Alþýðublaðið - 11.04.1942, Blaðsíða 6

. 'i •'
Tilkynning um kol.
Sðksmi vGntunar á inn~
heimtumðnnnm sjá kola~
verzlanirnar I Reykjvík sér
ekki fært að selja kol öðru~
visi en gegn staðgreiðsln.
Rolamagn nndir 250 kg.
verður ekki keyrt heim til
kaupenda^ nema greiðsla
hafi farið fram áður.
Kaupendur að kolum yfir
250kg.eru vinsamlega beðn
ir að hafa greiðslufé hand~
bært, svo tafir keyrslu~
manna verði sem minstar.
Kolaverzianirnar i Reykjavik.
ALÞYOUBLADIO____________
Happdrættl Háskólans.
HVAÐ SEGJA HIN BLÖÐIN?
Frh. af <*. síðu
á reki, ef Sovétríkin hefðu
einnig haft hér verndarrétt í ó-
friðarbyrjun, þegar Stalin gerði
vináttusáttmála sinn við Hitler!
Þá hefði víst ekki þurft að
kvartá undan því, að „afstaðan
með lýðræðinu og þjóðfrelsinu
gegn fasismanum“ hefði ekki
verið nógu „ákveðin“! En að
vísu' verðum við að muna eftir
því, að m,eðan Bretar börðust
einir gegn Bötler, var styrjöldin
bará „heimsvaldastyrjöld“ sam
kvæmt kenningu Nýs dagblaðs.
Að „frelsisstríði gegn fasisman-
um“ varð hún ekki fyrr en
klukkan 22 mínútur gengin í 6
að morgni þess 22. júní í fyrra-
sumar, þegar Hitler réðist á vin
sinn Stalin!
Og enn skrifar Nýtt dagblað:
„Bak við aðgerðir vorar í utan-
ríkismálum. má ekki vera nein til-
finningavíma eða gagnrýnisla^xs
aðdáun að málstað þeim, sem
barizt er fyrir, — heldur einbeitt-
ur vilji raunsærrar þjóðar til að
tryggja ,rétt sinn til að ákveða ör-
lög sín sjálf í þeim vandræða-
heimi, sem vér nú lifum í. Oss
má ekki dyljast að voldugir, aft-
urhaldssamir auðjöfrar, bæði í
Bandaríkjunum og Bretlandi,
sitja á svikráðum við þá frelsis-
Btefnu, sem barizt er fyrir. En
Við skulum heldur ekki loka aug-
unum fyrir því að á hæstu stöð-
um, í stjómum þessara ríkja, og
ennþá betur þó í Sovétríkjunum,
á frelsið eigi aðeins ágæta liðs-
menn, heldur og einhverja glæsi-
legustu foringja, sem nokkur
frelsisbarátta í veraldarsögunni.
hefir átt á að skipa.“
Hér er nú, eins og menn sjá,
ekki „aldeilis“ „tilfinningavím-
an“ og það, sem Nýtt dagblað
kallar „gagnrýnislatisa aðdáun“
á mönnum og málefnum í því
stríði, sem nú stendur!
SKÓLAR OG BINDINDI.
Frh. af 4.* síðu.
sjálfir í fylkingarbrjósti, og þið
muTCUð sjá góða ávexti.
Sá, sem ungiur gengur uindÍT
heit góð'emplaranegluTHiai' — og
enda þótt eidri sé — og af alvöru
vill lifa sig inn í stðrf byeirnar og
gerir hugsjónir heranar að síruum,
harni fer fljótt að tinna þessum
félagsskap og lifa fyrir hann að
meira> eða minna leyti'. paö er
hverju'm manni lífsnauösyn, að
eiga einhver áhugamái.
Ef að slúkur væru stofnaðar og
störfuð'u í ‘sambarcdi við skólaina,-
þá kæmu árlega þjálfaðir bin d-
indisstarfsmercn í hvert hérað
iandsins. Þeir mundu sameimast
þvi liði, sem fyrir vaeri í átthög-
umum, eða ef ekki væri slíkur
félagsskapur tM. þá mundu þeir
fljótt beúa sér fyrir að hann
kæmist á fót.
Barnakennarar e%a að lögum
og miurcu telja sér skyit, að fræða
bömin um skaðsemi afengis og
tóbaks. Beztan og mestan ánang-
ur miuTCdi það gefa, að hafa starf-
arcdi bamastúku í sambandi við
skóláran. Þaðan fengju svo aðnar
félagsdeildir öriigga staTfsmenn,
er stimdir Iiðu. Margir beztu
starfsmenn G.-T.-reglunnar hófu
bindindi'sferil <sinn í barrcastúku
og minnast æfilangt með ániægju
starfsins þar.
Htiðstæð dæmi þessum tíllög-
um minium má finna aílmöig i
sögu bindindisstarfsiTCS, og nú
hafa nokkrfr kennarar bamastúk-
ur sér við hönd og muinu telja
stóran hag fyrfr skólainn og
börnin.
Skólastjórar og kennarar! At-
hugið þetta mál, og þalð er trú
trtín. að þið feoimizt að svipaðri
niðurstöötu og hér hefir verið
drepið á.
ANNAR dráttur í happ-
drætti háskólan fór fram
í gær og hlutu eftirfarandi núm-
er vinninga.
15000 krónur.
24997.
5000 krónur.
21025.
2000 krónur.
24286.
1000 krónur.
620 640 3936 7067 10088
11489 11539 12232 21519 22988
500 krónur.
723 3910 5266 6173 7144
7286 8350 10452 12057 12089
15490 16287 23649 0 .
200 krónur.
72 417 1159 1948 2361
8653 2796 3099 3466 3557
3673 3779 4195 4203 4373
4430 4638 4851 4877 4886
4924 4927 5161 5566 5620
5867 6146 6194 6389 6671
6677 6867 7180 7143 7611
8082 8094 8206 8484 8562
9549 9645 9714 9827 10196
10212 10281 10603 10952 11012
11020 11049 11239 11253 11346
11750 13043 13097 13409 13450
13794 14014 14450 14503 14622
14835 15260 15619 15726 15983
16129 16270 16343 16364 16714
16.802 16859 17631 17801 17815
18145 18243 18356 18499 18596
18704 19212 19218 19489 19509
20066 20931 21253 21422 21458
22232 23057 23099 23321 23473
23496 24102 24150 24250 24399
24606 24621 24795 24802 24899
100 krónur.
49 389 409 573 907
1152 1178 1247 1429 1439
1453 1505 1627 1815 1895
2070 2113 2181 2212 2233
2421 2455 2482 2552 2625
2749 2865 2885 2952 3035
3229 3237 3359 3427, 3438
3578 3581 3887 4222 4227
4412 4532 4538 4714 4720
5033 5183 5214 5281 5382
5496 5640 5703 5832 5876
5932 5984 6011 6408 6675
6711 6918 6994 7029 7200
7431 7844 7946 8112 8121
8134 8149 8438 8565 8658
8908 9118 9176 9229 9452
* 9551 9588 9699 9727 9841
9854 10933 10086 10146 10259
10336 10396 10560 10599 10652
10637 10648 10666 10693 10755
10794 11076 11136 11203 11295
11358 11529 11607 11637 11643
11819 11875 12448 12802 13026
13196 13217 13334 13347 13408
13470 13504 13719 13886 14111
14252 14856 15241 15266 15355
15406 15615 15637 15925 16077
16218 16224 16370 16388 16394
16463 16517 16592 16624 16678
16762 16765 16870 16898 16920
16930 17049 17110 17158 17287
17351 17439 17761 17820 17862
18016 18047 18159 18333 18399
18438 18524 18712 18848 18857
19020 19051 19055 19320 19323
19558 19817 19697 20132 10263
20478 20746 20755 20795 20819
20939 21287 21473 21588 21885
21979 21996 22137 22181 22407
22589 22593 22677 22890 23212
23357 23408 23476 23585 23705
24188 1.4207 24338 24536 24638
24837 24868 24905
(Birt á ábyrgðar).
„Fíflinu skal á
foraðið etja.“
IALÞÝÐUBLAÐINU 27.
marz sl. sé ég, að Sigurjón
Jónsson læknir er genginn fram
fyrir skjöldu útvarpsráðs, til
þess að svara gagnrýni minni á
hendur því. Það er að vissu
leyti vel til fundið, þegar um
vafasaman málstað er að ræða,
að fá til vamar mann, sem
kann þá list, að hafa hausavíxl
á aðalatriðum og aukaatriðum,
þyrla upp málalengingum og
moldviðri og vaða elginn um
menn, sem dirfast að halda
fram öðrum skoðunum, þar á
meðal gamlan skólabróður og
þjóðkunnan sæmdarmaim, bera
þeim á brýn ýmsar vammir og
skammir og gera þá á allan hátt
tortryggilega í augum almenn-
ings. S. J. viðurkennir í barns-
legri einlægni, að þegar hann
samdi útvarpserindi sín, hafi
hann haft mest fyrir því að
stilla orðum sínum um andstæð-
ingana svo í hóf, að þau væru
eigi sterkari en nauðsyn krefði.
Þetta, að hann leggur mesta
vinnu í að velja anstæðingum
sínum hæfileg orð, skýrir til
fulls, það sem margir hafa furð-
að sig á, að í jafnlöngu máli
og S. J. temur sér, skuli fara
svo undarlega lítið fyrir rökum
og umræðum um málin, bæði
að fyrirferð og gæðum.
Og þá er það ekki síður furðu-
efni, að þótt S. J. finnist jafn-
mikið til um rökfimi sína og
hann fyr(irlítur riök andstæð-
inganna innilega, þá er hann
samt ekki ánægðari en það með
rök sín, að honum þykir þörf á
að árétta þau með margvísleg-
um gífuryrðum, sem hann
kryddar erindi sín og greinar
með frá upphafi til enda, eins
og hann hafi eitthvert hug-
boð um, að grauturinn yrði
bragðdaufur án þeirra. Annars
þykir þetta jafnan bera vott um
léleg rök og velsælan málstað.
Og það mun líka mála sannast,
að fáir taka S. J. alvarlega, þeg-
ar hann fer í þennan ham, og
líta á ýmsar staðhæfingar hans
sem marklaust hjal, eins og t. d.
þetta eilífa stagl hans .um, að
hvítt hveiti og hvítur sykur
séu „fullkomnar“ fæðutegundir,
samkvæmt einhverri fráleitri
merkingu, sem hann hefir gefið
þessu orði, og er víst einn um
þann skilning. En hann var einu
sinni svo óheppinn, að slá þessu
fram, sennilega í fljótfæmi, og
svo heldur hann áfrám að berja
höfðinu við steininn, þótt allir
snúi bakinu við honum, bæði
læknar og leikmenn, og afneiti
í orði og verki hvíta biveitinu
og öllum þess „fullkomleik“. Má
t. d. nefna læknana Pál Kolka,
próf. thmgal, dr. G. Claessen,
Baldur Johnsen, auk þess marga
„praktiserandi“ lækna hér
í bae og almenning, sem hallar
Laugardagur 11. april 1942.
sér æ meir og meir að heilhveit-
inu, og síðast en ekki sízt góð-
skáldið á Sandi, sem veitir S. J.
og hans líkum rækilega áminn-
ingu í Lesbók Morgunbl. síðustu
þar sem hann m. a. segir: „Lær-
dómshroki fræðimanna er exm
þrándur í margri götu“. Að vísu
er þetta ofmælt um S. J., því að
tæplega hefir hann víða verið
mikill þrándur í götu, að
minnsta kosti munu fáir taka
mark á orðum hans nú — nema
ef vera skyldi útvarpsráð —.
Og ég hefði ekki farið að eyða
pappír og prentsvertu á þetta
hvimleiða umræðuefni — S. J.
—, ef mér þætti ekki ástæða til
að mótmæla því, ef útvarpsráð
ætlar að skjóta sér á bak við S.
J. eða tefla honum fram sem
verjanda sínum. Ég ætla ekki
að ræða hér vörn hans fyrir út-
varpsráð, bíð þess, að það leysi
frá skjóðunni. En eiginlega ger-
ir S. J. vinum sínum í útvarps-
ráði bjarnargreiða, með því að
fara að birta á prenti aðdrótt-
anir, sem útvarpsráð lagði
blessun sína yfir, en hann —
eða ritstjórinn — var síðan svo
hygginn að fella niður í tíma-
ritinu.
Ég er enginn „pexari af guðs
náð“, — eins og einhver komst
að orði, er hann hafði lesið
Morgimblaðsgreinar S. J. í
fyrra —. Og ég tel „pex“ óvið-
eigandi og til tjóns í opinberum
umræðum um þjóðþrifamál. Ef
ég ræði heilbrigðismál opinber-
lega í framtíðinni, mun ég gera
það á þann hátt, sem mér lízt,
en mun ekki láta S. J. hasla mér
völl eða leiða mig út í fánýtar
deilur um orð og aukaatriði.
Hinsvegar má vera, a'ð ég fái
ekki stillt mig um að hnippa í
S. J. við og við, rétt til þess að
sjá hann verða sér. til athlægis
með því að spretta upp eins og
sprellikarl eða „karlinn í kass-
anum“, þegar stutt er á hnapp,
sprikla og baða út öllum öngum.
Hefi ég þegar gert þessa tilraun
með hann í eitt eða tvö skipti,
og með spaugilegum árangri.
Jóta ég þó fúslega, að ekki sé
fallega gert að „spila“ þannig
með mann á gamals aldrí eða
erta illt skap.
Reykjavík 30. marz 1942.
Björn L. Jónsson.
HANNES Á HORNINV.
Frh. af 5. síðu.
reyndum að komast þar inn til að
fá okkur hressingu, en því var
ekki til að fagna, því yfirfullt var
þar af hermönnum og léttúðugum
íslenzkum stúlkum. Gáfumst við
nú alveg upp á þessari hressingar-
leit og reyndum reykvíkska gest-
risni.“
mMÉR FINNST ÞAÐ vafasöm
meðmæli fyrir greiðasölustaði að
hafa slikum stúlkum á að skipa
sem þeim, er við áttum í höggi við,
því að komið geta þeir tímar, að
eigendur greiðasölustaðanna verði
jafn áfjáðir að fá okkur inn eins
og stúlkurnar voru ákafar að
koma okkur út í þetta skipti, eða
hVað finnst þér um það?“
MÉR FINNST ÞETTA ekki til
eftirbreytni eins og ég hefi áður
sagt, og ættu stúlkur og veitinga-
húsaeigendur ekki að láta slíkt og
þetta koma oft fyrir. Það er
skammarlegt og gefur slæma hug-
mynd um þjóðarstolt stúlknanna,
sem hér voru að verki.
Hannes á borninu.