Alþýðublaðið - 30.04.1942, Blaðsíða 8

" YOU CAN PO WHATYOU ^
WANT.SCQRCH'L'M PJUW
r! FAPE-OUT R/6HT tfrié
A/OIV/; jTMmtm.
/yES.r gSlNG FIANE6
POWN-TO 6ARTHA5
5\X\VíY A5...A5 A
j RUNONTNEPlANO/y
NOVV...SVE UNKR5TANP
EACH OTHES &ETTER, r'
7 DO WE NOT?.' 5—\\
'ÖH.PONT 60 Y£T/ t'M ENJ0VINSTHI6 \
CHARMIN6 CONVERÍATION 50 A\UCH/ >
ANP BE5IPE5...THE P00RI5 CHAR6EP
WlTH ELECTRiaTY/ VOUlL 0E PURNEP
TO A M05T UNUMEty CINPER IFy"
tesr-r you TOL'CH IT/J~\T/
AU^ÐUBLAOm
Fimmtttdagur 3d. a*öcö 1942.
4 JRiVÍ prófessor Pálsson
var nýlega þar viðstaddur
sem rætt var um Mna hörðu
viðureign Jónasar frá Hriflu og
Ustamannanna. Þá varð Árna
að orði:
}iÉg hefi hæði reynt hatur
Jónasar og vináttu, og það verð
ég að segja, að hið síðamefnda
hefir orðið mér ólíkt þungbær-
ara:
* NDVERJAR segja
Á hörnin: „Grátandi komst
þú í heiminn, en allir, sem um-
hverfis þig voru, brostu. Lifðu
þannig, að þú deyir brosandi,
meðan allir, sem umhverfis þig
verða, gráta.“
KALDAR KVEÐJUR
5TAÐARHÓLS-PÁLL var,
svo sem kunnugt er,
kvæntur Helgu Aradóttur
Jónssonar Arasonar biskups.
Samhúð þeirra Páls og Helgu
spilltist. fljótt, enda þótt ó-
venju dátt væri með þeim i
upphafi.
Einu sinni, þegar Helga hót-
aði að hlaupa frá Páli, er sagt
að hann hafi ort þulu á þessa
leið:
„Ef leiðist þér, grey, að ganga,
gefa vil ég þér hest, .
segi ég upp samhúð lajiga,
svo trúi ég fari bezt.
Hafir þú fornt á fótum
fá skaltu skæðin iiý,
'gakktu hart á grjótum
og ganaðu upp í ský,
með bandvettlinga og traf,
styttuband og staf;
farðu norður í Gýgjarfoss
og stingdu þér þar á kaf,
sökktu til botjis sem blý
og komdu aldrei upp frá því.“
*
TÓBAKSPLANTAN er af
sömu ætt og tómat og
kartöflur. Magabelti voru upp-
haflega sett á vindla, til að
fingurnir yrðu ekki gulir. Með
því hugðust vindlo,framleið-
endurnir að hvetja kvenfólkið
til að reykja. Þegar tóbak var
fyrst notað í Englandi var lit-
ið á það sem meðal. Jorevin de
Rochefort, maður, sem kom til
Englands 1672, sagði, að mæð-
urnar létu tókbakspípur í
skólatöskur barna sinna og í
skólunum væri leiðbeint í reyk-
ingum í sérstökum frímímit-
um.
Tashne Íutttimkr

gestir voru komnir, það voru
frakkar í forstofunni og tvær
svipur.
—: Sir Harry er kominn, frú
mín, sagði William. — Hann
kom rétt fyrir sólsetur ríðandi
frá London. Rockingham lá~
varður er Vneð honum. Hún
starði enn þá um stund á ferða-
fötin, en svo heyrði húh ýlfur
í kjölturökkunum.
XVI. KAFLI.
William leit snöggvast aftur
upp í stigann og smá augu hans
leiftruðu, en andlit hans var
náfölt, en Dona hristi höfuðið
þögul og læddist á tánum inn í
salinn. William kveikti á 2
kertum, sem stóðu fyrir framan
hann og beið því næst eftir
því, að hún segði eitthvað.
— Hvers vegna komu þeir?
spurði hún.
— Ég býst við, að Sir Harry
hafi leiðst í London, þegar þér
voruð farin, sagði hann — og
Rockingham lávarður hefir
sennilega hvatt hann. Það virð-
ist svo, sem lávarðurinn hafi
hitt ættingja Godolphins lá-
varðar í Whitehall, sem hefir
sagt honum, að áríðandi væri,
að Sir Harry komi sem fyrst
til Cornwall. Þetta er allt og
sumt, sem ég gat ráðið af sam-
tali þeirra yfir kvöldverðinum
í gærkvöldi, frú mín.
— Já, sagði Dona, eins og
hún hefði ekki heyrt, hvað
hann var að segja.
— Já, það hlaut að hafa ver-
ið Rockingham, sem hvatti
hann til þess. Hann er allt of
latur til þess að fara af sjálfs-
dáðum.
William stóð hreyfingarlaus
fyrir framan hana með kertið í
hendinni.
— Hvað sögðuð þér við Sir
Harry spurði hún. — Hvernig
gátuð þér komið í veg fyrir, að
hann færi inn í herbergi mitt?
Nú sást votta fyrir brosi á
andliti Williams, og hann horfði
með mikilli samúð á húsmóður
sínal
— Ef Sir Harry hefði ætlað
að fara inn í herbergi yðar, —
hefði hann orðið að berja mig j
niður fyrst. Ég sagði þeim, um j
leið og þeir fóru af baki, að
þér hefðuð legið í rúminu í
nokkra daga og hefðuð tölu-
verðan hita, en nú hefðuð þér
loksins getað sofnað og yður
væri nauðsynlegt að fá svefn-
frið.
— Og trúði hann sögu yðar?
— Já. Hann blótaði ofurlítið
fyrst og skanunaði mig fyrir að
hafa ekki látið sig vita um
veikindi yðar. En ég sagði hon-
um, að þér hefðuð skipað
stranglega fyrir um það, að
hann yrði ekki ónáðaður með
þeirri fregn. Og svo komu Jam-
es og Henrietta litla hlaupandi
til hans og þau sögðu bæði það
sama, að þér væruð veik og vær
uð í rúminu, og auðvitað kom
Prue með sömu sorgarsöguna
og kvartaði undan því, að þér
vilduð ekki lofa sér að hjúkra
yður. Þegar hann hafði leikið
sér við börnin stundarkorn, og
borðað kvöldverð og gengið
stundarkorn um garðinn, fóru
þeir báðir til herbergja sinna.
Sir Harry er í bláa herberginu,
frú mín.
Dona brosti og lagði hönd
sína á handlegg hans.
— Þér eruð trúr þjónn, sagði
hún. — Og svo hafið þér ekki
þorað að sofna, fyrr en ég
kæmi. En hefði ég nú ekki
komið?
— Ég hefði áreiðanlega
fundið eitthvert ráð, frú mín,
enda þótt við það hefði tölpvert
aukizt vandi.
— En Rockingham lávarður,
hvað sagði hann við þessu?
— Hann virtist óánægður,
frú mín, yfir því, að þér
skylduð ekki vera við því bú-
in að taka á móti honuHi, en
hann sagði fátt. Hann varð
undrandi á svipinn, þegar Prue
sagði honum, að enginn fengi
að hjúkra yður, nema ég. Ég
tók eftir því, að hann horfði á
mig forvitnisaugum.
— Því trúi ég, William. Hann
er maður, sem lætur ekki margt
fara fram hjá sér, og hann er
þefvís, eins og hundur.
— Já, frú mín.
— Það er einkennilegt,
William, hvernig örlögin leika
mann stundum grátt. Ég hafði
ákveðið að borða morgunverð-
NYiA Btð
Ejrja hiosa for-
dæmdo.
(Island of Doomed Men).
Spennandi sakamálamyrxh
leikin af
Peter Lorre og
Rochelle Hudson.
Böm innan 16 ára fá ekki
aðgang.
Sýnd kL 7 og 5.
Sýning kl. 5:
GÆFUBARNIÐ.
Songvamynd með
Gloria Jeán,
inn ásamt húsbónda yðar í vík-
inni, og fara í veiðiför með
honum og borða með honum
einu sinni enn þá undir beru
lofti, eins og við gerðum í gær-
kveldi, en nú er því öllu lok-
ið.
— En ekki um alla eilífð, frú
mín.
— Um það getum við ekkert
sagt. Að minnsta kosti verðum
við að gera sjóræningjunum
orð um það, að hætta sé á ferð-
horfum. ,,Það er sagt, að sá,
sem lærir að hlýða, muni líka
læra að stjórna. Ég mun verða
líknsamur við bágstadda og
góður við heiðarlegt fólk, en
glæpamennirnir mega svei mér
vara sig á mér. Ég mun aldrei
líta af þeim. Ég hefi reyndar
aldrei verið borgarstjóri áður,
en ég læri það á hálfum mán-
uði, og úr því verður mér það
leikur einn að stjórna borg-
inni.“
Don Quixóte gladdist af
heiðri þeim, sem þjóni hans var
sýndur og gaf honum mörg góð
ráð um það, hvernig hann ætti
að hegða sér í nýja embættinu.
Hertoginn gaf mönnum sínum
fyrirskipanir um að segja sér
nákvæmlega allt, sem Sankó
segði og gerði. Hertogahjónin
kvöddu Sankó með mikilli við-
höfn og hann kvaddi húsbónda
sinn með tárin í augunum.
Sankó var klæddur í fín föt,
sem hæfðu tign hans og hann
SAMLA BIO „
FJórar hjúkriin*
arkonur
(Four Girls in White)
Ameríksk kvikmynd með
FIORENCE RICE,
ANN RUTHERFORD,
alan marshall.
Böm innan 12 áía fá ekki
aðgang.
Sýnd kl. 7 og 9.
Framhildssýniog kl.
GÖTULÍF í NEW YORK
(Streets of New York)
með Jackie Cooper.
um, svo að þeir geti farið með
næsta flóði.
— Það væri býst ég við
hyggilegra að bíða til kvölds-
ins, frú mín.
— Það verður húsbóndi yð-
ar að ákveða.
— Já, frú mín.
Hún hristi höfuðið og yppti
öxlum og sagði honum með
áugunum það, sem hún gat
ekki sagt með vörunum. Allt í
einu laut hann áfram, klappaði
reið bezta asnanum, sem her-
toginn átti til. Hann neitaði að
skiljast við asnann og var Gráni
hans því teymdur rétt á eftir
honum, þegar hann hélt af
stað með fríðu föruneyti til að
taka við nýja starfinu.
Borgin, sem Sankó átti að
stjórna, hét Barataría, og
voru múrar umhverfis hana.
Þegar Sankó kom að borgar-
múrunum, tók hópur embættis-
manna og stórkaupmanna á
móti honum og buðu þeir hinn
nýja borgarstjóra velkominn
með ræðuhöldum. Svo var
kirkjuklukkum hringt og borg-
arlýðurinn fagnaði, þegar hann
reið um göturnar.
Eftir að Sankó hafði hátíð-
lega verið settur inn í borgar-
stjóraembættið var hann leidd-
ur í dómshöllina og settur í há-
sæti.
„Herra borgarstjóri!“ sagði
ármaður konungs, sem sendur
hafði verið með Sankó til að
MYNDftSftfift
Maðurinn: Já, ég læt flug-
vélar hrapa......
Lillí: Þú getur gert hvað
sem þú vill, Örn, en ég fer
héðan á stundinni.
Maðurinn: Farið ekki strax,
ég hef mjög gaman af þessum
samræðum og þar að auki er
hurðin rafmögnuð! Þér brennið
yður á henni ....
Lillí: Ég trúi yður ekki!
Maðurimi: Sjáið þér þá! ^
Maðurinn: Yður er þá ljóst,
hvað er á seyði — «r ekki svo?