Alþýðublaðið - 18.06.1942, Blaðsíða 2

ALÞÝÐUBLAÐIÐ
Fimmtudagur 18. júní 1942»
Áhrifin af hrossakaupum
Ólafs Thors við Framsókn í
skattam álunum koma í ljós.
... ♦ ...
HliVðin við stríðsgróðann feemur Vram í
stórhækknðum útsvðrum á almenningi.
OLAFUK THORS forsætisráðherra birti s. 1. þriðjudag
langt viðtal við sig í Mgbl. til þess að verja samninga
Sjálfstæðisflokksins og Framsóknar í skattamálunum, sem
fyrirsjáanlega hafa þær afleiðingar að útsvör almennings í
Reykjavík hækka mjög verulega við þá niðurjöfnun, sem
nú hefir farið fram.
Að vísu dregst það enn að niðurjöfnunarsskráin komi út
hvað sem því veldur, en þar sem Reykjavík er bannað að
v leggja nokkur ú-tsvör á tekjur umfram 200 þús. kr. — þ. e.
aðalstríðsgróðann en heildarútsvörin hinsvegar hafa hækk-
að á 4. milljón króna, þá hljóta útsvörin að hækka mjög
verulega á lægri og miðlungstekjum.
Skemmtifandar Al-
Qýðnflokksfélag-
anna.
í Iðnó á fostudagskvöld.
LÞÝÐUFLOKKS-
FELÖGIN hér í
Reykjavík ejna næstk.
föstudag til skemmtijund-
ar kl. 8.30. Nokkrar stutt-
ar ræður verða fluttar á
jundinum, en auk þess
skemmta Brynjólfur Jó-
hannesson, Lárus Ingóljs-
son og Róbert Abraham.
Að lokum verður dans-
að jrá kl. 11.
Allir stuðningsmenn A-
listans eru vélkomnir á
fundinn meðan húsrúm
leyjir.
Bakarasveinar fá
kjarabætnr.
NÍTÆGA hafa farið fram
kaupsamningar milli Bak-
(Frh. á 7. síðu.)
IGÆR, 17. júní, gerðist at-
burður við höjnina, sem
lengi mun í minnum hafður —
ekki aðeins meðal v'erkam., held
ur einnig meðal allra annarra,
sem ekki eru svínbeygðir und-
ir stórburgeisavaldið í landinu.
Jóhannes. Grímsson, verk-
stjóri, var að afgreiða skip fyr-
ir Magnús Andrésson, útgerðar-
mann, og hafði hann allmarga
verkamenn í þjónustu sinni.
Þegar líða tók að hádegi var
talað um að gott væri, ef vinna
gæti haldið áfram, einnig eft-
ir hádegið, enda ríður á miklu
að afgreiðsla skipa gangi sem
greiðlegast við höfnina.
Mun verkstjóri í umboði út-
gerðarmanns hafa ætlað að
borga verkamönnum helgidaga-
kaup.
„Mér fannst það ekki nema
sanngjarnt,“ sagði Jóhann
Grímsson í samtali við Alþýðu-
blaðið í gær, „að borga verka-
mönnunum helgidagakaup. All-
„Tpyggingarsjóðip at
vinnu almennings.“
Ólafur Thors afsakar þá hlifð,
sem stríðsgróðamönnunum er
sýnd, með því, að fjármunirnr
séu betur komnir hjá atvinnu-
vegunum sjálfum en hinu opin-
béra, það tryggi verkamönnum
nóga atvinnu í framtíðinni og
það sé aðalatriðið.
Gegn þessu er bezt að leiða
ráðherrann sjálfan sem vitni. í
umræðunum á Alþingi um dýr-
tíðarmálin í fyrra sagði Ólafur
að verkamenn ættu mest á
hættu sjálfir ef dýrtíðin yrði
ekki stöðvuð, þeir ættu þá yfir
höfði sér drauga atvinnuleysis-
ins að stríðinu loknu, en útgerð-
ar búðir voru lokaðar. Þetta er
þjóðhátíðardagurinn og flestir
fengu frí. Hvers vegna þá ekki
að borga verkamönnunum helgi
dagakaup, ef þeir vildu vinna
fyrir okkur.“
En þetta fekkst ekki. Kjartan
Thors, einn Thorsarinn enn, —
formaður Vinnuveitendafélags-
ins, tilkynnti útgerðarmannin-
um, Magnúsi Andréssyni, að
honum væri bannað að borga
verkamönnum helgidagakaup!
Og við það sat, en verka-
mennirnir hættu vinnu og skip-
ið bíður óafgreitt. Það er and-
stætt hag útgerðarmannsins,
en sýnir hins vegar kúgunar-
viðleitni Thorsaraklíkunnar,
sem ræður í Vinhuveitendafé-
laginu, því að ekki gat sá fé-
lagsskapur tapað á því, þó að út-
gerðarmaðurinn Magnús And-
résson, borgaði verkamönnum,
sem hann þurfti nauðsynlega að'
láta vinna — helgidagakaup í
hálfan dag.
armennirnir þyrftu ekki að gera
út, ef útgerðin ekki bæri sig,
þeir gætu bara lagt upp skipun-
um. Þetta er alveg rétt hjá Ólafi
og þessvegna er enginn trygg-
ing í því fyrir verkamenn að
hann og hans líkar safni sjóð-
um og milljónaeignum, þeir
ráða sjálfir hvað þeir gera við
þær.
Það er því hin argasta blekk-
ing þegar Ólafur Thors tekur
allt fé varasjóðs bundið fé; sem
ekki sé frjálst til afnota fyrir
félagið. Hefir hann þetta eftir
Eysteini Jónssyni, en það er
' jafnrangt fyrir því, og það veit
Ólafur ósköp vel.
Það var einmitt eitt atriði í
samningum Ólafs Thors og
Framsóknar í vetur, að sú bind-
ing, semjverið hafði á varasjóð-
unum, um að þeim mætti að-
eins verja til þess sem viðkæmi
rekstri fyrirtækisins, var af-
numin. Framvegis er því heimilt
að verja varasjóðunum í hvers-
konar brask. Útgerðarfél. getur
verzlað með silkisokka fyrir fé
varasjóðs, keypt jarðir o. s. frv.
m. ö. o. þ. er engin trygging
fyrir því að það haldi áfram sem
útgerðarfélag.
Bleklciingapnap um
xiiutíu ppóseutin.
Blöð Sjálfstæðisflokksins hafa
hvað eftir annað reynt að telja
fólki trú um að tekið væri 90%
| af stríðsgróðanum í skatta og
útsvör. Þetta er hin argasta
blekking, þótt skattstíginn nái
að nafninu til upp í þessa tölu.
Raunverulega gildir það að-
eins um einstaklinga, um þann
hluta teknanna sem er umfram
200 þús. kr. En hvað margir
einstaklingar hafa slíkar tekj-
ur?
Þar sem um einhvern veru-
legan stríðsgróða er að ræða er
félagsrekstur og félög fá ýmis-
konar frádrátt, sérstaklega út-
gerðarfélögin; sem sitja að lang-
mesta stríðsgróðanum. — Og
um þeirra hag hefir Ólafur
Thors hugsað fyrst o fremst
Tökum sem dæmi togarafélag,
sem græðir 6 millj. kr. árið
1941. Slík fyrirtæki munu vera
(Frh. á 7. síðu.)
Bannaði að greiða helgidaga
kanp á pjMátiðardaginn!
Síðasta afrek Thorsara- og Claessens-
klíkunnar í Vinnuveitendafélaginu.
.......
Photo by U.S. Army Signal Corps.
Sendiherra Bandaríkjanna, Lincoln Mac Veagh, sýnir Guð-
mundi Finnbogasyni landsbókaverði og Magnúsi Jónssyni
atvinnumálaráðherra bókagjöfina.
Hátíðleg athðfn i Lands-
bökasafninu i gærmorgnn.
-...—■» ..
Þegar hókagpí Bandaríkja-
stjérnar var afhent.
♦
T£ LUKKAN ELLEFU í gærmorgun afhenti sendiherrat
Bandaríkjanna, Lincoln Mac Veagh, landsbókaverði,
Guðmundi Finnbogasyni, að gjöf frá Bandaríkjastjórn heild-
arútgáfu af öllum verkum George Washington. Fór athöfn-
in fram í lestrarsal Landsbókasafnsins að viðstöddum ríkis-
stjóra, kennslumálaráðherra, foringjum hers og flota Am-
eríkumanna hér á landi og fleirum.
Sendiherrann afhenti gjöfina
og flutti um leið stutt ávarp.
Að því loknu flutti Guðmundur
Finnbogason þakkarávarp.
Þessu næst voru leiknar þrjár
hljómplötur, sungnar af Maríu
Markan. Hafði blaðafulltrúi
ameríkska sendiráðsins, Porter
Mc Keever, komið með þær frá
New York ,en Maria söng lögin
inn á plöturnar fyrir hann.
Kynnir hún lögin á íslenzku.
Blaðafulltrúinn las einnig
kveðjuskeyti frá Archibald Mac
Leish, aðalbókaverði congress-
bókasafnsins í Washington, sem
er eins konar landsbókasafn
Bandaríkjanna, þótt það heiti
ekki svo.
Loks flutti kennslumálaráð-
herra, Magnús Jónsson, stutta
ræðu.
Mr. Mac Veagh; ameríkski
sendiherrann, hóf mál sitt á því
að skýra frá því að utanrjkis-
ráðherra Bandaríkjanna hefði
falið sér að afhenda Landsbóka-
safninu þess gjöf.
Þá fór hann nokkrum orðum
um þá George Washington og
Jón Sigurðsson og hverja þýð-
ingu þeir hefðu haft fyrir þjóð-
ir sínar. Síðan sagði sendiherr-
ann:
„Minningin um þessa, tvo
menn, George Washington og
Jón Sigurðsson er bæði tákn-
ræn og varanleg. Sjálfir þurfa
þeir ekki hins fátaeklega hróss
okkar, en þessi athöfn getur ef
til vill orðið gagnleg á bann
hátt, að hún setji nöfn þeirra
í samband hvorf við annað á
tímum, sem ekki eiga sér neitt
fordæmi í sögunni, sérstaklega
ekki í hinni sameiginlegu sögu
beggja landa þeirra. Aldrei hef-
ir hugsjónum frelsisins og lýð-
ræðisins, sem feður okkar börð-
ust yfrir, verði svo alvarlega
ógnað sem í dag, og aldrei hafa
ísland og Bandaríkin verið jafn
nátengd hvort öðru á öllum svið
um. Það er mikiísvert, að við
kynnumst hvorir öðrum, þegar
báðar þjóðirnar vinna að sama
marki, það er, að vernda frelsi
okkar. Og ekkert getur betur
sýnt bróðerni.okkar en rétt við-
urkenning á því, hversu líkir
þeir Washington ög Jón Sigurðs
son voru, hvað snertir æviferil,
persónuleika og áhrif. Með þess-
ari hugsun og innilegri aðdáun
fyrir þeirri þjóð, sem átti Jón
Sigurðsson, færi ég yður, herra
landsbókavörður, að gjöf verk
Washingtons, fyrsta forseta
Bandaríkjanna.“
Er sendiherrann hafði lokið
ávajipi sínu, þakkaði landsbóka-
vörður, Guðmundur Finnboga-
son; með eftirfarandi orðum:
• „í nafni Landsbókasafns ís-
lajids færi ég yður, hágöfgi
herra hjartanlegar þakkir fyrir
þessa ágætu gjöf. Mér virðist
það fagurt vitni um djúpan
skilning á skaplyndi þjóðar
vorrar og Jóns Sigurðssonar,
hetju hennar, að færa oss að gjöf
rit George Washingtons á fæð-
ingardegi Jóns Sigurðssonar.
Þjóð vor hefir ávallt mjög unn-
að bókum og fáar gjafir verið
meira metnar. Jón Sigurðsson
var einn hinn afkastamesti rit-
höfundur, sem vér höfum átt,
og hinn ötulasti og viðsýnasti
(Frh. á 7. síðu.)