Alþýðublaðið - 24.03.1941, Blaðsíða 4
3VUNUDAGUR 24. MARZ 1941
MÁNUDAOUR
Næturlæknir er Kristbjörn
Tryggvason, Skólavörðustíg 33,
sími 2581.
Næturvörður er í Laugavegs- og
Ingólfsapóteki.
ÚTVARPIÐ:
18.30 íslenzkukennsla, <2. fl.
19,00 Þýzkukennsla, 1. fl.
19.25 Þingfréttir.
20,00 Fréttir.
20.30 Um daginn og veginn (Vil-
hj. Þ. Gíslason).
20.50 Hljómplötur: Létt lög.
20,55 Útvarpssagan: Kristín Laf-
ransdóttir, eftir Sigrid Und-
set.
21.25 Útvarpshljómsveitin:
Frönsk þjóðlög. — Einsöng-
ur (Ólafur Friðriksson): a)
L. Spohr: Sveinar kátir
syngið. b) Jónas Helgason:
Þar fossinn í gljúfranna. c)
Helgi Helgason: Þá sönglist
ég heyri. d) Edv. Grieg: Nú
hækkar þak og hvelfist. e)
Agathe Bacher-Gröndal:
Horfinn er dagur. f) Helgi
Helgason: Þrútið var loft.
g) Sænskt þjóðlag: Engan
grunar. h) Sigf. Einarsson:
Yfir voru ættarlandi.
21.50 Fréttir. Dagskrárlok.
Næturvarzla bifreiða:
Bæjarbílastöðin, sími 1395.
Söngfélagið Harpa
hefir samæfingu í kvöld kl. 8 Vz
á venjulegúm stað. Áríðandi að
allir mæti. Stjórnin.
Reykjavíkur Annáll h.f.
sýnir revyuna „Hver maður sinn
skammt“ í kvöld kl. 8.
Hallgrímskirkja
í Reykjavík kl. 10,00 frá M. S.
Forðum í Flosaporti.
Revyan verður sýnd annað
kvöld kl. 8 vegna fjölda áskor-
ana. Fjöldinn allur varð frá að
hverfa á síðustu sýningu og er nú
tækifærið fyrir þá að sjá leikinn
F.U.J.
Talkórinn hefir æfingu í
' kvöld kl. 9. Áríðandi að
allir mæti.
AIÞÝÐUBLAÐIÐ
annað kvöld. Langt er nú síðan
að sýnt var síðast, og stafar það
af því hve húsið hefir verið skip-
að. Eru þetta þó þægindi fyrir þá,
sem leikinn sjá annað kvöld, því
tíminn hefir verið nægur til end-
urbóta á ýmsan hátt. Nýir brand-
arar hafa verið teknir í leikinn,
nýjustu söngvar o. fl. Er þetta til-
valið tækifæri fyrir þá, sem fylgj-
ast vilja með því, sem gerist í
bænum. Aðgöngumiðasala kl. 4—7
í dag.
Eyrbekkingafélagið
hélt mjög fjölmennan fund í
gær í Oddfellowhúsinu, og stóð
hann frá kl. 2—5V2. Félagið telur
nú um 150 félaga. Þeir Eyrbekk-
ingar, sem enn hafa ekki skráð
sig í félagið geta gert það hjá
Lárusi Bl. Guðmundssyni í Bóka-
verzlun ísafoldar.
Sðrð loftðrás á Ber-
lín i nótt.
Bílslys í gær
í Svinahrauni
SEINNIPARTINN í gær varð
alvarlegt bifreiðarslys efst
í Svínahrauni. Bifreiðin R 1248
endastakkst á breiðum, sléttum
vegí og slasaðist einn farþeginn
og bifreiðarstjórinn.
Auk bílstjórans voru í bílnum
þrír drengir um fimmtám ára
gamlir. Einn þeirra, SigUrvin
Sveinsson, Brúarenda, slasaðist
á baki, brjósti og höfði og var
fluttur á Landisspítalann. Leið
honum sæmilega í morgun.
Bílstjórinn meiddist eitthvað,
en ekki svo, að þyrfti að flytja
hann á spitala. Tveir drengjanna
sluppu ómeiddir.
Bíllinn var að koma úr Hvera-
gerði.
ðgurles bál urn miðbiit borg-
arinnar.
SPRENGJUFLUGVÉLAR
Breta gerðu mikla loft-
árás á Berlín í nótt. Var
bæði eldsprengjum og
sprengjum af stærstu gerð
varpað niður yf ir miðbik
borgarinnar og urðu af svo
mikil bál, að brezku flug-
mennirnir sáu þau á heim-
leiðinni úr 150 km. fjarlægð.
Ameríkskir fréttaritarar í
Berlín segja, að margar sprengj
ur hafi komið niður í sendi-
herrahverfið svonefnda, það er
við göturnar Wilhelmstrasse og
Unter den Linden, þar sem
skrifstofur hinna erlendu sendi-
herra eru, en jafnframt kansl-
arabústaður Hitlers og skrif-
stofur utanríkismálaráðherrans
Ribbentrops.
Loftárásir Þjóðverja á Eng-
land í nótt voru óverulegar og
engin árás var gerð á Londón.
HERSKIP HITLERS
{ Frh. af 1. síðu.
verk að ráðast á flutningaskip
Breta. Hins vegar er gengið út
frá því, að þau muni forðast alla
árekstra við hin brezku herskip.
Hingað til er ekki vitað, að
víkingaskipunum hafi orðið neitt
vemlegt ágengt.
Bæði „Scharnhorst“ iog „Gnei-
senau“ tóku þátt í árásinni á
Noreg í fyrravor. „Scharnho!rs,t“
lenti þá saman við brezka or-
Uistubeitiskipið „Renown“ log varð
fyrir nokkrum skemmdum, en
tókst að flýjia í dimmviðri og
ó,sjó.
Skipin eru hvort um sig 26000
smálestir að stærð.
Iðnneminn,
1.—2. tbl. 8 árg. er nýkomið út.
Efni: Hvers má vænta? eftir Árna
Beck, Stærsta krafan, eftir Jón
Örn Ingvarsson, Fram til starfa,
eftir Stefán O. Magnússon, ísl.
æska, kvæði eftir Guðjón M.
Kristinsson, Félag rafvirkjanema,
eftir Sigurodd Magnússon, Endur-
reisn Bindindisfélags Iðnskólans,
NÝJA Bfd B
Ærsladrósin frá
Arizona.
(ARIZONA WILDCAT.)
Aðalhlutv. leikur af fniklu
fjöri hin 12 ára gamla
Jane Withers
og hinn bráðskemmtilegi
Leo Carillo.
Aukamynd:
Minnisverðir viðburðir.
Filming the Big Thrills.
Sýnd klukkan 7 og 9.
GAMLA Blð
Kvæntar tveimnr.
(MY FAVORITE WIFE.)
Ameríksk gamanmynd frá
RKO Rdio Pictures. Aðal-
hlutverkin leika:
Irene Dunne,
Cary Grant og
Gail Patrick.
Sýnd klukkan 7 og 9.
Sveðju 01 mlBBlngaratbðíD
vegna skipshafnarinnar af vélbátnum Hirti Péturssyni
fer fram í Dómkirkjunni þriðjud. 25. þ. m. kl. 1 e. h.
AthÖfninni verður útvarpað.
9 ■
Lík Unnars Hávarðssonar verður flutt til Eski-
fjarðar með Esju.
Oskar Jónsson.
leikin þriðjudag kl. 8. Aðgöngumiðar frá kl.
4—7 á mánudag og eftir kl. 1 á þriðjudag. Sími 3191.
NÝJAR VISUR! NÝIR BRANDARAR!
94 THEOÐORE DREISER:
JENNIE GERHARDT
ati. Svo kom fréttin um að faðir hans væri dáinn.
Lester varð mjög sorgbitinn og áhyggjufullur. Það
þjáði hann, þetta, sem þeim hafði farið á milli. Faðir
hans hafði verið honum mjög góður og honum fannst
leiðinlegt, að hann hafði orðið að hryggja gamla
manninn í elli hans. Hann minntist þess nú, þegar
faðir hans sat með hann á hné sínu og sagði honum
sögur frá bernskuárum sínum heima á írlandi. —
Archibald gamli hafði verið mjög heiðarlegur kaup-
sýslumaður. Lester átti honum það að þakka, hversu
hreinskilinn hann var og hversu _ ríka tilhneigingu
hann hafði til þess að horfast í augu við staðreynd-
irnar. Hann óskaði þess nú, að gamli maðurinn væri
enn á lífi, svo að hann gæti sætzt við hann. Honum
datt jafnvel í hug, að gamla manninum hefði þótt
vænt um Jennie, ef hann hefði kynnst henni.
Þegar hann kom til Cineinnati var grenjandi stór-
hríð. Lítil umferð var á götunum. Þegar hann kom
út úr lestinni hitti hann Amy, sem þótti vænt um
að sjá hann, þrátt fyrir allt, sem þeim hafði farið á
milli. Hún lét hneykslið minnst áhrif hafa á sig af
systrum hans. Lester faðmaði hana og kyssti.
— Þú tekur á móti mér alveg eins og í gamla ’daga,
sagði hann. — Hvernig líður fólkinu þínu? Jæja, vesl-
ings pabbi, einhverntíma hlaut röðin að koma að
honum. En hann lifði þó svo lengi, að hann fékk að
sjá árangurinn af æfistarfi sínu. Hann hlýtur að hafa
verið ánægður yfir árangri æfistarfs síns.
— Já, sagði Amy. — En frá því mamma dó, hefir
hann verið mjög einmana.
Þau voru í góðu skapi, þegar þau óku heim að
gamla heimilinu þeirra og hjöluðu um gamlar minn-
ingar og liðna daga. Allir nánustu ættingjarnir voru
saman komnir á gamla heimilinu. Lester heilsaði öll-
um. Lester horfði á lík föður síns, sem hvíldi í
svartri kistu í dagstofunni.
— Gamli maðurinn var að mörgu leyti merkismað-
ur, sagði hann við Robert. Það er erfitt að finna
jafningja hans.
— Það er ekki hægt að finna jafningja hans, sagði
Róbert hátíðlega .
Að lokinni jarðarförinni var strax ákveðið að lesa
erfðaskrána. Maður Louise þurfti að flýta sér heim til
Buffalo, og Lester þurfti að komast sem fyrst til
Chicago. Fjöldskyldan var kölluð saman eftir jarðar-
förina. Hún átti að koma á skrifstofu lögfræðinganna
Knight, Keatley og O’Brien’s. o
Þegar Lester ók til fundarins datt honum ekki í
hug, að gamli maðurinn hefði á nokkurn hátt haggað
við erfðaskránni. Það var ekki liðið svo langt síðan
þelr höfðu talað saman. Hann hafði beðið gamla
manninn um frest til þess að hugsa málið, og þenn-
an frest hafði hann fengið, Hánn hafði alltaf notið
hylli gamla mannsins, að undanteknum þessum ásta-
málum hans. Honum datt ekki í hug, að hann hefði
á neinn hátt unnið til þess, að gamli maðurinn hefði
hann útundan.
Þegar til skrifstofunnar kom heilsaði O’Brien, lít-
ill, vingjarnlegur maður, öllum með handabandi. Um
íuttugu ára skeið hafði hann verið lögfræðingur
Arehibald Kane og þekkti vel alla dutlunga
hans. Honum þótti sérlega vænt um Lester.
— Þá eru víst allir komnir, sagði hann að lokum og
dró stór homspangargleraugu upp úr vasa
sínuim. — Jæja, sagði hann og leit í kring um sig.
Þá getum við víst byrjað. Ég ætla þá að lesa erfða-
skrána. _
*Hann snéri sér að skrifborðinu, tók skjal, sem lá
þar, ræksti sig og byrjaði að lesa.
Þetta var að mörgu leyti kynlegasta plagg. Það
hófst á smágjöfum til þjóna, skrifara og annarra
starfsmanna fyrirtækisins. Svo komu fáeinar stærri
gjafir til ýmissa fyrfrtækja, og loks var röðin komin
að börnunum, og var byrjað á dætrunum. Imogene
fékk, sem trygg og ástúðleg dóttir, sjötta hluta hluta-
bréfanna í vagnaframleiðslufélaginu og fjórða hlut-
ann af öðrum eigum hins látna, sem áætla mátti að
væri um átta íhundruð þúsund dollara virði. Amy og
Louise fengu líkanJarf. Barnabörnin fengu tölu-
verðar gjafir, fyrir góða hegðun, sém átti að úthluta
þeirn, þegar þau væru orðin myndug. Og svo kom
röðin að Robert og Lester.
„Vegna vissra árekstra, sem orðið hafa milli mín
og Lesters sonar míns,“ stóð í erfðaskránni, „álít ég
það skyldu tnína, að setja viss skilyrði fyrir skipt-
ingu þess, sem eftir er af fé mínu, og þau eru þessi:
Fjórðungur hlutabréfanna í Kanefélaginu og fjórð-
ungur annarra eigna minna fellur í hlut míns elsk-
aða sonar, Róberts, sem viðurkenning fyrir trúfesti
hans og skyldurækni, og síðasta f jórðunginn af hluta-
bréfunum og öðrum eignum mínum á hann að hafa