Alþýðublaðið - 05.04.1942, Síða 5

Sunaudag'ur 5. april 1942.
ALJÞÝÐUBLAÐIÐ
' s
ER NOKKUR af gæðmgum
Hitlers þess megnugur að
taka vi5 af honum, ef harrn
skyldi falla frá?
Því verður að svara neitandi.
Hinn blóðþyrsti Himmler er
ekkert annað en lögreglumaður,
ef til vill jafnslyngur hinum
fræga Fouche, lögreglustjóra
Napoleons.
Göbbels, yfirmaður út-
breiðslumálanna, er gáfaðasti
maðurinn í flokknum, en hann
mætti kallast heppinn, ef hann
lifði í sólarhring eftir að Hitler
sleppti vemdarhendi sinni af
honinn.
Ribbentrop er sennilega enn
þá óvinsæílli en Gröbbels.
Hess er flúinn. Doktor Ley,
yfirmaður vinnufylkingarinnar,
er ekkert annað en ævintýra-
maður. Stríðið hefir fært flesta
leiðtogana aftar á svið stjóm-
málanna.
Göring er of þreklítill. Enda
þótt flestir menn skjálfi fyrir
honum í Þýzkalandi, skelfur
hann sjálfur, þegar Hitler
hreytir úr sér ónotum við hann.
•
Hvað myndi ske, ef Hitler
félli skyndilega frá?
f>að myndi draga úr styrjald-
arorku Þjóðverja og færa
bandamönnum lokasigurinn.
Það er enginn maður til í
Þýzkalandi, sem gæti komið í
staðinn fyrir Hitler. Ef hann
félli frá myndi þýzka rikið
sennilega ekki hrynja í rústir,
en það myndi fara fyrir þvi
eins og bíl ó fleygiferð, sem allt
í einu yrði bensínlaus. Vagninn
myndi ekki nema staðar strax
en hægja smámsaman ferðina,
unz hann stanzaði. Þannig
myndi fara fyrir Þýzkalandi án
Hitlers, samkvæmt minni skoð-
Hver tæki viö...?
Ef Hitler félli frá...?
GREIN SÚ, sem hér fer á eftir, er tekin úr nýútkominni
bók eftir hinn fræga amenkska blaðamann, Knicker-
bocker, en í henni leggux hann fram ýmsar spnrningar, sem
v'erið hafa hátt í hugum manna imdanfarið, og svarar þeím.
Bókin nefnist „Is to-morrow Hitlers?“ og hefir vakið mikla
athygli í Bandaríkjunum.
un. Þó eru það ekki tæknilegir
hæfileikar hans, sem mest
myndi verða saknað og ekki
heldur skipulagsgáfa hans.
Það, sem mest yrði saknað,
væri sá andi, sem hann hefir
blásið þýzku þjóðinni í brjóst.
Ef þýzka þjóðin missti hiirm
pólitíska skottulækni sinn,
myndi hún glata þeirri trú, sem
tengd er við nafn hans, trúnni
á óskeikulleika hans, sem nú
heldur uppi þýzku þjóðinni og
hleypir þreki og kjarki í herinn.
*
Hvernig stóð á því, að Hitler
gerði ekki innrás í England
eftir undanhaldið við Dunkirk?
Svarið er: Vegna þess, að
hann átti ekki von á falli Frakk-
lands svo fljótt.
Þegar þýzki herinn lagði imd-
ir sig Niðurlönd og réðist á
Frakkland, mátti líkja honum
við mann, sem leggst af alefli
á harðlæsta hurð, en allt í einu
bila hjörurnar og maðurinn
dettur inn í herbergið.
Líkt þessu fór fyrir þýzka
hernum, þegar hann ruddist
inn í Frakkland. Hann missti
því jafnvægið af því að mót-
spyman var miklu minni en
hann átti von á. Franska stjóm-
in gafst upp og Hitler beindi
her sínirm til hafnanna úti við
sundið.
*
En það tekur tíma að snúa
heilum her við. Tíminn, sem það
tók, voru 55 dagar, frá 17. júni
þegar Frakkar báðu um vopna-
hléð, til 8. ágúst, þegar Þjóð-
verjar hófu fyrir alvöru loft-
árásimar á Bretland. Það voru
þessir 55 dagar, sem björguðu
Bretlandi.
Raunverulega slapp brezki
herrnn frá Ðunkirk þann 4. júní
og gat þá Hitler gert hvdrt sem
hann vildi, ráðist inn í Bret-
land eða inn í Frakkland, og
flestir álitu, að hann myndi
snúa sér að Englandi.
En hann valdi hina leiðina.
Hann kaus að elta franska
herinn í þrettán daga. Ef hann
hefði einbeitt öllum her sínum
á England, er engu hægt að'spá
um það, hvemig farið hefði.
*
Ófarirnar við Dunkirk ollu
Ðretum meiri vonbrigðum en
nokkuð annað, sem fyrir þá
Hvernig lízt þér á mig?
Þetta er SMrlee Pattexsön, «m kosin rar ,Mis& California of 1940.“
hafði komið í hundrað ár. En
fall Frakklands olli þeim þó
enn þá meiri vonbrigðum.
Hrun brezka heimsveldins
stóð fyrir dyrum. Þeir höfðu
engan her, eða öllu heldur: her
þeirra hafði engin vopn. Það
var hræðilegt að standa á götu-
hornunum í London og horfa á
hersveitir landvarnaliðsins
ganga fram hjá með hin fátæk-
legu vopn sín.
Brezka flugliðið, sem barðist
hraustlega, þurfti endurskipu-
lagningar við.
Ef þýsk innrás hefði ótt að
heppnast, hefði hún orðið að
vera gerð þá, en Hitler hreyfði
sig ekki fyrr en aðfaranótt 7.
september, þegar hann sendi
yfir um 400 sprengjuflugvélar
og lét þær gera árásir á haf nar-
mannvirkin í London, þegar
bálið varð svo mikið, að ég gat
lesið dagbiað uppi á húsþaki í
átta mílna fjarlægð frá húsinu.
Hefði þessi árás verið gerð í
júní, þá er ekki gott að segja,
hverjar afleiðingamar hefðu
orðið. En nú var orðin töluverð
breyting á í Englandi.
Þrennt hafði komið fyrir
Breta, sem ekki hafði komiö
fyrir þá síðan á cfegum Napo-
leaons.
í fyrsta lagi höfðu þeir orðið
skelkaðir, í öðru lagi höfðu þeir
orðið reiðir .og í þriðja lagi
höfðu þeir verið neyddir til
þess að leggja dálítið á sig.
Fram að þeim tíma, er Frakk-
land féll, höfðu Bretar tekið sér
lífið létt. End? þótt þeir hefðu
að forminu til verið í styrjöld í
átta mánuði, höfðu þeir ekkert
lagt að sér. En eftir fall Frakk-
landis komst líf í tuskurnar.
Menn unnu tíu til tólf klukku-
tíma þrefölduðu þeir fram-
unnar. Á furðulega stuttum
tíma þreffölduðu þeir fram-
leiðslu sína á vopnum, flugvél-
(Frh. á 6. síðu.)
Bilsjóri skrifar um hegðun farþega í strætisvögnum.
Stúlkurnar, sem giftast hermönnum — og vonbrigði
þeirra.
ÞÚ HEFÍK oft minnst á
strætisvagnana og mál i
sambandi við þá,“ segir bilstjórí í
bréfi til min. „Við bílstjórarnir
tennnum þér þakkir fyrir það. Að
þessn siimi langar mig til að biðja
þig að tala við fólkið um hegðun
þess sjálfs. Við erum ekki ánægð-
ir með hana, bílstjórarnir. Þó að
ég segi sjálfur frá, gera bílstjórarn-
ir allt, sem þeir geta, til þess að
hafa alla afgreiðslu í strætisvögn-
umim sem liðlegasta, enda er það
okkar hagur. Ef afgreiðslan geng-
ur illa er starfið okkur margfalt
erfiðara, og er þó varla á það bæt-
andi, þar sem við verðum að
fylgja föstum reglum, og ef út af
er brugðið, ruglast allar áætlanir.
ÉG VIEDl ÓSKA að hægt væri
að fá fólk til að hafa gjald sitt til-
búið áður en það kemur upp í bíl-
ana. Það tefur oft ótrúlega mikið,
þegar fólk er að leita að aurum í
buddu sinni eða vösum, stelur
þetta frá okkur mörgum mínútum,
þegar saman kemur og skapar
okkur margs konar erfiðleika. Þá
vildi ég líka óska' þess, að fólk
gerði allt, sem það getur til þess
að hafa mátulega peninga. Þetta
er eitt mesta vandamál okkar. Oft
fer mikill tfmi í það að skipta.
NÚNA EINN DAGINN fylltist
bíllinn hjá mér á skammri stimd.
Flestir, sem komu, voru ekki með
mátulega peninga. Ég varð að
skipta fyrir flesta. Ein kona fékk
mér 10 krónur. %g sagði við hana
kurteislega: — „Hafið þér ekki
smærra?“ Hún svaraði: „Éf þér
viljið ekki þetta, þá fáið þér ekki
neitt." Ég sagði: „Það er ekki um
það að tala, en við eigum erfitt
með að skipta." Hún sagði: „Ekki
vantar ykksur dónaskapinn. ÞiS
settuð að vertia ykkur á að sýna
faiþegunum kurteisí og hugsa
meira um vagnana og farþegana."
SVONA HAGA SÚWB farþeg-
ar aér. Þeir virðast ekki hafa
adoo skilning & þrf, hveraig
ekftnr er ftáttaS. Þó MBr þetta
batnað nokkuð á síðari árum. Og
ég er viss um, að skrif þín eiga
mikinn þátt í því. Það eru ekki
nema ruddar og aumingjar, sem
ekki vilja sýna greiðvikni og lip-
urð, og þessir ruddar og aumingj-
ar eru alltof margir.“
GUÐRÚN K. Skrifar á þessa
leið: „Síðast liðlð hálft annað ár
hafa nokkrar íslenzkar stúlkur
gifst brezkum hermönnum. Skal
ég ekki fara út í ástaeðurnar fyrir
því, eða hin svokölluðu ástands-
mál, sem alltof mikið hafa vosið
rædd opinberlega og óheppilojja.
Þessar stúlkur hafa fengið breafe-
an ríkisborgararétt um leið og
þær hafa gifst og sumar þeirra
hafa farið til Englands. Þegar þær
koma þangað með mönnum sínum
halda þeir vitanlega áfram her-
þjónustu og eru stundum sendir á
hinar ýmsu vígstöðvar, en stúlk-
umar eru skyldaðar að vinna f
hergagna verksmið j um, eins og
aðrar brezkar konur, og er vitan-
lega ekkert við því að segja frá
brezku sjónarmiði. Hins vegar er
ég ekki viss um að stúlkunum hafi
verið þetta ljóst, þegar þær gift-
ust.
ÉG HEF ÁSTÆÐU til að halda,
að einhverjar stúlkur hafi nú þeg-
ar séð eftir því skrefi. er þær stigu
með því að gifta sig erlendum
hermönnum og vildi ég mælast til
að þú gerðir þetta mál að umtals-
efni, ef ske kynni aS það mættt
verða einhverjum íslenzkum stúlk-
um til viðvörunar.
ÉG HEFI HEYRT UM ÞETTA,
en ég veit ekki um sönnur á
jþessu. Hins vegar er það mjSg
varhugavert fyrir íslenzkar stúlk-
ur að giftast erlendum hermönn-
um. Það virðist líka svo, sem að
mixmsta kosti bandaríkska her-
stjórnin sé ekki ánægð með
þessar hermannagiftíngar. Nýiega
kom einmitt fregn um, að gifting-
ar bandaríkskra hermanna I fr-
londi vseru áhyggjuefni herstjóm-
arlnnar og rnyndu þter jafavel
varíSte trffmmðw.
i