Alþýðublaðið - 09.07.1942, Blaðsíða 8

I
8
AL^YOUBLAOIP
ílmmtudagur 9. júlf 1942.
S2 NYJA BSÓ tm m 1 I S9 GAMLA BIÖ sm
iGættu þín 1 Týndi
1 fagra mærj brúðguminn
| (Nice Girl) (BRIDAL SUITE)
S Ameríkskar söngvamyndir frá Universal Picture. Ameríksk gamanmynd.
0 Aðalhlutv. leikur og syng- ANNA BELLA
úr hin góðkunna söngva- ROBERT YOUNG
mær P
DEANNA DUEBIN Sýnd kl. 7 og 9.
A.ðrir leikarar eru:
Franchot Tone Walter Brennan Framhaldssýning kl. 'SVz
Robert Stack til 6Vz:
ó. fl. HNEFALEIKAKINN
Sýnd kl. 5, 7 og 9. Ensk gamanmynd.
LIÐNIR DAGAR.
NÚ er það af, sem áður
var . . þegar Austurvöll
ur var eitt flag með djúpum
gryfjum, fullum af vatni, þeg-
atj maður óð í klof í myrkrinu
hjá Apótekinu og að horninu á
maddömu Gvuní Mullers húsi,
eða þegar Guðmundur í Trað-
arkoti var grafinn; þá voru gleði
dagar, því að þá voru þeir
brennivínsberserkir uppi, sem
þeirra líki hefir ekki verið og
mun aldrei verða: Guðmundur
í Traðarkoti, Guðmundur fjósa-
rauður, Jón Kópi, Hróbjartur
og Sigurður skalli, og svo dó
Guðmundur, og fjórir brenni-
vínsberserkir báru kistuna yf-
ir Austurvöll, allir blindösku-
fullir, og duttu með kistuna
kylliflatir hvað eftir annað, en
Gvendur lá kyrr og hreyfði sig
ekki“.
(Benedikt Gröndal).
*
ÓBREYTTUR LIÐSMAÐUR
SEGIR:
SR FORINGJARÁÐSRIT-
4RI er maður, sem alltaf
lærir meira um minna og
minna, þangað til hann veit að
lokum allt um ekki neitt, en
herforingjaráðsmeðlimur er
maður, sem stöðugt lærir minna
um meira og meira, þangað til
hann veitt ekki neitt um allt.
> #
IRLAND á við frið að búa,
þó að heimurinn logi í ó-
friði“, er skrifað frá Dublin.
En það þurfti líka heimsstyrjöld
til að koma friði á þar.
(Punch).
ORVALDUR RÖGN-
VALDSSON í Sauðanesi
(f. 1596) var maður æðrulaus
og ekki sýtingarsamur, þótt á
móti blési. Einu sinni höfðu
sauðir hans allir farizt í snjó-
flóði og bátur hans brotnað í
spón. Kvað þá Þorvaldur til
konu sinnar, er bar sig illa af
missinum:
Mas er að hafa Mammonsgrát,
þó miðlist nokkuð af auði;
nú skal efna í annan bát
og ala upp nýja sauði.
glæsimennsku eiginmanns síns.
Frú Branderton, móðir ráðs-
manns Craddocks, brá sjóngler-
inu fyrir augað og starði svo
sem siður er gamalla hefðar-
kvenna.
— Ég er að hugsa um að fara
og tala við Craddockshjónin á
eftir, hvíslaði hún að syni sín-
um. — Það mun hafa góð áhrif
á fólkið í Leanham. Ég efast um,
að veslings Berta hafi hugmynd
um, hvernig almenningur lítur
á þetta hjónaband.
Frú Branderton fann mjög
mikið til sjálfrar sín. Allsstað-
ar fannst henni hún þurfa að
hafa hönd í bagga með og ekk-
ert væri hægt að gera, nema
hún væri kvödd til ráða og að-
stoðar, og væri einhver veikur,
sendi hún óðara til hans elda-
buskuna sína, til þess að lesa
biblíuna, þó ekki væri annað.
Hún vildi gjarnan fara sjálf,
en henni þótti það ekki virð-
ingu sinni samboðið að heim-
sækja fólk af lægri stéttunum.
Frú Branderton var sannfærð
um, að hún og jafningjar/henn-
ar væru gerðir úr öðru efni en
öll alþýða manna. En þar eð
hún var mjög kurteis kona, lét
hún það ekki uppskátt við fólk,
nema það gæfi tilefni til þess.
Hún efaðist aldrei um, að hún
ætti að leiðbeina fólki í mál-
efnum og framkvæmdum og
hún vildi jafnvel ráða yfir skoð
unum nágranna sinna, sem
höfðu í þrjátíu ár þolað ráðríki
hennar. o.
Frú Branderton hafði hug-
leitt, hvernig hún ætti að haga
sér gagnvart Craddockshjón-
unum. Henni þótti upphefð að
því, að Craddockshjónin höfðu
neyðzt til þess að leita á náðir
sonar hennar og biðja hann að
vera ráðsmaður hjá þeim.
— Sannleikurinn er sá, að
heldra fólk er heldra flók, og
það verður að halda saman í
blíðu og stríðu á þessum síðustu
og verstu tímum, hugsaði hún.
Að guðsþjónustu lokinni, þeg
ar fólkið stóð umhverfis kirkju
garðinn, gekk frú Branders til
Craddockshjónanna og fór
Arthur sonur hennar með henni.
Hún ávarpaði Craddock
skrækri rödd sinni. Um leið gaf
hún gætur að Leanhamsbúum.
Craddock varð upp með sér af
þessari vinsemd.
IX.
Fáeinum dögum seinna bauð
hún Craddockshjónunum til
kvöldverðar. Berta las bréfið
þegjandi og rétti svo mannin-
um sínum það.
— Mér þætti gaman að vita,
hverjum hún ætlar að bjóða
líka, sagði hann.
— Langar þig til að. fara?
■ spurði Berta.
— Auðvitað! Langar þig
ekki? Okkur hefir ekki verið
boðið fyrr.
— Hefirðu aldrei komið þar
fyrr?
— Nei, ég hefi oft verið þar
í knattleik, en ég hefi aldrei
komið þar inn.
— Jæja, mér finnst það ó-
kurteisi af henni að bjóða þér
núna.
— Eðvarð sperrti brýrnar og
sagði:
— Hvað í dauðanum áttu
við?
— Ó, skilurðu það ekki. Hún
býður þér aðeins vegna þess, að
þú ert orðinn eiginmaðurinn
minn. Það er móðgandi.
— Vitleysa, sagði Eðvarð
hlæjandi. — Og þó svo væri,
hverju skiptir það þá. Ég er
ekki svo viðkvæmur fyrir smá
munum. Frú Branderton var
mjög alúðleg við mig á sunnu-
daginn. Það væri ósvífni af mér
að neita þ^ssu boði.
— Fannst þér hún vera alúð-
leg? Varðstu þess ekki var, að
hún var að sýna þér umhyggju,
eins og þú værir pelabarn. Ég
varð fokreið og gat varla stillt
mig.
Eðvarð hló aftur: — Ég tók
alls ekki eftir því. Þetta er í-
myndun þín, Berta.
— Ég ætla ekki að fara í þetta
kvöldboð. *
— Þá fer ég einn.
Berta hrökk við og náfölnaði.
Það var eins og hún hefði snögg
lega fengið utan undir. En hann
vaf skellihlæjandi. Auðvita
meinti hann ekki það, sem hann
sagði.. Hún flýtti sér að sam-
Þykkja.
— Auðvitað kem ég líka. Það
var aðeins þín vegna, sem ég
vildi ekki koma.
— Við verðum að vera góðir
nágrannar. Ég vil koma mér vel
við alla.
Hún sat á arminum á stóln-
um hans og vafði handleggjun
um háls honum. Eðvarð klapp-
aði á hönd hennar, og hún horfði
á hann ástríðuþrungnum aug-
um. Svo laut hún niður og
kyssti á hárið á honum. Hversu
DVERGSTÓLLINN.
ur haft. Þetta er undarlegur
stóll. Langalangamma mín
fékk hann hjá dvergi, og hann
sagði, að stóllinn væri aðeins
ætlaður til skrauts, en ekki til
að sitja í honum. Stilltu þig
nú, Láki minn, og komdu ekki
nærri honum. Mér er sama,
hverjum skollanum þú tekur
upp á, ef þú- sezt bara ekki í
stólinn“.
Svó var það eitt kvöld, að
börnin komu heim til frú Bíum
bömbu heldur í fyrra lagi. Hún
var vön að standa í dyrunum
og taka á móti þeim, en nú sáu
þau hana hvergi. Þau opnuðu
samt dyrnar í hálfa gátt og
gægðust inn fyrir. En þar var
þá engin fóstra!
„Ætli hún hafi ekki farið að
kaupa súkkulaðikökur handa
okkur?“, sagði Jonna. „Við
skulum bara fara inn, Láki, og
leika okkur að litlu öskjunum“.
Börnin tóku rauðu öskjuna
niður af arinhillunni og opnuðu
heimskulegt var það ekki af
henni að láta sér detta í hug,
að hann elskaði hana ekki!
En Berta hafði líka aðra á-
stæðu til þess að vilja ekki fara
til frú Branderton. Hún vissi,
að Eðvarð myndi verða mjög
gagnrýndur, og það þoldi hún
ekki. Það myndi verða talað
um útlit hans og framkomu, og
fólk myndi undrast það, að
þau skyldu ganga í hjónaband.
hana. En í sama bili heyrðu þau
þennan dómadags hnerra, og
þau lituðust skelkuð um. Það
var enginn sjáanlegur .í kofan-
um!
„Hver skyldi hafa hnerrað"
sagði Láki steini lostinn.
„A-tiss-hú“ heyrðu börnin
aftur — og hver haldið þið, að
það hafi verið, sem hnerraði!
Það var enginn annar en dverg-
stóllinn!
„Nú er mér öllum lokið“,
hrópaði Láki steinhissa. „Aldrei
hef ég vitað til þess fyrr, að
stóll hnerraði!“
„Það er ykkur að kenna, að
ég hnerra“ sagði stóllinn, og
roddin var hreint ekki blíðleg.
Af hverju lokið þið ekki á eftir
ykkur. Það er alltof mikill súg
ur á mér“.
Jonna lokaði dyrunum. Svo
stóðu börnin agndofa af undr-
un um hríð og horfðu á þennan
furðulega stól.
„Ættum við að setjast á hann
að gamni okkar áður en Bíum-

mzn/mxjívnoc.
HTHDASA61
Wide World Featuret
' NO' 5EN5E PKlVfNC INTD THE
UON’5 J/1W5... f VB 15 4 UOhl/ Í'LL
?ARK H£l?£ ANP 5LIP OVEZ ?0Z AN
-*V UWNNOUNCgP VI5IT. .
* U00KT5 PEACEFUL... TUST UKE í ~
LEPT lí/ EXCSPT...Í PON'T REMEMEEH
5EE/N6 TH/\T CONTRAPTION 5TIQ0NG 5
THROUOH TH£ ROOp..
•Wnk
Wm&leto/mke SENSE
OUT OF TH£ MYSTEXV OF
THE Mmm PLANE, THE
3Z0KEN ÁLTMÉW? OVEN
HEI? 5V 'MLRiR, ANP TWg
5.0,5. IN THg 50-‘-'á
SHcET THk’OWN WTO 9ZZ
CAZ, TONI m VZCPEP
T0 KETLKM TO TH£
TR/.ILEí? FOi? ANOTH0H
L OCK...
/ sC'
Tóní: Þetta er allt friðsam-
Tóní getur ekki ráðið þetta Tóní: Það er ekkert vit í að Tóní klifrar upp á klettasnös, legt á að sjá, en ég man ekki
dularfulla flugvélamál. Hún gana í klær þeirra. Ég ætla að þar sem hún getur litið yfir eftir þessu hlaupi upp um þak-
snýr við.
koma aftan að þeim . vagninn.
ið.