Tíminn - 16.07.1963, Blaðsíða 2

Dragt frá Adele Simpson, kvöldkjóll frá Cassini og kápa frá Dior. Jakkakjóll og hálfsíð kápa
HAUSTFATNADUR
ÞÓ AÐ sumarið sé ekki
nema hálfnað eru tízkukon-
ungarnir úti í heimi þegar
byrjaðir að hugsa fyrir haust-
tízkunni, og tízkusýningar
hafa verið haldnar á þeim
fatnaði fyrir eigendur tízku-
verzlana, svo að þeir geti haft
vaðið fyrir neðan sig og pant-
að í tíma. Nýlega var þess hátt
ar sýning haldin í New York,
og vakti hún mikla hrifningu,
þó að því væri slegið föstu í
blöðum, að Bandaríkin gætu
aldrei náð eins miklum glæsi-
leika í tízkufatnaði og Frakk-
land. En það væri svo sem í
lagi, þar sem konur notuðu
önnur og fleiri föt en ballkjóla
og pelsa, en bandarísk hvers-
dagsföt eru mjög vinsæl. Sér-
staklega þóttu sportfötin bera
af.
Mesta hrifningu vöktu föt
Oleg Cassinis, en hann teikn-
ar eins og kunnugt er á Jac-
queline Kennedy. Hann notaði
mikið síð pils, og dökkbláa liti,
og einhver brezkur svirmr var
yfir fötum hans. Eitt sem
virðist ætla að verða ráðandi
í hausttízkunni eru dragtir eða
dragtarkjóla úr tweed eða flau
eli með litlum hattkúfum,
eða derhúfum, sem notaðar
eru við.
Nýlega var einnig haldin 1
Danjpö|ku ^zkpsýping á haust
SLEPP9Ð
LJ ÓSMYND AF YRIRSÆTUR
og sýningastúlkur gerað miki fyr-
ir útlit sitt og nota til þess mörg
kíló af snyrtivörum fyrir utan
gerviaugnhár, hárkollur og
fleira óekta. En að einu leyti
halda þær sér við hið' náttúru-
lega útlit, og það er hvað við-
kemur nöglunum.
Þær klippa neglurnarr stuttar
og lakka þær ekki. Þið þurfið
ekki annað en að athuga nokkr-
ar tízkumyndir, og þið munuð
komast að raun um það, að
flestar sýningarstúlkurnar eru
með stuttar neglur, ef þær eru að
sýna föt og hendurnar sjást ekki
nema rétt af tilviljun.
Aftur á móti eru það venju-
iega álnalangar neglur, sem
skreyta þær myndir, sem notað-
ar eru við greinar um handsnyrt
ingu og auglýsingar um nagla-
lagg. En Ijósmyndafyrirsæturnar
hafa venjulega svo mikið að
gera, að ekki er tími til að' dútla
mikið við neglurnar. Þeir eru
einungis þvegnar, stuttklipptar
og sorfnar vel til, og útkoman
verður sú, að fallegir fingurgóm-
arnir verða eðlilegir.
Ef hessar stúlkur eru beð'nar
að sýna hendur sínar við mynda-
töku gera þær það gjarnan, en
þær eru ekki rauðlakkaðar, held
ur hvítþvegnar, eins og á af-
greiðslustúlkum í matvörubúð-
um. Það mundu víst margar
mæður óska þess, að dætur
þeirra færu að dæmi sýningar-
stúlknanna í þessu tilfelli.
Það er nú einu sinnj sama hve
mikið bætist á markaðinn af
naglastyrkjurum, eða kremum,
það' er þrátt fyrir það alltaf erf-
itt að halda lökkuðum nöglum í
lagi, sérstaklega ef viðkomandi
hefur þannig atvinnu, að hún
þarf að nota hendurnar. Það
sama gildir um húsmæður, skrif-
stofustúlkur, afgreiðslustúlkur,
verksmiðjustúlkur eða hjúkrun-
arkonur.
Útkoman getur orðið góð ef
notað er undirlakk, svo lakkað
yfir nokkrum sinnum, og síðast
sett á yfirlakk, en það tekur þa'ð
langan tíma og svarar því ekki
kostnaði.
Annars eru margar stúlkur,
sem lakka táneglurnar á sumrin,
og þar helzt lakkið miklu leng-
ur, þar að auki tekur það sig
vel út í opnum skóm.
fötum, og þar var meginá-
herzlan lögð á þægindi og
hlýju. Aðalefnin voru jersey
og prjónaies. Ef maður klæðir
sig eftir dönsku hausttízkunni,
þarf ekki að kvíða snjóum
eða frostum. Aðalflíkin virtist
vera peysukjóllinn, sem sýnd
ur var í ótal gerðum.
Jersey var notað í öllum
grófleikum allt frá fínprjón-
uðu upp í stórar og grófar
lyk'kjur, og mörg jersey-efn-
anna voru ofin með glitþræði.
Mikið er um rúllukraga, en ef
einhverri geðjast ekki að
þeim, þá þarf hún ekki að
órvænta, pví að líka ber mik-
u sléttu hálsmáli,
eða skyrtublússusniðinu.
Flestar af haustkápunum i
Danmörku vírðast vera hálfsíð
ar og við þær þarf auðvitað að
nota þröng pils.Kjólunumfylg'
ir yfirleitt jakki í sama lit, eða
perlusaumaður, og má þvi
bæði nota þá um dag eða
kvöld.
Þeir kvöldkjólar, sem sýnd-
ir voru, voru flegnir í bakið,
en þröngir og langerma. Yf-
irleitt virðast allir litir vera
notaðir í hausttízkunni, það er
bara að setia þá nógu vel sam-
an. Allar tegundir af bláu,
grænu, rauðu og gulu sáust á
sýningunni, fyrir utan mikið
af liósrauðu og svörtu.
SÓLGLERAUGU eru nú á
tímum ekki aðeins nauðsyn,
heldur eru þau einnig mjög
orðin háð duttlungum tízkunn
ar. Það þýðir ekki lengur, að
bjóða fólki upp á venjuleg,
kringlótt gleraugu, nei, það
verður að vera nýjasta tízku-
fyrirbrigðið, eins og í flestu
öðru. Frægasta sólgleraugna-
fyrirtækið heitir Marly og er
i Paris. Það hefur staðið á bak
mörg hinna nýju gleraugna og
er nokkurs konar „Dior" á
sviði sólgleraugnanna. Þetta
fyrir tæki byrjaði að fram-
leiða Grace Kelly-gleraugun
og Audrey Hepburn-gleraug-
un, sem slógu algjörlega í
gegn, alls staðar í heiminum.
Síðasta uppfinning hans var
hjúkrunarkonugleraugun, en
þau eru alveg kringlótt og mik
>ð notuð af sýningastúlkum.
Núna framleiðir Marly aðal
lega ferköntuð gleraugu, sem
þeirra eru lág og breið, en
Framhald á 13. síðu.
NAGLA-
LAKKINU!
IKornræktin
Vel horíir með kornrækt*na
í landinu, enn sem komið er.
Sáð var í seinna laig,i vegna
kuldakaistsins í vor, en kornið
hefur dafnað vel og er komið
vel á veg og útiit fyrir ágæta
upipskeru, ef veðurguðirnir
verða hliðhollir kornræktar-
möinnum fram á haustið. Þeir
menn, sem Iagt hafa sig fram
og hafið þessia nýju búigrein á
íslandi, eiga mikið hrós skilið
og þakkir. Þeirra starf er braut
ryðjendastarf.
í samband við umræður um
kornræktiarmál, verður ekki
komizt hjá að minna á, hve
rang'látlega er búið að íslenzkri
kornrækt af hálfu hims opin-
bera — svo ekki sé sagt skamm
arlega. Á undanförnum þmg-
um hafa Framsóknarmenn
flutt frumvörp til laga um
stuffining þins opinbera við
komrækt. Þessi frumvörp hafa
ekki náð fram að ganga.
Hlálegt
Það sem er þó hlálegast í
þessu sambandi er sú furðu-
lega staðreynd, að innfiutt er-
lent korn nýtur verndar á ís-
'lenzkum markaði gegn sam.
keppni við íslenzka kornfram-
leiðslu. Erlent, innflutt korn er
greitt niður allverulega. ís-
lenzkt korn nýtur hins vegar
engrar niðurgreiðslu. Á undan.
förnum þingum hefur stjórnar.
andstaða borið fram þingsálykt
unartillögur um aðstöðujöfnun
íslenzkrar kornfriamleiðslu við
innflutt korn. Þessar tillögur
hafa ekki fundið hljómgrunn
hjá stjórnarliðinu svo undar-
legt sem það er. Landbúnaðar-
ráðherra lét svo ummælt við
umræður um þessl mál, að ekki
væri tímabært enn þá að hvetja
menn til kornræktar. Það væri
meira að segja rangt af ríkiis-
vialdinu að stuðla að því að
menn legðu út í kornrækt,
Reynsla Klemenzar
Ef þessi framleiðsla á að ná
Iöruggri fótfestu í íslenzkr)
ræktun og fóðuröflun sem víð-
ast á landinu er Ijóst, að brýn
þörf er á, að þjóðfélagið, þ.e.
ríkið, stuðli að útbreiðslu korn.
yrkjunnar. Klemenz Kristjáns-
son tilnaunastjóri á Sámsstöð-
um er frumkvöðull konnyrkj-
unnar hér á landi. Hann hefur
stundað tilraunir og ræktun
koms s.l. 40 ár. Tftraunir hans
hafa sannað, að bygg og hiafrar
hafa þroskazt fyllilega 8 af
hverjum 10 árum að meðaltali
oig uppskeran hefur verið 15 tii
25 tunnur af hverjum hektara
í verstu árum og með óhöpp.
um vegna veðurs 5 til 12 tunn-
ur af hektara. Þegar svo illa
ánar ber kornframleiðslan sig
illa, en að jafnaði er hún arð-
gæf,
Hvetja, ekki letja
Sú þekking og aðstaða, sem
skapazt hefur á síðustu 4 ána-
tiiigum, er það verðmæt fyrir
innlendia fóður- og mataröflun,
að brýn nauðsyn er á, að hag-
nýta þau sannindi, sem þegar
eru fengiin. Útbreiðsla og upp-
byggin/g kornræktiarinmar er
hvort tveggja í senn haigsmuna-
og menningarmál þjóðarinnar.
IMeð áframhaldandi tilrauna-
og rannsókmarstarfseml, verður
vafalaust hæigt að gera korn-
yrkju árvissari og fjölbreyttari
en það er þó sýnt, að með þeim
Framhald é 13 s(8u
(MBBHnDBimSnBKr
2
T í M I N N, þriðjudagurinn 16. júlí 1963. —