Alþýðublaðið - 12.03.1942, Blaðsíða 8

ALÞtÐUBUWW
HERE- COME THE GALL/WT HER0E5
ro rescue twe little prinœss/
Éf ££T5 GlVB 'THm A mvzrrá*
W\ &s Z£cEPrw/ Œ1
um rigna yfir menn Zóru.
Á eftir honum kemur Öm
Ffamtttudftgur 12. nan 1942.
H NYJA BIO B
Nerki Zerros
(The mark of Zorro)
■ 6AMLA BIO ■
Brom««y Helody
Afneríak dans og sðngva-
SIGURÐUR EINARSSON
hom upp t gjaldeyrisnefnd
i iögtmum með kunningja sín-
mm og átti sá erindi við for-
stjárann, Einvarð Hállvarðsson.
Em þeir Einvarður og Sigurður
itkólabræður og góðir kunningj-
Á meðan Sigurður beið kunn-
ingja sins, hripaði hann þessar
tttökur á blað og gaf Einvarði að
skUnaði:
Orðið er svo um íslands mál
og allan þjóðar frama,
að hitti ég eina heiðurssál,
hrekk ég við og stama.
Heldur miðar hægt um sinn,
— höppin gerast færri. —
Landið er hálfgerð Kaldakinn
og kannske Hriflu nærri.
*
PÁLL ÓLAFSSON kvað
stöku þesSa í Loðmundar-
firði:
Það er ekki þorsk að fá í
þessum firði,
þurru landi eru þeir á
og einskis virði.
k . ' f
MJÓLKIN, FLOTIÐ OG ÁIN
FJÓRTÁN
C’ INU sinni áttu karlar þrír
tal með sér um ýmsa hluti;
þar kom og, að þeir fóru að taJa
um, hvaða matur þeim félli vel.
Segir þá einn þeirra:
„Góð er mjólkin, guð var í
henni skírður."
„Ósatt er það, sagði annar, „í
flotinu var hann skírður.“
,J2kki er það héldur sannara,“
sagði hinn þriðji, „hann var
skírður í ánni Fjórtán.“
*
LJÓTUR DRAUMUR
/7INU sinni vaknaði kerling
í rúmi sínu fyrir ofan karl-
inn sinn með gráti miklum.
Karl leitaðist við að hugga hana
og spurði hana, hvað að henni
gengi. Kerling sagði, að sig
hefði dreymt ógnarljótan
draum.
,Jivað dreymdi þig, skepnan
mín?“ segir karlinn.
,JMinnstu ekki á það,“ segir
kerling og fer að snökta, „mig
dreymdi, að guð ætlaði að táka
mig til sín.“
Þá segir karl:
„Settu það ekki fyrir þig,
kelli mín; oft er Ijótur draumur
fyrir litlu efni.“
villimenn með hringa í eyrun-
um og hníf í munninum.
Skipið var hreinfágað og allt
í röð og reg'lu um borð. Ræn-
ingjarnir virtust því að sumu
leyti vera siðmenntaðir menn.
Maðurinn leiddi hana nú með
sér að vængjahurð og niður fá-
ein þrep. Þar nam hann staðar
fyrir framan hurð. Fylgdarmað-
ur Donu drap högg á hurðina
og kurteisleg rödd bauð þeim
að koma inn. Dona stóð á þrösk
uldinum og fékk ofbirtu í aug-
un, því að sólin skein inn um
gluggann. Hún varð undrandi á
því, hve allt var hreint og fág-
að í káetunni, en hún hafði 'bú-
izt við, að þetta væri dimm
óþverrahola. En þetta var eins
og herbergi í húsi, ágætlega
búið húsgögnum. Fylgdarmað-
ur hennar dró sig nú í hlé og
lokaði hurðinni hljóðlega á eftir
sér, en maðurinn, sem sat við
borðið, hélt áfram að skrifa og
lét sem hann sæi hana ekki.
Hún horfði á hann stundarkom
og varð þess nú vör í fyrsta
skipti, að hún var feimin. Hún
fór að velta því fyrir sér, hversu
lengi hann myndi láta hana
bíða, án þess að ávarpa hana.
Þetta var ólíurteisi, en henni
var það ljóst, að hún mátti ekki
ávarpa hann að fyrra bragði.
: Svo datt henni Godolphin í hug,
hátíðlegi maðurinn með hunds-
augun og örið á kinninni, mað-
urinn, sem var svo hræddur um
kvenfólkið fyrir ræningjunum.
Hvað skyldi hann segja, ef
hann sæi hana núna inni í káetu
hjá sjálfum ræningjaforingjan-
um?
Frakkneski ræningjagforing-
inn hélt áfram að skrifa, og
Dona stóð kyrr frammi við
dyrnar. Nú skildi hún, hvað það
var, sem gerði hann ólíkan öðr-
um mönnum. Honum hafði ekki
dottið í hug að fylgja hinni
heimskulegu tízku. Ilann lét
hár sitt vaxa á eðlilegan hátt,
en lét ekki bylgja það. Og hún
sá strax, að þetta fór honum
vel. Það hefði verið hlægilegt,
ef hann hefði látið bylgja það.
En hve hann var unglegur og
frjálslegur, eins og stúdent við
Oxfordháskóla, sem var að lesa
undir próf. Hann hafði ekki svo
mynd.
Aðalhlutverkin leife
Frmé Astaire og ,
Sieanor Fowell
Sýmá kl. 7 og 9.
Framhaldssýnimg 3%—öVs
GRÍMUMENNIRNIS,
(Legion of the Lawless)
með Cow-boy-kappanum:
GEORGE O’BRIEN.
þurfa að segja eitthvað og hann
gerði ekki annað en horfa á
hana frá hvirfli til ilja.
— Mönnum mínum hefir
verið gefin skipun um, að hand-
taka hvern þánn mann, sem
kæmi niður að voginum, sagði
hann. — En fram að þessu höf-
um við ekki þurft á því að
halda. Þér hafið þó vonandi
ekki meiðst?
— Nei, sagði hún stuttlega.
mikilfeingleg og spennandi
Amerísk stórmynd.
Aðalhlutverkin leika:
Tyrone Power
Linda Darned
Basil Rathbone
Sýnd kl. 5, 7 og 9
Lægra verð kl. 5
Aukamynd:
FRÉTTAMYND
er sýnir meðal annars
árás Japana á Pearl
Harbor.
—Um hvað eruð þér þá að
kvarta?
— Ég er ekki vört því, að
svona sé farið með mig, sagði
hún og varð nú aftur reið, því
að henni fannst hann vera að
gera gys að henni.
— Nei, auðvitað ekki, sagði
hann kurteislega, — en þetta
mun ekki koma að neinni sök.
Hamingjan góða! Sá varð
ekki uppnæmur af öllu. Hann
mikið sem litið upp, þegar Dona
kom inn. Hvað var hann að
skrifa, sem var svo áríðandi, að
hann mátti ekki vera að |)ví að
tala við hana? Hún áræddi að
færa sig nær borðinu og athuga
það, sem hann væri að skrifa.
En þá sá hún, að hann var alls
ekki að skrifa. Hann var að
teikna og vandaði sig mjög vel.
Það var hegri, sem hann var
að draga mynd af, hegrinn, sem
hún hafði skömmu áður séð
standa á leirunum við ósa
fljótsins.
Hún vissi ekkert, hvað hún
átti af sér að gera. Hún hatði
ekki búizt við því, að sjóræn-
ingjar litu þannig út. Hún hafði
búizt við, að þeir væru Ijótir,
svakafengnir og villimannlegir
og viðheíðu sóðalegan munn-
söfnuð.
Loks tók hann til máls, án
þess að virða hana viðlits og
hélt áfram að teikna meðan
hann talaði.
— Það lítur svo út, sem þér
hafið verið að njósna um skiþið
mitt, sagði hann.
Hún bálreiddist. Hvað var
hann að saka hana um? Að hún
væri njósnari! Hamingjan góða!
Hvílík ásökun. — Fjarri því,
svaraði hún kuldalega, eins og
hún væri að tala við þjónana
sína. — Öllu fremur virðist svo,
sem þér séuð að nota landar-
eign mína.
Hann leit upp þegar í stað,
stóð því næst á fætur — hann
var hár maður vexti og falleg-
ur á velli — og brosti kunnug-
lega, eins og hann þekkti hana
frá fornu fari.
— Ég verð að biðja afsökun-
ar, sagði hann því næst. — Ég
átti ekki von á því, að húsfnóð-
irin sjálf kæmi í heimsókn til
mín.
Hanrí seildist eftir stóli og
hún settist, án þes sað mæla orð
frá vörum. Hann hélt áfram að
horfa á hana kunnuglega og
glotti við. Því næst hallaði
hann sér aftur á bak í stólnum
og krosslagði hendumar á
brjóstinu.
— Var það samkvæmt yðar
skipun, að ég var tekin og flutt
með valdi um borð? spurði hún
vegna þess, að henni fannst hún
HTHDiSlCA
Blein: Þu tekur LiMx og reyn-
ir að komast til flugvélarinnar.
Ég skal sjá um óvinina! Ertu
samþykkur?
Öm; Það var rétt, Blein! una. Við skuÍHm veita þeím
Komdu! glæsilegar móttökur!
Zóra: Þama koma hetjumar Blein hleypur fram eg heldur
hugrökku til áð sækja prinsess- á vélbyssunni og lætur kúkin-
BARNASAGA
frænkan þeim stxax frá hinu
undarlega hvarfi frænda síns.
„Hvað hefir orðið um hús-
bónda minn?“ sagði ráðskonan
grátandi. „Ég er viss um, að
hanh hefir eitthvað truflazt á
geðsmunum á því að lesa þessar
skollans bækur, sem hann er
alltaf með. Nú getur hann ekki
um annað hugsað en þessar
riddarasögur. Ég gæti nú bezt
trúað, að hann héldi sig sjálfan
vera orðinn riddara. Hann hefir
tekið hestinn með sér, líká
sverðið og skjöldinn, sem héngu
á veggnum í lestrarstofunni. Já,
og svo er ryðgaði pansarinn,
sem lá í skotinu, horfinn líka.“
„Ég er hrædd um, að þetta
sé rétt ágizkun hjá þér,“ sagði
frænkan. „Þér er auðvitað
kunnugt um það, Nikulás,“
sagði hún ennfr. og snéri sér
að rakaranum, „að fræncfi minn
hefir stundum setið við bóka-
lestur í tvo sólarhringa sam-
fleytt. Það endaði oft með því,
að hann kastaði frá sér bókinni
og brá sverðinu og hjó og lagði
í allar áttir. Þegar hann var
orðinn úrvinda af þreytu, sagð-
ist hann hafa drepið fjóra eða
fimm risa, sem voru eins stórir
og kirkjuturninn. Ég vildi bara,
að ég hefði sagt þér og bless-
uðum prestinum frá þessum
skiýtnu látum hans, fjrrir löngu
síðan! Nú er þetta líklega orðið
of seint, hann er líklega lagður
af stað í einhvem hættulegan
leiðangur, sem endar með ó-
sköpum.“
„Þetta er allt endemis bóka-
skruddunum að kenna,“ sagði
ráðskonan. „Það ætti að brenna
þeim, öllum saman.“
„Ég er á sama máli,“ sagði
presturinn. „Ég skal athuga þær
á morgun og þær, sem sekar
eru, skulu brenndar á báli.“
En í sama vetfangi heyrðist
AP Feaíur**