Alþýðublaðið - 22.07.1942, Blaðsíða 8

$ -^WSI
við Latínuskólann í Reykjavtk
(d. 1878), var vandlátur kenn-
ari, en nokkuð sérvitur. Þorv.
Thoroddsen segir um hann:
„Með þýðingar var hann á-
kaflega vandlatur og vildi hafa
alveg sérstdkt orðálag, og sum
vanaleg íslenzk orð máttu eigi
heyrast. Algeng útlend staða-
nöfn þýddi Gísli oftlega, hafði
með mikilli sérvizku og löng-
um útskýringum á bekkjar-
töflunni fundið út uppruna
þeirra og þýðingu í ýmsum
fornmálum, og vorum við eðli-
lega ekki færir um að dæma
um, hvað rétt var. Rómaborg
hét Styrkborg, Spánn Jarð-
smyglaland, Sarcina in TJmbria
Böggulstaðir í Flóa o. s. frv. —
Spánn, sagði Gisli, að væri
komið af púnversku orði, er
þýddi „kanína,“ en af því að
hann liefði heyrt, að kanínur
græfu holur í jörðu, þá kallaði
hann: þær jarðsrnygla. Þó voru
menn ekki skyldír að nota þess
ar þýðingar, það var svona fróð
leikur og aukageta við kennsl-
una. Piltar settu orðskrípi hans
saman í langar þulur sér til
skemmtunar, og man ég byrj-
un á einni: „Hví skyli ek for-
yflask þó himinnafirnar falli of-
an á upptyppingana í Jarð-
smyglalandi, er svá mikill orð-
spori fer af.“ Himinnafir þýðir
zenith og nadir, upptyppingar
þýðir píramídar.“
*
BÓNDI einn í Skagafirði fór
einu sinni i kaupstað og
fékk meðal hjá lækninum
handa öldruðum og lasburða
tengdaföður sínum.
Næst þegar bóndinn fór í
kaupstað, hitti hann lækninn,
sem spurði: „Hvernig reyndist
nú meðalið?“ ,
~ |
„Agætlega,“ sagði bóndi,
„hann dó við aðra inntöku.“
#
"0 RANSKI læknirinn Coué
hélt einu sinni fyrirlestur
fyrir hjúkrunarkonum spítal-
ans, sem hann starfaði við og
sagði m. a„ að þær mættu a,ldrei
segja við sig,.að sjúklingur væri
verri heldur að hann héldi, að
hann væri verri.
Nokkrum dögum seinna kom
ein hjúkrunarkonan til læknis-
ins og sagði:
„Sjúklingur nr. 107 á stofu 14
heldur, að hann sé dauður.“
hljóðfæri, skaut kona hans inn
í.
— En hvað sem öðru líður,
þá er lag eins og til dæmis:
„The Blue Bells of Scotland"
ágætis lag, sem maður skilur.
— Þarna sérðu einmitt mis-
muninn, sagði Berta og sló
fyrstu tónana í ,Rule, Britannia1
á hljóðfærið. Mér leiðast slík
lög.
— Já, en ég er þjóðlegur, —
sagði Eðvarð. Mér þykir væni
um þessi gömlu og góðu, ensku
lög. Mér þykir vænt um þau
af því að þau eru ensk. — Eg
skammast mín ekki fyrir að
segja, að ég tel ,,God save the
king“ bezta lag, sem samið hef-
ir verið.
— Og það er einmitt samið af
Þjóðverja, Eðvarð minn góður,
sagði ungfrú Pála brosandi.
— Það má vel vera, sagði
Eðvarð og lét sér hvergi bregða,
en það túlkar enskar tilfinn-
ingar.
— Heyr! Heyr! hrópaði
Berta. — Eg held það búi stjórn
málamaður og ræðuskörungur
í Eðvarð. Ætli það endi ekki
með því, að ég verði þingmanns
frú?
— Eg er þjóðlegur og skamm-
ast mín ekki fyrir að kannast
við það, sagði Eðvarð.
— Rule, Britannia, söng
Berta í háði. — Tra-ra-ra-
bomm, tra-ra-ra-ra bomm!
— Það er sama sagan alls
staðar, hélt ræðumaðurinn á-
fram. — Hér er allt fullt af
útlendingadekri, það er hrein-
asta háðung! Ensk hljómlist er
ekki nógu góð handa ykkur, —
þið verðið að fá hana frá Frakk
landi og Þýzkalandi. Hvaðan
fáið þið smjörið ykkar? Frá
Bretaníu!
— Hvaðan fáið þið kjötið?
Nýja Sjálandi! Hann sagði
þetta með svo mikilli fyrirlitn-
ingu, að Berta fann sig knúða
til að slá á nokkrar nótur til
frekari áherzlu. Og smjörið er
ekki einu sinni smjör, það er
smjörlíki. Hvaðan fáið þið
brauð? Ameríku. Og grænþaet-
ið? Frá Jersey!
— Og fiskinn úr sjónum,
skaut Berta inn í.
— Og svona er það alls stað-
ar; enski bóndinn kemst aldrei
að.
Eítir þessa ræðu lék Berta
hroðalegt lag, sem hleypt hefði
illu blóði í menn, sem hefðu
verið tilfinninganæmari en
Craddock. En hann hló bara
góðlátlega.
— Berta fæst ekki til að taka
þessu með alvöru ,sagði hann
og strauk blíðlega um hár
hennar.
Hún hæ.tti samstundis . að
leika, góðlyndi hans og hið hlý-
lega atlot fyllti hug hennar
blíðu. Tárin komu í augu henni.
;— Þú ert svo góður, stamaði
hún, en ég er hryllileg.
— Vertu nú ekki með neina
vitleysu, svo að Pála frænka
heyri. Hún hlær að okkur.
— O, mér er alveg sama, —
sagði Berta og brosti ánægju-
lega. Hún stóð upp og tók utan
um handlegg honum. — Eddi
er skapbezti maður í heimi, —
hann er dásamlegur.
— Það hlýtur hann að vera,
sagði Pála frænka, fyrst þú
treystir honum svona vel eftir
sex mánaða hjónaband.
En ungfrúin hafði tekið vel
eftir öllu, og fann það á sér, að
henni væri það fyrir beztu að
hverfa til herbergis síns og láta
þau eftir ein. Hún kyssti Bertu
og rétti Eðvarð höndina.
— Ef þú kyssir Bertu, verð-
ur þú að kyssa mig líka, sagði
hann hlæjandi.
— Það skal ég gera, sagði
Pála frænka, og kyssti hann
loks á kinnina og roðnaði við.
Pála frænka hafði nú komizt
að því, að hjónaband Bertu og
Eðvarðs^ var ekki eingöngu rós-
um stráð. Og nú datt henni í
hug, þegar hún lagðist út af á
koddann, að nú mundi dr. Ram-
say hælast um við hana.
— Hann segir auðvitað, að
ég hafi komið hjónabandinu af
stað. Hann mun hælast um yf-
ir ósigri mínum. Hann kemur
sjálfsagt á morgun til að storka
mér.
Eðvarð hafði ekki látið það
liggja í láginni, að ungfrú Pála
værí komin í heimsókn; og frú
Ramsay lét það ekki lengi bíða
að fara í bláa kjólinn sinn og
aka síðan ásamt manni sínum
til Court Leys’. Þau hittu ung-
frú Glover og Leanham-prest-
inn, sem var á sömu leið. Séra
Glover var grennri, þreytulegri
S5 NÝJA BfÓ SBS
Hitabeltisnöttin
<One night in the Tropics)
Bráðskemmtileg mynd með
fallegum söngvum.
Aðalhlutverkin leika:
Allan Jones
Nancy Nelly
Robert Cummings
og skonleikararnir frægu gj
ABKOT og COSTELLO 1
Sýnd kl. 3, 5, 7 og 9. 1
Aðgöngumiðar seldir frá E
kl. 11 f. h.
og ellilegri en síðast, þegar ung
frú Pála hafði séð hann. Ung-
frúin var hins vegar óbreytt.
— Sóknin? sagði prestur, —
þegar hann var að svara kurt-
isisspurningu ungfrú Pálu. —
O, það er nú bága ástandið.
Hvítasunnusöfnuðurinn hefir
komið sér upp nýrri kirkju, og
mér er sagt, að Hjálpræðisher-
inn sé að reisa skóla, eins og
þeir kalla það. Það er ósköp að
vita, að ríkisstjómin skuli ekki
taka í taumana gegn þessum ó-
fögnuði.
— Þér virðist ekki hafa
mikla trú á frelsinu, sagði ung-
frú Ley.
— Já, en góða mín, sagði
presturinn, þreytulegur í rödd-
inni. — Allt verður nú að vera
innan ákveðinna takmarka. Eg
hélt satt að segja, að þjóð-
kirkjan okkar byði mönnum
upp á nægilegt frelsi.
— Ástandið er að verða
skelfilegt í Leanham, sagði
ungfrú Glover. — Kaupmenn-
irnír hafa nær því allir snúið
Miðvikudagur 22, júti 1942,
GAMLd BlÖBB
Texas-l^reglðB
Texas Rangers Ride Again)
JOHN HOWARD
ELLEN DREW
AKIM TAMIROFF
Sýnd kl. 7 og 9.
Börn fá ekki aðgang.

Framhaldssýning, klj 3V?-6Vz.
HÚRRA CHARLIE!
Skopmynd með
Leon Errol.
baki við kirkjunni. Það veldur
okkur miklum örðugleikum.
— Já, sagði presturinn, og
blés mæðilega. — Og mér er
sagt, að Walker ætli að hætta
að sækja kirkju.
— Æ, mikil skelfing er að
að heyra þetta! sagði ungfrú
Glover.
— Walker, er það ekki bak-
arinn? spurði Eðvarð.
— Jú, og nú er Andrew eini
bakarinn í Leanham, sem sækir
kirkju.
— Já, en varla getum við
skipt við hann, Charles, sagði
ungfrú Glover. Hann bakar svo
slæm brauð.
— 'Það verðum við nú samt
að gera, góða mín, sagði bróðir
hennar. Það stríðir á móti
grundvallarreglu minni að
verzla við mann, sem snýr baki
við kirkjunni. Það verðum við
að segja Walker, ef hann vill
ekki hverfa frá villu síns veg-
ar.
— En brauðin frá Andrew
eru svo óholl fyrir magann, —
Charles, sagði ungfrú Glover.
DVERBSTÓLLINM.
um þig.“
„Og við iðrumst svo óþægð-
arinnar í okkur,“ sagði Láki.
„En það er þó alltaf bót í máli,
að þú hefir fengið annan in-
dælan dvergstól fyrir ekki
neitt!“
„Það er alveg satt,“ sagði
gamla konan brosandi. „Jæja,
jæja, þið eruð nú allra beztu
börn inni við beinið, og þið
hafið iðrazt afbrota ykkar. Og
ég held það sé rétt, þeg-
ar öllu er á botninn hvolft, að
ég gefi ykkur sú-kkulaðikökur
og einiberjasultu.“
Hún tók góðgætið út úr
skápnum, og svo snæddu. þau
öll þrjú af beztu lyst. Báðir
dvergstólarnir stóðu við borð-
ið og horfðu á — en þið skul-
uð ekki halda, að nokkur hafi
setzt á þá!
Endir.
MTIBlSftll
'ALL mHT/
Ó0ar...iF-you intebpese'
WITH M£,l 5H OÖT TH£5E
you’RE THpusH, pu;/Mm!
■föuv 'b&rrzR cmz curt víbvb
3PC0T WILBUR V/ I-"
71L COA>£/
'--IHOSTAGBS

Tóní: Það er úti um þig,
Dumartin! Komdu út strax!
Dumartin: Úr því svo er skal
ég k oma!
Dumartin: En ef þið gerið
mér mein, skýt ég þessa gísla!
Tóní: Örn! Ö, hvað er hér á
seyði?
wide World realuret
SCORwy/oow.

MESSbP
7h/S
í