Alþýðublaðið - 23.07.1942, Blaðsíða 5

Fimxntudagur 23. júlí 1942.
AU»YOU.BLAOTP
9
ÞEGAR Japanar voru að
nálgast hlið Indlands
þóttust Amerfkumenn geta
bent Englendingum á örugga
leið út úr ógöngunum. Vanda-
mál Indlands váeri hægt aS
ieysa á einni nóttu með því að
gefa Indverjum fullt frelsi og
svo mundu þeir verja lönd sín
gegn árásum óvinanna.
En sannleikurinn er sá, að
Indlandsmálið er því miður ekki
svona einfalt. Því að því fer
fjarri, að Indland sé ein heild,
heldur margir kynflokkar og
trúflokkar, og hver höndin
upp á móti annarri í stjórn-
málum. Þjóðin er 390 000 000
að tölu, en skiptist í 45 kyn-
kvíslix, sem aftu(r gpreinast í
2400 ættir og kynflokka. Tungu
málaflokkarnir eru 225 og aðal-
trúarbragðaflokkaiinir níu.
Milli þeirra ríkir mikil óvin-
átta, sem jafnast þó ekki á við
það hatur, sem sértrúargrein-
araar innan hvers aðaltrú-
bragðaflokks bera hver til
annars.
Indlandi er skipt í 11 fylki,
sem hafa einskonar sérstjórn
— „Hið brezka Indland“ — og
562 ríki, sem stjórnað er að
innlendum þjóðhöfðingjum.
Baráttan vun sjálfstæði er oft-
ast mál, sem við kemur þrem-
ur aðilum, brezku stjóminni,
indverska Kongress-flokknum,
sem Hindúar standa að, og
Múhameðtrúarmönnum. Þó er
ekki allt sagt með þessu, því
að báðir þessir aðalflokkar
Indverja eru klofnir í deildir,
sem eigast illt við.
Undir brezkri stjóm hafa þó
þessi andstæðu öfl eitt sam-
eiginlegt. Ef Bretar leggja nið-
ur völdin kemur til kasta þess-
ara ósamstæðu flokka að bræða
sig saman í eina þjóðarheild.
Hlutlausir áhórfendur fullyrða
að koma myndi til blóðsúthell-
inga áður en það tækist, og
Stúlkurnar á Bataanskaga
Nokkrar ameríkskar hjúkrunarkonur voru með hernum, sem varðist Japönum á Bataanskaga.
Þær áttu, eins og allir aðrir á skaganum við hin hörmulegustu kjör að búa. Meðal annars
urðu þær að þvo sér og baða sig í smátjörn, eins og myndin sýnir.
nýir leiðtogar gætu náð yfir-
ráðum. Bretar telja ekki, að
um sameiningu geti verið að
ræða að svo stöddu.
Allur þorri Indverja eða 90
af hundraði er ólæs og ómennt-
aðux og blásnauður og hefir
engan áhuga á þessari bar-
áttu. Orðin frelsi og sjálfstæði
eru jafn fjarlæg þeim og orðin
nazismi eða fasismi. Þeir hugsa
aðeins um hrísgrjónaskammt til
næsta máls.
Bæði Bretum í Indlandi og
Indverjum sjálfum má kenna
um, hve Indverjar eru óvirkir í
yfirstandandi styrjöld, Og nú
er enginn tími til að deila um
það hvorum það sé fremur að
kenna. Það er nær að ákveða
sem skjótast, hvað gera skulL
Þrjú dýrmæt ár hafa liðið hjá
án þess að hafzt væri að.
Ef Japánar og nazistar taka
Indland setjast þeir í sannkall-
aða birgðaskemmu Asíu. Járn-
birgðir Indlands standa ekki að
baki neinum nema Bandar.íkj-
anna. Indland framleiðir þriðj-
ung af mangani heimsins og
kola- og aluminium-framleiðsla
er geysimikil.
G
BEIN sú um Indland, af-
stöðu þess í ófriðnum
og sjálfstæðisbaráttu, er eftir
ameríkska blaðamanninn Al-
lan A, Michie og birtist ný-
lega í „The American Mer-
e«ry“.
Indland og gula hættan.
o 200 j
MILE&
JUBBL'LPORE
CALCUTTÁ'
INDIA
BHAMO
7
CHINA
PURI ÁKYAB’tV
.....
&
J ^MANDALAY
BURMA <
CUTTAC
wf°°
PRQMe|ÁN (l^
'AÓAPATAM l|jtͧnl||t^Sp:jl|jiiiÍHj|||n^ V,
^oc^ADA!!iSl|!!!:§!|R^GaoN^y^ r?aBAN

KA8ikAL(rR.>
negapatamÍ!!;!Í!
:£feJAFFNÁiÖ*??‘

ÁNDÁMÁN |
síPORT !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!;!;!''•!*
^BLAIRiiiÍijijiilpUiHH?
i^J^INCOMALEEÍÍiiiÍ!|jj!Í||||Í|HÍÍ|ÍyiÍÍ||i|Í||iÍiyi|ÍíypÍjÍjjjjj|!fÍjijlÍ!iÍjjjjjj|jijji;;
ÍÍÍÍÍ!ÍÍÍÍÍ!ÍÍÍÍÍÍÍÍÍ!!;ÍÍÍ:ÍÍÍÍ;ÍÍ:;ÍÍ!!ÍÍNícÖbÁr|ÍÍÍÍ!ÍÍÍÍÍ!ÍÍ!Í!!!!!’bhuk£x
aatfá&taAaí í I?I ii iiiiih m m iim^miwiiiiwi
Japanir eru við bæjardyr Indlands, eins og kortið sýmr. Þeir hafa.Burma og Andamaneyjar
á sínu valdi og geta þaðan, þegar þeim þykir tími til kominn, hafið innrásina. Indverjar
(Sérstaklega Kongressflokkurin) virðast ætla að nöta sér þetta ástand til þess að neyða Breta
til þess að gefa þeim sjálfsstjórn. Svar Breta kemur vel fram í orðum enska blaðsins Daily
Herald, er það segir: Vinir, Þið ráðizt aftan að okkur!
Of lítið hefir verið gert úr
framleiðslu Indlands, Verk-
smiðjurnar þar framleiða mikið
af hergögnum, til dæmis vél-
byssurnar handa indverska
hernum, smærri skotfæri og
einkennLsbúninga. Tata, járn-
og stálveksmiðjurnar, sem eru
stærstar af því tagi í brezka
heimsveldinu, framleiða léttar
brynplötur. sem eru ómissaqdi
fyrir brynvélar, þær búa til
byssuhluti, kúlur og önnur
skotfæri. Ameríkskar verk-
smiðjur hafa verið settar upp í
Indlandi og framleiða maTgt
til hernaðarþarfa.
En þrátt fyrir þessa mikils-
verðu framleiðslu er hinni
geysimiklu þörf ekki fullnægt.
Þyngri hergögn verða Indverj-
ar að fá frá Ameríku og Bret-
landi. Kongressflokkurinn ásak-
ar Breta réttilega um það, að
þeir hafi ekki greitt nógu mik-
ið fyrir iðnaði Indverja, þrátt
fyrir geysilega nauðsyn á
hernaðarframleiðslu. Þar hafi
Bretum gengið til ótti við sam-
keppni eftir stríðið. En Kon-
gressflokkurinn hefir þó sjálf-
ur gert lítið meira að því að
ýta undir þessa framleiðslu.
Hreyfing Gandhis, sem barð-
ist fyrir svokallaðri þorpafram-
leiðslu, byggðist á því að
hverfa aftur að framleiðslu í
smærri stíl, sem tryggði hinum
eintöku stöðum og þorpum iðn-
aðarsjálfstæði.
Nýliðar hafa streymt í ind-
verska herinn eins ört og hægt
var að tryggja þeim útbúnað.
Indverski herinn er !nú, auk
brezka hersins í Indlandi,
1 250 000 manns, , alltsaman
sjálfboðaliðar.
Þegar ég var í Indlandi
heyrði ég sagt frá ungum mönn-
um, ísem gengið höfðu þing-
mannaleiðir til að innritast í
herinn. Margir þeirra höfðu
aldrei heyrt getið um Kongress-
flokkinn og hina óvirku and-
stöðu hans gegjn. aiajíðL, Þeir
vildu ákafir gerast hermenn,
ekki af ást á Bretum, heldur af
ást á hemum.
Þeir sem séð hafa Indverja
í hernaði í Líbýu, Sýrlandi og
á Malakkaskaga, segja, að þeir
séu áreiðanlega einhverjir
beztu hermenn í heimi. Bar-
dagahugur þeirra, hlýðni og
leikni, hafa ekki hlotið þá við-
urkenningu, sem verðugt er.
Enn er verið að æfa megin-
hluta indverska hersins. Fyrstu
tvö ár stríðsins voru hersveit-
irnar látnar fara til Egypta-
lands Irak og Iran óðíira og þær
höfðu fengið æfingu og útbúnað.
Og hvorki indverski herinn né
sextíu þúsund manna her Breta
í Indlandi hafa nægileg véla-
hergögn.
Um indverska flotann er
varla hægt að tala. í honum eru
fáeinir tundurduflaveiðarar og
varðskip. En hinsvegar hafa
Bretar flotastyrk mikinn í flota
höfninni Trincomalee á Ceylon,
en sú ey drottnar yfir innsigl-
ingunni í Bengalsflót. Ekki er
látið uppi hve mikill sá floti sé.
Trincomalee (eða Tranca, eins
og Bretar kalla höfnina) hefir
verið byggð með mikilli leynd
á síðustu árum.
Hinn koínung|egi flugher í
Indlandi hefir verið sorglega
veikur fram til skamms tíma.
í árslok 1941 var hann aðeins
tvær flugsveitir og 300 flug-
menn í æfingu. Állar flugvél-
arnar voru fornlegar Hawkers-
flugvélar frá árunum eftir 1930
og voru gersamlega gagns-
lausar gegn Zero-flugvélunum,
hinum nýju f lotaf lugvélum.
Japana. En síðan Japanar réð-
ust inn í Burma hefir verið
gengið að því með oddi og
eggju að efla loftvarnir Ind-
lands. Brezkar Blenheim
sprengjuflugvéltar, Huxricane-
og Spitfire-orrustuflugvélar,
amerískar P-40 og fljúgandi
virki? hafa streymt inn í land-
ið. Einn af reyndustu flug-
stjórum Breta, Sir Richard
Peirse, flugmarskálkur, hefir
verið settur yfir loftvarnir
Indlands. Hann stjórnaði loft-
sókn Bífeta gegn Þjóðverjum
1941.
*
I vor, þegar Japanar höfðu
fengið fótfestu í Burma, bauð
brezka stjórnin Indverjum þau
fríðindi, sem ekki hafði orðið
samkomulag um síðustu árin
fyrir stríðið. Samningamaður
Breta var hinn hámenntaði og
brosleiti Sir Stafford Cripps,
sem lengi hafði verið vinveittur
Indlandi og ,var heppilegasti
maður, sem Bretar gátu valið.
Brezk-indverskir samningar
höfðu jafnan farið fram með
miklu viðhafnarsniði. En nú
steig Cripps, án alls tilhalds,
út úr herflugvél í Dehli, bar
töskur sínar sjálfur, ferðaritvél
og skjalatösku. Hann bjó ekki
í höll undirkonungsins í New
Frh. á 6. síðu.