Alþýðublaðið - 22.03.1942, Blaðsíða 8

UK£
T/-HSÍ!
WE'RF S0IN6TO'
BLA6T OUR WAT
v oirr óf here...
BLA5T...W/AMM..
zs?/ /Vf sor
ALÞVÐUBLAOIÐ
SiumudairLur 22. marz 1942.
6ARSLA 810
Balalaika
u
■ NVIA BfO B
feðreiðagarpnrhm
(Going Places)
tie iuH^urier
/X
Harry skuli ekki vera hér.
Hann horfði í kringum sig og
virtist una vel umhverfi sínu.
Dona taldi gestina, sem voru
fjórtán eða fimmtán, og þar eð
þeir voru löngu orðnir leiðir
hver á öðrum, horfðu þeir all-
ir á hana með undrun og for-
vitni. Frúmar skoðuðu kjólinn
hennar, löngu glófana hennar
og hattinn með löngu fjöðrinni,
sem huldi nærri því hægri
kinn hennar. Karlmennirnir
störðu á hana heimskum aug-
um, eu tveir þeirra voru að
spyrja hana um lifið við hirð-
ina og skemmtanir konungsins.
Henni var meinlega við allt
þvaður, og það var einmitt
þvaðrið og hið yfirborðskenda
lausungarlíf, sem hún hafði
verið að flýja frá. Það er leið-
inlegt, að Navronhús skuli
vera svona afskekkt, sagði
einhver. — Yður hlýtur að
leiðast það, að vera svona
fjarri öllum mannabústöðum.
Ef styttra væri á milli, gætum
við hitzt oftar,
— Þetta er vingjarnlega
sagt, svaraði Dona. — Harry
hefir mjög gaman af félags-
skap. En því miður eru veg-
irnir mjög slæmir til Navron
um þessar mundir.
— Mér veitist örðugt að
komast hingað í dag. Og auk
þess þarf ég að hugsa um
bömin mín.
Hún brosti. Stór augu henn-
ar voru mjög sakleysisleg. —
Fyrir hugarsjónum hennar
rann upp mynd. Hún sá bát-
inn á litla voginum.
— Mér finnst þér sýna mikið
hugrekki að búa þarna ein og
maðurinn yðar er fjarverandi.
Ég er óróleg, ef maðurinn
minn er fjarverandi, þó ekki
sé nema x fáeina klukkutíma,
sagði frú Godolphin.
— Það er afsakanlegt undir
þessum kringumstæðum, sagði
Dona, en hana langaði til áð
skella upp úr, því að henni
fannst það svo spaugilegt að
hugsa til þess, að frú Godolph-
in lægi hér á legubekk og þráði
manninn sinn, sem var ekki
frýnilegri en hann var.
— Ég vona, að þér, hafið
traustan vörð um yður í Nav-
Hin glæsilega söngmynd,
sýnd í kvöld kl. 7 og 9, að-
eins þetta eina sinn.
Barnasýning kl. 5
Þöngulhausar
með
GÖg og Gokke
Aðgöngumiðar seldir frá
kl. 1.
Sýnd kl. 3, 5, 7 og 9.
Barnasýning kj. 3
Sýning á mánudag kl. 5:
lepifélagið.
(The Secret Seven)
Spennandi leynilögreglu
mynd. Aðalhlutverk leika:
Florence RICE og Barton
MACLANE.
Böm fá ekki aðgang.
ronshúsi, sagði Godolphin allt
í einu og snéri sér að henni.
Hér eru framdar margs konar
lögleysur um þessar mundir.
Vonandi hafið þér* trúverðuga
þjóna?
— Áreiðanlega.
— Það er ágætt. Ef öðruvísi
hefði verið, hefði ég, vegna
gamallar vináttu við Hairy,
lánað yður tvo eða þrjá af
mínum þjónum.
— Ég get fullvissað yður
um, að það er alger óþarfi.
— Þér haldið það. En sumir
eru þeirrar skoðunar, að hér
sé þörf fullkominnar varúðar.
Hann leit á nábúa sinn,
• Thomas Eustik, sem átti stóra
I landareign hinum megin við
BARNASAGA
þakherbergi, sem var hálffullt
áf alls konar rusli.
Morguninn eftir fann Don
Quixóte eldgamalt spjót í rusi-
inu og varð hann því mjög
feginn og sló eign sinni á það
og hugðist nota það í stað lens-
unnar, sem hafði brotnað.
Þegar hann var þannig orð-
inn alvopnaður aftur fýsti
hann að Ieggja af stað að nýju,
svo að han gæti losað heiminn
við vonda menn og kúgara. —
Hann bauð Sankó að söðla far-
arskjóta þerra í skyndi, en þeg-
ar Don Quixóte var kominn á
bák, reið hann að aðalhliðinu.
Hjá hliðinu stóðu nokkrir
menn, heldur soralegir útlits,
þeir höfðu gist þarna um nótt-
ina. Gestgjafinn stóð hjá þeim,
og heilsaði Don Quixóte hon-
um með mikilli hæversku, því
að hann hélt, að hann væri
eigandi kastalans.
„Háttvirti höfðingi, sagði
hann. „Ég flyt yður innileg-
ustu þakkir fyrir alla þá rausn
og gestrisni, sem ég og sveinn
minn höfum notið innan kast-
alaveggja yðar. Ég vil færa
yður sönnur á þakklæti mitt.
Ef þér lendið einhverntíma í
hættu, eða þurfið á bardaga-
manni að halda til að heínu
fyrir mótgerðir, þá leitað hjálp-
ar til Don Quixóte de la Manka
Þér getið verið öldungis viss,
að sú hjálp mun ekki bregðast
yður.“
„Riddari góður,“ svaraði
gestgjafinn. „Ég er algerlega
fær xmi að sjá um mig sjálfur
og án hjálpar yðar, ef einhver
vill abbast upp á mig. En gam-
an þætti mér að fá peningana,
sem þér skuldið mér fyrir mat
og næturgreiða f gistihúsi
mínu.“
„Hvað?“ hrópaði riddarinn
undrandi. „Er þetta gistihús“?
„Já,“ eitt hið bezta gistihús
MYmsne*
¥ ÍTÖLSKUM járnbrautar-
vagni sátu fjórir far-
þegar: Ung stúlka, móðir henn-
ar, ítalskur liðsforingi og
þýzkur nazisti. Lestin fór í
gegnum dimm jarSgöng, en
óðara og myrkrið skáll á,
heyrðist rembingskoss og
mnellur af löðrungi í næsta
vetfangi. Þegar lestin lcom aft-
ur í dagsljósið, hugsuðu far-
þegarnir á þeesa leið:
(1) Nazístinn. — ,J3ölvaðir
mUingar eru þessir Suður-
landabúar! En að hann skyldi
voga sér að kyssa stúlkuna!
Og svo þorði hann ekki að
reyna það, nema í myrkrinu,
skræfan sú ama!“
(2) Unga stúlkan. — „Svín-
ið a tama, hann reyndi að
kyssa mömmu. Það var gott að
hún var fær um að verja sig.“
(3) Móðirin: — ,Já, þeir
voru að kyssa dóttur mína.
Ég hefi alið hana vel upp, því
að hún gerði það, sem rétt
var.“
(4) . ítalvnn. — „Þetta borgaði
sig vel, — að kyssa fyrst á
höndina á sjálfum mér, bara til
þess að gefa Þjóðverjanum á
kjaftinn!“
*
SÍÐBÚIN ÁÆTLUN.
HERFORINGI nokkur
sendi eftir brúarsmið sín-
um og sagði:
,/H.eyrðu, Jim, hvað er lengi
verið að gera brú yfir ána
þama?“
,/Þrjá daga,“ sagði smiður-
inn.
„Gott er það,“ sagði foring-
inn. ,Jjáttu verkfræðingana
gera teikningamar í hvelli.“
Að þremur dögum liðnumi
sendi herforinginn aftur eftir
brúarsmiðnum.
„Hvað er að frétta um
brúna?“ spurði hann.
„Brúin er fullgerð,“ sagði
smiðurinn, „og það er hægt að
fara með herinn yfir hana. En
þér viljið kannske bíða eftir
teikningunum. Þær eru nefni-
Iega ekJci tilbúnar.“
*
ANNA GAMLA situr og
talar við sjálfa sig:
— Guð fyrirgefi mér állar
þær syndir, sem ég drýgði,
þegar ég var ung. En ekki get
ég nú annað en brosað, þegar
ég hugsa til þeirra.
eruð í því skapi, að þér viljið
losna við ys og þys hins dag-
lega lífs, þá er vogurinn yður
heimili, eins og öðru flótta-
fólki.
— Ég skal ekki gleyma þvi.
— Þar eru fuglar, sem gam-
an er að horfa á, fiskar, sem
hægt er að veiða og ýmislegt
nýstárlegt. Þar er hægt að hafa
ofan af fyrir sér á ýmsan hátt.
Ég þakka kvöldverðinn, góða
nótt.
— Góða nótt.
í þetta skipti tók franski
maðurinn ekki í hönd hennar,
en fór út um gluggann og hún
horfði á eftir honum unz hann
hvarf inn í skóginn.
VIII. KAFLI
Það var fremur þungt loft
inni í stofunni og þar eð hús-
móðirin var kona eigi einsöm-
ul hafði Godolphin lávarður
skipað svo fyrir, að gluggar
skyldu vera lokaðir og glugga-
tjöldin dregin fyrir, svo að
sólin næði ekki að skína irm.
Hann áleit, að hásumarbirtan
og hitinn gerðu hana „þreytta
og máttlausa. Hún hvíldi á
legubekknum, en vinir hennar
og kunningjar voru umhverfis
hana og þvöðruðu og hlógu.
— Aldrei mun ég fara þang-
að aftur, hugsaði Dona - aldrei
mun Harry eða neinn geta
neytt mig til þess framar að
heimsækja nágrannana. Hún
laut niður og gaf litlum kjöltu-
rakka kökuna, sem Godolphin
lávarður hafði sjálfur rétt
henni. Hún sá út undan sér, að
framkoma hennar hafði vakið
athygli og, því miður, kom
Godolphin aftur til hennar
með nýja hressingu, Hún varð
að brosa hinu falska brosi sínu
og þiggja það, sem hann réttí
henni.
— Aðeins ef þér gætuð feng-
ið Harry til þess að hverfa frá
skemmtunum borgarinnar og
koma hingað í sveitasæluna.
Við gætum haft mörg vina-
boð hér í nágrenninu. En eins
og heilsu konu minnar er nú
háttað, eru stórveizlur ekki
heppilegar. En vinaboð geta
ekki gert henni neitt mein. —
Mér þykir mjög fyrir því, að
Öm: Þessi hríð heldur þeim
ftrá í bráðina.
Örn: Jæja, Lillí. Mér tókst
það!
Örn: Og við ætlum að
sprengja okkur leið héðan út
.... Svona!
Hann hleypir af stóru byss-
uœú, sem er í hreyfttsás flug-
vélarinnar. ' . . ^„UíÁ, j
^-THAT BLA5T WILL )
' HOLD THEM FOR A,
■ WHILE,.
Al' Features
/