Alþýðublaðið - 31.07.1942, Blaðsíða 8
8
AUÞÝÐUBLAÐIÐ
Föstudagur 31. jtUí 1942.
VORIÐ 1551 sendi Danakon-
ungur herskip hingað til
lands, meðal annars í peim til-
gangi að handtaka Jón biskup
Arason og sonu hans, því að
jréttin um ajtöku þeirra haust-
ið áður hafði þá ekki enn bor-
izt til Danrnerkur. Pétur Plade
(Palladius) Sjálandsbiskup
sendi um leið 2 bréf til íslands,
annað til klerka í Hólabiskups-
dæmi, en hitt til klerka í Skál-
holtsbiskupsdæmi. Sýna þau
vel þann þvnga hug, sem ráða-
menn í Danmörku um þær
mundir báru til Jóns biskups.
í 'bréfinu til Hólaklerka segir
m. a. svo:
„Mér sámar það af öllu
hjarta, svo sannarlega hjálpi
mér guð almáttugur, að þér
hafið svo lengi átt sannan varg
fyrir biskup, sem ekkert liefir
lært annað en að tæta. og rífa
sundur sauði Jesu Christi —
þann blindaða og vesála Jón
Arason, sem ekki hefir numið
nærri eins mikið og aumur
neðstibekkingur eða pilthnokki
í skólanum héma. Ekki eitt ein-
asta barn er hér í þessum skóla,
hafi það verið hér í eitt ár und-
ir tilsögn skólameistara, að ekki
sé það betur að sér en sá, sem
þér kallið biskup. Ó, drottinn
dýrðarhárl Slíkur biskup hæfir
svínum, en. ekki mönnum.“
m
FANTAHNÍFUR er fyrstur í
smjör.
*
ENGLENDINGAR kunna
ekki að búa til kaffi
eins og Þjóð verjar búa til
kaffi,“ segir í þýzku blaði.
Blaðið hefir rétt fyrir sér. Hér
á landi þurfum við kaffi til að
búa til kaffi.
(Punch).
* '
BJÖRN á Skarðsá skrifar
svo um síra Svein Símon-
arson í Holti í Önundarfirði:
,JIann var sérdeilis prest-
mann og yfirgekk velflesta
menn í hegðan og skikk, svo
vel drukkinn sem ódrukkinn.“
*
HITLER er sagður vera að
rita bók, sem á að koma út
eftir dauða hans. Vér bíðum
bókarinnar með óþreyju.
(Punch).
1
andi þrám hennar. Hjá henni
var ástin leiftrandi bál, sem
skipti mestu máli í lífinu, en
hann leit á ástina sem þægilega
og nauðsynlega ráðstöfun for-
sjónarinnar, málefni, sem ó-
þarft var að býsnast yfir frem-
ur en klæðaburði og þess hátt-
ar. Berta vildi ekki láta sér
skiljast, að hér var skaþlyndi
hans einu um að kenna. Hún
ákærði hann fyrir að elska sig
ekki, og einbeitti sér að því að
efla ást hans. En hún var svo
stórlynd, að henni fannst það
niðurlæging, að ást hennar
skyldi vera svo miklu heitari en
hans.
Hún hafði elskað hann í
blindni í sex mánuði, en nú
voru augu hennar að opnast,
en hún neitaði að horfast í augu
við staðreyndirnar, hún vildi
ekki sjá annað en það, sem hún
óskaði eftir að sjá.
En sannleikurinn ruddi sér
samt til rúms í sál hennar, og
nú greip hana skelfingin við
það, að Eðvarð elskaði hana
ekki lengur eða hefði ef til viil
aldrei elskað hana. Hin gamla,
ák?fa ást togaðist á við nýja
haturstilfinningu. Hún taldi
sjálfri sér trú um, að hjá sér
gæti ekki verið um neitt með-
alhóf að ræða, hún varð annað-
hvort að elska heitt eða hata
heitt. En nú mundi bamið koma
og breyta þessu öllu saman. Nú
skipti það ekki miklu máli,
hvort Eðvarð elskaði hana eða
ekki, það var ekki eins sárt að
hugsa um sviknar vonir og það
hversu tignun hennar á eigin-
manninum hafði hrakað. Henni
fannst litlar hendur sonar henn-
ar ,þegar vera famar að brjóta
hvern á fætur öðrum hlekkj-
anna, sem tengdu hana við
mann sinn. Þagar hana grunaði
fyrst, að hun væri bamshaf-
andi fylltist hún fögnuði og
stolti, en líka gleði yfir því, að
frelsisstund hennar nálgaðist.
En þegar grunurinn varð að
vissu, og Berta sannfærðist um,
að hún væri þunguð, fölskvuð-
ust tilfinningar hennar á ný.
Tilfinningar hennar voru líka
alltaf óstöðugar eins og mjöll á
ápríldegi. Henni faxmst hún
vera veikburða og hjálparþurfi
og þráði styrk frá manni sínum
og gat ekki annað en sagt hon-
um það. Einmitt daginn, sem
hún hafði verið sem harðorð-
ust við hana, hafði hún þráð
það hvað mest, að hann tæki
hana í faðm sér, og segðist elska
hana. Það þurfti svo lítið til að
vekja hina dofnandi ástríðu
hennar, hún þráði hjálp hans og
gat ekki lifað án ástar hans.
Vikurnar liðu og Berta var
hrærð yfir þeirri breytingu,
sem varð á framkomu Eðvarðs,
en varð það augljósara vegna
þess hve hann hafði verið kæru-
laus áður. Hann leit á hana sem
sjúkling, sem þyrfti nærgætni
við. Hann var mjög góður við
halka og gerði margt fyrir hana.
Og þegar læknirinn minntist á
eitthvert góðgæti, sem yki mat-
arlystina, reið Eðvarð óðara til
Tercanbury eftir því. Hann var
líka mýkri og þægilegri í fram-
komu sinni við konu sína en áð-
ur hafði verið. Eftir nokkum
tíma krafðist hann að fá að
bera hana uþp og oían stigana,
og þótt dr. Ramsay segði, að
það væri alveg óþarft, vildi
Berta, að hann héldi því áfram.
Henni þótti svo gott að hvíla
sem lítið barn í sterkum örm-
um hans og henni þótti yndis-
legt að halla sér að brjósti hans.
Og þegar veturinn kom og það
var of kalt að aka úti, hallaði
Berta sér út af við gluggann og
horfði tímum saman á álmtrén,
sem nú voru blaðlaus og dapur-
leg. Hún horfði á skýin, sem
sigldu um himininn frá hafi; og
friður ríkti í huga hennar.
Dag n .kkurn eftir nýjárið
kom Eðvarð ríðandi heim á
hlaðið. Hann nam staðar fram-
an við gluggann, sem Berta sat
við og veifaði svipunni.
— Hvemig lízt þér á nýja
hestinn minn? hrópaði hann.
En í sömu svifum fór klárinn
að prjóna og gekk aftur á bak
aftur í beð í garðinum.
— Kyrr, lagsi,, hrópaði Eð-
varð, — svona nú, engan gaura-
gang, kyrr!
Hesturinn þrjónaði enn og
SS3 NYJA BIÖ
Drangabðslð.
\
(Beware Spooks)
hressilega fjörug og fynd-
in skemmtimynd.
Aðalhlutverk leikur hinn
óviðjafnanlegi skopleikari.
Joe E. Brown
I"
| hi
QAMLA BIÓ
AnðngasU maðor
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
Börn yngri en 12 óra fá
ekki aðgang.
I
(The Devil and Miss Jones)
Amerísk kvikmynd eftir
Norman Kxasna tekin af
R. K. O. Radio Pictures
Aðalhlutverkin leika:
Jean Arthur
Bcbert Cummings
Charles Coburn
Sýnd kl. 7 o 9.
Framhaldssýning 3¥2—6¥i
KONAN MED ÖRHJ
Bannað fyrir böm innan
12 ára.
lagði kollhúfur. Eðvarð fór þá
af baki og teymdi hann til
Bertu.
— Þetta er nú meiri órabelg-
urinn! Líttu bara á hann!
Hann klappaði folanum á
bringuna og rennilegan hálsinn.
— Ég er nýbúinn að kaupa
hann, sagði hann. — Ég ætla
að láta hann inn í hesthús, svo
kem ég inn.
Að fáum mínútum liðnum
kom Eðvarð inn til konu sinnar.
Reiðfötin fóru honum vel, hann
var rösklegur og nærri því
höfðinglegur útlits. Hann var
mjög ánægður yfir kaupunum.
— Þetta er folinn, sem kast-
aði Artnur Branderton af sér
þegar við vorum saman í síð-
ustu viku. Arthur gengur halt-
ur síðan, snerist um öklann.
Ilann segir, að þetta sé mesta
TÖFHAMOI.ABRIR
„Enginn getur komið í veg
fyrir það,“ sagði álfurinn, há-
tíðlegur á svipinn. „Alls eng-
inn, töfra'-nir eru s,vo sterkir.
Jafnvel álfakonungurinn getur
ekki hindrað það, að Halli
brejdist í hænu, eða breytt hon-
um aftur í dreng, ef hann hefir
á annað borð breytzt í hænu!“
Hanna fór að gráta.. Halli
reyndi að gráta líka, en sér til
mikillar skelfingar heyrði hann,
að hann grét ekki, heldur gagg-
aði. Hann óskaði þess af heilum
hug, að hann hefði spurzt nán-
ar fyrir um þenna brjóstsykur,
áður en hann keypti hann.
Hanna lagði hendurnar um
hálsinn á bróður sínum og
reyndi að hugga hann. Hún sá,
að það var að byrja að vaxa
rauður kambur undir gullnu
lokkunum hans. Og hún sá
engin ráð til að komast fram
úr þessum vandræðum.
„Getur nokkur bent mér á
mann, sem Halli getur snúið sér
til og fengið sbót á þessum ó-
sköpum?“ spurði hún. „Vísið
þið mér á einhvern margfróðan
mann, sem ég get farið til.“
„Við skulum nú sjá,“ sagði
álfurinn íbygginn. „Maður
heitir Fróði fjölkunnugi. Hann
á heima hinum megin við Gul-
hól. Svo er það Finna fjölvitra.
pún á heima í kjallaranum hjá
Fróða fjölkunnuga. Ef þau geta
ekki hjálpað yklrur, getur það
enginn.“
„En hvernig kemst ég til
Fróða fjölkunnuga?“ spurði
Hanna.
þÉg skal fá fuglinn Græn til
að fljúga með ykkur,“ sagði
litli feiti maðurinn. Hann tók
blístru upp úr vasa sínum og
blés þrisvar í hana. Þegar hann
hafði blásið í hana í síðasta
sinn, heyrðist mikill vængja-
þytur, og einkennilegur grænn
W»de World Fejlures
WhEN PUMAtttlN TOIVK
Orf MTH LEE A5 A H05TA&E,
‘5C0KCHY M? TONI,
REA50N1NS THAT Hg WlU,
NOT HARíVI THS GlRL UNLESS
HE KN0W5 HE 15 CORNEREP,
PC'JLCM... TONI 5HOOT5
AWAY HIS REAR Vl£W
AÍIRROS, AND, OUTOF
SIOHT, 5C0UCHY LEAF5
ONTD THE TJ?Al£K.
^THIS WILL KEEP OLO COAT-BEARP’S
ATTENTION H20M WANPEPlNfö IN THE
HTIBlMli
öm kemst upp á vagn Dum-
artins, þegar Tóní er búm. að
brjóta spegilinn með skænm-
byssuskoti.
Tóní: Öm er kominn vel
áleiðis til stýrishússins, þar
sem Dumartin hefir Lillí sem
gísl.
Tóní: Þetta ætti að halda at-
hygli gamla geitarskeggsins á
réttum staö!
öm: Jæja, ungfrú haminja,
bara að þú fylgdir mér nú dá-
lítið lengur.