Alþýðublaðið - 26.03.1942, Blaðsíða 2

Fiqunjwfegiir, l&ggg'Ufö.
—■ ...!
„Þótt ég vissi eitthvað um möguleika til inu-
rásar á ísland, myndi ég ekkert segja“.
CHARLES H. BONESTEEL yfirhershöfðingi ameríkska
setuliðsms hér á landi, ræddi við íslenzka blaðamenn
í fyrra kvöld í höfuðstöðvum sínum „Camp Phersing“.
Hershöfðinginn talaði fyrst og fremst um sambúð ís-
lendinga og hermanna hans og þau vandamál, sem upp hafa
risið í sambandi við hana. Lýsti hann sjónarmiðum sínum
og var auðheyrt, að honum er mjög annt um, að sambúðin
geti verið sem bezt, og að vinna að því með öllum ráðum.
Hershöfðinginn sagði meðal
annars:
„Við vonum, að þið gerið ykk-
ur ljóst, að Bandaríkin eiga nú
í styrjöld, einni grimmilegustu
styrjöld, sem mannkynið hefir
nokkru sinni orðið að lifa. Af
þessum sökum verðum við að
gera mjög miklar varúðaiTáð-
starfar, og hafa strangan her-
vörð við alla mikilvæga staði,
til dæmis herbúðir okkar.
Vandamál eins og þau, sem
okkur liggja nú þyngst á hjarta,
hafa komið upp nálega alls
staðar, þar sem her manns hefir
farið. Jafn vel heima í Banda-
ríkjunum hafa þau reynzt mjög
erfið viðfangs, og hafa allmarg-
ir menn látið lífið vegna mis-
6kilnings, sem orðið hefir milli
þeirra og hermanna á verði.“
Máli sína til sönnunar sýndi
Bonesteel herforingi blaða-
mönnum nýkomið ameríkst
tímarit, This Week“, sem gefið
er út af stórblaðinu „New York
Herald Tribune“, og var í því
grein, þar sem almenningur var
alvarlega varaður við því að
óhlýðnast varðmönnum, og
dæmi nefnd um það, að illa hafi
farið, þegai’ það var gert. •
Þá ræddi herforinginn um
ýmis önnur mál. Skýrði hann
frá því, að herstjómin hefði
skipað sérstaka deild, sem ætti
að annast samvinnu við íslenzk
yfirvöld.
„Mun þessi deild“, sagði her-
foringinn, „setja sig í samband
við helztu embættismenn ís-
lenzka, og gerum v.ið okkur
beztu vonir um starf þessarar
deildar. Colþnel C. Lisle etr
yfirmaður hennar. Það er
skemmtileg tilviljun ,að hann
kynntist lögreglustjóra ykkar,
Agnar Kofoed-Hansen, fyrir
mörgum árum. Það var á al-
þjóða-skátamóti, sem haldið var
í Englandi, að Lisle heyrði, að
þar væru íslendingar. Langaði
hann til að kynnast þeim og
heimsótti því bækistöðvar
þeirra. Þar hitti hann lögreglu-
stjórann.“ Þegar Bonesteel
herforingi var spurður um það,
hvort það væri algengt, að her-
búðir væru eins nálægt bæjum
og hér ætti sér stað, svaraði
hann: „Já, það er algengt, að
herstöðvar séu inni í miðjum
borgum, sérstaklega flotastöðv-
ar. Hver sá, sem kemur til New
York, sér eina stærstu flota-
Hversvegna ern apótekin
etti tpin eins og áðnr?
.....--4----
Mikil óánægja út af teref tingnnni
-.-.♦
Samtal við Sverri Magnússon
form. Lyffræðingafél. ísiands.
- »
NÚ NÝBREYTNI var tekinn upp sunnudaginn 15. marz
síðastliðinn, að að eins ein lyfjabúð í bænum, var höfð
opin. Jafnframt var hætt að hafa tvær lyfjabúðir opnar á
næturnar, og er nú aðeins ein lyfjabúð höfð opjin að nætur-
lagi.
Þetta hefir vakið mikla óánægju meðal almennings og hafa
I •
margir snúið sér til Alþýðublaðsins og kvartað undan þessú. Held-
ur fólk því fram, ao það sé miklum erfiðleikum bundið að þurfa,
til dæmis, að fara innan af Laugarnessvegi og í Ingólfsapótek, eða
vestan af Grímstaðaholti og inn í Iðunnarapótek.
Þá er á það bent, að nú séu |
óvenjulega mikil veikindi í
bænum, og gpri það, eitt út af
jyrir sig, þessa nýbreytni næsta
óviðunandi. r
Af þessu tilefni hefir Alþ.bl.
Jéitað sér upplýsinga um það,
hvers vegna* þessi breyting
var gerð á starfi lyfjabúðanna.
Þessi breyting er gerð sam-
kvæmt samningum, sem gerðir
voru milli Lyfjafræðingafélags
íslands og Lyfsalafélagsins í
Frh. á 7. síðu
Bonesteel hershöfðingi.
stöð heimsins, á Hudson-ánni,
í hjarta borgarinnar. Auðvitað
hefir mikið af herbúðum verið
sett upp úti í sveitum, þar sem
nóg landrými er til æfinga.“
Einn blaðamanna spurði her-
foringjann, hvort hann áliti að
innrás í ísland væri möguleg.
■Hann svaraði brosandi:
„Þótt ég vissi eitthvað um
það mál, gæti ég ekki sagt um
það eitt einasta orð.“
Bonesteel herforingi hefir
verið lengi í þjónustu Bánda-
ríkjahersins. Hann tók meðal
annars þátt í orrustum í Frakk-
landi í síðustu heimsstyrjöld.
Hefir hann mikinn áhuga á
menningarmálum íslendinga og
hefir kynnt sér þau eftir föng-
um síðan hann kom hingað.
Hann sagði blaðamönnunum
meðal annars, að hann hefði
dvalið í tvær klukkustundir í
listasafni Einars Jónssonar og
dáðist herforinginn mjög að
listaverkunum.
„Hér á íslandi11, sagði Bone-
steel herforingi að lokum, „höf-
um við Bandaríkjamenn mætt
aðstæðum, sem eru ólíkar öllu
því, sem við höfum áður kynnzt.
En okkur hefir gengið vel að
ráða fram úr erfiðleikunum, og
við vonum, að svo verði einnig
með þau vandamál, sem nú
steðja að.“
Útvarpsumræflar nm
fjárlðgin.
FYRSTA umræða um
fjárlögin fer fram í
dag og verður henni útvarp
að frá alþingi. Fyrstur mun
fjármálaráðherra Jakob
Möller tala, en síðan full7
trúar flokkanna, hver af
öðrum.
Umræðurnar munu hefj
ast kl. 1.

sonar út af banaskotinu
ALÞÝÐUBLAÐINU hefir borizt eftixfarandi yfirlýsing
frá Magnúsi Einarssyni, sem stjórnaði bifreiðinni, sem
várð fyrir skotinu 14. þ. m.: . 1j
„Vegna yfirlýsingar ameríkönsku herstjórnarinnar í
dagblöðunum þ. 25. þ. m. vil ég taka eftirfarandi fram:
Síðastliðið ár hef ég ekið venjulega fjórum sinnum á
dag meðfram herbúðum (Rushmoor Camp og Rédesdale
Camp). Ég hef jafnan verið stöðvaður af hermönnum og
hafa þeir að lokinni athugun ávalt leyft mér að fara óáreitt-
um leiðar minnar. Ég hefi ca. 20 sinnum á ýmsum tíma bæði
í björtu og dimmu ekið sömu leið og ég ók laugardagskvöld-
ið þ. 14. þ. m. Ég hefi ávalt verið stöðvaður af hermönnum,
en þeir hafa undantekningarlaust leyft mér að halda leið-
ar minnar, eftir að hafa gert fyrirspurn um, hvert ég væri
að fara.
Umrætt laugardagskvöld var ég samkvæmt venju
stöðvaður af hermanni. Hann spurði hvert við ætluðum og
svöruðum við báðir, ég og Gunnar, nokkum veginn sam-
tímis, að við ætluðum að Laufskálum, og bentum her-
manninum hvar það hús væri. Hermaðurinn virtist telja
svör okkur fullnægjandi, því að hann sagði, að allt væri í \
lagi (all right), vék sér frá bifreiðinni og benti okkur að
halda áfram. Ég hélt nú, vegna fyrri reynslu minnar, að '
óhætt væri að halda áfram og gerði það. Er ég hafði ekið
ca. 3—4 bifreiðarlengdir, stöðvaði annar hermaður okkur
og kom hann að bifreiðinni vinstra megin. Gunnar heitinn
skrúfaði niður rúðuna og töluðust þeir við fáar setningar.
Ég veitti því ekki athygli hvaða orð fóru á milli þeirra.
Gunnar var góður enskumaður, og er Gunnar segir, að allt
sé í lagi, ók ég af stað, og efaðist ekki um að það væri ó-
hætt. Er ég hafði ekið ca. þrjár bíllengdir frá þeim stað,
sem við vorum stöðvaðir á af síðari hermanninum, reið af
skot það, er varð Gunnari að bana.
Ennfremur skal eftirfarandi tekið fram:
1) Ég sýndi fyrri hermanninum vegabréf mitt, eftir
beiðni hans.
2) Hermaður sá (hinn fyrri), sem ég svaraði, gaf okkur
leyfi til að halda áfram.
3) Hafi verið kallað á eftir okkur af varðmanni, í um-
rætt skipti, þá hefir verið kallað svo lágt, að hvor-
ugur okkar heyrði.
Að lokum, ef „allrar mögulegrar og skynsamlegrar
varúðar hefir verið gætt, að því er tekur til skipana og fyr-
irskipana varðmanna og eftirlits,1 sem ég vil ekki draga í
efa, virðist mér alveg bersýnilegt, að vikið hafi verið frá
þeim fyrirskipunum.“
_____________________________________i__________
fbúar í Fossvogi og á Sel-
tjarnarnesi heimta vegabréf
— ■ ♦
Þau koma inuan fárra daga, segir sýslu-
maðurinn i Gullbringu-* og Kjósarsýslu.
¥ BÚAR í Fossvogi og í Sel-
tjarnarnesi hafa furðað
sig á því, að þeim skuli ekki
hafa verið gert að skyldu að
fá sér vegabréf.
Þeir sáu í blöðunum í gær,
í tilkynningu ameríksku her-
stjórnarinnar, að þeir tveir
menn, sem voru í bílnum við
„Camp Hálogaland,“ laugar-
daginn 14. marz, höfðu verið
krafnir um vegabréf. Gefur
þetta hugmynd um, að það séu
herstjórnirnar, sem hafi kraf-
izt þess, að allir skyldu hafa
vegabréf, en eins og kunnugt
er, hefir okkur engin skýring
fyr verið gefin á þessu vega-
bréfafargani. Lítur nú út fyrir, j
að það sé meira en nauðsyn-
legt fyrir alla að hafa vegabréf.
Íbúar í þessum hverfum, sem
í raun og veru eru ekki annað
en úthverfi Reykjavíkur,' þó>
að þau tilheyri Gullbringu- og
Kjósarsýslu og heyri því undir
Berg Jónsson bæjarfógeta £
Hafnarfirði, þurfa af skiljan-
legum ástæðum ekki síður að-
ferðast á svokölluðum „hættu-
svæðum,“ en við, sem búum £
bænum sjálfum.
Blaðið snéri sér því í gær til
fulltrúa bæjarfógetans í Hafn-
arfirði og spurði hann um
þetta.
„Það er vitanlega sjálfsagt
að íbúar í Gullbringu- og Kjós-
arsýslu fái vegabréf eins og
Reykvíkingar. Við látum þá fá
vegabréf, sem þess óska.“
i — En þið hafið enn enga til-
kynningu gefið út um það til
almennings?
„Nei, en hún kemur að öll-
Framhald á 7. síðu.