugjöldin,
grimm eru pennavöldin.
Bregðast nú Ásaættir,
allar á btnlú vættir.
Geipandi skáldin gaia,
grenjandi lýðinn fala,
kveðandi urn klækimálin,
kný'andi úr skeiðum stálin.
Vkandi vonir misstar,
verandi kommúnistar.
Hampandi heimskuskoitti,
hafandi guð að spotti.
Af stefnum er lýður Ieikinn,
af löstur.um sérhver hrsykinn.
Fláræði og flokkaspilling
fer utm landið í trylling.
Sannleikann sífellt lita,
Sólgnir í féitatn blta,
^ stjórnmála-auri orpnir,
andlega saiman skorpnír.
Dárlega hædd er dyggðin,
tínengjum er þekkust lygðin.
Á burt eru táp og trúin,'
1 try.ggð er í óbyggð flúin.
Einn svíkur öðrum betur,
annara dæmi hveíur
©kki til dýrra dáða,-
en dugvrana Lokaráða.
Vakni nú íslands vættir,
ver'ði með grönnum sæíttir.
Landið byggist með lögum,
'svo 'o'að verði í scgum.
á our-tu sé lymskulundin,
Lbtó sé aftur bundinn.
Aö ve'li má Höður hníga,
úr helju skal Baldur stíga.
, Það lætur að Iikum, að eigi
muni aðrir hafa aðgang að Al-
^þýðubiaðinu með dulnefndar
greinar en menn, sem eru því
mjög handgengnir. Gæti því
greinarhöf. verið e'nn af áhrifa-
mönnum flokksins. Nú vill svo
meinlega t'l, að ég var í Alþýðu-
fjokknum, þegar ég orti hið um-
rædda kvæði, og hefi verið æ
síðan. Mætti því svo fara, að
greinarhöf. ætti þann starfa fyr-
ir höndum, að skyggnast um
bekki innan f.okksins og hreinsa
til. Er eigi með öliu óhugsandi,
að fíeiri reynist nazistar í fliokkn-
IMORGUNBLAÐINU í gær
er grein eftir Eggert Claes-
sen, þar sem hann reynir að
hnekkja þeim sannleika er sagð-
ur var í Alþýðublaðinu þ. 22.
þ. m„ um þá svívirðilegiu kúgun
er veitingamenn og Vinnuveit-
enda!é'agið beittu starfsstúlkur
á veitingahúsum í deilu þeirra.
Mun Claessen hafa reynt að fá
ve:tingamenn sjálfa til að svara
umræddri grein en ekki fengið
þá til þess og má segja þeim
til hróss, þótt slæmir séui, að
einhvern snefil e:ga sumir þeirra
enn af sómatilfmningu, eða' svo
mikla að þeir treystast ddti til
að neita staðreyndum, en þar til
in u" Cl' e sen sig ekfc: of góðan.
Má telja það fuirðu djarft, að
Claessen skuli þora, fyrir hönd
( veitingamauna, að neita því að
búgm hafi verið beitt við stúlk-
umar og annað starfsfólk, því
það er flestum kunnugt, að veit-
ingamenn sögðu ekki aðeins stúlk
unum, heldur einnig hljóðfæra-
leikurum, að skilyrði fyrir að fá
vinriura væri það, að viðkomandi
væi eléki í félagi innam Alþýðu-
sambandsins. Neiddu þeir á þenn
an hátt fjölda stúlkna tál þess
að segja sig úr stéttarfé’agi sínui.
Ef Claessen eða veitingamenn
óska, er ég iteiðubúinn til þess
að standa við þessi orð mín á
hvaða vettvangi sem þeir helst
kjósa. En þessi verknaðuir veit-
ingamanna er herfilegt brot á
4 gr. vinnulöggjafarimnar, en hún
hljóðar svo: Atvinnurekendum,
veikstjónnm og öðrum trúnaðar-
mönnum atvinnurekenda er ó-
he'milt að r&yna að hafa áhrif á
sljórnmálasktoðanir verkamanna
sinna, afstöðu þeirra og afsltifti
af stéttar- eða stjðrnmálafélög-
um, eða vinmudeilum með a. upp-
sögn úr vinnu eða hó:un um slíka
uppsögn, b. fjárgneiðslum, lofioið-
um um hagnað éða neitunum á
rétímætum greiðslum.
Pá segir Claessen, að almenntur
vilji hafi ektó verið hjá starfs-
stúlkunum til þess að fara út í
vinmuítöðvun og fá kjör sin bætt.
En þetia em hin herfilegustu ó-
sanrindi, því vinnustöðvunin viar
samþykkt við allsherjaratkvæða-
greiðslu með7 76 atkvæðum gegn
aðeins 7. Pær hinar, sem ektó
gm'ddu atkvæði, hefðu ámiðanr
lega komið pg sagt nei við at
kvæðagrelðsluna, ef þeim hefði
ve'ið á móti skapi að viinmu-
stöðvun yrði hafin.
um að dómi „Gumma“, ef kvæði
þetta reynist ærið til þess að
brennimerkja mig sem nazista.
Sé greinarhöf. afur á móíi e'nn
af þeim guðsvoluðu vesalingum,
sem haldnir erU þeirri brjálsemi,
að sjá nazista og aðrar forynjur
hvert sidm þeiri blimskak'ka ia'ugun-
um, nenni ég eigi að eiga við hann
orðastað. Slíkur brjálæðisberserk-
ur hlýtur samkvæmt eðli sínu að
vaða fnoðufellandi í gegn um
fylkingar og á bonum að sannast
það, sem forðum var kveðið:
„Ekki sér hann sína menn,
svo hanm ber þá líka.“
Hjörtur frá Rauðamýri.
Claessen segir enm fremutr, að
þær aðferðir Alþýðusambandsinso
að fyrirskipa matsveinum, veit-
ingaþjónum og hljöðfæraleikur-
um að leggja niður vinnu stúlk-
u um til s yrktar, megi með sannl
heiia rieglulegar kúgunaraðferðir*
En svo er fyrir mælt í lögum Al-
þýEurambandsins, að sambandints
teri að gangast fyrir gagnkvæm-
um stuðningi stéttarfélaga hvert
við annað í verkföllum, verk-
bönnum og hvers konar deilum
um kaup og kjör, enda séu þær
deilur viðurkenndar af samband-
inu. Nú þorði ektó einu siinni fé-
Iagsdómur að neita því, að sam-
fcandið stæði að deiilu þessari, og
var því stópun Alþýðusambands-
ins til viðkomandi félaga full-
kom'ega lögmæt og að öllu leytí
sjálfsögð. Enda sannaÖist það I
réttarhöldunum, að matsveinum
og veitinigaþjónum var efeki geb-
Iegt að halda áfram störfum sín-
um nema að grípa inn í þats
störf, sem stúlikumar höfðu lagt
niður, eða að öðrum kosti að
vinna með verkfa’Jsbrjótum.
Claessen heldur þvi fram, aS
í félagi veitingamanna sé fjöldi
veitingamanna um allan bæ, en
Umrætt verkfall matsveina og
hlpð 'æmleikara hafi aðems, verið
fceint gegn þremur þeirra, sem
sé Hótel Borg, Hótel ísland og
Oddfeilowhúsinu. Alþýðusam-
bandið hafi því hér verið að ráft*
a;t sérstakiega á þessa þrjá veit-
ingamenn, sem ekkert hafi tfi
saka unnið. Glaessen veit vel a&
aðeims á þessum þremur stöðum
af þeim veitingastöðum sem deifc-
an var við, voru hljóðfæraleikan*
ar og aðeins á tveún öðrum stöð-
Um voru matsveinar og var lagt
fy;ir þá eins og á hinum þremur
fyngneimdu húsum að leggja nið-
ur vinnu sem þeir og ger'ðu. Um
þá staðhæfingu Claessens að allir
veitingamenn hafi frá upphafl
staðið saman í þvi að kúga
stúlkurnar og neita að semja við
þær, er það að segja, að hann
hefir sjálfur viðurkennt það áð*
iur í blabagnein, að svo er ekkL
því einn veitingastaður innan
Vinnúveitendafélagsins gerði
samning við AlþýðusambaindiS
og sýndi þar með aö til vort*
veitingamenn, sem vildu setmja
við félag stúlknanna og greiða
þeim sæmilega. En kúgun Vinnu-
veitendafélagsins yar eklti aðeins
látin ganga út yfir stúlkúmar, og
féliag þeirra, heldur og einnig
þá veitingamenn sem fullan vilja
vildu sýna til samkomulags. Þeim
meðlim Vinnuveitendafélagsins,
sem aðili var að samningnum,
var tilkynnt, að ef formanni fé-
félags veitinngamanna hefði ekki
borist umræddur samningur fyr-
ir tilíekinn tíma með áritun Um
að hann væri úr gildi fallinn
mundi bonum verða gert að
greiða fimm þúsund kröna sekt
til hjálparsjóðs félagsins. Tilþess
að sektin þyrfti ekki að grpiðast,
féil Alþýðusambandið frá samn-
ingnum.
Petta atvik sýnir, að vilji nokk
urra veitingamanna var til samn-
Frh. ó 4. síðu.