Alþýðublaðið - 18.03.1942, Blaðsíða 6

ALÞÝÐUBLAÐIÐ - • MiSvlkudagur 18. marz 1942>
Maðurinn, sem á þennan bíl, var svo óheppinn að loka hundinn sinn inni í bílnum sínum.
Snati hefir bersýnilega ekki kunnað fangelsisvistinni vel, því að hann hamaðist, þar til bíll-
inn leit út eins og myndin sýnir. Loks komst hann út um þakið, sem hann hafði rifið í tætlur.
Hundurinn og bíllinn.
RA USNARLEG GJÖF
(Frh. af 5. síðu.)
aniun og þeim, sem gjafarinnar
eiga að njóta, til hins mesta
gagns, því að einmitt í slíkum
sjóði var skólanum mikil þörf.
Reykjavík, 9. marz 1942.
Friðrik V. Ólafsson.
HVAÐ SEGJA HIN BLÖÐIN?
(Frh. af 4. síðu.)
vert sæti fyrir dómstóli þjóðarinn-
ur. , . ' ' > '■ '■■■■'■•' '■ ''
En til viðbótar þesisum almennu
röksemdum vil ég fyrir Framsókn
arflokksins hönd lýsa yfir, að það-
er með öllu tilhæfulaus ósannindi,
að flokksmenn B-listans hafi ráð-
gert nokkra breytingu á röð fram-
bjóðenda sinna“.
Síðan formaður Framsóknar-
flokksins sendi Alþýðublaðinu
þessa prúðmannlegu kveðju, eru
kosningaérslitin orðin kunn. Og
hvað kom í Ijós? Um 70 Fram-
sóknarmenn höfðu strikað efsta
manninn á Framsóknarlistan-
um, Jens Hólmgeirsson út, með
|>eim afleiðingum að Hilmar
bankastjóri fékk fleiri atkvæði
en hann, og hefði því orðið full-
trfúi í bæjarstjóm, ef listinn
hefði komið nokkrum manni að!
Mikil lubbamenni eru það við
Aiþýðublaðið, sem leyfa sér að
segja sannleikann, jafnvel þó
það kunni að vera óþægilegt fyr
ír Framsóknarflokkinn! y
HANNES Á HORNINU.
(Frh. af 5. síðu.)
leg framkoma, og börn eiga ekki
að láta fara svona með sig.“
ÞAÐ ER RÉXT. Menn mega ekki
stöðva bömin og tefja þau. Það er
freklegur dónaskapur gagnvart
bömunum og ósamboðið fullorðn-
um mönnum.
Hannes á horninu.
M. A. Kvartettinn
sygur í Gamia Bíó i kvöld kl.
11.30 í naest síðasta sirn-;. Við hljóð
faerið Bjami Þórðarson. Aðgöngu-
miðar í bókaverzlun Sigfúsar Ey-
mundssonar og bókaverzlun ísa-
foldar.
Iooólfur finðmonds-
son kaopuaðor gerir
athogasemd.
OalAlÞýðublaðið svarar.
SÖKUM mjög villandi frá-
sagnar í blaði yðar í dag,
um innkaup þau, er ég hefi haft
með höndum fyrir ýmsa um-
bjóðendur hér heima, leyfi ég
mér að taka fram eftirfarandi:
Vörur þær, er keyptár hafa
verið, eru að mestu leyti full-
komnar nauðsynjavörur, svo
sem: búsáhöld, glervörur, vefn-
aðarvörur, verkfæri, ritföng, o.
s .frv. Kaup á allskonar smávör-
um hafa verið hverfandi, eða
alls ekki yfir 2—3% af heildar-
kaupunum, sem engan veginn
hafa náð hinni nefndu upphæð.
Keypt hefir verið eingöngu hjá
gömlum og þekktum verzlunar-
húsum, að mestu af gömlum
birgðum, og verðið þar af leið-
andi 15—30% lægra en það er
nú á heimamarkaðinfum! Al-
gjört útflutningsbann er nú enn
fremur komið á margar þeirra
vörutegunda, er ég keypti, og
þær því ófáanlegar frá Englandi
um ófyrirsjáanlegan tíma. Þá
mætti einnig taka fram, að flest
ar hinar keyptu vörur heyra
undir ákvæði verðlagsnefndar,
og kemur því hið hagkvæma
innkaupsverð íslenzkum neyt-
endum til góða. Frekari hækk-
anir á vöruverði eru fyrirsjá-
anlegar, og virðist augljóst, að
hagstætt er að gera nauðsyn-
leg vörukaup áður en frekari
verðhækkanir koma til fram-
kvæmda.
Allir hugsandi menn ættu
heldur að reyna að létta undir
með innflytjendum þeim, er
reyna að stemma stigu fyrir
verðbólgunni með hagkvæmum
vörukaupum á réttum tíma, en
að auka þá erfiðleika, er við
nú þegar eigum við að stríða.
Það atriöl verður e. t. v. nauð-
synlegt að ræða nánar síðar.
Með þökk fyxir birtinguna.
Reykjavík, 13. marz 1942
Ingólfur Guðmundssón.
Þessi ,,athugasemd“ er dálít-
ið einkennileg. ^lþýðublaðið
gerði ekki annað en að birta
orðrétta þýðingu á grein um
verzlunarstarf Ingólfs Guð-
mundssonár í London úr verz-
unartímaritinu „The Mercantile
Guardian“. Verður heldur ekki
annað séð af þessari grein í hinu
enska . verzlunartímariti en að
Ingólfur Guðmundsson hafi
sjálfur beðið tímáritið að birta
þessa frásögn.
Alþýðublaðið var ekki að
leggjá iieinn stein í götu þessa
kaupmanr.s. Það var að eins
með því að birta þýðingu á grein
inni að sýna fram á hvað keypt
væri og hvað flutt inn á þess-
um tímum dýrtíðar og spákaup
• mennsku og samkvæmt grein-
inni var meirihlutinn af því
sem Ingólfur vildi kaupa skran
og óþarfi af verstu tegund, sem
engin þörf er fyrir og ekki nær
nokkurri átt að flytja inn eða
flytja til landsins í dýrmætu
skipsrúmi, þegar siglingarnar
eru eitt það erfiðasta, sem við
eigum við að stríða.
'H.jxs vegar er e.kki nema
skiljanlegt að menn, sem hafa
það að atvinnu að flytja slíkar
vörur til landsins og taka gróða
af því telji það mikils virði
fyrir sig að ekki sé lagður steinn
í götu þess, hins vegar er það
annað mál, hvort þjóðinni er
það hagkvæmt að eyða fé sínu
og orku í slíkt.
RÚSSLAND.
(Frh. af 3. síðu.)
Mikil átök eiga sér nú stað á
siglingaleiðinni til norðurhafna
Rússlands, enda gera Þjóðverj-
ar ákafar tilraunir til að stöðva
vopnaflutninga Breta þar norð-
ur eftir. Beita Þjóðverjar þar
bæði kafbátum, herskipum og
flugvélum. Einhverju sinni
gerði flugvél árás á rússneskt
flutningaskip, en þá kom brezkt
fylgdarskip því til aðstoðar og
skaut flugvélina niður.
S. B. S. 10 ára.
| GÆR fyllti Samband bind-
* indisfélaga í skólum (S.
B. S.) fyrsta tug æskuára
sinna.
Á þessum tímamótum er ekki
úr vegi að gera stuttlega grein
fyrir tildrögum að stofnun
sambandins, svo og að minnast
hinnar stuttu sögu þess.
Fyrsti vísir þess, að samband-
inu er Bindindisfélag Mennta-
skólans í Rvík, sem stofnað
var 1931. Það félag hóf göngu
sína af knýjandi nauðsyn fyrir
málefnum bindindisins, því að
ástandið í Menntaskólanum í
þessum efnum var þá svo
slæmt, að þess íundust vart
dæmi í menntaskólum á Norð-
urlöndum.
Gegn þessari vansæmd skól-
ans, hófu nokkrir ungir menn
baráttu undir forustu Helga
heitins Schevings. Hinn nýi
rektor skólans, Pálmi Hannes-
son, studdi viðleitni þessara
manna af alefli, enda hefir
hann ávallt reynzt sambandinu
hinn nýtasti stuðningsmaður.
Enda þó að félagsskapur
þessi þyrfti að berjast á móti
ævagömlum erfðavenjum, þá
efldist hann brátt. En þeir
brautryðjendur, sem voru að
verki í Menntaskólanum lé*u
sér það eiha félag eigi nægja,
heldur sendu þeir öllum skól-
um lándsins áskorun um að
stoína bindindisfélög innan
sinna vébanda.
Og árangurinn varð sá, að þ.
16. márz 1932 var kvatt til
stofnþings S.B.S. í bókasafni
Menntaskólans. Að stofnuninni
stóðu aðeins fimm félög með
300—400 félaga. í fyrstu sam-
bandsstjórn áttu sæti: Helgi
Scheving, Klemenz Tryggva-
son og Þórarinn Þórarinsson.
Því miður fékk sambandið eigi
að njóta Helga lengi, því hann
fórst á mjög sviplegan hátt
haustið 1934.
En þrátt fyrir að þessí ötuli
forvígismaður féll í valinn á
ungum aldri, þá voru til menn,
sem voru færir um að halda
uppi því merki, sem brautryðj-
andinn hafði reist.
Með ári hverju hefir sam-
bandið eflzt, og er nú svo kom-
ið, að í því eru 26 félög með
samanlagða félagatölu hátt á
þriðja þúsundi.
Það leikur eigi á tveim
tungum, að starfsemi sam-
bandsins er þýðingarmikill
þáttur í bindindisbaráttunni.
Því að menntun og lærdómur
er einskis virði, ef það gerir
menn eigi færari til að mæta
aðsteðjandi erfiðleikum lífsins.
En hins vegar er Öllum ljóst,
að drykkjuskapurinn dregur
úr viðnámsþrótti æskunnar, og
hún tapar virðingunni fyrir
sjálfri sér. Þess vegna getur
drykkjuskapurinn engan veg-
9nn samrýmzt því hlutverki,
sem menntaæskunni faer að
inna af hendi. Af þessum á-
stæðum hefir sambandið eflzt
frá ári til árs.
Af þessum ástæðum vænti
ég þess, að sambandið megi
vaxa og dafna í áratugi og
aldaraðir.
Jón Emils.
Eb sklpsmenM 5 tals-
ins* komnst á land.
Frá fréttaritara Alþbl. á
Siglufirði.
KLUKKAN 9 í fyrra kvöld
reru margir bátar héðan úr
Siglufirði, þar á meðal vélbát-
urinn „Þormóður rammi“. Eig-
andi hans er Skafti Stefánsson.
Klukkan að ganga 10/ um
morguninn bárust fregnir hing-
að þess efnis, að báturinn hefði
strándað út af Skagagrurmi, en
allir mennimir 5 talsins kom-
ust heilu og höldnu á land.
Formaður bátsins 'var Pétur
Stefánsson. Hefir báturinn
stundað fiskveiðar héðan seiimi
hluta vetrarins. Var hlutur hans
sæmilegur. Báturinn var 11 smá
lestir. Er hann talinn ónýtur
og þetta því tiKinnanlegur
skaði fyrir eiganda og sjómenn-
ina sem unnu við bátinn, en
þeir voru alls 9.
Afli bátanna er mjög sæmileg
ur, eða um 4 þúsund pund.
VISS.
Friðjón Vigfússon.
ÞANN 23. febrúar s.l. varð
Friðjón Vigfússön, verka-
maður á Siglufirði, fimmtugur.
Hann er einn af stofnendum
„Þróttar" á Siglufirði, sem er
fjölmennasta verkalýðsfélag
norðanlands, og hefir hann
ætíð verið í stjórn félagsins og
varastjórn þess síðan að verka-
lýðsfélögin á Siglufirði sam-
einuðust. Hann átti sæti í full-
trúaráði Jafnaðarmannafélags
Siglufjarðar um langt skeið, en
trúði á mátt þann, sem fylgir
því, að allir verkamenn sam-
einuðust og gekk þess vegna í
Sameiningarflokk alþýðu, Sós-
íalistaflokkinn, en þegar hinn
raunverulegi ásetningur og
starfsaðferðir kommúnista
birtust í fullri mynd, sagði
hann skilið við þann flofck á-
samt Jóni Jóhannssyni og mörg-
um fleirum einlægum verka-
lýðssinnum.
Friðjón er nú genginn í AI-
þýðuflokkinn ásamt fjölda-
mörgum verkamönnum öðrum
og á nú sæti í fulltrmaráði Al-
þýðuflokksfélags Siglufjarðar.