Alþýðublaðið - 22.07.1941, Blaðsíða 2

ÞKÐJUDAGUR 22. JÚL! 1941.
TUkynning
Þar sem frestur sá til greiðslu á iðgjöldum fyrir
ábyrgðartryggingu á bifreiðum, sem féllu í gjalddaga 1.
|). m. er þegar útrunnian, eru þeir sem enn ekki hafa
greitt iðgjöld sín áminntir um að greiða þau á skrif-
stofu okkar fyrir lok yfirstandandi viku, par sem annars
yerður ekki komist hjá að tilkynna lögreglustjóra um
vanrægreiðslu og eiga þá eigendur þessara bifreiða á
hœttu, að akstur bifreiða þeirra verði stöðvaður.
REYKJAVÍK. 21! júlí 1941.
H, f. Sjóvátryggingarfélag íslands. TroIIe & Rothe h, f.
Verzlunin Framnes
Framnesveg 44 Sími 5791
hefur á boðstólum allar.
bfýlenduvörur
Hreinlætisvörur
Smávörur
Vinnutatnað
Tóbak
Sælgæti i'
Ýmsar snyrtivörur
Nýjar vörur. Sangjarnt verð.
Sendum heim. Lipur afgreiðsla.
Reynið viðskíptin.
----UM DAGINN OG VEGINN-----------------
Úr tvíbýli, í þríbýli. Nábúarnir mega ekki gleyma því,
að við erum land'eigendurnir. Bréf um íslenzku þjóðina
frá Bandaríkjahermanni. Grasfletirnir á Hringbrautinni
og liermennirnir.
-----ATHUGANIB HANNSSAK Á HOBHDfU. -----
JAPANIR '
Frb. af 1. siðu.
is, að búast 'megi við stór
tíðindum þaðan innan
skamms ef tir því sem útvarp-
ið í London segir frá í morg-
un.
Virðist hervæðing vera þar í
fullum gangi og er meðal ann-
ars verið að kveðja varalið til
vopna.
Ekkert er greinilega látið
uppi í Tokio', hvað fram er að
fara, og hefir Konoye, prins,
ekki viljað veita blaðamönnum
neitt viðtal, síðan han,n mynd-
aði hina nýju stjórn sína.
k----------------------------
BOSSLAND
Frh. af 1. síðu.
vera að taka {wssa herftokka til
fanga.
Ein Befiínarfriegnm staðfestir
pað, að sionur Stalins af fyrra
hjónabandi, Jakob að ruafni, hafi
verið tekinn til fanga pann 14.
júlí. Er hann sagður hafa verið
iyfirlautinant í 14- failbyssudeild
Rússa, sem umkringd hafi verið
af Þjóðverjum og öll tekin til
fanga.
Kappróðarinn
á s]ófflanoadaginn.
Fmrlrspnrnir til dóm&efndar
kapÐróðarsins á sjómanna-
daginn 1941 og formaims
sjómannadagsms 1941.
* j •
Er G LEYFI MÉR hér með að
bera fram eftirfarandi fyrir-
spurnir í sambandi við kappróð-
urinn á sjómannadegiwum síðast-
liðið vor, og beini ég þeim til
þeinrai aðila, sem nefndir eru hér
að framan. En til þess að al-
menningi verði Ijósara, hvað það
er, sem hér er rætt um, vil ég
gefa eftirfarandi skýringar.
Síðasta sjómannadag var kapp-
róður látinn fara fram og átti að
veita verðlaun. 1 skýrslu for-
manns sjómamiadagsráðsins voru
fyrirfram auglýstar reglur um
það, hvernig verðlaunin skyldu
veitt, og voru þær þessar:
;,Til eru nú tvenns konar verð-
launagripir til að keppa um í
kappróðri, Morgunblaðsskjöídur-
inn, sem áður hefir verið keppt
um í keppni milU skipshafna á
eimskipum, og June MunkteW bik-
arinn nýi i keppni milli skips-
hafna á mótQísbápum. Þar að
auki er svo lárviðarsveigur dags-
ins, handa þeirri skipshöfn, er
nær sítyztium tíma í róðtri, hvort
sem það er skipshöfn af eimskipi
eða mótorskipi, og verður sveig-
urinn dreginn þar að hún."
(Sjómannadagsbl. 1941, bl. 35.)
í kappróðrinum tóku þátt róðr-
arsveitir af 9 skipum, og réru 2
og 2 saman. Ein var þó stök
(af bv. Karlsefni) og urðu þau
mistök, þegar hún keppti, að tím-
inn var ekki tekinn, og fékkst því
engin vissa um, hve ‘fljótir þeir
urðu að marki. Róðrarsveitin af
bv. Arinbrrni Hersi varð fljótust
af þeim, sem tíminn var mældur
hjá, og hafði því unnið bæði
Morgunbl.-skjöldinn og lárviöar-
sveiginn samkv. áður áminnztum
reglum.
Nú skeði það furðulega. Dóm-
niéfnd kappróðursins (Pétur Sig-
urðsson, Þorvarður Björnsson og
Jón Axel Pétursson — síðasttaidi
hafði engin afskiptí af þessu
máli) dæmdi róðrarsveit Karls-
efnis lárviðarsveig sjómannadags-
ins, með þeim ummælum, að
það hefði verið mál moxuia, að
þessi róðrarsveit hefði haft bezt-
an róður, enda hefðU' einhverjir,
sem þóttust fana eftir vasaúrum
sínum, fullyrt, að þeir hefðu
verið fljótastir. Um þetta munu
þekktlr íþróttafrömuðir segja á-
lit sitt hér á eftir, frá sjónarmiði
þeirra laga, sem gilda í kapp-
leikjum íþróttamanna. Hinar
fyrirfram settu reglur uin úthlut-
un verðlaunáima er áður talað
um.
Nú vil ég ieyfa mér að spyrja:
1) Hvern.ig gat dómnefnd, sem
dærna á um kappleik, dæmt
þeirri róðrarsveit verðlaun, sem
enginn vissi hve fljót var, og
leyft sér í því efni að fara eftir
fuHyrðingum óviðkomandi
manna?
2) Hvernig gat Þorvarður
Björnsson hafnsögumaður leyft
sér að segja í ræðu sinni, þegar
afhenda áttí verðlaunin, að dóm-
nefnd kappróðursins hefði, leyfi
til að, yeita verðlaunin ein,s 'Og
henni sýndi'st, þrátt fyrir áður
auglýstar regXtr?
3) Heldur sjömannadagsráðið,
að slíkar aðgerðir sem þessair séu
vel tíi þess fallnar, að auka vin-
sældir sjómannadagsms meðal
stéttarinnar og þátttöku í kapp-
leikjum framvegis?
4) Hefir sjómannadagsráðið ekki
fengið leyfi ti'l að reka veðbanka
í sambandi við kappróðrana? Ef
svo er — getur ráðið vænzt þess
eftir slíka framkomu dómniefndar-
innar, að nokkur treysti úrskurð-
um hennar, svo að vænta megi
þátttöku í slíkri starfsemi? Væri
ekki eins líklegt, að 'leyfið til
banlcastarfsiemi yrði tekið af ráð-
inu aftiur?
5) Hvers átti róðrarsveit Arin-
björns hersis að gjalda, að henni
skyldi sýnd sú óvirðing, sem Hún
varð fyrir?
Þess skal getið,. að hvorki
iróðrarsveit Arinbjörns he'rsis né
Karlsefnis hafa tekið við verð-
l'aununum, sem dómnefndin út-
hlutaði þeim. Sú fyrrnefnda sam-
þykkti að keppa aftur, enda
lögðu þekktir íþróttamenn, sem
fengnir höfðu verið til leiöbein-
ingar, það 1iíl, að svo skýldi gert.
Qg loks skai þess getið, að
dráttur sá, sem orðið hefir á því,
að þessar fyrirspurnir kæmu
fram; stafar af því, að búizt var
við leiðréttingu á máli þessu,
þegar sjómannadagsráðið kæmi
saman til fundar. En nú hefir
fundur verið haldinn án þess, að
leiðréttingar þætti þörf.
' HallgiSmlur Guðmándsson.
Að gefnu tilefni viijum við lýsa
JÓNAS SAGÐI að hér væri nú
orSiS tvíbýli, eftir að Bretarn-
ír komu hingað. Enn nú erum við
í þríbýli. Stundum fer vei á með
nábúum, en stunðum gengur
nábýli mjög skrikkjótt og einu
sinni heyrði ég um nábúa, sem
drápu hundana og kettina hvor
fyrir öðrum.
En ég er ekki með neinar hrak-
spár út af þríbýlinu hér. Langt
frá því. Ég spái öllu hinu bezta
um sambýlið. Það má bara ekki
gleymast að við erum landeigend-
urnir. Svo virðist og eins og ná-
búar okkar kunni vel hvor við
annan. Þeir eru nú farnir að skrif-
ast á, ég á við vinnumennina, ekki
hina stóru húsbændur þeirra í
Washington og London. í íslenzk-
enska blaðinu Daily Post (útgef
andi Blaðahringurinn Sigurður
Benediktsson) birtist bréf rétt eftir
að Bandaríkjamennirnir komu
hingað. Svar við þessu bréfi, frá
Bandaríkjahermanni birtist svo í
blaðinu í gær — og býst ég við að
ýmsum þyki gaman áð sjá brot úr
því.
BANDARÍKJAHERMAÐUR-
INN skrifar vini sínum, brezka
hermanninum m. a. á þessa leið:
„Sem svar við bréfi yðar Í5.
júlí get ég sagt það, að okkur
þykir vænt um, að geta létt af
ykkur skyldustörfum ykkar hér
á íslandi, svo að þið getið farið
aftur heim til ykkar, til þess að
sinna skyldustörfum, þar sem ykk-.
ar er mest þörf. Við komum ekki
hingað til þess að eyðileggja, rífa
niður eða breyta á neinn hátt
því, sem íslendingar hafa barist
svo hraustlega fyritr að byggja
upp. Við hefðum heldur viljað
koma hingað á friðartímum, en á
stríðstímum. Við áttum von á
ofurlítið kuldalegum viðtökum hér,
en við ætlum að reyna að upp-
ræta þá tilfinningu og koma í stað
þess á vináttu og samhug“.
HEIMA í BANDARÍKJUNUM
erum við friðsamir og vingjarn-
legir menn. Og við ætlum að vinna
yfir því, að sámkvæmt leikœg'l-
tim Iþróttasambands íslands og
þeim venjum, sem skapast hafa,
getur keppandi eða sveit í kapp-
leik þvi aðeins hlotiö verðlaun,
að hún hafi fengið viðurkenndan
tfma.
Þ. Magnússon
Jms Guðbjömsson.
vináttu íslenzku þjóðarinnar. Að
vísu er það til hindrunar, hve
málin, sem töluð eru, eru ólík, en
við höfum samt vonir um að geta
unnið vináttu íslendinga., Við’
þekkjum ísland lítið, þjóð þess og
siði. Ef til vill verða okkur á mörg
mistök. Ef til vill móðgum við
einhverja áður en við kynnumst
þeim nægilega vel. Ef svo verður
þá þykir okkur það mjög leitt. —
Við biðjum þess aðeins pð okkur
verði géfinn tími til að venjast
siðum þjóðarinnar og háttum,
áður en farið verður að dæma
okkur“.
„ÉG HELD að það sé ekki rétt
af okkur að vera hreýknir yfir
hinu hamingjusama hlutskifti
þjóðar okkar gagnvart þessari litlu
þjóð. Þvert á móti berum við virð-
ingu fyrir henni fyrir það sem hún
hefir framkvæmt af svo litlum efn-
um. Við erum hreyknir af Banda-
ríkjunum og okkur finnst að þau
ættu að vera hreykin af íslandi.
Við erum hreyknir af frelsi okkar
og heitasta ósk okkar er að við-
halda og geyma þetta frelsi . . .
VIÐ ÍSLENDINGAR berum
mikla virðingu fyrir Bandaríkj-
unum og við vonum að sambýli
okkjar við hermenn þeirra verði
sem allra bezt. Okkur er það vel
ljóst, að fyrst í stað er hætta á
móðgunum, en þess er að vænta
að gestirnir setji sig fljótt inní
hugsunarhátt og framkomu heima-
fólksins. Bretunum tókst þetta að
dáanlega fljótt — og vonandi verða
hinir ekki seinni.
X SKRIFAR: „Ég var beðinn
um að kvarta yfir því við þig, að
það vantaði tilfinnanlega gang-
braut yfir grasbalana nýju við
Hringbraut, beint á móti lögreglu-
bústöðunum. Eins vantar þarna
skilti bæði á ensku og íslenzku,
„gangið ekki á grasinu", þvi þarna
eru hermannaskálar, og hermenn-
irnir ganga þarna yfir, sem eðli-
legt er, þar sem gangbrautina
vantar. Vona ég að, þú getir kipt
þessu í lag í snarkasti“. —
ÞETA Á LÍKA VIÐ um Arnar-
hól. Bæjarbúar virðast hlýða vel
fyrirmælunum um að ganga ekki
á grasinu — en hermennirnir hlýða
því ekki. Eftir skamma stund verða
þeir búnir að troða niður trjáplönt-
urnar á horni Hverfisgötu og Ing-
ólfsstrætis. Reynandi væri áð setja
einnig spjöld þar.
Hannes á hornimi.
Víðsvegar á ströndum Bretlands hefir þessum voldugu vopnum verið komið fyrir. Þessi mynd
er af risastórri 12 þumlunga fallbyssu, og eru skyttur hennar að hlaða hana