Alþýðublaðið - 19.11.1941, Blaðsíða 4

MIÐVIKUÐAGUR 1». NóV. 1941
ALÞÝÐPBLADIÐ
ÍSIÐVIKUDAGUR
Næturlæknjr er Úliar Þórðarson,
Sólvallagötu 18, sfmi: 4411.
Næturvörur er í Laugavegs- og
Ingólfsapöteki.
ÚTVARPIÐ:
20.30 Kvöldvaka: a) Björn K. Þór-
ólfsson dr.: Holdsveikrar-
spítalarnir gömlu á íslandi.
Erindi. b) 21.05 Takiö undir!
(Þjóðkórinn. Páll ísólfsson
stjórnar).
Símon Ágústsson
heldur fyrirlestur á morgun kl.
8.15 í 1. kennslustofu háskólans.
Efni: Um lestur bóka. Öllum heim-
ill aðgangur.
TónlistarfélagiS
og Leikfélagiö sýna óperettuna
Nitouche í kvöld kl. 8.
LeikfélagiÖ
sýnir leikritið Á flótta annað
kvöld kl. 8.
Ljóðaþýðingar,
VI. bindi þýddra ljóða eftir
Magnús Ásgeirssson er nýkomið út.
Verður þessa bindis getið nánar
hér í blaðinu innan skamms.
Háskólafyrirlestrar
Ágústs prófessors Bjarnasonar
um siðferðileg vandamál verða
framvegis á hverjiun miðvikudegi
í 2. kennslustofu háskólans kl. 6.05.
Næsti fyrirlestur (19. nóv.) fjall-
ar um skyldu og dyggð. Öllum
heimill aðgangur.
Skýrsla
um Hið íslenzka náttúrufræðis-
félag félagsárin 1939—1940 er ný-
komin út. Efni: Bjarni Sæmunds-
son dr. phil. h.c. 1867—1940,
Lauritz Kolderup-Rosenginge pro-
fessor dr .pto.il. eftir Steindór Stein
dórsson frá Hlöðum, Náttúrúfræði-
félagið fimmtíu ára, eftir Steindór
Steindórsson og Pálma Hannesson,
Brot úr sögu Náttúrufræðifélagsins
annan aldarfjórðung þess 1915—-
1939, eftir Árna Friðriksson. —
Fylgirit með skýrslunni að þessu
sinni er Fuglamerkingar IX. ár.
Fepmingarfðt af stór-
um dreng til sölu. Önn-
ur notuð föt ódýr á Ás-
vallagotu 71. Simi 2333.
SIGLING í MYBKRI
Framhald af 3. sáðu
svipað hlutskipti Svía, að þjóðar-
tekjumaT mundu minnfca og
nauðsyniegt yrði að takmarka
neyziu almennings- Eef ði þá verið
ókleyft að greiða launþegtum
fuila dýrtíðatruppbót án þess að
af því hlyúst verðbólga. út frá
þessu sjónarmiði samþykfcti Al-
þýðuílok'buriim í upphafi stríðs-
ins að launþegamir fengju ekki
fuila dýrtíðanuppbót, ©ins og fyrr
segir, en ætlaðist þá vitanlega
ti) þess að eitt yrði látið yfin
alla gartga, enda hafði því verið
heitiði, þegar þjóðstjómin var
mynduð-
Nú breytfist aðstaðan svo mjög
tþkkur í hag, að þjóðaftekjiumar
juikíust í stað þess að minnkai,
og þjóðinni varð möguiegt áð
halda tuppi og jafnvel atuka neyzl-
una. Par með vaf hurtu faijin á-
stæðan til þess að greiða ekki1
fuilla dýrtíðanuppbót- Það var
hægt að gneiða fuilla dýrtíðanupp-
bót og haida samt dýrtíðinni í
skfifjum-
- Aðalocsakir dýrtiðarinnar eru
aðran, ^hvs og bezt sést á því að
•hún magnaist hvað mest meðan
ekfci var gneidd fuild dýrtíðaaiupp-
bót. Dýrtíðin var iátin aukast af
því að foringjar Framsóiaiar-
flokfcsins vildu tíkki semja um
„að hækka ekki mjög í verði
innlendar framleiðisluivönuri,“ eins
pg gert var í Svíþjóð, og af þvi
að foringjar Sjálfstæðisflok'ksins
héldu hlífiiskildi yfir stríbsgróðan-
U'in í öllum hans myridum bæði
stríðsgróða skipafélaganna og út-
gerðarinnar og kaupmáttainaiukn-
ing stríðsgróðans var iátin flæða
yfir iandið- Þetta var því ófyrir-
gefanlegm af Framsóknarflokkn-
um, að hainn mátti vita, að það
*var ©kki hægt að gera umbjóð-
endúr hans, bænduma, að stríðs-
gróðámönnum, án þess að það
hefði hinar advaxieguistiu afleið-
ingar fyrir þá siðar.
*
Nú, þegar á*byrgðarleysi þess-
ara tveggja flokka er að koma í
koll framleiðendum iandsins, þeg-
ar þeir lofcsins sjá, að þeir ent
sífellt að elta sinn eigin skugga,
þá ber forsætisráðherrann á
brjóst sér og segist ailt af hafa
vitað og viljað hið rétta-
En fiorsætisráðherrann hefix
bana ekki siglt eftir hinum skæra
vita Bkynsemi sinnar, heidur lát-
ið hina ijúfu seiðtóna stríðsgróð-
ans lokka sig út í mýnkur og
þoku verðbólgunnar. Og í sama
svartnættismyrkrinu siglir félagi
hans. borgarstjórinn í Rleykjavik,
og flokkur hans. Það er engin á-
stæða tii þess að láta blekkjast
af því, þótt förunauíámir loaUist
dálítið óþyrmilega á í niáttmyrkr-
inu, önlugir yffr því, að sjá hvergi
banda sinna skil-
Á meðan forsætisráðherrann
hefir ©kki öðlast dýprí skilining
á þvfi, hvað það er, sem d'regið
hafir hann út í isortianin, en það,
að hann .ibeldur að það sé kiaiup-
uppbót iaamþegannai, þá er sigl-
ing hans voniausi, hann hefir enn-
þá ramskakkan kompás og hlýtur
því að sigla í hring í myrkrinu
eða brjóta bát sinn á skeri •
Á hinu hefi ég aldrei átt von,
að flofckur boTgarsfjórans í
Rieykjavík áttað sig á sigling-
unni. Þá væri hann ekki fiokk-
uir stríðsgróðamannanna-
300 króna sekt fyrir
að ryðjast ion t ibðð
i heimildarleysi.
NÝLEGA var maður dæmri-
ar í aukarétti Reykjavíkur
fyrír að ryðjast inn í íbúð í
heimildarleysi.
Fékk hann 300 króna sekt.
Hinsvegar var hann sýknaður af
ékæru um lfkamsáms. H&fði
hann verið drukkinn, er hánn
réðist inn í íbúðina.
■ GAMLA BIO ■
Horðgátan
FAST AND FURIUS)
Ameróksk leynilögreglu-
mynd.
FRANCHOT TONE
ANN SOUTHERN
Börn fá ekki aðgang.
Sýnd kl. 7 og 9.
NYJA BIO
Syadararnir sji
(Seven Sinners),
Aðalhlutverkin leika:
MARLENE DIETRICH
John. Wayne og Mischa
Auer.
Áframhaldssýning kl. 3.30.6.30
MEÐ OFSAHRAÐA
gamanmynd með
GEORGE FORMLEY
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
(Lægra verð kl. 5.)
Börn fá ekki aðgang.
m
TÓNUSTARFÉLAGIÐ OG LEIKFÉLAG REYKJAVÍKUR
NITOUCHE
Sýning i kvöld kl. 8.
Aðgöngumiðar seldir frá kl. 2 í dag.
Leikféiag Meykiavíknr.
„4 FLÓTTA“
eftir Robert Ardry
Sýning annað kvöld kl. 8.
Agöngumiðar seldir frá kl. 4 til 7 í dag.
Jarðarför mannsins míns og föður okkar
Ágústar Gaðmandssonar útvegsbónda
Halakoti, Vatnsieysuströnd fer fram n. k. föstudag og
hefst með húskveðju á heimili hins látna kl. 11 f. h.
Eiginkona og börn.
W. SOMERSET MAUGHAM:
Þrír biðlar
— og ein ekkja.
— Þú lýgur! Þú ert ómerkileg, nautnasjúka kona.
Mér iþætti gaman að vita, hvort þú hefir nokkru
sinni gert góðverk á ævi þinni? Þú gerir ekki annað
en að leita ævintýra, einhvers, sem getur varpað
af þér leiðindum iðjuleysisins, og þú hugsar ekki
um það, þótt það kosti hamingju annarra. En í þetta
skipti hefirðu farið villu vegar. Það fylgir því á-
hætta að fara með ókunnuga menn inn í hús sitt á
næturþeli. Ég hélt, að Iþú værir gyðja, en þú ert að
eins vændiskona. Ég toýst'við, að það væri góðverk,
ef ég kyrkti þig. Þá gætirðu ekki leikið aðra á sama
tótt og þú hefir farið með mig. Og það gæti ég gert,
eins og þú veizt. Enginn myndi gruna mig. Það sá
engin mig fara inn í þetta hús.
Hann gekk nær jhenni. Hún var gri.pin skelfingu.
Hann var ógnþrunginn á svipinn. Andlit hans var
afskræmt af bræði og augun skutu eldingum. Hún
reyndi að hafa vald á sér, greip upp skammbyss-
una og miðaði henni á hann.
— Ef þú ferð ekki, skýt ég.
— Skjóttu jþá!
Hann gekk einu sftrefi nær henni.
— Ég hleypi af, ef þú kemur nær.
— Skjóttu! Dettur þér í hug, að lífið sé mér nokk-
urs virði. Skjóttu, og þá er þér allt fyrixgefið. Þá
lcsarðu mig við byrði, sem mér er óbærileg. Ég elska
þig.
Svipur hans breyttist. Reiðin var nú þurkuð út úr
svip hans. Hann þandi út brjóstið og gekk nær henni,
svo að hún gæi hitt hann.
— Þú getur sagt, að þjófur hafi brotist inn til þín,
og að iþú hafir orðið að skjóta hami. Flýttu þér nú.
Hún missti skammbyssuna á gólfið, lét fallast nið-
ur ó stól, greip höndum fyrir andMtið og fór að gráta.
Hann horfði á hana stundarkom.
— Þorðirðu ekki að skjóta, vesalingurinn. En bve
þú ert barnaleg! Þú miátt ekki leika menn, eins og þú
hefir leikið mig.
Hann tók utan um hana og reyndi að lyfta henni á
fætur. Húrí vissi ekki, hvað hann haíði í hyggju,
hélt fast í stólinn og grét. Hann sló hana og hún rak
upp óp af sársauka. Svo sleppti hún tökum á stóln-
um og hann tók hana í fang sér og ibar hana að rúm-
inu. Hann lagði hana á rúmið, fleygði sér niður
við hlið henna.r og kyssti á andlit hennar. Hún reyndi
að losa sig, en hann sleppti henni ekki. Hann var
sterkur, miklu sterkari en hann virtist vera og hún
var varnarlaus í höndum hans. Að lokum hætti hún
að veita mótspyrnu.
Fáeinum mínútum seinna stóð hann á fætur, stóð
vði hlið hennar og horfði á hana.
— Þú baðzt mig að gleyma iþér. Ég skal gera það.
Hún hreyfði sig ekki, en horfði á hann skelfdum
augum. Hfenn hló kuldalega.
— Vertu ekki hrædd. Ég skal ekki gerá iþér mein.
Hún þagði, gat ekki horft í augu honum lengur
og lét aftur augun. Hún heyrði hann ganga hljótt um
dimmt herbergið. Skyndilega heyrði hún hvell og
dynk. Hún spratt á fætur og rak upp óp.
— Guð minn góður! Hvað hefirðu gert?
Hann lá út við gluggann í tunglskinsbjarmanum.
Hún kraup á kné við hlið hans og kallaði á hann með
nafni.
— Karl, Karl, hvað hefirðu gert?
Hún greip um hönd hans, en sleppti henni strax
aftur, og höndin féll máttleus á gólfið. Hún lagði
höndina á brjóst bonum. Hann var dáinn. Hún starði
á hann og vissi ekki, hvað hún átti að taka til bragðs.
Hana svimaði og hún hélt, að hún væri að falla í
ómegin.
Skyndilega hrökk hún við. Hún haf'ði heyrt fóta-
tak á ganginum. Skyndiiega heyrðist fótatakið ekki
lengur og hún vissi, að einhver stóð á hleri við dym-
ar. Hún horfði óttaslegin á hurðina. Svo var drepið
á dyr. Hún titraði af ótta og bældi niðri í sér skelf-
ingarópið, sem komið var fram á varir hexmi. Hún
sat kyr á gólfinu við hlið dauða mannsins. Aftur var
drepið á dyrnar. Henni veittist örðúgt að tala:
— Já, hvað-er að?
— Gengur nokkuð að yður, ungfrú? Það var Nina,
sem talaði. — Ég heyrði umgang.
Maria kreppti hnefana, s-vo að neglurnar skár-
ust inn í lófana, og reyndi að tala rólega:
— Þig hlýtu að hafa dreymt það. Ég heyrði ekkert.
Farðu að tótta.
— Gott, ungfrú.
Það var þögn stundarkom, svo heyrði hún, að læðst
var iburtu. Maria heyrði fótatakið fjarlægast og