Alþýðublaðið - 29.10.1941, Page 6

MEDVIKUDAGUR 29. okt. 1941
ALÞÝÐUBIAÐIÐ
MIÐVÍ KUÐAGUR
Næturlæknir er Karl Jónasson,
Laufásveg 55, sími: 3925.
Næturvörður er í Reykjavíkur-
og Iðunnarapóteki.
ÚTVARPIÐ:
21.30 Kvöldvaka: a) Árni Páls-
son prófessor: Úr kvæðum
Guðmundar Böðvarssonar.
b) Dr. Jón Helgason biskup:
Annálar Reykjavíkur. c)
Frú Nína Sveinsdóttir syngur
gaimlar Reykjavíkurvísur
o. fl.
Útvarpstíðindi
eru nýkomi nút. Efni: Viðtal við
útvarpsstjórann, Sindur, íslenzk
byggðanöfn, eftir Guðlaug Rósin-
kranz, Raddir hlustenda, Karen,
smásaga eftir Alexander Killand
o ,fl.
Náttúrufræðingurinn
er nýkominn út. Efni: Náttúru-
fræðingurinn 10 ára, Gróður í
Borgarfirði og Njarðvík eystra,
Gróður í Hegranesi, Drangey, Gróð
urríki Vestmannaeyja. Nýir fund-
arstaðir nokkurra plantna. Gróður-
ríki Öræfa og Suðursveita, Flóra
Melrakkasléttu, Horfin vötn, Trölla
dyngjur, Sjaldgæft fiðrildi, Ein-
kennilegur hestur, Eiðahólmi.
Tónlistarfélagið
og Leikfélagið sýna óperettuna'
,,Nitouche“ í kvöld kl. 8:
Leikfélag Reykjavíkur
sýnir leikritið ,,Á flótta“ annað
kvöld kl. 8. Aðgöngumiðar seldir
frá kl. 4—7 í dag.
Æskan,
10.—11. tölublað þessa árgangs
er nýkomið út. Efni: Undir bláum
seglum, saga_ eftir Gunnar M.
Magnúss, Tíeyringurinn, sem varð
að bifhjóli, eftir A. S. Minnismerki
Snorra Sturlusonar, Hvítklædda
konan, saga þýdd úr sænsku, Af-
reksverk kínverska drengsins o.
m. fl.
STRÍÐIÐ Á RÚSSLANDI
Framhald af 1. siðu.
inn í Don'etshéraðið og eiga ekki
eftir nenia um 20 km. ófarna
til Rostov.
Nokkru norðar segjast þeir
hafa tekið iðnaðarborgina
Kramatorskaja, um 40 km. norð
ur af Stalino og 160 km. suð-
vestur af Charkov, en í Krama-
torr.kaja er sögð vera stærsta
skriðdrekaverksmiðja Rússa og
járnbrautir liggja þaðan í allar
áttir t. d. til Rostov.
Euíi liarizt 1 ötiarRov.
Pað varð ljóst af fregnum frá
Berlín í gærkveldi, 'að "þjóðverj-
ar hiafa verið. nokkuð fljótir á sér
að skýra frá töku Charkovborg'ar,
því að í þeim fregnuiu var viður-
kennt, að barizt væri í horginni
o:g svo látið um mælt, að Þjóð-
verjar væhi búnir að ná suður-
og vestur-hluta hennar á vald
siitt-
Rússar viðurkenndu þegar í
gær, að barizt váhi í úthverfum
biorgarinnar, og í London er í
morgun ekki taíinn neirnn efi á
J>ví, að vi’ðureigniinni þar m'und
ljúka á þanin háít, að Rússar
verði að hörfa úr borginni.
Biað rússneska hersins, ,,Rauða
stjarnan“ í Moskva viðurkennir
iíka, að hiorfurnar í Dloinetzhérað-
inu séu himar ískyggHegustlu.
En jþar við bætist nú, að Þjóð-
verjum hefir ioksins tekizt að
reka langan fleyg inn í varnar-
línu Rússa á Perekopeiðm'u, sem
tengir Krím við meginlandið, og
eru horfiumar nú taldar alva'rlegri
þar ,fyrir R'ússa en nokkru sinni
áður.
SJálfstæðlsmein
sjrngja hver í kapp
við annan á alþingi.
MRÆÐUR um dýrtíðar-
málin héldu áfram á Al
þingi í gær. Vakti það athygli,
að Ólafur Thórs reyndi að bera
fram blekkingar um afstöðu fé-
lagsmálaráðherra í málum þess
um, en þær blekkingar voru
rækilega kveðnar niður.
Vildi Óiafur svo vera íáta, að
fulltrúi Alþýðuflokksins í ríkis-
stjórn hefði verið fylgjandi höml-
um á dýrtíðaruppbótinni og
hefði verið „viðmælandi" um
lögbindi’ngu kaupgjaldsiins- Vildi
hann þar ni(eð gera félagsmála-
ráðherra tortrygg.i.legan i þessu
ináli.
En auðvitað er enginn fótúr
fyrir þessu, o,g var þessi biekk-
ing endanlega' kveðin niður með
þvi, að Eystiéinn Jónsson viö-
skiptamálaráðherra lýsti því yfir,
að hann hefði aldrei orðiö annars
var, en að féia.gsmálaráðherra
tæki iila í kaupbindinguna frá
upphafi, og joegar ekkert lát
hefð-i verið á ráðhérra Alþýðu-
flokksins um að ganga inn á
kaupbindmgiu, hefði skriðið til
skarar í málinu-
Tókst ólafi því mjög óhöndug-
lega, er hann ætfaði að klina
sömu 'loðniu eymdarafstöðunni á
Alþýðufh og fliokkiur hans sjáífs
hefir burðast með.
Haraidur Guðmundsson hélt
snjalla og rökfasta ræðu. Skal
þess getið til gamans, að ræðu-
maður benti áþreifan'.ega á það,
hve „tvísöngur" íhaldsins hljóm-
aði nú dátt í sölum alþingis.
Ólafur Thiors hafði þá nýlega
sagt: í ræðu, að ef nokkrar ráð-
stafanir hefði verið hægt að gera
í heftingu, drtíðarinnar, þá hefði
það verið með því að halda verð-
lagi innlendra afurða í skefjnm.
Jón á Akri sagði í ræðu, sem
HGAMLA BIOIH
Abraham Lincoin
(Abe Lincoln in Ulinois)
Ameríksk stórmynd/
Aðalhlutverkið leikur
RAYMOND MASSEY
sýnd kl. 7 og 9.
Áframhaldssýning kl. 3.30.6.30
BULLDOG DRUMMOND |
ameríksk leynilögreglu- IH
mynd með
JOHN HOWARD
S NÝJA Bðð BS
Lœknlrinn
velur sér
konu.
(The Doctor takes a Wife)
Ameríksk skemtimynd.
Aðalhlutverkin leika:
LORETTA YOUNG og
RAY MILLAND.
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
* (Lækkað verð kl. 5)
2—3 bifreiðastjóra
vantar oss nú þegar.
\
Strætisvagnar Reykjavikur h. f.
Leikfélag Reyk|avikMa%
„4 FLÓTTA“
eftir Robert Ardry
Sýning annað knöld klukkan 8.
Aðgöngumiðar seldir frá klukkan 4 til 7 í dag.
Ath. Frá kl. 4 til 5 verður ekki svarað í síma.
Félag nngra jafnaðarmania.
Fræðslu- og skemtifundur verður haidinn í sölum
Alþýðuhússins við Hverfisgötu annað kvöld kl. 8 ‘/2
Fundarefni:
1. Ávarp.
2. Hijómleikar.
3. Englandsför blaðarn, Ólafur Friðriksson
4. Upplestur ?
5. Ræða: Haraldur Guðmundsson.
6. Danssýning Sif. Þórs.
4 manna hljómsveit leikur á milli skemmtiatriöa. Fund-
uripn er fyrir félaga og gesti þeirra, svo og annað
Alþýðuflokksfólk á meðan húsrúm leyfir.
Attgangnr ókeypis. Fél. ungra jafn.m.
lvann flutti á eftir ólafi, að þvj j nægilega hátt verð. fyrir afurðir
færi viðs fjarri, að bændur feugju j sínar.
W. SOMERSET MAUGHAM:
Þrír biðlar
— og ein ekkja.
gat, til þess að lækna hann af drykkjuhneigðinni, en
það bar engan árangur. Ég held, að hneigð til drykkiu
skapar sé ólæknandi. Og ég neyddist til þess að verða
einskonar hjúkrunarkona eða gæslukona. Það gerði
hann geðstirðan, en hvað gat ég annað gert? Það var
erfitt að fást við það, en ég varð að reyna að halda
honum frá víninu. Stundum reiddist ég við hann og
þá rifumst við. Þér vitið, að hann var hræðilegur
fjárhættuspilari, og þegar hann var drukkinn tap-
aði hann hundruðum punda. Ef hann hefði ekki
dáið svona fljótt, hefði hann orðið gjaldþrota og ég
hefðti orðið að fara aftur á leiksviðið, til þess að
vinna fyrir okkur. Nú fæ ég fáein hundruð pund á
ári, og ég á enn þá gimsteinana, sem hann gaf mér,
þegar við vorum nýgift.
Stundum kom hann ekká heim alla nóttina, og þá
vissi ég, að hann hafði orðið fullur og tekið fyrsta
kvenmannínn sem hann fann á leið sinni. í fyrst-
unni varð ég geysilega afbrýðisöm og óhamingju-
söm, en að lokum fór svo, að ég varð því fegin, því
annars kom hann heim til mín og leitaði ásta við mig
angandi af Whisky, afskræmdur í framan af of-
drykkju, og vissi ég, að það var ekki ást, sem
gerði hann svona ástleitán, heldur vínið, aðeins vínið.
Honum var sama, hvort það var ég eða einhver önn-
ur kona, það skipti hann engu máli, og kossar hans
kvöldu m,ig og atlot hans ollu mér óbærilegum þján-
ingum. Svo sofnaði hann óværum drykkjumanns-
svefni.
— En hvern,ig stóð á því, að þér skylduð ekki
skiija við hann?
— Hvernig gat ég skilið við hann? Hann átti éng-
an að nema mig. Þegar eitthvað var að, ef hann lenfci
í vandræðum, ef hann var veikur, kom hann til mín.
Hann leitaði til mín eins og barn, sem á hvergi ann-
arsstaðar athvarf. Þá var hann svo niðurbrotinn, að
ég kenndi í brjósti um hann. Enda þótt hann væri
mér ótrúr, þó að hann færi í felur, svo að hann gæti
drukkið óhindraður, og þó að hann reiddist stund-
um við mig, þegar ég var að ávíta hann, elskaði hann
mig alltaf undir niðri. Hann vissi, að ég myndi aldrei
fara frá honum, og að án mín myndi hann fara ger-
samlega í hundana. Hann var svo dýrslegur, þegar
hann var drukkinn. Hann átti enga vini eða kunn-
ingja, nema ræflana, sem hengu á honum, af því
að hann gaf þeim vín. Hann vissi, að ég var eina
manneskjan í veröldinni, sem lét mér annt um hann.
Og þegar hann dó í örmum mínum, var ég mjög
harmþrungin.
Tárin runnu niður kinnar Mariu, og hún reyndi
ekki að dylja viðkvæmni sína. Rowley var þögull.
Hann vissi, að honum var um megn að stilla grát
hennar eða bægja frá henni harmskuggunum. Hann
kveikti sér í vindlingi.
— Gefið mér líka vindling.
Hann tók vindling úr hulstri sínu og rétti henni.
— Ég þyrfti að fá vasaklútinn minn. Hann er í
töskunni minni.
Taskan var á milli þeirra, og þegar hann opnaði
hana, til þess að leita að vasaklútnum, varð hann
ekki lítið Undrandi, þegar hann sá skammbyssuna.
— Til hvers hefirðu þessa skammbyssu?
— Edgar vildi ekki, að ég væri einsömul á ferli
og vopnlaus. Hann lét mig lofa sér því, að taka
skammbyssuna með mér. Ég veit, að það er heimsku-
legur ótti. Þetta nýja undrunarefni, sem Rowley
hafði brofcið upp á, hjálpað henni til þess að ná
valdi á sér.
— Hvenær dó maðurinn yðar?
— Það er ár síðan. Og nú þykir mér vænt um að
hann dó. Ég veit nú, að líf mitt var óhamingjusamt
í sambúðinni við hann, og líf hans var ekki annað
en vonlaus örvænting.
— Hánn dó ungur, var ekki svo?
— Hann dó í umferðaslysi. Hann var drukkinn.
Hann ók á sextíu kálómetra hraða. Hann dó á fáein-
um klukkutímum. En sem betur fór komst ég til hans
áður en hann dó. Síðustu orð hans voru: „Ég hefi
alltaf elskað þig, Maria“. Hún stundi þungan. —
Lát hans var okkur báðum lausn.
Þau sátu þögul ofurlitla stund. Rowley kveikti í
í öðrum vindlingi.
— En haldið þér ekki, að þér gerið sjálfa yður að
ambátt, ef þér gangið að eiga mann, sem yður þykir
ekki vænt um? spurði hann?
— Þekkið þér Edgar vel?
— Ég hefi hitt hann oft þessar fimm eða sex
vikur, sem hann hefir verið hér. Hann er heimsveldis-