Alþýðublaðið - 22.07.1941, Blaðsíða 4

flNH&»UUAG(Jft 22. JÚLÍ *»41.
AIÞÝÐDBLAÐIÐ
ÞRIÐJU DAGUR
Naeturlæknir er Halldór Stefáns-
son, Ránargötu 12, sími: 2234.
Næturvörður er í Reykjavíkur-
og Iðunnarapóteki.
ÚTVARPIÐ:
20.30 Erindi: Rúss.land: Land og
saga, (Knútur Arngrímsson,
kennari).
20.55 Hliótmplötur: a) Synmfónía
nr. 4 eftir Tschaikowsky, b)
Andleg tónlist.
60 ára
var í gær Þórhallur Bjarnason
prentari, Hringbraut 173. Þór-
hallur var einn af stofnendum og
íorvígismönnum ungmennafélag-
anna.
Feiðafélag íslands
biður þátttakendur í Öræfaferð-
inni, sem hefst á föstudagsmorgun,
um að taka farmiða á skrifstofu
Kr. Ó. Skagfjörð, Túngötu 5, fyrir
kl. 6 e. h. á miðvikudag.
Kaupsýslutíðindi
21. tbl. 11. árgangs er nýkomið
út. Efnir Bandaríkin 1940, Reikn-
ingar Búnaðarbankans, Söfnun-
arsjóður íslands, Úr bankareikn-
ingunum, Syrpa, Jan. Worsham:
Grundvöllur sölumennskunnar,
Lög frá síðasta alþingi, dómar upp
kveðnir í Bæjarþingi Reykjavíkur
o. m. fl.
Landnám íslendinga í Vesturheimi
Tvö fyrstu heftin af ritverki dr.
Jóns Dúasonar eru nýlega komin
út. ,
Innanfélagsmót Ármanns
í frjálsum íþróttum hefst á
íþróttavellinum í kvöld (þriðjudag)
kl. 7V2 e. h. Keppt verður í 100 m.
hlaupi og 800 m. híaupi bæði fyrir
drengi og fullorðna. Fjölmennið
og mætið réttstundis.
Hornafjörð í síðustu ferð sinni.
Flekinn hafði verið lengi í sjó.
Var komið með flekan hingað.
skipsnafn sást óglöggt á flekanum,
virtist vera Eastern Prince svo mun
hafa heitið norskt olíuflutninga-
skip, sem sökkt var vestur af Skot-
landi. Vistir, sem geymdar hafa
verið á flekanum, voru eyddar, og
eins eldflugur úr hylki, sem þar
var. Flekinn er dálítið brunninn.
SÍLDVEIÐIN.
Skýrsla stórstúkunnar
á undanförnu ári hefir nýlega
borist fclaðinu, iíefst hún á skýrslu
stórtemplars, Fr. Á. Brekkan. Þá
er skýrsla stórgæzlumanns ung-
lingastarfs, skýrsla stórritara, Árs- |
skýrslur umboðsmanna, skýrsla I
fjármálanefndar o. fl.
Tala fastra verzlana
Samkvæmt nýútkomnum verzl-
unarskýrslum árið 1939 var tala
fastra verzlana hér á landi 1118
það ár. Skiptust þær þannig: (Jm
boðs- og heildverzlanir 77, Kaup-
túnaverzlanir, 1.004 og svéitaverzl
anir 37. Um aldamót var talið, að
fastverzlanir væru samtals 300.
Björgunarfleka
fann „Esja“ skamt vestan við
framhald af 1. síðu
ms. Birkir, Eskifirði 540, ms.
Dagr.ý, Sigluf-iði, 1253, ms. Fiska-
kiettur, Hafnarfirð’, 998, ms.Geir,
Siglufirði, 827, ms. Gunnvör,
Sigiufirði, 1122, ms. Gylfi, Raluðu-
vík, 867, ms. Helga, Akureyri,
579, ms. Huginn II., Isafirði, 1104,
ms. Höskuldur, Sigiufirði, 806,
ms. Keflvíkingur, Keflavík, 677,
ms- Kristján, Akureyri, 1452, ms.
Liv., Akureyri, 813, ms. Meta,
Vestmann,a>eyjum, 503, ms. Njáll,
Garði, 800, ms. Rafn, Siglufirði,
I 1554, ms. Sæ’in'nur, Neskaiupstað,
' 1252, ms. Valbjörn, ís-ufirö:, 669,
Indverskir hemenn með brezkan skriðdreka í bardögunum suður í Aríku.
■ GAMLA BIO
Lifi frelsið -
(Let Freedom Ring).
Amerísk söngmynd.
Nelson Eddy.
Virginia Bruce.
Victor McLaglen.
Sýnd kl. 7 og 9.
Ekki svarað í sima.
B NÝiA BfÚ SS
Tvö samstilt
hjörtn.
(Made for each other)
Amerísk kvikmynd frá
United Artist.
Leikst. John Cromwell.
Aðalhlutverkin leika:
Carle Lombard og
James Stewart.
Sýnd kl. 7 og 9.
Tveir um nót: Mb- Anna/Einar
Þveræingur, ólafsfirði, 610, mb.
Snarfaii/Villi, Siglufirði, 558.
1 nótt og miorgu'n bomu inn
til rikisverksmiðjanna bessi skip:
Björn austi'æni 130 mál
Hilinir 170 —
Höskuldur 250 —
Austri 300 —
Gylfi 320 —
Auðbjörn 250 —
Dagsbrún 300 —
Valbjörn 550 —
Mars 500 —
Einar og Anna 500 —
Guunbjörn 550 —
Síldin veiddist út af Skaga.
'Ágætt veiðiveður er, og eru skip-
in að koma inn með fullfermi.
Vitað er um fjóra togara,
sem verða á síldveiðum í sumar;
14 línuveiðara og' 75 vélbáta,
með alls um 93 nætur.
Bóniullarsokkar,
Isgarn8sokkar,
Silkisokkar,
Silkisokkar pure,
Bondor,
Kayser og Aristoc
o. fl.
Laugaveg 25.
Ú t s a 1 a
Alþýð ublaðsins
Siglufirði
e r í
Bókvcrzln laonesar Jónssoar.
23 * V i C KI BA 1J M [
SUMAR VÍÐ VATNL:; |
í sama bili cpnaði Birndl hurðina, tróð sér inn í |
herbergið og'fór ao nöidra: — Frú Mayreder hafði j
komið, en var farin aftur. í heilan klukkutíma hafði
hann ekki látið sjá sig á baðströndinni. Ég hefi ekki j
ráðið yður til þess að hugsa alltaf um eigin málefni, :
kæri Hell .... |
% ÍÍ!
. I
Nú var sá tími kominn við Meyjarvatn, sem herra
Birndl kallaði- „annatímann". Á kirkjugarðinum og
víðar hén'gu auglýsingar: Veizla á ströndinni. Dans-
leikur og flugeldar. Tenniskeppni með heiðursverð-
launum. Birndl stóð sjálfur við kassann og mokaði j
inn peningunum. Allir voru í vatninu. Sundkenn- i
arinn stóð á brúnni frá morgni til kvölds í 12 klukku
tíma í einu, hvernig sem veður var. Stundum rann
af honum svitinn og sólin brenndi á honum höfuðið,
svo að'hann varð að stinga sér í vatnið á hálftíma
fresti til þess að hafa við þol. En stundum var svalur
stormur með hagléljum ofan úr fjöllunum, og þegar
veðrið var þannig gekk hann um hríðskjálfandi í
baðkápunni sinni. Hann hafði létzf um eitt pund,
og því horaðri sem hann varð, því kulsælli var hann.
Hann hafði miklar áhyggjur af því, hversu honum
var orðið illa við kalt vatn, en það var nú svona komið
og við því var ekki hægt að gera. Það varð að horfast
í augu við staðreyndirnar. Honum leið illa, hann
þjáðist af næringarskorti og blóðleysi. Og við þetta
bættist ástin, þessi einkennilega tilfinning, sem hafði
náð svo miklu valdi á honum, að hann vissi ekki sitt
rjúkandi ráð.
Tenniskeppnin fór fram, án þess Hell gæti tekið
þátt í henni. Honum hafði ekki tekist að útvega sér
tennisskóna, sem hann vanhagaði um. Og þegar dag-
urinn rann upp, bjartur og fagur — hafði hann ekki
e:nu sinni tíma til að vera áhorfandi. Einu sinni
fíaug knötturinn langt út á vatnið, Hell synti hrað-
sund eftir honum., varpaði honum til baka og lét
fyndnisyröi fylgja. Fyrir þessu var klappað. Jæja,
það vap nú ;svo.
Reyndar var þessi tenniskeppni hreinn hégómi
frá íþróttalegu sjónarmiði. Það var bara ofurmeinlaus
keppni milli sumargestanna við Meyjarvatn. Lyssen-
hop hafði lofað verðlaunum cg var sjálfur dómari
ásamt tveimur öðrum feðrum, sem höfðu líka áhuga
á tennisleik. Tvíburarnir hans Lyssenhop unnu mörg
verðlaun, þær léku svo vel, að engin hafði við þeim.
Um kvöldið var veisla í veitingahúsinu Stóri Pétur.
Hell var í veislunni af því að Mav vildi það. Og May
var klædd silfurlitum kjól og hafði silfurlita skó
á fótunum, þegar hann leit á hana. Það var nú svo
langt komið, að hann vissi ekki sitt rjúkandi ráð.
Hann stóð bara kyrr og horfði á May.
Allir karlmennirnir voru á smokingfötum. Hell var
í hvítu skyrtunni sinni og bláu fötunum með brúna
skó á fótúnum, og fötin hans höfðu töluvert látið
á sjá síðan hann kom á þennan stað. Buxurnar voru
orðnar einum þumlungi styttri. Þetta ódýra efni
hafði hlaupið við pressunina. Aúk þess var jakkinn
farinn að trosna. Miðdegisverðurinn hafði kostað
hann fimm skildinga og Hell hafði svitnað, þegar
; þjónninn fór með peningana. En látum það vera,
Hell var mettur og þurfti ekki mat næstu tvo
: daga.
1 Það var setið við sameiginlegt langbor.ð og sam-
i. talið var fjörugt. May sat svo langt frá Hell að hann
gat ekki séð hana. Yið hlið hennar sat nýkominn
gestur, Wucherpfenning ffamkvæmdarstjóri, einn af
viðskiptakunningjum Lyssenhops. En Lyssenhop
sjálfur sat við hliðina á greifafrú Sztereny og hann
‘ hélt fyndnar og skemmtilegar borðræður. Hell sat við
hliðana á leyndarráðsfrúnni, sem alltaf svaraði með
höfuðhreyfingum. stundum þýddu þær já, já, stund-
um nei, nei, nei. Hún gat aldrei verið kyr með höf-
uðið, en að öðru leyti var þetta víst allra bezta mann-
eskja. Hinum meginn við Hell sat þrekleg, ung stúlka,
sem sat steinþegjandi með opinn munn. Hún horfði á
allt og alla og stundum hló hún. — Veslings stúlkan
er heyrnarlaus og málíaus, sagði leyndarráðsfrúin,
en ’það gerir ekkert til. Hún skemmtir sér jafnvel
fyrir því, hún litla frænka mín. Og ég held, að henni
þyki vænt um að fá að sitja við hliðina á yður, hún er
víst ofurlítið ástfangin af yður. Hell var þögull,
en hann tók hraustlega til matar síns. Einu sinni
var strokið létt yfir hár hans, en það var þá bara
Karla.
— Já, ungfrú, hér sitjum við. Og hvers vegna
sitjum við hér? spurði hann daufdumba stúlkuna.
Hún horfði á varahreyfingar hans, og það leit svo út
sem hún skildi hann, því að hún varð dapurleg á
svipinn og strauk yfir ennið á sér. Hell, sem alltaf