Alþýðublaðið - 27.05.1941, Blaðsíða 4
I
I0EXMDPAGÍ2B 87. MAI
ÞRIÐJUDAGUR
líœturlæknir er í nótt Eyþór
•nnnarseon, Laugaveg 98, aími
2111.
Næturvörður er í. Reykjavíkur-
©g Laugavegs-Apótekum.
ÚTVARPIÐ:
20.00 Fréttir.
30.30 Erindi: Útlend mannanöfn á
íslandi á 12. og 13. öld. —
(Björn Sigfússon magister).
20.55 Tónleikar Tónlistarskólans:
Forellen-kvintett eftir Schu
bert (dr. Urbantschitsch
•tjórnar).
21.30 Hljómplötur: ,,Oxford“-
aymfónían eftir Haydn.
Mseðradagsblómin
verða aftur seld í dag.
Ármenningar
efna til ferðar á Eyjafjallajök-
ul nú um Hvítasunnuna. Væntan-
legir þátttakendur gefi sig fram
á skrifstofu Ármanns í kvöld kl.
8—9.
Í.R.-ingar
fara í skemmtiferð um Hvíta-
sunnuna. Ekið verður til Þing-
valla á laugardagskvöld. Á sunnu-
dag verður gengið með Þingvalla-
vatni að austan, um Ljósafoss að
Kagavík á mánudag og gengið yfír
Hengil að Kolviðarhóli. Þátttaka
tílkynnist í Gleraugnabúðina á
Laugaveg 2, miðvikudag og
fimintudag kl. 9—12 f. h. báða
dagana.
Sundknattleiksmótið
hélt áfram í gærkvöldi. Sigruðu
Ármenningar B-lið Ægis með
11:1, en K.R. gaf leik sinn við A-
lið Ægis. Úrslitaleikirnir fara
iram á miðvikudag.
3. flokks mótið.
Úrslitaleikirnir_ í gær urðu
sngin úrslit, því að eftir þá eru
Valur, Fram og Víkingur öll jöfn
með 4 stig, en K.R. hefir 0 stig.
Verða þrjú félögin því að keppa
aftur. í gærkveldi vann Víking-
ur K.R. með 3:0 og Valur — Fram
gerðu jafntefli með 2:2.
©jafir
til Kvennadeildar Slysavarnafé-
lags íslands. Frá ónefndri konu í
Reykjavík kr. 25. Frá stúlku, af-
bent af frú Jónínu Jónatansdóttur,
kr. 5. Frá ónefndum, afhent af frú
Láru Schram, kr. 20. Frá ónefnd-
um, afhent af frú Láru Schram, kr.
20. Frá gamalli konu, kr. 10. í sam
bandi við merkjasölu kvennadeild-
arinnar, frá Óskari Halldórssyni
kr. 50. Frá Nýja Bíó, kr. 250. Frá
Gamla Bíó, kr. 200. 3 gjafir frá ó-
nefndum, móttekið frá frú Guð-
rúnu Jónasson. Frá ónefndum í
Reykjavík til skipbrotsmannaskála
á söndunum í Skaftafellssýslu, kr.
100. Ég bið stjórn kvennadeildar-
innar og þó einkum gefendurna
afsökunar á því, hvað lengi hefir
dregizt að auglýsa þessar gjafir.
Beztu þakkir til gefendanna.
J. E. B.
Silfurbrúðkaup
eiga í dag Anna ívarsdóttir og
Þórarinn Guðmundsson, fiðluleik-
ari.
Hjónaefni.
S.l. laugardag opinberuðu trúlofun
sína Fanney E. Long og Sigurodd-
ur Magnússon, rafvirkjanemi.
Hverjir stálu
bílnum R. 42?
Lðgregilasi leitar ©ebes
að p|éfBae%eiE2i.
IFYRRINÓTT var bifrelð
Hilmars Stefánssonar banka-
stjóiia» R 42, stolið þaðan, sem
hún stóð við húsið nr. 28 við
Sólvallagötu.
Bifreiðin var ólæst, og er sagt
að svo hafi verið vegna þess,
a'ð læsingin hafi verið biluð.
Bifreiðarinnar var mjög víða
leitað um nágrenni Reykjaviklur
©g jafnvel til Suðumesja, en síð-
jdegis í gær fannst hún skammt
frá flugvellinum. Var hún ali-
mikið skemmd, og hafði henni
verið ekið um vegleysu. Enn
hefir ekki hafzt uppi á bílaþjóf-
unUm, en brezkir hermenn, sem
voru á verði við flugvöllinn í
fyrrinótt, sáu tvo menn í borg-
borgaralegum klæðum nálægt
þeim stað, þar sem bifreiðin
fannst-
MR. JOHN MITCHELL
Frh. af 3. síðu.
en eftir var að klæða grindina.
Þessu mundi hann hafa fengið
lokið, ef líf og kraftar hefðu enzt
svo sem tveim mánuðum lengur.
Nú er vitanlega enginn sá, er það
geti, og er það íslandi tjón.
Þegar íslenzkir menntamenn
vildu, eins og sjálfsagt var, taka
þátt í að heiöna Sir William
Craigie á sjötugsafmæli hans 13.
ágúst 1937, kom Mr. Mitchell
þar fram fyrir þeirra hönd, hafði
með sér utan héðan gjafir þær,
er sendar voriu, færði þær af-
mæiisbarninu og flutti ræðu. Á
mynd þeirri, sem hér birtist og
tekin er úr ensku blaði, sést
hann (til vinstri) vera að afhenda
Sir WiIIiara Núma ríniur.
Mr. Mitchell var mikill fram-
fanamaður og umbóta, en var þó,
eins og allir sannir umbótameinn,
fastheldinn á hið forna. Hann
var einarður maður, en hann var
lí'ka umburðarlyndur, tafdi ekkert
sjálfsagðara en að aðrir menn
hefðu aðrar skoðanir en hann
sjálfur, og vildi taka öll rök til
greina. •
Mr. John MHchell var einn
þeirra manna, sem fæddir eru
höfðingjar, og hans beið það
hlutskifti í lífinu, að fara með
mi'kii völd. Hjá því gat viart farið.
fionum var þannig háttað, að
náiega vildi hver maður sitja og
standa eins og honum þófcnaðist.
Allir virtu hann, og öllum varð
filýtt til hans, sem kynni fengu
af hon-um. Dnengskapur hans var
frábær og vinfesti. Það voru víst
ekki neraa ein takmörk fyrir því,
hvað hann vildi í sölurnar leggja
fyrir þann, sem hlotið hafði vin-
fengi hans: — hvað heiðariegum
manni sæmdi að gera- Risna hans
var með svo stórfelldum höfð-
ingsbrag, að ég hefi ekkert þekt,
sem þar komst td jafns við.
Þykist ég með því segja ekki
litið, slíka rausn sem ég hefi ann-
ars reynt, innam lands og utan.
Um þetta atriði mundu fleiri ís-
GAKILA BSOSS
frá Mexicó.
Ameríksk gamanmynd.
Aðalhlutverkin leika:
LUPE VELEZ,
Lon Errol og
Donaid Woods.
Sýnd kl. 7 og 9.
SBBBBnSBDHS
NYJA bw
Dodge Clty
7»
Mikilfengleg og spennandi
ameríksk stórmynd frá
Warner Bros. Tekin í eðli-
legum litum. Aðalhlut-
verkin leika:
Errol Flynn,
Olivia de Havilland,
Ann Sheridan.
Börn yngri en 16 ára fá
ekki aðgang. — Sýnd kl.
7 og 9.
Rcykjavíkur Affjtáll h.f.
y A Eevyan
verður
kvöld
sýnd annað
klukkan 8.
Aðgöngumiðar seldir kl. 4—7
í dag og frá kl. 1 á morgun.
Engar pantanir.
Melas leikið örfá skipti em.
lendingar get-a borið hið sama.
Mr. J-ohn Mitchell hafði misst
konu sína fyrir h. u. b. tiuttugu
árum. Lætur hann eftir sig einn
son, sem nú mun um þrítuigt, hið
ágætastia mannsefni.
Nú, þegar þessi skömiegi,
góði og einlægi vinlur okkar er
genginn, munu margir þeir is-
len-dingar Um land allt, sem
kynni höfðu af honum, h-arma
hann, hhm höxðingiega mann,
sem ætíð var sv-o hlýr og gl-að-
legur, ætíð svo þakklátur fyrir
hvað eina, sem fyrir hann var
geri, og vitanleg-a kom fram við
alla sem jafningja. Auður eða
metorð höfðu þar engin áhrif,
því að þ-að var allt annar mæli-
kvarði, sem h-ann lagði á menn-
ina- Og það er drengskapatskylda
af hálfu ísl-ands, að það leggi
sinn li'tla stein í varðaran hans.
Sn. f.
KÖKUBANNIÐ I
Frh. af 1. síðu.
leggja þeim síðan i sjálfsvald
hvaða kökur þau framleiða. Má
þó gera ráð fyrir að eitthvað af
kökum komi í brauðsölubúðirnar
næstu daga. j
SKIPATJöNIÐ VIÐ KRíT
Frh. af 1. síðu.
þess fjóra tundurspilla, en
nokkur herskip höfðu skemmzt.
Þjóðverjar hafa fullyrt að
skipatjón Breta við Krít væri
miklu meira.
Bústaðaskipti.
Öllum viðkomandi tilkynnist
rafstöðinni, lögreglustöðinni og ör-
orkustjórninni — og öðrum, að ég
er fluttur á Bakkastíg 8, góð íbúð.
Oddur Sigurgeisson, áður Óðins-
götu 17 B.
Áheit á Strandakirkju.
Frá „Þ.” kr. 11,00.
126 THEOÐORE ÐREISER
JENNIE GERHARDT
hönd Vestu. — Ó, nei, Vesta, ekki þú, ekki þú,
kjökraði hún. — Svo-na, svona, sagði frú Davis hug-
hreystandi. — Það er guð, sem ræður, þér megið
trúa'því, að þetta er öllum fyrir beztu.
Jennie fannst jörðunni vera kippt undan fótum
sér. Nú voru öll bönd brostin. Hvergi var vonar-
bjármi sýnilegur, allt var sveipað helmyrkri.
SEXTUGASTI OG NÍUNDI KAFLI.
Þessi örlagaskuggi nægði til þess, að aftur setti
hið magnaðasta þunglyndi að Jennie.Það liðu margar
vikur áður en hún gat skilið það, að Vesta var horfin.
Þetta horaða lík, sem hún sá fáeinum dögum seinna,
var ekki líkt Vestu litlu. Hvar var nú fjörið og lífs-
gleðin? Allt var horfið, aðeins þessi liljuhvíti nár
var eftir og nístandi þögnin. Jennie átti ekki fleiri
tár til að gráta, eftir var aðeins svíðandi þjáning,
nístandi kvöL Aðeins ef einhver hefði getað hvíslað
eð henni hinum eilífu sannindum, að það er enginn
dauði til.
Ungfrú Murfree, Emary læknir, frú Davis og
ýmsir fleiri sýndu hénni mikla hluttekningu. Frú
Davis sendi Lester skeyti og tilkynnti honum, að
Vesta væri dáin, en hann var þá farinn og það kom
ekkert svar frá honum. Heimilisverkin urðu aðrir
að gera, þ.ví að Jennie gat ekkert tekið sér fyrir
hendur. Hún gekk um stofumar og handlék muni,
sem Vesta hafði átt, muni, sem hún eða Lester höfðu
gefið henni —- og gat varla skilið, að Vesta þurfti
þeirra ekki með lengur. Hún ákvað að flytja líkið
til Chicago o-g láta grafa það í Kirkjugarðinum, því
að þegar Gerhardt dó, hafði Lester keypt þar graf-
reit. Hún lét ennfremur í ljós þá ósk, að lúterski
presturinn frá Cottage Grove Avenue, sem Gerhardt
gamli var vanur að hlýða messum hjá, væri beðinn
að segja fáein orð við gröfina. Það var haldin venju-
leg húskveðja heima. Metodistapresturinn las kafla
úr fyrsta bréfi Páls postula til Þessalonikumanna, og
bekkjarsystur Vestu úr skólanum sungu: „Hærra
minn, guð, til þín.“ Það voru blóm, hvít líkkista,
mörg huggunaryrði og svo var Vesta flutt burtu.
Kistan var sveipuð, sett í lestarvagn og henni var
skilað í lúterska kirkjugarðinn í Chicago.
Jennie reikaði um eins og í draumi. Fimm af ná-
grönnum hennar voru fyrir -bænarstað frú Davis, að
fylgja henni. Þegar kistan var látin síga í gröfina
virtist hún tilfinningarlaus, en sannleikurinn var sá,
að hún var orðin sljó af sorg. Að lokinni jarðarför-
inni fór hún aftur til Sandwood, en hún kvaðst ekki
mundu verða þar lengi. Hún vildi flytja til Chica-
g-o-, til þess að geta verið nálægt Vestu og Gerhardt.
Þegar heim kom fór Jennie að reyna aS hugsa um
framtíðina. Hún áleit, að hún yrði að hafa eitthvað
fyrir stafni, jafnvel þótt hún þyrfti þess ekki. —
Henni datt í hug, að hún gæti reynt að verða hjú-kr-
unarkona, og hún ætlaði að byrja strax að læra
hjúkrun. Iiún fór líka að hugsa um William. Hann
var ókvæntur, og ef til vill vildi hann flytja til henn-
ar. En hún vissi ekki, hvar hann var, og Bas vissi
það ekki heldur. Loks ákvað hún að sækja um stöðu
í vöruhúsi.
Aðgerðaleysið átti ekki við hana. Hún gat ekki
heldur verið hér, þar sem nágrannarnir voru alltaf
að aumkvast yfir hana og spyrja, hvað hún ætlaði
nú að taka sér fyrir hendur. Hún -bjóst við því, að
hún yrði ekki jafnóhamingjusöm, ef hún ætti heima
einhversstaðar annarsstaðar. Henni datt líka í hug,
að hún gæti tekið sér fósturbarn. Það voru mörg
barnaheimili í borginni.
Um þrem vikum eftir lát Vestu litlu komu þau
Lester og frú hans heim úr ferðalaginu og fann
Lester þá og símskeytið og auk þess bréfspjaldið, þar
sem honum var tilkynnt lát Vestu. Hann varð mjög
sorgbitinn, því að honum hafði þótt vænt um þetta
barn. Hann hafði mikla samúð með Jennie, og hann
sagði konu sinni, að hann ætlaði að heimsækja hana.
Hann velti því fyrir sér, hvað hún myndi nú taka sér
fyrir hendur. Hún gat ekki verið ein. Ef til vill datt
honum eitthvað í hug, sem gæti -o-rðið henni að liði.
Hann fór með lestinni til Sandwood, en þá var Jennie
farin og bjó í Hótel Tremont í Chicago. Hann ók
þangað, en þá var Jennie farin að skoða gröf dótt-
ur sinnar. Hann kom aftur seinna og þá var hún
komin. Þegar ungþjónninn ko-m inn með nafnspjaldið
hans, vaknaði þrá hennar á ný — sterkari en í gamla
daga, því að nú þarfnaðist hún hans við hlið sína.
Þrátt fyrir þau umsvif, sem Lester hafði haft síð-
ustu dagana hafði hann þó hugsað grandgæfilega