Alþýðublaðið - 28.06.1942, Síða 6

6________________________________ALÞYÐUBLAP8D___________________Sunnudagur 28. juní 1942.
KIRKJAN
Séra Þorgrímur Sigurðssoa:
Hallgrímskirkjja.
Réttnefnd blómarós.
B'inxu>t ^jvjvur nmi eKiú vera réttneinu DioniKvOai xiún
heitir Pat Norris og er frá blómalandinu Kaliforníu. Rós-
irnar, sem hún heldur á, hafa verið kjörnar „fremstu rósir
Ameríku 1942“ og heita „hjarta þrá“.
Kosningaannáll
Upphaf predikunar fluttrar
í Austurbæjarskólanum 21.
júní 19421).
EGAR gengið er til guðs-
þjónustu hér í Hallgríms-
sókn getur ekki hjá því farið,
að gamalt Hallgrímsvers komi
í huga manns:
Þá þú gengur í guðshús inn,
gæt þess vel, sál mín fróma,
hæddu þar ekki herrann þinn
með hegðun líkamans tóma.
Beygðu holdsins og hjartans
kné,
heit bæn þín ástarkveðja sé;
hræsnin mun sízt þér sóma.
En um leið verður maður
þess átakanlega var, að stærsti
söfnuður landsins á sér enn
ekkert guðshús, þar sem hann
geti beygt holdsins og hjartans
kné.
Það er sagt, að í nyrztu hér-
uðum Noregs væri sveit, er svo
var ástatt fyrir áður fyrr, að
ekkert samkomuhús var þar til
nema kirkjan. Með því að ekki
varð hjá því komizt, að sam-
komur færi þar fram aðrar en
safnaðarguðsþjónustur, tóku
sveitarmenn upp þann sið, að
nota kirkjuna sína til almenns
samkomuhalds, er svo bar und-
ir. Út í frá var á þessu hneyksl-
ast. En svarið var á reiðum
höndum, ef um það var rætt, að
þetta gæti ekki talizt viður-
kvæmilegt:
„Menn signa sig áður en
samkoman hefst.“
Hjá yður, virðulegi Hall-
grímssöfnuður, er þessu öfugt
farið. Kirkja fyrirfinnst engin.
Guðsþjónustan fer fram í sam-
komusal. En ef menn gæta þess
að signa sig, í líkingu talað, get-
ur einnig hér orðið gild guðs-
þjónusta.
Að signa sig er að gera ser
krossins merki ljóst, að lifa sig
augnablik inn í anda Krists, að
krjúpa á hjartans kné fyrir
Kristi. Ungum var oss kennt að
gera það méð hendinni. Það má
líka gera það í hjartanu. Sign-
ing hjartans má oss ekki gleym-
ast. Án hennar verður hvorki í
kirkju né sýningarsal sannarleg
guðsþjónusta.
í fyrrakvöld sá ég í fyrsta
sinn mynd af framtíðarkirkju
Hallgrímssafnaðar. Það var í
einu dagblaði bæjarins. Ég
hafði um hana lesið og heyrt
menn að henni dást. En mynd-
in, sem ég sá, var dauf og naut
sín ekki til fulls. Og ég lét mér
fátt um finnast. En í gærkveldi
sá ég líkanið sjálft. Með eigin
augum hafði ég tækifæri til að
skoða það, virða það fyrir mér
bæði tilsýndar og í nærsýn. Ég
komst að þeirri niðurstöðu, að
hér væri á ferð glæsileg og ná-
lega óviðjafnanleg kirkjuhug-
mynd. En bezt virðist hún njóta
*) Prédikimartextinn var 1. Jóh.
3, 2.
sín, ef kropið er niður til þess
að sjá hvílík hún er, ef upp til
hennar er horft. Þá fyrst nýtur
hinn útbreiddi faðmur fótstall-
' /
anna sín til fulls og maður sér,
hvílík tign býr í turninum,
v
bendandi til hæða. — Þannig er
um þetta litla líkan: Maður þarf
að krjúpa til þess að fá að sjá
það eins og það er.
En er það nóg að eignast
glæsilegt guðshús? Það er
vissulega mikils um vert. En
kirkjan er þó aðeins hin ytri
vébönd andlegs samfélags: sam-
félags safnaðarins og samfélags-
ins við Krist. Kirkja er guðshús
til þess að ganga í, en ekki til
þess að dást að og ganga síðan
fram hjá. Það, sem mestu máli
skiptir, er guðsþjónustan sjálf,
hvort sem hún fer fram í kirkju
eða samkomusal. Og guðsþjón-
usta verður hvergi nema þar,
sem kropið er á hjartans kné
fyrir Kristi. Því að á þann hátt
einan er hægt að sjá hann eins
og hann er.
Rfkisstjóri við
knattspyrnnkeppni.
(Frh. af 2. síðu.)
Sveinn Björnsson ríkisstjóri
hefir ákveðið að vera viðstadd-
ur þegar þessi leikur fer fram
— og munu allir íþróttavinir
fagna þeim heiðri, sem ríkis-
stjóri sýnir þeim með þessu.
Hvernip á að dæma
knaítspyrnn?
LEIKNUM milli K.R. og
Fram bar það við að dómar-
inn þeytti blístru sína til leiks-
loka (milli hálfleika) um leið og
Fram-maður var að taka horn-
spyrnu. Út af þessu reis upp
gremja mikil meðal áhorfenda,
og varð dómarinn fyrir hrópum.
— Um þetta segir í 13. grein
knattspyr nulaganna:
„Hann (þ. e. dómarinn) skal
þeyta blístru sína til leiksloka
og leikhlés á nákvæmu augna-
bliki, hvort sem knötturinn er í
leik eða ekki. í því eina tilfelli
má framlengja leiktíma, þegar
framkvæma þarf vítaspyrnu.11
í KEFIAVÍK talaði Ólaf-
ur Thors um væntanlega
stj ómarsamvinnu hans og
Framsóknar eftir haustkosn-
ingar. Mótmælið þvi þegar
við þessar kosningar! Kjósið
A-listann!
HVAÐA GAGN hafa kom-
múnistar unnið launastétt-
unum á þingi? Svarið því
sjálf við kosningarnar!
■ Framh. af 5 s.íðu.
við þau eiga að búa. Þessi úr-
slit ættu einnig að kenna þéim,
sem með völdin fara á hverjum
tíma, að það er algerlega óverj-
andi að ætla sér að setja víð-
tæk þvingunarlög, sem snerta
hag hvers einasta launþega, án
þess að leitast fyrst við að ná
samkomulagi við þá. Vinnu-
brögð höfunda gerðardómslag-
anna voru meira að segja, eins
og mönnum mun enn minnis-
stætt, ‘ með þeim ósköpum, að
friðsamlegir samningar milli
verkamanna og atvinnurekenda
voru beinlínis hindraðir. Von-
andi verða afdrif gerðardóms-
laganna til þess, að stjórnendur
landsins hugsi sig um tvisvar,
áður en þeir leggja á ný út í
slíka ævintýrapólitík. Og þau
hafa a. m. k. orðið til þess, að
menn, eins og Olafur Thors og
Hermann Jónasson, geta ekki
framar villt á sér heimildir hjá
öllum þorra launþega, þegar
þeir koma til þeirra fyrir kosn-
ingar með fleðulátum sínum.
Þeir verða fáir, sem láta blekkj-
ast til þess að taka þá trúan-
lega sem hollvini verkalýðsins.
Vopnakaup lögreglunnar.
EITT AF ÞEIM mál-
um, sem mesta athygli
hafa vakið í seinni tíð, eru hin
stórkostlegu vopnakaup handa
lögreglunni, sem Hermann
Jónasson lét gera, áður en hann
hrökklaðist úr ráðherrasætinu.
Margir íslendingar eru svo
gerðir, að þeim finnst þessi
saga um vopnakaupin svo ó-
sennileg, að þeir trúa henni
ekki. En því miður er ekkert
um að efast. Vopnakaupin hafa
farið fram.
Það er afar erfitt að finna
neina skynsamlega skýringu á
þessu framferði Hermanns Jón-
assonar. Að þjóðinni sé nokk-
urt öryggi í því gegn hugsan-
legum byltinga- eða uppreisn-
artilraunum innlendra manna
er mesta fjarstæða. Ekkert er
líklegra, en að þeir, sem á ann-
að borð hugsuðu til þess að
taka völdin hér á landi með of-
beldi, myndu reyna að afla sér
þeirra tækja, sem nauðsynleg
væru til þess að geta keppt við
útbúnað lögreglunnar. Og þegar
vopnin eru komin, þá vill
reynslan oft verða sú, að þau
eru notuð. Vopnakaup Her-
manns Jónassonar eru því eitt
hið mesta glæfratiltæki, sem ís-
lenzk stjórnarvöld hafa ráðizt
í, þó maður tæki það gott og
gilt, að ekkert hafi vakað/fyrir
Hermanni annað en að tryggja
öryggi borgaranna. Röksemdir
eins og þær, sem Tíminn var
með um daginn, að það þurfi
hríðskotabyssur til þess að geta
ráðið við drukkna, pólska skip-
stjóra, eru ekki boðlegar viti-
bornum mönnum.
Húsnæðisvandræðin.
ÚSNÆÐISVANDRÆÐIN í
bænum eru eitthvert al-
varlegasta vandamálið, sem þarf
að ráða fram úr, en því miður
eru þau mál tekin hinum mestu
vettlingatökum af forráða-
mönnum bæjarins. Húsnæðis-
eklan nú er að mjög verulegu
Ieyti að kenna gömlum van-
rækslusyndum íhaldsins í hús-
næðismálunum. Þess stefna
hefir í stuttu máli verið — að
gert ekki neitt.
Alþýðuflokknum tókst eftir
harða baráttu að koma í gegn
lögunum um verkamannabú-
staði og þau eru eina stóra á-
takið, sem gert hefir verið í
húsnæðismálum alþýðunnar. Á-
rangur þeirra er, að nú búa
þúsundir verkamanna í ágæt-
um íbúðum, sem þeir hafa feng-
ið með góðum kjörum, og að
verið er að byggja fjölda í-
búða í viðbót í flestum kaup-
stöðum landsins. Þessa dagana
hefir verið boðið út 2 milljóna
króna láni til nýrra bygginga.
En allar tillögur Alþýðu-
flokksins í bæjarstjórn Reykja-
víkur um að bærinn tæki að
sér að byggja íbúðarhús, hafa
verið kolfelldar til skamms
tíma, þrátt fyrir ótvíræða þörf
á meiri framkvæmdum.
Kommúnistar, sem aldrei
hafa haft neitt af viti að leggja
til í þessum málum, hafa vakið
á sér dálítið óskemmtilega at-
hygli þessa dagana. Það er upp-
lýst, að 6 af miðstjórnarmönn-
um þeirra og frambjóðendum
hafa stofnað hlutafélag til þess
að braska með húsnæði. Hefir
félag þetta leigt íbúðarhúsnæði
fyrir skrifstofur í einu húsi og
annað hús hefir verið leigt Bret-
um. Og svo ætla þeir að rifna
af vandlætingu yfir framferði
annarra húsabraskara.
„Háttvirtu kjósendur“.
IGURÐUR JÓNASSON
gengur ennþá sigurviss um
götur borgarinnar og heilsar
upp á „háttvirta kjósendur.“
Eitt af því fáa, sem háttvirtir
kjósendur þessa bæjar virðast
alveg sammála um, er það, að
atkvæðin, sem Sigurður fær á
kjördegi, verði ákaflega fá. —
Flestir spá því, að þau verði
undir einu hundraði, en varla
nokkur maður telur líkur til
þess, að yfir 200 kjósendur
eyðileggi atkvæði sitt með því,
að kasta því á Sigurð. Eini mað-
urinn, sem ekki virðist enn
skilja þetta er Sigurður sjálfur.
Hann tekur sig allt of alvarlega.
HVAÐ SEGJA HIN BLÖÐIN
Framh. af 4. síðu.
unum í vetur. Og víst mun hag-
ur þeirra hafa hækkað töluvert
við það. Það er því ekki svo iít-
ið, sem þeir eiga á hættu nú, í
þessum kosningum ,ef þeim þjóð-
veldismönnum skyldi takast að
að ná þessum reka undir sig.
ef til vill að miklu eða mestu
leyti. Þjóðveldismennirnir hafa að
vísu margir eða flestir verið í
einhverjum flokkum áður. En þeir
hafa sagt skilið við þá, af því að
þeir hafa sjálfir gerzt „óánægð-
ir“ flokksmenn. Þeir virðast þann-
ig með talsverðum rökum geta
haldið því fram, að einmitt þeir
eigi fyrsta forgangsrétt til allra
óánægðra flokksmanna allra
flokka, jafnvel einnig, og ef til vill
ekki sízt, óánægðra kommúnista.
Og með því að segja skilið við
flokka sína, hafa þeir þótzt geta
losað sig alveg við flokkslega for-
tíð sína, og er kommúnistum nokk-
ur vorkunn, iþó að þeir öfundi þá
af því, eins og háttað er þeirra
eigin fortíð.“
Þannig er bollalagt um Þjóð-
ólfslistann fram og aftur. Að-
eins eitt kemur öllum saman
um: Þau efni, sem í þeim „hrist-
ingi“ eru, koma visulega frá
Sjálfstæðisflokknum og komm-
únistum. Og hvaðan skyldu
því annars atkvæði hans koma?
NAZISTAR KUSU KOM-
MÚNISTA við bæjarstjóm-
arkosningamar £ vetur! —
Lofið þeim að sameinast ó-
ánægðum Sjálfstæðismönn-
I um á lista Þjóðólfs. En styðj-
1 ið þá ekki í einu né neinu!