Alþýðublaðið - 23.06.1941, Blaðsíða 4

MÁNUDAGUR 23. JÚNÍ 1941
MÁNUBAGUR
i ----
Næturlæknir er Kristbjörn
Tryggvason, Skólavörðustíg 33,
sími 2581.
Næturvörður er í Reykjavíkur-
og Iðunnar-Apóteki.
ÚTVARPIÐ:
20.00 Fréttir.
20.30 Um daginn og veginn (Sig-
fús Halldórs frá Höfnum).
20.50 Hljómplötur: Lög leikin á
celló.
20.55 Útvarpssagan: „Kristín Laf-
ransdóttir“ eftir S. Undset.
21.25 Útvarpshljómsveitin: Tékk-
nesk þjóðlög. Einsöngur
Pyrir ?@itiplús
NÝKOMIÐ:
Kaffikönnur.
Tekatlar.
Sykursett.
Vatnskönnur með loki.
Vatnsglös.
K. EmarssðB & Biðrassoa
Bankastrseti 11.
filBltðt!
ÆUar stærðsr
ávðslt éDÝSTOT I
firattiigfitB 57 Siml 2849
7ÖUÖOO&ÖÖOOOZ
(frú Elísabet Einarsdóttir):
a) Cronmann: Ást er raust.
b) Ole Bull: Þá einsamall
er ég. c) Kjerulf: Nykur-
inn. d) Sigv. Kaldalóns: 1.
Vorvindur. 2. Eg syng um
Þig-
21.50 Fréttir. — Dagskrárlok.
Skólaár Tom Brown
heitir ný mynd, sem Gamla Bíó
sýnir núna. Aðalhlutverkin leika:
Cedric Hardwicke, Freddie Bart-
holomew og Jimmy Lydon. Nýja
Bíó sýnir enn þá myndina: Glettni
lífsinsj með Deanna Durbin í að-
alhlutverkinu.
-Ungbarnavernd „Líknar“
Ljósböðini eru hætt og bólu-
setping barna gegn barnaveiki
fellur niður um tíma.
Kennarastaffa
við gagnfræðaskólann á Siglu-
firði hefir verið auglýst laus til
umsóknar.
Vestmannakór
er í söngför austan fjalls. Er
það blandaður kór undir stjórn
Brynjólfs Sigfússonar kaup-
manns. Lagði hann af stað frá
Vestmannaeyjum í fyrradag til
Stokkséyrar. Ætlar kórinn að
syngja á 5—6 stöðum í Árnes- og
Rangárvallasýslum. í kórnum eru
40 manns.
Þfíggja ira dreegnr
hverfir.
ÍÐASTLIÐINN fimmtu-
dag hvarf 3ja ára gamall
drengur, sonur Einars Run-
ólfssonar að Bárðárdal í Vopna-
firði, og hefir ekki fundizt enn,
þrátt fyrir mikla leit.
Umræddan dag voru menn
frá Böðvarsdal við vegavinnu
utan í svonefndu Búri. Seinni
hluta dags færðu fjögur börn
frá bænum þeim kaffi, og var
3ja ára sonur Einars með þeim.
Þegar þau voru kömin áleiðis
heim, vildi drengurinn fara
aftur og dveljast með vega-
vinnumönnum til kvölds. —
Fylgdu hin honum, þar til að
stutt var til mannanna, þó
ekki sæist til þeirra. Drengur-
inn kom aldrei til þeirra, og er
hans var saknað um kvöldið,
var leitin þegar hafin. Hún
hefir, eins og áður var sagt,
ekki borið neinn árangur.
Ekkert íát á lofárðs-
flHBrfitaðÞýzkalagd
Aðalárásirnar h Bremen og
Wilbeimshaven í nótt.
BRETAR gerðu enn í nótt
— 11. nóttina í röð, stór-
kostíegar loftárásir á Þýzka-
land, og voru aðalárásirnar að
þessu sinni gerðar á Bremen og
Vilhelmshaven.
Aðrar minni loftárásiir voru
'gerðar á Dússeldorf og fleiri
borgir viÖ Ruhr.
Prestastefaa á Akar-
ejri í Þessari viks.
Stendur yfir í 3 daga.
FIMMTUDAGINN 26. þ. m.
hefst á Akureyri presta-
stefna, sem mun verða sótt af
prestum víðs vegar af landinu.
Verða þar sem venjulega
rædd ýms vandamál kirkjunnar
og þjóðfélagsins. Þá verða og
flutt erindi í Akureyrarkirkju
fyrir almenning.
í sambandi við stefnuna
verður haldinn Biblíufélags-
fundur og fundur með próföst-
um landsins.
Stefnunni lýkur á sunnudag
og er búizt við, að þann dag
prédiki synodusprestar í kirkj-
um nærliggjandi prestakalla.
IMILA BtólWl
SKÓLAÁR
TÖM BROWN
(Tom Brown’s School
Days)
'
Aðalhlutverkin leika:
Sir Cedric Hardwicke,
Freddie Bartholomew
og Jimmy Lydon.
Sýnd kl. 7 «g 9.
aaa ss
Gletni lítsins
Aðalhlutverk:
DEANNA DURBIN,
Kay Francis,
Walter Pidgeon,
Lewis Howard,
Eugene Pallette.
Sýnd klukkan 7 og 9.
H£lLOSÖtUB.IRöfiIR: ÁRN I JQNSS O N, HafNfl.RS.ÚS;REYKii
Jóhanna Þórðardóíítir, bankafulltrúi,
andaðist að Sjúkrahúsi Hvítabandsins þann 22. júní.
Guðrún Stefánsdóttir, Hverfisgötu 73.
Eva Cnríe svlft friisk-
iB riUiberiararétti.
EFTIR því, sem Lundúna-
blaðið „Daily Herald“
skýrir frá, hefir Vichystjórnin
nú svift Evu Curie, dóttur hinn-
ar heimsfrægu vísindakonu
Marie Curie, sem ásamt manni
sínum uppgötvaði radium,
frönskum ríkisborgararétti.
Eva Curie lifir nú landflótta
vestur í Ameríku. Hún er þekkt
hér á landi af hinni ágætu bók,,
. sem hún hefir skrifað um ævi
móður sinnar og starf og Krist-
ín Ólafsdóttir læknir hefir þýtt
á íslenzku.
........ - 1
Útbrelðið
Alpýðublaöíð.
2 VICKI BAUM:
SUMAR VIÐ VATNIÐ
inn, eins og mikið væri um að vera, og benti með ó-
hreinum þumalfingri. Hell leit um öxl og sá, að mað-
urinn og stúlkan höfðu. numið staðar og horfðu á
eftir honum. Vélbátur þeytti eimlúðurinn einhvers
staðar úti á vatninu, og þegar hann þagnáði bar síð-
degisgolan raddir þeirra að ey-rum hans. — Þetta er
karlmannlegur náungi, sagði maðurinn, og stúlkan
svaraði: — Við verðum að fá hann til að leika við
okkur tennis.
Hell hélt áfram og var gramur. Hann kærði sig
ekkert um að heyra yfirlætisfullan náunga, sem leit
út eins og mannlíkan í búðarglugga, vega sig og
meta. Það var víst ekki siður hér við Meyjavatn að
ganga berfættur og láta sjá sólbrennda kálfa, heldur
gengu menn á íþróttaskóm, fjallaskóm og á kvöldin
sennilega á gljáskóm. Já, einmitt það. En það voru
eins konar milliskór, sem Hell hafði á fótuhum, skór,
sem hægt var að nota við hvaða tækifæri sem var, en
aldrei gátu þó farið vel, eða verið við hæfi. Og þann-
ig var allur fatnaöur hans, mjög fábreyttur. — í.
pappaöskjunni hafði hann hvíta skyrtu og blá föt, j
og í bakpokanum mislita skyrtu og sundfötin. Og í
fötin, sem hann gekk í, voru ferðaföt. Meira iv föi |
hann ekki með sér af fatnaði.
Einu sinni hafði hann átt smókingföt, en þau hengu %
nú í veðlánastofu langt í burtu, í Vínarborg, og möl-
urinn át þau. En samt var hann ekki kominn í hund-
ana enn þá. Hell blístraði ofurlítið, til þess að koma
sjálfum sér í gott skap aftur.
Bláleit regnmóða kom á móti honum, og það mátti
búast við skúr úr henni. Hann kom fyrst auga á hana
yfir hlíðinni hinum megin vatnsins, því næst færðist
hún yfir vatnið og eftir ofurlitla stund dundi regnið
á stormtreyjunni hans Hells. Bekkirnir við strand-
veginn voru auðir, aðeins eitt par sat í skýlinu við
veginn og beið eftir sólskini. Þau voru bæði vel
klædd og samt leit svo út sem þau væru skjálfandi.
Tutíugu bátar hjuggu votu stefni í röð í öldurnar
undir biksvörtum skýjum, og hinum megin við
vatnið virtist vera upp stytt. Þegar skúrin var liðin
hjá sást allt í einu glytta í bláan himin og hann
speglaði sig í vatninu, og um leið og sumarið brosti
þessu daufa brosi fannst Hell sem tvö brún augu
lykjust upp einhvers staðar langt inni í bonum sjálf-
um. Hann varð hrifinn og ótta sleginn í senn. Það
var eins og þessi augu ættu heima 4 bak við gráu
augun hans sjálfs, og þó var eins og þau horfðu á
hann utan frá. Þótt Hell væri orðinn nærri því tutt-
ugu og sex ára hafði annað eins og þetta aldrei komið
fyrir hann áður, og það fyllti hann óróleika, en jafn-
framt unaði. Hann mundi ekki eftir því, að hann
hefði nokkurn tíma séð augu með nákvæmlega þess-
um svip. Meðan hann var að velta þéssu fyrir sér,
heyrðist honum hann heyra málróm, sem á einhvern
leyndardómsfullan hátt væri í ætt við brúnu augun:
— Mér þykir bezt það, sem er beizkt, sagði röddin,
og allt í einu baðaði tlell út hendinni og hló. Nú
mundi hann það allt. En um leið fann hann, að
munnur hans fylltist vatni, og hann undraðist það
ekki. Hann fór að reyna að hugsa um eitthvað, sem
var beizkt á bragðið. Hann nam staðar og þefaði í
allar áttir. Hann fann matarlykt frá gistihúsum og
greiðasölustöðum. — Ég er glorhungraður, sagði Hell
við sjálfan* sig.
Fyrir framan ofurlitla veðurathuganastöð stóðu
fáeinir menn og voru að lesá á loftþyngdarmælinn.
Blái bletturinn á himninum stækkaði óðum. Ströndin
hinum megin vatnsins sást nú greinilega og það var
eins og hún hefði komið nær, kögruð iðgrænu sefi
og yfir húsum bærðust laufkrónur trjánna. Strand-
veginum lauk með víðu torgi, en umhverfis það
voru nýkölkuð hús. Ofurlítill rani teygði sig út í
sjóinn, og á honum stóðu tvö gistihús. Út um upp-
ljómaða gluggana barát tónlist, og lofthanarnir
snerust.
— Þá erum við komnir á áfangastaðinn, sagðí
drengurinn, en honum hafði Hell steingleymt. Hann
hafði fylgt stóra manninurn dyggilega, eins og
súkkulaðibitinn skyldaði hann til ævilangrar þjón-
ustu. — Hérna er þorpið, og þarna eru gistihúsin.
Litli Pétur og Stóri Pétur og tennisbrautin.
Tennisbrautin lá við vatnið. Engin umhverfis hana
voru að hálfu leyti í kafi í vatni, og var það hörmu-
legt ásýndum. Hell hristi höfucjið. — Hvers konar
veður er þetta, sagði hann eins og hann væri að
ásaka himininn. — Það er oftast hellirigning, sagði
snáðinn.
í sömu andránni skeði dálítið, sem erfitt er að
skýra. Það kom stúlka út um dyrnar á gistihúsinu
Stóri Pétur og staðnæmdist á efsta sandsteinsþrep-