Alþýðublaðið - 24.10.1941, Blaðsíða 2

ALPYPUBLAPIP
FÖSTUDAGCJ® 24. OKT. 1941.
♦-------------------— ♦
hetjasðgu
hollenzka drengsins
SystiriDíaogég
um helgina.
Rúgmjöl
1. flokks.
Laukur,
nýr og gédur
Krydd,
allskonar.
Best og ódýrast
Tjamarbúoin
BREKAK
Litla
Blómabúðin
fcaopir notaðar bíðma-
korfor.
Ufla Blónabfiðin,
Baokastrsti 4.
Odýrar vörur:
Mýlendororar,
Hreinlætisvornr,
Smávörar,
Vinnnfatnaðar
Tébak,
Sælgæti,
Snyrtivðmr.
Verzlunin
Framnes,
framnesveg 44. Simi 5791.
Tvær skemmtilegar bækur eftir
Ólaf við Faxafen,
eru Allt í lagi í Reykjavík
(verð 5S50) og
Upphaf Aradætra (verð kr. 4,00)
sem bera mjög eiakenni
höfundarins,
FRYSTI FISKURINN
Framhald af 1. síðu
geri sér‘ í hugariund hvaða verð
myndi vera á nýjai fiskinum ef
hámarksverð hefði ekM vetið sett
á hann. Því óhæfara er |>að, þeg-
ar það kemur í Ijós, að hún er
ekki nógu vakandi. Fyrir þetta
á nefndin aðfinnslur skyldar'. En
þ-ó að kau'psýslume'nn kurrni í
einstökiu tilfellum að fara krlng-
um verðlagsákvæði nefndarimrar,
sem gmmiur leikur á, sérstaklega
um vefnaðarvöru, þá er ekki
hægt að áfeliast nefndina, því
engar regiur eriu svo vel útbúnár,
að 'löggbrjótur geti ekki ftmdið á
þeim smugtu titl að smjúga gegn-
rnn. 1 ''j
Það er nú mikiö talað um það,
að eina iausnin á dýrtíðarmáluú-
um sé að iögbinda kaup launa-
titéttanna i iandinu. Framsóknar-
fltokkurinn hefir lýst si,g fylgjandi
því, og vitað er, að hielztu mátt-
arstólpar Sjálfstæðisfk>kksins,
valdarræstu menn hans, þar á
meóai allir st riðsgróðamennÍTn ir,
voru þess albúnir að fylgja því.'
A'Tþýöuflokkurínn einn segir nei,
og mun beita ölium þeim ráöum,
sem hann á tib til að ráða niður-
iögum þessarar uppástungu, sem
er ekki ejngöngu óréfctlát held-
ur og fráleit frá öllum sjónaT-
miðum, þvi að -lögfesting kaaups-
ins myndi ekki hafa í för með sér
'lækkandi dýrtíð, eða stöðvun á
lnækkun vönuverðs. (
Það virðist ilka sjáifsagðara,
að ’ Fram sóknarf-Iokku rinn jjg
Sjáifstæðisfk>kkutánn beifi sér
fyrir því, að þær neglur, sem þeg-
ar eru t*I um eftirlit með verð-
lagi í landinu, séu háidníar, að
þessum regium sé framfylgt til
hins ítrasta, svo að vöraverö sé
ekki sprengt upp með hrednu og
beinu okii.
En þess'ir fLokkar gera lítið að
því að vinna að þessfu. Hvorki
Tíminn né MorgunblaÖið eöa Vís-
ir hafa minnst einu orði á okrið
á fiskánum eða annað okiur, sem
á sér stað. Um það þegja þau
meðan árásirnar á launastéttírniar
era undirbúnaJ.
„SALT JARÐAR“
Pramhald af 1. síðu.
Bókin er pitentuð í Félagspttent-
smiðjunni, en útgefandinn er j-ens
Guðbjömssan, og mun h-ann gefa
Ö!t fleiri bækur á þessu haus-ti.

Helga Jóhannesdóttir
Minninqarord aun:
Frð Helgi Jóhannes-
dðttnr.
IDAG er tii moldaf borin
fiú Helga Jóhannesdóttir.
kona Ágústs Pótursscmar bakara.
Frú Helga vár tæplega 26 ára
er hún lézt á Landspítalanu'm
16. þ .m., eftir að hafa a[ið ann-
að barn sútt-
Óþarft er að fjölyfða um hinn
þunga harm, sem kveðinn er að
hinum unga eigiumanni við missí
sinnar góðu kontu'frá tvetrn ung-
uon börnum, en þó mun þeim
það ljósa,st sem bezt til þekktu.
Hjönaband þeirra Ágústs og
Helgu var sérstaklega inmlegt og
heimili þeirra vinalegt, enda
eignuðiust þau marga vini og
kunningja með sinu alþýðlega við
móti og gestrisni.
Frú Hfilga var prýdd flestum
þeim eiginleikum, sem góða ís-
leuzka húsmöður mega prýða,
enda afórnaði bún öllum stund-
'um fyrir heimili sifct, til að gíaiffl
það sem ánægjúlegast og myn-d-
arlegast
Við vinir -þínir og 'kunningjar
sem böfum átt ssro margar á-
nægjulegar stundir á heimili þínu,
þökkum samve rastun d ÍTnar og
hið geðprúða og skemmtiliega við-
mót þitt sam þú áttir í svo rík-
um mæli. En miskuna'rlaustfinnst
okkur að þú skuþr vefa köllúð
frá okkur svo ung, og máske er
það svo „að þeir sem guðirnir
elska deyja ungir“.
G. !.
Nokkrar stúlkur,
vanar karlmannalaiasaiwii
eðabápasaami, vaafar strax
Elæðaverzlim
Andrésar Andréssonar fa. f.
Bann mm erlendnm Sántðknm
Ráðuneytið vekur athygli á því, að samkvæmt 8. gr.
laga nr. 50, 27. júní 1941 er bönkum landsins, öðrum en
þjóðbankanum, sparisjóðum, bæjar-og sveitafélögum og
opinberum stofnunum bannað að taka lán erlendis nema
með samþykki þess ráðherra, sem fer með gjaldeyrismál
Viðskiftamálaráðuneytið, 22 okt. 1941.
— UM DAGINN OG VEGINN--------------------.
j Svar til „Lesenda". Kafbátsíoringi og kennimaður. Umgengni j
t ameríkskra hermanna. Bílabilanir og skaðabætur. Útvarpið,
í Jónas og Þorsteinn.
L—-----ATHUGANIR HANNESAR Á HORNINU. --------
VEGNA BRÉFS frá „Lesenda“,
sem spyr mig hvernig á því standi,
hve sja-ldan ég skrifi í blaðið vil
i ég taka það fram, að það er hvorki
mér að kenna né ritstjóra Alþýðu-
blaðsins. Nóg er að skrifa um og
ef vel væri og ég ætti að geta sint
öllum bréfum og erindum sem mér
berast og skrifað auk þéss um það.
sem mér finnst sjálfum nauðsyn-
legt að minnast á, þyrfti ég að
„hafa Hannes í blaðinu“ á hverj-
um degi, eins og bréfritari segir.
En það er fleira sem þarf að koma
í blaðinu en „Hannes“ og blaðið
er ekki nógu stórt, þyrfti það að
vera helmingi stærra til þess að
fullnægja þörfinni og vonandi verð
ur það hægt einhverntíma.
KAFBÁTSFORINGI og. kenni-
maður heitir ný útkomin bók eftir
þýzka kirkjuhöfðingjann, Martin
Niemöller. Við Niemöller biskup
kannast allir íslendingar svo aft
heíir verið á hann minst hér í blað
inu í sambandi við ofsóknir þýzku
nazistanna á Kristni landsins, Nie-
möller situi: nú alltaf í tugthúsum
Hitlers, ef hann er þá enn lifandi.
í síðasta stríði var Niemöller kaf-
bátsforingi og gerði mikinn usla í
skipaflota Bandamanna. í þessari
bók segix Niemöller á látlausan og
afar skemmtilegan hátt frá æfintýr
um sínum og þrengingum, sem kaf-
bátsforingi. Mun hinu áhættusama
og spennandi lífi kafbátsmanna
aldrei hafa verið jafnvel lýst.
ÁHORFANDI skrifar: „Hræddur
er ég um, Hannes minn, að mörg
um bregði hér við umgengni og
framkomu Bretanna eða ameríksku
hermannanna. Eftir að þeir síðar-
nefndu komu hér hafa oft orðið
ill skammarstrik og hrein afbrot
eins og á'rásir á saklaust fólk og
rnargt og margt. Mig langar til að
nefna þér tvö dæmi um framkomu
fullorðinna manna er áður hefir
verið fráskýrt hér, en hér er um
ameríkska hermenn að ræða t. d.
raða þeir sér utan um rafmagns-
Ijósastaur og berja hann utan með
bareflum þangað til þeir hafa ónýtt
peruna. Stundum stilla þeir sér upp
í raðir, hér í Vonarstræti t. d. og
kasti af sér vatni. Að slík skuli
vera framkoma fullorðinna manna
og það hermanna, sem eiga að gæta
aga það finnst mér skammarlegt.
BÍLSTJÓRI skrifar: „Mig langar
til að biðja þig Hannes minn
fyrir nokkrar línur viðvíkjandi
þessari nefnd, sem skipuð var til
þess að semja við brezku setuliðs-
stjórnina um skemdir á ökutækj-
um o. fl. sem verður áf völdum
setuliðsins. Mér finnst nokkuð mik
ið sleifarlag á því starfi. Hver á
sökina?“
„SN)EMMA í SUMAR -varð bif-
reið, sem ég á fyrir skemdum sök-
um ákeyrslu frá „Bretabíl“ og neit
uðu þeir, sem með greiðslu skaða-
bóta hafa að gera að greiða um-
samdar skaðabætur svo ég vísaði
málinu til þessarar nefndar, en nú
eru liðnir um fjórir mánuðir síðan
og engar bætur eru enn komnar,
og ef spurst er fyrir um þetta, er
eina svarið, sem maður fær, að
nefndin hafi ekki komið saman
síðan og ekkert er vitað hvenær
hún komi saman“.
„ÞETTA ÞYKIR mér ákaflega
létt í vasa og geri ég ráð fyrir að
fleirum en mér finnist það harla
hart að fá ekki annað svar en þetta,
sem er svo ófullnægjandi sem það
getur verið. En getur þú sagt mér?
Eru engin ákvæði um það, hve oft
eða með hvað löngu millibili þessi
nefnd eigi að koma saman?“.
ER EKKERT HÆGT að gera
annað en að bíða eftir því að þess-
um herrum þóknist að koma saman
þó að líði hálft eða heilt ár á milli?
Ef svo er þá hlýtur það að vera
mjög bagalegt fyrir fólk, bílstjóra
eða aðra að verða að svara út„ eða
jafnvel að taka til láns, stór fé til
að fá gert við skaða jafnvel
fleiri en einn. En. fær svo ekkert
greitt fyr en eftir marga rnánUðí
og þá jafnvel lítinn hluta af því,
sem honum ber“.
S. TH. SKRIFAB: „Mikið faefir
verið rætt síðustu daga, bæði -í
blöðum og meðal almennings, það
gerræði útvarpsstjóra að loka fyrir
hádegisútvarpið einn daginn sök-
um þess að honum sinnaðist við
aðalþulin Þorst. Ö. Stepbensen.
Hvernig, sem á það kann að verða
litið af almenningi yfirleitt, deiln
þá er risið hefir milli þuls og út-
varpsstjóra, þá getur ekki kornið
til mála, að utvarpsstjóra
haldist uppi sú framkoma. Manni
virðist útvarpsstjóri vera búinn, og
það mafg oft, að sýna það sjálfur,
að hann er ekki þessu starfi vax-
inn og hlýtur því krafa megin-
þorra hlustenda að vera sú, að hann
verði látinn fara frá útvarpinu. Því
maður sem lætur stjórnast af duttl-
ungum sínum, svo sem útvarps-
stjóri hefir gert er ekki fær um að
standa fyrir slíkri stofnun, sem út-
varpið er.
SVO ER ÖNNUR hlið á þessu
máli og hún er sú, að hlustendum
er hreint ekki sama hver er þulur,
og munu fáír þulir hafa hlotið
meiri hylli en einmitt sá, sem út-
varpsstjóri nú vill reka, og verður
manni þá á að spyrja. Eru ekki
hlustendur einskonar hluthafar í
útvarpinu greiða þeir ekki með
afnotagjaldi sínu kaup starfs-
manna þess meðal aimars, kostnað
sem útvarpsreksturinn hefir í för
með sér yfirleitt eða er útvaiTPÍ®
orðið einkaeign Jónasar Þorbergs-
sonar?
„í SAMBANDI við þetta mætfci
minnast á að nýlega mintist PáR
ísólfsson á það í erindi, sem hann
flutti, að algerlega vantaði gagn-
rýni blaðanna á dagskrá og starf'
semi útvarpsins. Það eru víst flest'
ir sem geta tekið undir þetta með
Páli, nema þá helst útvarpsstjóri og
útvarpsráð. Það Var hér áður fyf
að bæði dagskrá og önnur starf'
semi útvarpsins var að nokkru
gagnrýnt í dagblöðumnn, bseði si
blöðunum sjálfum og svo einstök-
um hlustendum. Var þar komi®
fram með tillögur um tilhögun á
dgaskránni o. fl. en bara hreint
ekkert af því tekið til greina af
ráðamönnum útvarpsins, sökun*
þess að þeir þóttust einir sitja Þar
inni með alla viskuna og þekking-
una á þessum málum, þó almenn-
ingi sé ekki kunnugt um að þrir
hafi aflað sér neinnar sérþekking®
á þessu sviði. Það er Þvl
varla von að þeir seh1
hafa áhuga fyrir starfsemi útvarpS'
ins hafi löngun til þess að standa 1
stappi við þessa menn, sem Þar
ráða, þegar þeir sjá, að þar ríktí a
á öðrum sviðum algert einraeði •
• AF TILEFNI þessa bréfs vil ég
segja þetta álit mitt: Útvarpsstjór1
var að vísu að framkvæma ákvaT
anir útvarpsráðs. Þegar Þorstei111
var skipað að víkja úr herberg1
útvarpsþuls bar honum að fara.
En þá átti hann líka. næsta lei*ý
Hinsvegar tel ég það ekki ná nok
urri átt að loka fyrir útvarpið a
þessari ástæðu, en útva;rpsstjóri
afsakar sig með því að lögregl®11
hafi ekki viljað taka Þorstein bur
úr herberginu.
FERNIH6ABKJÓLI
tii sölu, IJpplýsingar &
Barónatíg 31 (uppi).