Alþýðublaðið - 08.11.1941, Blaðsíða 2
LAUGAJRÐ. 8,*>N0V. 1M1.
Það, sem aðeins er leyfilegt
í stríði.
DERNA HITLERS
Bókaútgáfa er eitt af
skæðustu vopnum hinna
stríðandi stórvelda. í
stríði eru birt skjöl og
bréf, sem aðeins fáir
útvaldir fengu áður að-
gang að, og þá er ljóstr-
að upp einkamálum,
secm aðeins voru á vit-
orði fárra manna. —
Það er engin ástæða
til þess að þetta séu
lokaðar bækur fyrir al-
þýðu manna á íslandi,
sem ekki les erlend mál
sér til fulls gagns. —
í þetta sinn hafa ver-
ið valdar þrjár bækur,
sem mesta athygli hafa
vakið: Ég var þerna
Hitlers. — Sekar konur
— og Kvislingar. —
Ég var þema Hitlers
lýsir einkamálum og
heimilsiHfi Hitlers og
flestra foríngja þýzkra
nazista.
Sekar konur — er á
sama hátt lýsingar á
lífi og starfi nokkurra
forustukvenna í stjórn-
málaMfi hinnar hýju Evrópu.
Kvislingar, er saga „undirforingjanna“ í hernumdu löndunum, manna, sem undirbjuggu
jarðveginn fyrir innrásimar í löndin — svikaranna, sem nú hafa hlotið sameiginlega nafn-
ið: Kvislingar.
Það þarf engan að hvetja til þess að kaupa þessar bækur, þær renna út, því iþær fjalla um
það, sem yður hefir alltaf langað til að vita.
Þerna Hitlers kemur út i dag.
| SJÓNARMIÐ KIRKJUNNAR §
Séra Sigurbjorn Einarsson:
Maðnr framtiðarinnar.
Skattalögin
Framhald af 1. síðu
komuJag var aðems gert tum
skattaálögur og gróða ársins
1940-
Haiafdur Guömuruisson and-
mælti því atriði frumvarpsins. að
ftella TdðuT umreikning skatt-
skyldra tekna, en kvað Aiþfl.
myndtí taka til athugunac, hvort
nú væri ástæða til að gera bá
gmndvallarbí»ytiogu á skattalög-
unfum að haertta að dnaga frá út-
svar og tekjuskatt. Kvað hamn
ástæðuna tíl þess, að Alþýðnfr-
fjokkurittn vildi eigi fallast á
þessa bneytíngu á slðasta þingiv
hafa verið þá sérstaklega, að
næsta ár á undan hefðu útgerð-
arfyrirtækm enga skattsa eða út-
svör giteátt. og befði þvi lækkuni
skattstigans þá orðið stórkostieg
Btohliða ívilmm fyrir þessi fyiír-
græddu hundruð þúswnda og
jafnve) ntílljónir.
FromvarpinS* var vísaö til atnn-
aiero njræða. ;
Alþýðuskólinn
Framhald af 1. ríðu.
íslenzka, enska, danska, reikn-
ingur og bókfæsla.
En auk þess starfa námsflokk
ar í nokkrum öðruon greinum,
ef nægileg ‘þátttaka fáest, t. d.
í hagfmði, félagsfræði, ísl.
bókmenntum og sögu.
Skólin starfar aðeins á kvöld
in kl. 8—10 og hefir aðsetur
sitt í Stýrimannaskólanum.
Kennarar verða þeir sömu,
auk skólastjórans, en þeir hafa
verið einvalalið.
Væntanlegir nemendur eru
beðnir um að getfa sig fram við
skólastjórann í Stýrimannaskól
anum næstu kvöld kl. 8—9
sími 3194, eða heima, á Njálsg.
60 kl. 6—7.
Kennslugjald í Aliþýðuskól-
anum er eins og kunnugt er,
mjög lágt — og er þar um að
sókn veríð mjög mikil að Al-
þýðuskólanum, enda er hann
stofnaður og starfræktur með
það fyrir augum að vinnandi
fólk geti aflað sér þekkingar og
lærdóms á náuðsynlegustu etfn-
um, í frístundum sínum, er og
náonsgjaldið ednnig miðað við
þetta. Ættu og ungir verkamenn
og iðnaðarmenn að eyða kvöld-
unum í vetur fremur við nám
nauðsynlegra námsgreina í Al-
þýðuskólanum en á götunum
eða í danssöluim borgarinnar.
Alþýðuskólinn tekur tál starfa
15. þ. m.
Ekið á hest inn-
an við EUiðaár.
IFYRKAKVÖLD var« hest-
ur fyrir bifreið á Suður-
landsvegi Ínnan við ElUðaár og
drapst.
Var það brezk bifreið, sem
rakst á hestinn, en hestinn átti
Júiíus Jónsson, Vesturgötu 20.
AÐ er sá vandi, sem oss
hefir að höndum borið, nú-
tímamönnum, að vér ertrm stadd-
ir á sviði sögunnar, þegar þátt-
um skiptir. Þáttaskiptin í sögu
mannkynsins eru hægfara frá
sjónarmiði emstaMingsins — hann
er hinn fallandi dnopi í móðu
tímans, hann hefir ekki þá yfix1-
sýn yfir framrás atburðanna, að
hann getí stutt fingri á1 þann
hvarfdepi'l, þar sem próuninnii
vindur til nýrrai áttar, hann er
ékki svo skyggn, að hann sjái
samtíðarviðbufði í fiuilu samhengi
né réttum hlutföllum- Vér verð-
um að 'láta saguariturum fram-
tíðarinnar eftir að marka enn eitt
skeiðrúm á vegi mannkynsiins
með ártali, sem skiptir öldum,
á sama hátt og þeir hafa þegar
markað skil fomaldar og miðalda
og nýrri alda. Slík áftaljaskilmenki
eru neyndar •viilandi-, ef þau eru
tekin of bókstaflega — en slepp-
um því. Hitt skiptir oss máii. að
vér erum nú staddir á mótMm
tveggja tímabMa, i deiglu aldar
skipta. Hinir nuklu viðburðir
vorra daga einu dauðateygjur
h\'erfandi tíðar og fæðtngarhriðir
nýrrar aidar- Þau umskiptí bafa
Drðið á öllum ytra hag mannanna
vegna örstíga framþróunar á
hinu verkiega og efnaiega sviði,
að dæmalaust mun vena. Þeir,
sem nú ern miðaidra, hafa lifað
merkklega tíma og glæsilega tun
margt- Þeir hafa verið hlurtakar
mikiilla hugsjóna og mikilla vona,
sem sprutttu af framfönuim 19.
aídarmnar. Vélamar hafa marg-
faldað afköst mannamna. Menn-
imir hafa barist tji jafnaii hlut-
lde:4dar í afköstum vélanna- Þrátt
fyrir mikla mannfjðlgun í Vest-
urálfiu og á voru landi hafa ytri
kjör fjö'ldans batnað- Það eru
ekki nema þrír áratugir síðan að
mennimir ilfðu í barnsjógrf morg-
un-,,stemningu‘' hins nýja dags,
sem virtist boða sjáilfkrafa fnam-
þróun mannilegs félags og mamn-
ilegrar hyggju til þeirrar giptu og
þess þioska, sem draumai og
vonir mannanna hafia löngum séð
í fjariægum hyllingum.
Þá koma í Ijós risavaxin fó-
lagsleg og andleg vandamál og
þau hrakföll í sambamdi við þaiu,
sem öllum em kunn. Það kemur
i Ijós, að mennina skortir bæði
áræðii, dnengskap og vitsmumi til
þess að leysa þessi vandamál.
Vélábrögö tækninnar vom i lagi
en maðurinn, sem á bak viö stóð,
yar í ó]agi. Tiiraunir hafia verfð
gerðar tM þess að höggva á hnút-
ana og reka vandann af höodum
meö særingum og trúðfcdkara-
brögðum. i
Núverandi styrjöM er sprottin
af ebni sJíkri örvita tilraun- Og
i utn? Hverjir tímar em framund-
| an? Hvert verður mót þefetaa’
aldar, sem rís úr öMurótí nú-
tfmans?
Oss er að verða það Ijóst, að
svarið við þeirri spumingu er
ekki fyrst og fremst það, hveij-
ar verði vélar framtíðarinnar ag
fuirðUverk á sviði tækninnai,
helduir hitt, hver verði mtaðw
framtfðarinnaií'. Hvert verðusr mót
hugsana hans og mið athafna
hans? Hveiýar verða hugsjónir
hans og hvert þrek hans tíl þess
að fylgja þeim etftir?
Það er hér, sem kirkjan finmtr
köllum sína gagnvart samtið og
framtíð. Húin veit, að henni er
trúað fyrir þeim boðskap, sem
maðurinn getur ekki án verfsð,
ðf hann á að mæta verkefnum
komandi daga með sigurvænteg-
um hættí. Marieinn Luther sagði, '
að manniegu lífi væri ógnað atf
tveim óvinuim, yfíriæti og ðrviln-
un. Hvortveggja höfium vér séð
i samtíðbni og mumwn enn sjú
Aðrar öfgamar eru gjarna und-
áttfari hinna- Kriistin trá útiliok-
ar hvorttveggja. Hvort urn sig er
eðlilegt ásigkomulag þeirm
manna, sem hvorki þekkja guið.
né sjálfa sig og hirða utm hvor-
ugaítt í BlvöiU. ,
Kristin trú er trú á þann guð,
sem geriT takmarkalauisar kröfiar
og gefur takmaikalausa mögu-
ieika. Hún bendir inn á við:
Þekktu sjálfan þig! — og upp
á við: Þekktui guð! Hans mögur
leikar eru þinir möguleiikair, ef
þú vilt! Það er bjpðskapur Jesú
Krists: Guðsríki er nálægt- Tak-
iö sittnaskiptum og trúið fagn-
aðarboðskapmnrn. Guðsríki et
svo náfægt, að þú þarft ekki ann-
að en taka við því, hverfia huga
þínuan undir áhrif þess í trú,
gerast þegn þess og þjónn, þá
er guðsiíki þar, sem þú ert.
Þessi boðskapur soýr séi að
einstaklingnum, en itm erfstak-
linginn til samféiagsjns. Verðii
maður fiamtíðarionar maðui’
guðsrikisins — „þá er guðsrikS
komið yfir yður.“
•
Vafalaust má saka þá mann-
fiegu stofnun, sem heitir kiirkja,
urn roarga hluti. Annars hefir hún
aldnei verið eins alvarlega gagn-
rýnd af neinum eins og þeirm
sem staðið hatfa í þjónuscu henn-
ar og verið triilr synir henoaiB,
Ég þekki enga stotfntm, sem sé
djarfari tíl sjálfsgagnrýni fyrir
opnuan tjöldtlm en kirkjuna. EkJtS
skal úr því dnegið, að rödd hemn-
ar hatfi verið hikandi utm of og
hoHusta henrtar við köllun siatt
rniklum veikleika háð. En ttmar
vélahyggjuimar hafia líka verið 6-
frjóir timar og þyrkingslegir fýrir
Frh. á 4 síðtu
nú spyrfiím vér; Hvað er I Ivænd-
Sfiasti
f 9. fltkkl er i
tæki, sem einatítt árið 1940 ,
ræða ódýrustu kennslu, sem
menn geta fengið hér í ibænum.
Undanfama vetur hefir að-