Alþýðublaðið - 31.03.1941, Blaðsíða 4

MÁNUDAG 31. MAEZ 1941
ALÞÝÐUBMÐIÐ

MÁNUDAGUR
Næturlæknir er Þórarinn
Sveinsson, Ásvallagötu 5, sími
2714.
Næturvörður er í Reykjavíkur-
og Iðunnarapóteki.
ÚTvÁrPIÐ:
18.30 íslenzkukennsla, 2. fl.
19,00 Þýzkukennsla, 1. fl.
19,25 Þingfréttir.
20,00 Fréttir.
20.30 Um daginn og veginn
(spurningar og svör), Jón
Eyþórsson.
20,55 Erindi: Haraldur Guðmunds
son forstjóri: Alþýðutrygg-
ingarnar 5 ára.
2l,10 Útvarpshljómsveitin: Skozk
þjóðlög. Einsöngur (frú
Guðrúri Ágústsdóttir): a)
Sigf. Einarsson: Allt fram
streymir. b) Páll ísólfsson:
Vögguvísa. c) Bjarni Þor-
steinsson: Taktu sorg mína.
d) Þór. Guðmundsson:
Kveðja. e) E. Thoroddsen: Vöggu-
kvæði. f) Sigv. Kaldalóns:
ísland ögrum skorið.
21,50 Fréttir — dagskrárlok.
Norræna félagið
heldur fund næstkomandi mið-
vikudag. Löjtnant Marstrander
mun flytja þar fyrirlestur um
stríðið í Noregi, en hann tók þátt
i því sem liðsforingi.
Kaupsýslutíðindi,
10. tbl. 11. árgangs er nýkomið
út. Efni: Hvers vegna er verðbólg-
an hættuleg? Ársskýrsla Kron
1940, Syrpa, Hagkvæmari auglýs-
ingar, eftir Herbert N. Casson,
Ftá bæjarþingi Reykjavíkur,
Firmaskrá kaupsýslumanna o. fl.
Tower í London
heitir söguleg mynd frá „Uni-
versal Pictures", sem Nýja Bíó
sýnir núna. Aðalhlutverkin leika:
Basil Rathbone, Barbara O’Neil,
Nan Grey og Boris Karloff.
Tónskáldið Victor Herbert
heitir ameríksk söngmynd, sem
Gamla Bíó sýnir. Aðalhlutverkin
leika Mary Martin, Allan Jones og
Walter Connolly.
Sundhöllin.
Frá 1. apr. veröur sundhöllin
aftur opin fyrir almenning á tíma-
. bilinu frá kl. 11 til 1.
Árshðtíð Alþýðnfl.fé-
lagsias var fjðlsðtt.
ARSHÁT Í-Ð Alþýðu-
flokksfélags Reykjavík-
ur fór mjög vel fram. Hús-
fyllir var og var setið um
alla sali hússins niðri og auk
þess nokkuð uppi. s
Amgrímur Kristjánsson skóla-
stjóri, ritari félagsins setti há-
tíðina, en síðan söng söngfélag-
ið Harpa nokkur lög við ágætar
tundirtektir. Að því ioknu fiutti
HamldUT Guðmundsson ræðu sína
Talaði hann Um ófriðarástamdið
og baráttu Alþýðunmar fyrirfriði,
frelsi og bræðralagi. Var ræða
hans alvörUþrungin áminning til
verkalýðsins um að halda hik-
laust áfram starfi sínu með að
byggja Upp samtök sín og efla
þau.
Þá las Lárus Pálsson leikari
upp tvö æfintýri eftir H. C. And-
ersen og var upplestrinum tekið
af miklum fögnuði. Þá var fjöida
söngur, en síðan lék leikfiokkur
félagsins hinn kunna norska leik
„IJpp til selja“. Tókst leikurinn
vel og var leikendum vel fagnað.
Loks var dansað fram undir
morgun.
Skemmtu menn sér hið bezta,
jafnt ungir sem gamiir.
NJÖSNARI STAlINS
Frh. af 3. síðu.
því, að fá einhverja aðstoð hjá
Stalin til þess að viðhalda ]ýð-
ræðinu í heiminum, þá gera þeir
sig seka um hræði’.egt axarskaft.“
Og hann var sannfærðuir um það,
að fall Hitlers myndi um leið
boða fall Stalins.
Hitt, sem oll'i honum ótta, var
öryggisleysi konu hans og barns.
Hann þekkti vel aðferðir Ogpu til
að hefna sín. Krivitsky var ekki
hræddur um sjálfan sig, hann
hafði svo oft hætt lífi sínu, að
persónulegt öryggi olli honum
ekki neinum kvíða, en sú hugsun
kvaldi hánn, að eitthvað gæti
komið fyrir nánustu vandamenn
hans.
Aðeins eitt hefði getað komið
honum til þess að fremja sjálfs-
morð. Það, að eitthvað yrði gert
á hluta konu hans og bams, ef
hann væri á lífi. Menn vita ekki
hvað það var, sem að lokum
neyddi hann til að hleypa af
þessU skoti. En hafi það verið í
þvi skyni gert, að hjarga konu
hans og bami frá böðulshendi
Stalins, þá hefði hann ekki hikað
við að fremja sjálfsmorð.
En hver sem orsökin hefir ver-
ið, þá er það víst, að Krivitsky
batt ekki enda á æfi sina af fús-
Um vilja. Tii þess var hann of
þrekmikill og áhugasamur um
það, hver framtíð biði Evrópu.
Sennilega hefir ekki verið auö-
velt að skilja þennan mann. Og
sum blöð hafa gefið ófagra og
alranga lýsingu á honum. Og
blaðamenn, sem aldrei hafa hætt
nefnu, hafa sennilega ekki átt
auðvelt með að skilja þennan
mann, sem æfinlega hætti öllu,
— sem hafði kjark til þess að
leggja lífið í hættu í hvert
skipti, sem málsstaðurinn þarfn-
aðist þess.
Krivitsky hafði sína galla eins
og aðrir menn. Reynslan hafði
kennt honum það, að sjá aldrei
nema skuggahliðarnar á mönnum
og málefnlim. Hann hafði kynnzt
svo mörgum, sem kommúnistar
höfðu mútað, — stjómmálamönn-
Um, blaðamönnum og jafnvel
sendihenum.
En tTmvoru þó þeir menn, sem
hann dáðist að. Hann áleit Roose-
ve’.t og Churchill mestu mennina,
sem nú væfu uppi. Hann bar og
mikla virðingu fyrir Hilferding,
fyrrum fjáirmála-áðherra Þjóð-
verja.
Þannig var Krivitsky, — mað-
ur, sem fáir þekktu, maður, sem
sá fegursta draum sinn, Lenin-
GAMLA BIÚI
Tonskáidið
Victor Herkert.
(The great Victor Herbert).
Amerísk söngmynd um
vinsælasta söngleikaliöfund
Ameríku. Aðalhlutverkin
leika söngvararnir
Mari Martin,
Allan Jones
og „karakter“-leikarinn
Walter Connolly.
Sýnd kl. 7 og 9.
wmwm
■ NÝIA BtO ■
Tower i London
(Tower of London).
Söguleg mynd frá „Univer-
sal Pictures,“ er bregður
upp myndum af London
15. aldar, og aldarhætti
þess tíma.
Aðalhlutverkin leika:
Basil Rathbone, Barbara
O’Neil, Nan Grey og „kar-
akter“-leikarinn frægi
Boris Karloff.
Sýnd kl. 7 og 9.
Reykjavíkur Annáll h.f.
Revyan
verður sýnd annað kvöld|
klukkan 8.
MMÆJU Engin forsala.
Aðgöngumiðar seldir í dag kl.
*— 4—7 og eftir kl. 1 á morgun.
frá Alf»ýðubrauðgerð«
iuiai í Hafnafirði.
Frá og með 1. apríl hættum við að senda heim mjólk og
rjóma vegna erfiðleika á að fá sendisveina.
isrnann, verða að ' vljöfullegri
möru í höndum óhlutvandra
manna. Og hann var að reyna að
byggja líf sitt upp að nýju á
öðrum grunni, þegax hönd ör-
laganna seildist til hans og svipti
honum af sjónarsviðinu.
Fleiri en Krivitsky munu senni-
lega koma til Ameríku, þegar
þeir eru búnir að fá nóg af Ev-
rópu. Þegar þeir koma, ættum
við að taka betur á móti þeim
og sýna þeim betra vinarþel en
Krivitsky var sýnt.
99 THEODORE DREISER:
JENNIE GERHARDT
henni, að mismunurinn á siðferðisstigi fólksins væri
stundum loftslaginu að kenna, stundum trúarbrögð-
unum og einstöku sinnum gætu miklar persónur, svo
sem Múhamed breytt siðferðisvitund manna. Lester
hafði gaman af að benda henni á, hversu lítið hinn
kotungslegi hugsunarháttur hefði að segja. Eftir lít-
ínn tíma væru allir dauðir. Og hvað var þá eftir,
sem nokkra þýðingu hafði.
FERTUGASTI OG FIMMTI KAFLI
------------o-
í þessari ferð skeði það, að Lester fann einu kon-
una, fyrir utan Jennie, sem hann dáðist að. Fyrst
hitti hann hana í London, en seinna í Kairo. Húrx hét
Letty Pace. Hann hafði ekki séð hana lengi. Hún
hafði verið gift í fjögur ár, manni, sem hét Malcolm
Gerald, en í tvö ár hafði verið vel efnaður maður,
sem hafði græðzt fé í bankaviðskiptum og kauphall-
arbraski. Hann hafði skilið henni eftir mikla pen-
inga. Hún átti eitt barn, telpu, sem alltaf var hjá
barnfóstru. Letty Gerald var gáfuð kona, fögur og
töfrandi og hafði mikinn áhuga á listum. Og hún
var mjög hrifin af Lester Kane.
Einu sinni hafði hún elskað Lester. Harm var svo
hraustur og það var svo mikið jafnvægi yfir honum.
Oft hafði það komið fyrir áður fyrr, að þau höfðu
læðst burtu af dansleik, sezt út á svalirnar og talað
saman. Hann hafði rætt við hana um bókmenntir og
listir og hún hafði vonað, að hann bæði hennar.
Henni þótti mikið fyrir því, þegar hann flutti til
Chicago. Á þeim tíma hafði hún ekki frétt neitt um
Jennie, en samt var henni það Ijóst, að hún myndi
ekki verða þeirrar gæfu aðnjótandi að mega kálla
hann eiginmann sinn.
Svo bað Malcolm Gerald hennar, víst í tuttugasta
sinn, og hún hafði tekið honum. Hún elskaði hann
ekki, en þeim samdi vel — og einhverjum varð hún
að giftast. Hann var fjörutíu og fjögurra ára gamall
og hann lifði ekki nema í fjögur ár. Hann dó úr
lungnabólgu og frú Gerald var auðug ekkja, töfr-
andi fögur og vel gefin, sem þurfti ekki að gera neitt
nema eyða peningum.
Hana langaði samt ekki til þess að eyða peningum
í neinn óþarfa. Hún þráði Lester. Þessir greifar,
jarlar, lávarðar og barónar, sem hún umgekkst að
jafnaði hrifu hana ekki. Hún var orðin uppgefin á
■þessum mönnum, sem höfðu titla,.og hún mætti hér
og þar erlendis. Hún var ágætur mannþekkjari. „Ég
hefði getað orðið hamingjusöm í hreysi með manni,
sem ég þekkti einu sinni í Cineinnati,“ sagði hún
einu sinni við vinkonu sína.
— Var hann svona fátækur? spurði vinkonan.
— Nei, hann var vellauðugur. En það var.auka-
atriði. Það var maður, sem ég elskaði.
— Það hefði sennilega ekki orðið langvarandi
hjónaband,sagði vinkonan.
— Þú þekkir mig ekki, sagði frú Gerald. — Ég
beið eftir honum í mörg ár.
Lester hafði alltaf átt góðar minningar um Letty
Pace, eða frú Gerald, eins og hún hét. Hann hafði
verið hrifinn af henni, mjög hrifinn. Hvers vegn*.
hafði hann ekki gengið að eiga hana? Hann furðaði
sig á því. Hún hefði orðið honum ágæt eiginkona.
Faðir hans hefði orðið ánægður með hana. Allir
hefðxi orðið ánægðir. í þess stað hafði hann verið
eins og rekald í úfnum sjó þangað til hann hitti
Jennie og eftir það hafði hann aldrei þráð Letty
Pace. Núna, eftir 6 ára skilnað sáust þau aftur. Hann
vissi, að hún hafði verið gift. Og hún hafði grum
um, að hann hefði lent í ástaræfintýri. Hún hafði
frétt, að hann væri kvæntur, en hún vissi ekki, að
hann hefði misst auðæfi sín. í fyrsta sinn hittust þau
af tilviljun júnikvöld eitt í Carlton. Gluggarnir voru
opnir og blóm^angan barst inn til þeirra.
— Hvernig líður þér, Lester Kane? hrópaði hún.
þegar hún kom auga á hann. — Það gleður mig að
sjá þig. Og þetta er frú Kane, er það ekki. Það var
gaman að sjá ykkur. Þið komið með vorið með ykkur.
Ég vona að þér afsakið það, frú Kane, en ég er
reyndar himinlifandi yfir þvi að sjá manninn yðar.
Það eru mörg ár orðin síðan ég sá hann. Mér finnst
ég vera orðin gömpl, þegar ég hugsa til þess. Já,
hugsaðu þér, Lester, það eru orðin sex eða sjö ár
síðan við höfum sést. Og ég hefi verið gift á þessu
tímabili og á bam og maðurinn minn er dáinn, og
margt hefir komið fyrir.
— Þú lítur ekki þannig út, að þú hafir orðið fyrir
dapurlegri reynslu, sagði Lester brosandi. Honum
þótti vænt um að sjá hana aftur, því að þau höfðu
verið góðir vinir. Hún var enn þá hrifin af honum,
það var bersýnilegt, og hann mat hana mikils.