Alþýðublaðið - 19.04.1942, Blaðsíða 8

t
ALÞYÐUBLAÐIÐ
Saiœudagttr 129. apríl 2942.
ÓPUR MANNA, sem
jékkst við að gera þýzk-
ar sprengjur áskaðlegar. var
að starfi í Londcm. Þeir komu
að sprengju, sem lá ósprungin i
gröf sinni. Maður einn fór ofan
í holuna, setUst makindalega
á sprengjuna og fór að dútla
við hana. Allt í einu rak hann
«pp skelfingaróþ:
„Hjálpið mér upp! Dragið
mig upp!‘!
Félagar hans kipptu honum
upp í ofboði og hlupu svo í
Skjól. En sjálfur varð maður-
inn eftir á gígb-rúninni, benti
ofan í holuna og hrópaði ótta-
t&leginn:
,?5ko, fjandans stóru rott-
una þarna niðri!“
ERLÍNARBÚI var að
ráða til sín vinnukonu.
,Já,“ sagði hann, „meðmæli
yðar eru góð og ég vil ráða
yður til mín. En svo eru það
launin: Ég býð yður 40 mörk á
mánuði.“
„Ég vil fá 70 mörk, sagði
stúlkan.
„Af því að mér lízt sérstak-
lega vel á yður skuluð þér fá
50“
„Jæja þá, segjum 50. En
svo fæ ég 10 mörk á mánuði
fyrir að segja ekki Gestapo
frá því, að þér aflið yður mat-
fanga á ólöglegum markaði, og
önnur 10 mörk fyrir að þegja
yfir því, að þér hlustið á enska
útvarpið.“ /
„Hvernig vogið þér að
móðga mig svona?“ hrópaði
maðurinn. „Ég hefi aldrei á
æfi minni verzlað ólöglega né
hlustað á London.“
„Ekki það!“ sag&i stúlkan.
„Svo að það er hvorki almenni-
legur matur né fréttir til í húsi
yðar. í slíka vist fer ég alls
ekki. Verið þér sælir.“
O
AFTURFÖR. '
(í jr AÐ er eins og annað
Jh* núna,“' mælti karlinn,
„að allir góðir siðir eru af-
lagðir; nú ’ er aldrei rifizt við
kirkju, ojQ\ var það öðruvísi í
mínu ungdæmi, þá bar margur
blátt áuga og brotið nef frá
kirkju sinni.“
ljósker.
— Halló, þér þarna, hrópaði
Rashleigh til varðmannsins, en
varðmaðurinn snéri sér skyndi-
lega við og flýtti sér til þeirra.
— Hafið þér séð pilt hlaupa
þessa leið? spurði Rashleigh,
en næturvörðurinn hristi höf-
uðið.
— Nei, ég hefi engan séð, en
það er eitthvað að þama úti.
Það lítur svo út sem skipið yð-
ar hafi slitnað upp af legunni.
— Hvað er að sjá þetta, sagði
Rashleigh og flýtti sér fram á
bryggjuna, en Godolphin hljóp
á eftir honum. — Þá hefir
strákurinn ekki logið, sagði
Godolphin. Dona hnipraði sig
saman í dyrunum. Nú voru
þeir komnir fram hjá henni.
Hún horfði á þá, en þeir snéru
baki að henni og störðu út á
höfnina, og varðmaðurinn stóð
hjá þeim. Vindurinn blés í
kampa Godolphins og regnið
streymdi um þá.
— Lítið á, herra, hrópaði
næturvörðurinn. — Þeir setja
upp segl. Skipstjórinn ætlar
vafalaust með það upp í ána.
— Maðurrnn er genginn a£
göflunum, hrópaðí Rashleigh
-j- það eru ekki nema um tíu
menn um borð, þrír fjórðu af
skipshöfninni eru steinsofandi
í landi. Þeir stranda skipinu
áður en langt um líður. Farið
og vekið þá, Joe, við verðum
að fara allir. Hvern fjandann
vill maðurinn vera að leysa
skipið svona fámennur.
Næturvörðurinn hljóp upp
eftir bryggjunni og að skipa-
bjöllunni. Hann greip í streng-
inn og hringdi sem ákafast. —
Klukknahljómurinn væri nægi
lega mikill til þess að vekja
alla, sem sofandi voru í Fow-
ey. Nærri því strax var gluggi
opnaður á litlu húsi ofarlega
við götuna, maður stakk höfð-
inu út og sagði: — Hvað geng-
ur nú á, Joe, er eitthvað að?
Rashleigh æddi fram og aftur
um bryggjuna og æpti: — Far-
/ið í búxurnar og rekið bróður
yðar á fætur líka. „Merry
Fortuna" er á reki hérna úti á
i höfninni.
Maður skreiddist út úr dyr-
unum á öðrum kofa og klæddi
sig í treyjuna meðan hann
nálgaðist mennina, sem stóðu
á bryggjunni. Annar maður
kom hlaupandi ofan götuna,
og alltaf var bjöllunni hringt
og Rashleigh æddi fram og
aftur um bryggjuna, regnið
streymdi um haxm og storm-
urinn lék sér að frakkalöfun-
um hans og sveiflaði ljósker-
inu, sem hann hafði í hendinni.
Nú sáust ljós í gluggum kof-
anna niðri við höfnina, alls-
staðar heyrðust hróp og köll
og menn komu á harða hlaup-
um niður bryggjuna. — Náið
í bát, getið þið það ekki? —
hrópaði Rashleigh.
Róið með mig um borð einhver
ykkar, róið með mig um borð,
segi ég.
Einhver hreyfing varð nú í
húsinu, sem Dona stóð í dyr-
unum á. Hún heyrði fótatak í
stiganum og flýtti sér frá
dyrunum og fram á bryggjuna.
Enginn veitti henni sérstaka
athygli í myrkrinu, rigning-
unni og síorminum. Hún var
aðeins éin í hópnum og horfði
út á höfnina eins og hinir. —
Skipið vai' nú komið alla leið
út að hafnarmynninu og var
statt á miðju sundinu.
— Sjáið til, skipið er stjórn-
laust, hrópaði einhver. Straum-
urinn kastar því upp að klett-
unum og allir drukkna.
Sumir mannanna voru nú
farnir að bisa við bátana. Hún
heyrði þá blóta hræðilega og
Ra^hleigh cg Godolphin for-
mæltu þeim hræðiléga fyrir
silakeppsháttinn. — Það hefir
einhver gengið hér heldur
þokkalega um garða, sögðu
mennirnir. Öll bönd hafa ver-
ið skorin sundur með hnífi og
bátarnir horfnir. Og allt í einu
fannst Donu hún sjá glottið á
smettinu á Pierre Blanc í
myrkrinu, meðan bjöllurnar
klingdu.
— Syndið út, einhver ykkar,
syndið út og náið mér í bát. Ég
læt hengja náungann, sem
hefir skorið á böndin. >
Nú var skipið komið svo ná-
lægt, að hægt var að sjá menn-
ina um borð. Dona sá mann
standa í lyftingu, horfa á segl-
in og hrópa skipunarorð til
mm nyja Bio ■ í jarðlífsíjðtram. 1 Bgamu Btoa
Uagi lávarðaríDO.
(Earthbound) (Young Man’s Faney).
Áhrifamikil og sérkenni- leg kvikmynd. Ensk gamanmynd me
Aalhlutverkin leika: ANNA LEE og
WARNEE BAXTER GRIFFITH JONES
ANDREA LEEDS Aukamynd:
Sýnd kl. 3, 5, 7 og 9. STYRJÖLÐIN í KÍNA
Börn innan 12 ára fá ekki aðgang. Sýnd kl. 5, 7 og 9.
Aðgöngumiðar að öllum sýningum frá kl. 11 f. h. Aðgöngum. seldir frá kl. 1.
manna sinna.
— Halló! Halló! hrópaði
Rashleigh. — Snúið skipinu
við áður en það er orðið um
seinan.
En ei að síður hélt Merry
Fortuna sömu stefnu og áður.
Skipið kom beint niður sund-
ið undan straumnum. — Skip-
stjórinn er brjálaður, hrópaði
einhver.
— Sjáið til, hann ætlar að
sigla út í gegnum hafnarmynn-
ið. Núna, meðan skipið var í
kallfæri, sá Dona, að þrír bát-
ar voru til hliðar við skipið og
var band úr þeim fest í skipið
og mennirnir lögðust á árarn-
ar af öllum kröftum og reyndu
að færa það á rétta leið.
— Hann ætlar með skipið
út á haf, hrópaði Rashleigh.
— Drottinn minn dýri! Haxm
ætlar með skipið úí á haf. Allt
í einu snéri Godolphin sér við
og kom auga á Donu á bryggj-
um var alvara.
„Góði herra,“ sagði hann —
„verið miskunnarsamur við
mig og leyfið mér að leysa asn-
ana mína frá vagninum, því að
ef ljónin eta þá, á ég ekkert
eftir til að lifa á!“
„Heldurðu að ég láti Ijón-
in eta asnana þína?“ svaraði
Doninn gramur; „treystirðu
ekki á vígfimi mína betur en
svo. Jæja, flýttu þér þá að
leysa asnaófétin, en síðar
muntu sjá, að þetta var alger
óþarfi.“
Meðan vagnstjórinn flýtti
sér að leysa asnana frá reyndi
félagi hans, ljónahifðirinn að
mótmæla enn einu sinni.
„Ég kveð ykkur alla til
vitnis um það,“ hrópaði hann,
„að þessi maður neyðir mig til
að sleppa ljónunum út. Hon-
um ber að kenna allt tjón, sem
þau kunna að vinna og hann á
að borga þá peninga, sem ég
verð að borga kónginum fyrir
ljónin. Og nú skuluð þið hafa
ykkur á öruggan stað. Ljónin
þekkja mig og gera mér ekk-
ert.“
Sanlfó reyndi enn einu sinni
að hafa hemil á húsbónda sín-
um.
„Góði húsbóndi, að þessu
sinni átt þú ekki í hpggi við
vindmyllur eða þófaramyllur.
Ég gægðist inn í búrið og sá
ljónshramm, alveg ægilegan
útlits og geysistóran.“
„Sankó minn, Þér vex nú ullt
í augum, af því að þú ert
hræddur. Farðu nú með Bon
Diegó á öruggan stað, og ef ég
skyldi falla, bið ég þig að flytja
jómfrú Dúlsíneu kveðju mína.“
Þeir félagar sáu nú, að þeir
gátu engin áhrff haft á ridd-
arann, svo að þeir hröðuðu sér
í burtu.
Don Q. hélt að Rósinanta
mundi fælast ljónin, svo að
hann fór af baki.
Hann kastaði frá sér lens-
unni, en brá sverði og setti sig
í stellingar framan við dyrn-
.MSRSp A NA’rtE... V$C0HCnYjrbtAT^
PERNANOO Y gA&A!JA FAA!Oi:í ?uEMS
----1!—"—ueu/ELzy r
M I Houee/ could ir)
\ SE PöSMÆ)
ÆSúfh, V 7FAT...? J
'IHAT'THc PúAMc WA-5 PuWWci.yC&A5r£P
FOR ROæECy? ANyTHSNc'í FQgSIBlE.UEE—"
9UT THAT'5 JUWRHö TCO FAET.' PON'T FORöET
OUR FLANE WA5 '9R00SHT DOWN,TOO.ANDgig|
. WE ARSN'f CARRYÍIS6 ANY VALUABL6E/ Mg.
’-THEXEE ncTA >
SIGN OF WHAT WAE
IfiM IN iTf/ •masr'
J WA K
E'XcfyT.CN.

Lillí: Er ómögulegt að sjá,
hvað er í töskunni?
Örn: Nei, það er ómögulegt.
Öm: Iíér er nafn: Femando
y Barra!
Lillí: Það er frægur gim-
steinakaupmaður í Buenos Air-
es. Getur verið, að ....
örn: .... flugvélinai hafí
verið steypt til að ræna gim-
steinum. Það getur verið, en
ekki vorum við með gimsteina,
og hröpuðum þó! .
Öm: Það er líklegra, að
innfæddir menn hafi komið og
látið greipar sópa.
Lillí: Við skulum koma héð-
an burtu, örn!