Alþýðublaðið - 21.06.1942, Blaðsíða 5

Sunnudagur 21. júní 1942.
ALÞYÐUBLAÐIÐ
Gashernaður.
K3SNINGAHRÍÐIN hefir nú
færzt mjög í aúkana, og
fljúga nú hnútur óspart um
borð. Það furðar sig enginn á
því, að kommúnistar sýna hið
venjulega siðleysi í áróðri sín-
um, en hitt kemur ef til vill
meira á óvart, að blað Fram-
sóknamianna skuli hafa sokkið
drjúgum niður fyrir þá í sorp-
blaðamennsku, eins og það hefir
gert síðustu dagana.
Formaður Framsóknarflokks-
ins ritaði nýlega grein, þar sem
hann varaði við gashernaði af
hálfu andstæðinga Framsóknar-
flokksins, og virtist helzt sveigt
að ákveðnum frambjóðanda
Sjálfstæðismanna, sem hefði í
hyggju að afla sér fylgis með
mútum. En í næsta tölublaði var
gashernaðurinn af hálfu Tímans
í fullum gangi, að vísu af ann-
arri, en engu viðfelldnari, teg-
und. Rótarlegri persónulegar
svívirðingar hafa sjaldan komið
fram í nokkru blaði hér á landi.
Þeir Framsóknarmenn ættu að
vita, að óvíst er, hversu lengi
þeirn helzt það uppi bótalaust,
að halda uppi grjótkasti úr því
glerhúsi, sem þeir búa í. Er ó-
víst, að menn eins og Svein-
björn mjólkurklerkur hefðu
neinn sóma af því, ef þeim
væri svarað í sömu mynt.
Stefnuskrá Þjóðólfs.
JUj1 LOfCKUR sá, sem stendur
” að Þjóðólfi, hefir nú birt
stefnuskrá sína. Hætt er við, að
venjulegir menn, sem ekki eru
gæddir gáfum dulspekinnar, eigi
erfitt með að átta sig á því, hver
sé hin raimverulega stefna
flokksins. í stefnuskránni eru
„hrist“ saman svo mörg ólík
sjónarmið og lítt samræmanleg
og auk þess er mestur hluti
hennar annaðhvort svo loðinn
eða torskilinn, að hætt er við
að mörgum verði á að spyrja:
Hvert eru þessir menn eiginlega
að fara? Hvað vilja þeir? Það
er talað annað veifið um „efl-
ingu ríkisvaldsins“, hins vegar
um að auka þurfi áhrifavald
einstakra landshluta. Hvernig á
að koma þessu saman er óljóst,
en sennilega hugsa þeir, sem á
bak við standa, ekki svo mikið
um það, heldur meira um hitt,
að eitthvað sé fyrir allra smekk.
Það er sama áróðurstæknin og
Sjálfstæðisflokkurinn og kom-
múnistar beita, að „spekúlera“
í óánægju allra og taka undir
með kröfum allra, þótt „eitt
reki sig á annars horn“, enda
eru þeir þjóðveldismenn þegar
farnir að tala um sig sem „allra
stétta“ flokk. Það gæti nú virzt
nægilegt, að hafa einn slíkan
flokk í landinu!
En það er í rauninni óþarfi að
Kosningaannáll.
taka stefnuskrá þessa alltof há-
tíðlega í einstökum atriðum
Hún er einmitt þannig samin,
að ætlazt er til, að mönnum sjá-
ist yfir það, sem er aðalatriði
hennar. Þrátt fyrir það, að
stefnuskráin er versti hræri-
grautur, þá er þó eitt meginat-
riði hennar fullkomlega skýrt,
og það víirpar björtu ljósi á það,
sem raunverulega er stefnt að
af þeim mönnum, sem á bak við
flokkinn standa.
Hinn nýi flokkur á að útrýma
öllum öðrum flokkum hér á
landi, að hnekkja flokksveldinu
eins og þeir kalla. Og hverjir
eiga svo að ráða? Hinn nýi
við þetta að kommúnistar lögðu
ekki fram eitt einasta nýtilegt
frumvarp á síðasta alþingi. Að-
eins einu frumvarpi er munað
eftir, einungis af því að það var
svo frámunalega vitlaust, að það
hlaut að vekja svolitla athygli
þess vegna.
A
Vinnubrögð Alþýðuflokksins
ÞESSU sama þingi lagði
Alþýðuflokkurinn fram
mörg stórmál með ýtarlegum
greinargerðum, og það eru þessi
mál, sem kosningarnar nú snú-
ast um.
Með kjördæmafrumvarpinu
flokkur einn, sem útnefnir sig j tókst Alþýðuflokknum að rjúfa
einan sem hinn samboðna full-
trúa þjóðarinnar. Það er ekki
kunnugt um að aðrir flokkar
hafi slíka stefnuskrá en nazist-
ar og kommúnistar. Báðir þessir
flokkar stefna að því að útrýma
öllum öðrum flokkum, banna þá
beinlínis og koma á alræði eins
flokks eða þeirrar klíku, sem yf-
ir flokknum ræður.
Útrýming lýðræðisins eftir
nazi-kommúnistiskri fyrirmynd
— það er hin raunverulega
stefna þeirra, sem standa að
Þjóðólfslistanum. Þetta er
kjarni málsins, þegar umbúðir
dulspekinnar eru af honum
teknar. \
Vinnubrögð kommúnista.
OMMÚNISTAR þykjast
K'
sem stendur vera ákaflega
miklir lýðræðisvinir, þeir eru
hættir að tala um byltingu
eða að „handaflið“ eigi að ráða,
enda er faðir Stalin löngu búinn
að afneita Hitler og nýbúinn að
gera 20 ára samning við tvær
stærstu lýðræðisþjóðir heims-
ins, sem áður voru stimplaðar í
Þjóðviljanum sem höfuðóvinir
verkamannaríkisins.
En það er nú samt ekki svo
að skilja, að kommarnir séu
farnir að taka upp vinnubrögð
lýðræðisflokks. Allt þeirra starf
er eftir sem áður áróður, glam-
ur og rógur, sem fyrst og fremst
er stefnt gegn hinum eina um-
bótaflokki landsins, Alþýðu-
flokknum.
Síðasta alþingi gaf ágæta
mynd af vinnubrögðum hins ný-
bakaða „lýðræðisflokks" kom-
múnista. Kommúnistar hafa allt
af litið með hinni mestu fyrir-
litningu á löggjafarþing þjóðar-
innar. Þar er samin hin auð-
virðilega „umbóta“-löggjöf, sem
bara tefur fyrir byltingunni og
glepur stéttabaráttuna að þeirra
dómi. Það er í fullu samræmi
Lokað á morgnn.
Tryggingastofnim rfklsios.
samvinnu íhaldsflokkanna, um
leið og hann kemur fram stór-
felldu réttlætismáli. Hér voru
lagðar fram svo raunhæfar til-
lögur, að hvorki Sjálfstæðis-
flokkurinn né kommúnistar
þorðu að hundsa þær, af ótta
við fylgistap'. Auk þess skulu
aðeins nefnd gengishækkunar-
frumvarpið, sem er eitt aðalmál
kosninganna, dýrtíðarfrum-
varpið, frumvarp um afnám
tolla á nauðsynjavörum, um or-
lof verkamanna og um breyting-
ar á alþýðutryggingarlögunum.
Þótt það næði ekki fram að
ganga, verður sett milliþinga-
nefnd í málið, sem mun leggja
fram tillögur fyrir haustþingið.
Alþýðuflokkurinn hefir á-
vallt, frá því fyrsta að hann fékk
mann á þing, haft mjög mikil á-
hrif á gang þingmála, þótt hann
væri lítill minnihluti á þingi.
Jón Baldvinsson kom fram
mörgum stórmálum meðan hann
sat einn á þingí. Þessi árangur
hefir náðst af því að Alþýðu-
flokkurinn er raunhæfur um-
bótaflokkur, sem ekki vill að-
eins sýnast, heldur einnig vera.
Það er þetta, sem gerir gæfu-
muninn.
„Saa faar De ingan Graut.“
EFTIRFARANDI saga er
sögð úr kaupstað einum
norðanlands. Framsóknarfyrir-
tæki eitt hafði sett upp gisti-
hús og ráðið þangað danskan
þjón, sem var heldur lélegur í
íslenzku. Forstjóri gistihússins
uppálagði þjóninum að gæta
þess, ef þekktir Framsóknar-
menn kæmu á gistihúsið, að
veita þeim sérstakan beina. Átti
þjónninn að láta þá fá ávaxta-
graut í ábæti á eftir hinum
venjulega miðdegisverði. —
Sömmu eftir að þjónninn fékk
.þessa fyrirskipun, kemur virðu-
legur borgari inn í gi-stihúsið og
pantar mat. Þjóninum mun hafa
gengið illa að átta sig á því,
hvort hinn rétti Framsóknar-
svipur væri á manninum, svo
hann vindur sér að honum og
segir:
„Er De Framsóknarmann?“
„Nei,“ segir maðurinn og veit
ekki hvaðan á sig stendur veðr-
ið. Þá segir danskuripn: „Saa
faar De ingen Graut.“
Hvort sem þessi saga er sönn
eða ekki, þá lýsir hún ekki illa
hugsunarhætti ýmissa af for-
ingjum Framsóknarflokksins,
eftir að flokkurinn hefir verið í
stjórnaraðstöðu samfleytt í 15
ár. Þeir eru orðnir að sérrétt-
indaklíku, sem skilur ekkert í
því, að aðrir borgarar þjóðfé-
lagsins vilji hafa sama rétt og
þeir, Þess vegna vilja þeir ekki
heyra annað, en að hver Fram-
sóknarkjósandi hafi tvöfaldan
rétt á við alla aðra kjósendur,
Þannig hafa allir sérréttinda-
flokkar hugsað, og við því er
ekkert að gera — annað en að
taka af þeim sérréttindin og láta
þá setjast við sama borð og önn-
ur landsins börn.
Útsvar Kveldúlfs.
| FYRRA greiddi Kveldúlf-
* ur 730 þús. kr. í útsvar til
Reykj avíkurbæj ar, og hefði þó
átt að greiða meira en helmingi
hærri upphæð, ef á hann hefði
vérið lagt eins og önnur atvinnu
fyrirtæki í bænum. Þetta var
eitt af þeim sérréttindum, sem
Ólafur Thors samdi um við
Framsókn fyrir sig og sína, vit-
anlega upp á gagnkvæman
stuðning.
En hvað verður útsvar Kveld-
úlfs í ár? Um það verður ekki
vitað nákvæmlega fyrr en út-
svarsskráin kemur út, en það
má sjá það nokkurn veginn með
vissu, að það verður ekki yfir
100 þús. kr. eða 1/7 huti þeirr-
ar upphæðar, sem Kveldúlfur
þó greiddi í fyrra. Þetta er auð-
sætt af því, að ekki má leggja
nein útsvör á þær tekjuupp-
hæðir, sem eru umfram 200
þúsund krónur.
Afleiðingin getur ekki orðið
önnur en sú, að útsvör á öllum
almenningi stórhækka. Þetta er
niðurstaðan af samningum Ólafs
Thors og Framsóknar í vetur,
Þetta lögfestu Sjálfstæðis-
flokkurinn og Framsókn á al-
þingi, þetta eru efndirnar á lof-
orðunum um að taka allan stríðs
gróðann úr umferð með skött-
um. Og enn er ekki krafið neitt
útflutningsgjald af ísfisksölum
togaranna, þótt Ólafur Thorrs
hafi lagaheimild til þess, og
togararnir græði í hverri ferð
til Englands að meðaltali einn
fjórðapaVt úr milljón.
Eini flokkurinn, sem
berst gegn íhaldinu!
ÞEGAR slíkur árangur af
samvinnu Ólafs Thors og
Framsóknar er hafður í huga,
verður maður ekki neitt hissa á
að lesa eftirfarandi áskorun til
kjósendanna í Tímanum:
„Þeir (þ. e. kjósendur) verða
Frh. á 6. síðu.
Séra Bjarni og veðrið. — Bílarnir, sem standa í Aust-
urstræti og Hafnarstræti. — Gunnar Akselsson svarar
fyrirspurn frá „knattspyrnumanni.“
„U
PPGJAFASJÓMAÐUR“
ritar mér bréf og spyr mig
alvarlegrar spurningar. Hannspyr:
„Hefir síra Bjarni einkarétt á að
tala um veðrið í útvarpið? Nýlega
talaði hann við jarðarför og minnt-
ist á „þennan sólbjarta júnídag“.
Okkur sjómönnum er bannað að
tala um veðrið og við erum sekt-
aðir og jafnvel húðstrýktir ef við
gerum það. Hvernig stendur á því
að síra Bjarni gerir þetta?“
ÉG VONA NÚ aS síra Bjarni á-
líti mig ekki kvisling, þó að ég
birti þetta bréf. Ekki get ég svarað
fyrirspurninni. Menn geta sagt sér
sjálfir, hvort síra Bjarni hefir farið
með ósannindi á stólnum! En ég
fyrir mína parta fyrirgef honum
af öllu hjarta, þó að hann hafi sagt
þetta. Okkur vill verða þetta á.
Við viljum bæði tala um sólbjart-
an júnídag og norðanhret. En við
megum það ekki.
ÉG VONA, að prestarnir gangi
á undan í því að vera orðvarir. En
það er ekki von að prestarnir okk-
ar muni alltaf eftir því að fara
eftir settum herreglum. Við getum
hins vegar verið í sólskinsskapi,
þó að við tölum ekki um neina sól-
skinsdaga.
HVERNIG STENDUR Á ÞVÍ, að
leyft er að bifreiðar standi með-
fram gangstéttunum í Austurstræti
og í Hafnarstræti allan daginn? Ég
hélt að þetta væri ekki leyfilegt.
Það á að minnsta kosti ekki að
vera leyfilegt. í gær rétt fyrir há-
degið var röð af bifreiðum, allt fró
Pósthússtræti og að Aðalstræti við
gangstéttiha og torveldaði alla um-
ferð. Sumar bifreiðarnar stóðu
jafnvel ramskakkar við gangstétt-
ina. Þetta er alveg ófært og ætti
lögreglan að banna þetta.
VEGNA FYRIRSPURNAR frá
„Knattspyrnumanni“ út af atviki,
sem kom fyrir á kappleik Vest-
mannaeyinga og Víkings nýlega,
hefi ég snúið mér til Gunnars Ax-
elssons, formanns Knattspyrnu-
dómarafélagsins, en hann er áreið-
anlega lærðastur í knáttspyrnu-
reglum þeirra manna, sem við eig-
um völ á. Gunnar Axelsson sagði
meðal annars:
„í KAPPLEIKNUM á fimmtu-
dagskvöld kom atvik fyrir, sem
flestir áhorfenda og því miður
flestir kappleiksmanna skildu
ekki. Einn af kappliðsmönnum
Víkings hrinti mótherja með lög-
legu móti, án þess þó að vera svo
nærri knettinum, að hann gæti
snert hann. Þetta gerðist innan
vítateigs Víkings. Dómarirm Sigur-
jón Jónsson kvað upp alveg réttan
dóm: aukaspyrnu á Víkinga frá
þeim stað þar sem hrindingin var.“
„EN ÚR ÞESSARI aukaspymu
má ekki skora mark beint. Knött-
urinn verður að koma við einhvern
leikmanna, annaðhvort leikmann,
sem leikur með þeim, sem spyrnir,
eða mótherja. Ef leikmennirnir
sjálfir hefðu lesið og lært knatt-
spyrnureglumar, iþá hefði þetta
atvik orðið dálítið lærdómsríkt. Ef
Vestmannaeyingar hefðu skilið
reglumar, þá hefði maðurinn, sem
spam knettinum, átt að gefa knött-
inn einhverjum samherja símun,
Frh. á 6. síðu..