Alþýðublaðið - 24.02.1942, Blaðsíða 5

MSjudagur 24. febrúar 1942,
AU>ÝOUBLAÐIÐ
jr-
5
Þeir verjast enn á Bataanskaga.
fer til Vestmannaeyja um
miðja þessa viku. Vöru-
móttaka í dag.
Hermóður
fer til Stykkishólms í dag.
Vörumóttaka til hádegis.
SHIPAUTCERÐ
^CDxa^xzo
Súðin
Mynd þessi sýnir stúdenta úr háskólanum í Manila, en þeir eru nú í her MacArthurs. —Yfir þeim sveima ameríkskax
orustuflugvélar. MacArthur stjórnar bæði her Filippsev-inga sjálfra og her Bandaríkjanna á eyjunum.
Hetjan frá Filippseyjum
i
Douglas MacArtbur, binn
Eráustl forlngi Bandaríkja
manna, sem verst á ILuzon
UNDIEFORIN GINN horfði
skelfdur á húfuna sína,
ma lá sundurskotin á jörðunni.
3t*etta var í fyrsta skipti, sem
hann tók þátt í orustu, og hann
værð hrreddur.
ÍÞessi undirforingi hét Dou-
glas MacArthur Og atvikið kom
fyrir á Filippseyjum árið 1904.
Sáðan 'hefir margt á daga hans
drifið, og nú, 38 árum síðar, er
hann aftur á Filippseyjum. Ótt-
inn er horfinn. Þegar sprengjxim
Japana rigndi í kringum hann.
reyndi aðstoðarforingi að fá
hann til að léita skýlis, en
hann sagði rlegur: „Gefðu
mér sígarettu, Eddie.“
#
Douglas MacArthur fæddist í
herbúðum í Arkansas. Faðir
Sians var Arthur MacArthur,
'írægur herforingi. Það þótti því
sjálfsagt, að Douglas gengi her-
mennskubrautina, og hann var
sendur í frægasta herforingja-
3kóla ameríkska hersins, West
Point. Honum sóttist námið
prýðilega, og 1904 var hann
útskrifaður með beztu einkun,
sem náðst hafði við skólann í
26 ár.
Á skólaárum sínum trúlofað-
ist MacArthur átta sinnum, svo
að námið hefir varla tekið aillan
fíma hans.
‘Fyrsta staða MacAthurs var
undirforingjastaða í her Banda-
rfkjamanna á Filippseyjum. —
íýrrstu kúlur vinanna skelfdu
hann, eins og áður er sagt.
Meðan á Japan-RússlandS-
strfðinu sifóð, 1905, var Arthur
MacArthur fulltrúi í hermálum
í sendiráðinu í Tokio, og Dou-
glas, sonur hans, var aðstoðar-
MACARTHVR
maður hans. Fékk hann þar
tækifæri til að fylgjast vel með
strfðinu. Eitt sinn horfði hann á
Japani gera sex árásir á stöðvar
Rússa við Mukden. Hann stóðst
ekki mátið og hljp inn í 7.
árásina með Japönum. Hún
heppnaðist.
1914 voru óeirðir á landa-
mærum Mexico og Bandarikj-
amia. MacArthur yngri var þar
og lenti í ýmsum ævintýrum.
Fór hann í leynilegum erinda-
gerðum aftur fyrir víglínur
Mexicomanna,. og þar varð ung
ur starfsmaður í þýzku sendi-
sveitinni til þess að hjálpa hon-
um. Þessi Þjóðverji var Franz
von Papen.
í heimsstyrjöldim-i.i stjórnaði
MacArthur hinni frægu Regn-
bogaherdeild, sem var nieð þeim
fyrstu ameríksku herdeildum,
sem fóru til Frakklands.
MaeArthur gat sér hið mesta
frægðarorð í FrakMandi og
hlaut 13 heiðursmerki fyrir
hreystilega framgöngu í bar-
dögum cg 24 heiðursmerki er-
lendra þjóða. Að stríðinu loknu
dvaldist hann með setuliðinu í
Rínarlöndunum, Eitt sinn hitti
hann pinsinn M Wales (nú her-
togann af Windsor). Við hann
sagði hann: „Við sigruðum Þjóð-
verjann í þett sinn. og við get-
iuh gert það aftur.a
Frá Evrópu fór MacArthur
vestur um haf og var um skeið
við West Point skólann, þá
sem yfirmaður skólans. Eftir
skamma dvöl hélt hann aft-
ur til Filippseyja, en kom aftur
1928, er hann varð fararstjóri
ameríkska flokksins á Olympíu-
leikunum í Amsterdam. Aftur
til Filippseyja sem yfirforingi
hersins þar, unz hann var kall-
aður heim til að verða yfirfor-
ingi herfcringjaráðs Bandarjkj-
anna. Var hann yngsti maður,
sem hlotið hefir þá stöðu. Var
hann mjög athafnasamur í
þeirri stöðu og kom á mörgum
breytingum á fyrirkomulagi
ameríkska hersins.
Einu atviki frá þeim tíma
vildi Douglas MacArthur gjama
gleyma, ef hann gæti. Fjölda-
margir uppgjafahermenn úr
heimsstyrjöldinni, atvinnulaus-
ir eða örkumla, voru í herbúð-
urn við Washington og gerðu
háværar lcröfur um hærri styrk.
Voru þeir all uppivöðslusamir,
og iþótti ekki, annað sýnt, en að
herinn yrði að reka þá með valdi
burt frá höfuðstaðnum. En þá
kom vandamálið: Hvaða herfor-
ingi vildi stjórna aðgerðunum?
Hver, sem gerði það, mundi
glata almenningshylli sinni og
fremja pólitíkst sjálfsmorð. —
MacArthur tók ákvörðun sína.
Hann ætlaði að gera það sjálf-
ur. En á kvöldin gekk hann oft
til uppgjafahermannanna, sér-
staklega úr gömlu herdeildinni
sinni, og gaf þeim peninga. v
En MacArthur átti ekki að
vera lengi utan Filippseyja.Það
var eins og örlögin hefðu ætlað
Quezon, gerði hann að mar-
skálki. ^
Þar með hófst löng ög hörð
barátta í idfi MacArthurs. Hann
sá, hvílík hætta stafaði af .,gulu
djöflunum“, sem kalla sig .,syni
sólarinnar“ og telja sig „guðs
útvalda þjóð“ til að stjójna
heiminum. Hann ibarðist fyrir
því, að vamir. Filippseyja yrðu
styrktar, því að hann vissi, að
þar myndi fyrsta höggið falla,
þegar sóknin rnikla gegn hvíta
kynstofninum hæfist.
En Bandaríkjamennimir, sem
heima sátu, voru harðir í hom
honum þar stað. Hann var skip- ^ að taka og fannst MacArthur
aður yfirihershöfðingi þar aftur
1935, og forseti eyjanna, Manuel
berast of mikið áJÞeir áttu sam
Frh. á 7. síðu
Breytingin á blaðinu. „Letin“ úr sögunni. Hannes á
hverjum degi. Hvernig fiimst ykkur hausinn? Ástand-
ið í baðhúsinu og Sundhöllinni. Bílahrot og vísur.
GJ
i
JÖKBEEYTING hefir nú fariff
fram á Alþýðublaðinu, eins og
þið sjáið. Þessi breyting hefir það i
för með sér að pístlarnir mínír um
daginn og veginn koma á bverj-
um degi framvegis. Hngsa ég að
lesendum mínum þyki vænt um
það, svo miklar skammir hef ég
fengið fyrir „letina” undanfarið. .
ÞH) GETIÐ ÞVÍ ímyndað ykk-
ur, hvort ég er ekki ánægður með
þessa breytingu — því að nóg er
til að nöldra yfir í þessum bæ
vanrækslusyndanna og slóðaskap-
arins. Vona ég líka að þið, sem
ekki teljist hafa fengið nógu
skjóta afgreiðslu hjá mér, hefjið
nú aftur samvinnuna við mig.
Ekki mun standa á mér.
FYRST ÉG ER FARINN að
rabba við ykkur vil ég nota tæki-
færið til að hvetja lesendur mina
utan Reykjavíkur að skrifa mér,
en þó ekki eingöngu um útvarpið.
Það hefir nefnilega viljað brenna
við. Ég þarf að komast í samband
við alla kaupstaðina — og sjáið
þið nú um það!
NÓG UM ÞETTA. Ég skal að
mér heilum og lifandi nota það
tækifæri sem stækkun Aliþýðu-
blaðsins gefur mér til þess að
benda á það, sem mér og ykkur
þykir ábótavant — og hvernig eigi
að fara að því að lagfæra það. —
Ég vildi gjarna £á línu frá ykkur
um hvernig ykkur finnst myndin
hér að ofan.
OG SVO AÐ EFNINU: „GísU”
skrifar mér á þessa leið: „Mér
virðist líta út, sem þau fáu þægindi,
sem Reykjavíkurbær hefir upp á
að bjóða, séu ætluð einhverjum
öðrum en okkur bæjarmönnum.
Næstum því ógemingur er að fá sér
bað í sundhöllinni eða baðhúsinu,
vegna útlendu gestanna, öðrum en
þeim sem hafa ótakmarkaðan
tíma til umráða.
. .1 BAÐHÚSENU virðist ekki
vera tekið á mótí. öðrum en setu-
liðsmönnum og í sundhöllir.ni
virðast þeir vera í meiri hluta, svo
miklum erfiðleikum er bundið að
komast þar að. Væri til .of mikils
mælzt, að hin háttvirta bæjar-
stjórn sæi svo um, að vér bæjar-
búar fengjum að ganga fyrir um
afnot þeirra hreinlætístækja, sem
bærinn hefir upp á að bjóða?”
BIFREIÐ AST J ÓRAR kvarta
sáran undan því að bifreiðir þeirra
séu brotnar og eyðilagðar að nóttu
til, þar sem þær standa, jafnvel
við hús þeirra. Mun lögreglunni
hafa borizt nokkrar kærur, um
þetta efni. Er þetta illur leikur,
því að bifreiðarnar eru dýrar —
og hinar ófæru götur brjóta þær
alveg nógu mikið!
UM. ÞETTA KVEÐUR Jónas frá
Grjótheimi — (já, frá brjótheimi
— því að nú er hann flúinn úr bú-
garðimnn:)
„Engin lögvernd aftrar því
ört þó minki þolið:
Brotnar rúður bílum í,
brotið, rænt og stolið.
Engin veitir öðrum lið.
Öllum gjörir skaða,
ef hér versnar ástandið
— með Ameríkuhraða.”
MÉR EERAST NTJ aiimargar
„ástandsvísur”. Eru þær velkomn-
ar, ef þær eru sæmilega gerðar —.
Hanses á horninn.