Alþýðublaðið - 31.07.1942, Qupperneq 8

Alþýðublaðið - 31.07.1942, Qupperneq 8
8 AUÞÝÐUBLAÐIÐ Föstudagur 31. jtUí 1942. VORIÐ 1551 sendi Danakon- ungur herskip hingað til lands, meðal annars í peim til- gangi að handtaka Jón biskup Arason og sonu hans, því að jréttin um ajtöku þeirra haust- ið áður hafði þá ekki enn bor- izt til Danrnerkur. Pétur Plade (Palladius) Sjálandsbiskup sendi um leið 2 bréf til íslands, annað til klerka í Hólabiskups- dæmi, en hitt til klerka í Skál- holtsbiskupsdæmi. Sýna þau vel þann þvnga hug, sem ráða- menn í Danmörku um þær mundir báru til Jóns biskups. í 'bréfinu til Hólaklerka segir m. a. svo: „Mér sámar það af öllu hjarta, svo sannarlega hjálpi mér guð almáttugur, að þér hafið svo lengi átt sannan varg fyrir biskup, sem ekkert liefir lært annað en að tæta. og rífa sundur sauði Jesu Christi — þann blindaða og vesála Jón Arason, sem ekki hefir numið nærri eins mikið og aumur neðstibekkingur eða pilthnokki í skólanum héma. Ekki eitt ein- asta barn er hér í þessum skóla, hafi það verið hér í eitt ár und- ir tilsögn skólameistara, að ekki sé það betur að sér en sá, sem þér kallið biskup. Ó, drottinn dýrðarhárl Slíkur biskup hæfir svínum, en. ekki mönnum.“ m FANTAHNÍFUR er fyrstur í smjör. * ENGLENDINGAR kunna ekki að búa til kaffi eins og Þjóð verjar búa til kaffi,“ segir í þýzku blaði. Blaðið hefir rétt fyrir sér. Hér á landi þurfum við kaffi til að búa til kaffi. (Punch). * ' BJÖRN á Skarðsá skrifar svo um síra Svein Símon- arson í Holti í Önundarfirði: ,JIann var sérdeilis prest- mann og yfirgekk velflesta menn í hegðan og skikk, svo vel drukkinn sem ódrukkinn.“ * HITLER er sagður vera að rita bók, sem á að koma út eftir dauða hans. Vér bíðum bókarinnar með óþreyju. (Punch). 1 andi þrám hennar. Hjá henni var ástin leiftrandi bál, sem skipti mestu máli í lífinu, en hann leit á ástina sem þægilega og nauðsynlega ráðstöfun for- sjónarinnar, málefni, sem ó- þarft var að býsnast yfir frem- ur en klæðaburði og þess hátt- ar. Berta vildi ekki láta sér skiljast, að hér var skaþlyndi hans einu um að kenna. Hún ákærði hann fyrir að elska sig ekki, og einbeitti sér að því að efla ást hans. En hún var svo stórlynd, að henni fannst það niðurlæging, að ást hennar skyldi vera svo miklu heitari en hans. Hún hafði elskað hann í blindni í sex mánuði, en nú voru augu hennar að opnast, en hún neitaði að horfast í augu við staðreyndirnar, hún vildi ekki sjá annað en það, sem hún óskaði eftir að sjá. En sannleikurinn ruddi sér samt til rúms í sál hennar, og nú greip hana skelfingin við það, að Eðvarð elskaði hana ekki lengur eða hefði ef til viil aldrei elskað hana. Hin gamla, ák?fa ást togaðist á við nýja haturstilfinningu. Hún taldi sjálfri sér trú um, að hjá sér gæti ekki verið um neitt með- alhóf að ræða, hún varð annað- hvort að elska heitt eða hata heitt. En nú mundi bamið koma og breyta þessu öllu saman. Nú skipti það ekki miklu máli, hvort Eðvarð elskaði hana eða ekki, það var ekki eins sárt að hugsa um sviknar vonir og það hversu tignun hennar á eigin- manninum hafði hrakað. Henni fannst litlar hendur sonar henn- ar ,þegar vera famar að brjóta hvern á fætur öðrum hlekkj- anna, sem tengdu hana við mann sinn. Þagar hana grunaði fyrst, að hun væri bamshaf- andi fylltist hún fögnuði og stolti, en líka gleði yfir því, að frelsisstund hennar nálgaðist. En þegar grunurinn varð að vissu, og Berta sannfærðist um, að hún væri þunguð, fölskvuð- ust tilfinningar hennar á ný. Tilfinningar hennar voru líka alltaf óstöðugar eins og mjöll á ápríldegi. Henni faxmst hún vera veikburða og hjálparþurfi og þráði styrk frá manni sínum og gat ekki annað en sagt hon- um það. Einmitt daginn, sem hún hafði verið sem harðorð- ust við hana, hafði hún þráð það hvað mest, að hann tæki hana í faðm sér, og segðist elska hana. Það þurfti svo lítið til að vekja hina dofnandi ástríðu hennar, hún þráði hjálp hans og gat ekki lifað án ástar hans. Vikurnar liðu og Berta var hrærð yfir þeirri breytingu, sem varð á framkomu Eðvarðs, en varð það augljósara vegna þess hve hann hafði verið kæru- laus áður. Hann leit á hana sem sjúkling, sem þyrfti nærgætni við. Hann var mjög góður við halka og gerði margt fyrir hana. Og þegar læknirinn minntist á eitthvert góðgæti, sem yki mat- arlystina, reið Eðvarð óðara til Tercanbury eftir því. Hann var líka mýkri og þægilegri í fram- komu sinni við konu sína en áð- ur hafði verið. Eftir nokkum tíma krafðist hann að fá að bera hana uþp og oían stigana, og þótt dr. Ramsay segði, að það væri alveg óþarft, vildi Berta, að hann héldi því áfram. Henni þótti svo gott að hvíla sem lítið barn í sterkum örm- um hans og henni þótti yndis- legt að halla sér að brjósti hans. Og þegar veturinn kom og það var of kalt að aka úti, hallaði Berta sér út af við gluggann og horfði tímum saman á álmtrén, sem nú voru blaðlaus og dapur- leg. Hún horfði á skýin, sem sigldu um himininn frá hafi; og friður ríkti í huga hennar. Dag n .kkurn eftir nýjárið kom Eðvarð ríðandi heim á hlaðið. Hann nam staðar fram- an við gluggann, sem Berta sat við og veifaði svipunni. — Hvemig lízt þér á nýja hestinn minn? hrópaði hann. En í sömu svifum fór klárinn að prjóna og gekk aftur á bak aftur í beð í garðinum. — Kyrr, lagsi,, hrópaði Eð- varð, — svona nú, engan gaura- gang, kyrr! Hesturinn þrjónaði enn og SS3 NYJA BIÖ Drangabðslð. \ (Beware Spooks) hressilega fjörug og fynd- in skemmtimynd. Aðalhlutverk leikur hinn óviðjafnanlegi skopleikari. Joe E. Brown I" | hi QAMLA BIÓ AnðngasU maðor Sýnd kl. 5, 7 og 9. Börn yngri en 12 óra fá ekki aðgang. I (The Devil and Miss Jones) Amerísk kvikmynd eftir Norman Kxasna tekin af R. K. O. Radio Pictures Aðalhlutverkin leika: Jean Arthur Bcbert Cummings Charles Coburn Sýnd kl. 7 o 9. Framhaldssýning 3¥2—6¥i KONAN MED ÖRHJ Bannað fyrir böm innan 12 ára. lagði kollhúfur. Eðvarð fór þá af baki og teymdi hann til Bertu. — Þetta er nú meiri órabelg- urinn! Líttu bara á hann! Hann klappaði folanum á bringuna og rennilegan hálsinn. — Ég er nýbúinn að kaupa hann, sagði hann. — Ég ætla að láta hann inn í hesthús, svo kem ég inn. Að fáum mínútum liðnum kom Eðvarð inn til konu sinnar. Reiðfötin fóru honum vel, hann var rösklegur og nærri því höfðinglegur útlits. Hann var mjög ánægður yfir kaupunum. — Þetta er folinn, sem kast- aði Artnur Branderton af sér þegar við vorum saman í síð- ustu viku. Arthur gengur halt- ur síðan, snerist um öklann. Ilann segir, að þetta sé mesta TÖFHAMOI.ABRIR „Enginn getur komið í veg fyrir það,“ sagði álfurinn, há- tíðlegur á svipinn. „Alls eng- inn, töfra'-nir eru s,vo sterkir. Jafnvel álfakonungurinn getur ekki hindrað það, að Halli brejdist í hænu, eða breytt hon- um aftur í dreng, ef hann hefir á annað borð breytzt í hænu!“ Hanna fór að gráta.. Halli reyndi að gráta líka, en sér til mikillar skelfingar heyrði hann, að hann grét ekki, heldur gagg- aði. Hann óskaði þess af heilum hug, að hann hefði spurzt nán- ar fyrir um þenna brjóstsykur, áður en hann keypti hann. Hanna lagði hendurnar um hálsinn á bróður sínum og reyndi að hugga hann. Hún sá, að það var að byrja að vaxa rauður kambur undir gullnu lokkunum hans. Og hún sá engin ráð til að komast fram úr þessum vandræðum. „Getur nokkur bent mér á mann, sem Halli getur snúið sér til og fengið sbót á þessum ó- sköpum?“ spurði hún. „Vísið þið mér á einhvern margfróðan mann, sem ég get farið til.“ „Við skulum nú sjá,“ sagði álfurinn íbygginn. „Maður heitir Fróði fjölkunnugi. Hann á heima hinum megin við Gul- hól. Svo er það Finna fjölvitra. pún á heima í kjallaranum hjá Fróða fjölkunnuga. Ef þau geta ekki hjálpað yklrur, getur það enginn.“ „En hvernig kemst ég til Fróða fjölkunnuga?“ spurði Hanna. þÉg skal fá fuglinn Græn til að fljúga með ykkur,“ sagði litli feiti maðurinn. Hann tók blístru upp úr vasa sínum og blés þrisvar í hana. Þegar hann hafði blásið í hana í síðasta sinn, heyrðist mikill vængja- þytur, og einkennilegur grænn W»de World Fejlures WhEN PUMAtttlN TOIVK Orf MTH LEE A5 A H05TA&E, ‘5C0KCHY M? TONI, REA50N1NS THAT Hg WlU, NOT HARíVI THS GlRL UNLESS HE KN0W5 HE 15 CORNEREP, PC'JLCM... TONI 5HOOT5 AWAY HIS REAR Vl£W AÍIRROS, AND, OUTOF SIOHT, 5C0UCHY LEAF5 ONTD THE TJ?Al£K. ^THIS WILL KEEP OLO COAT-BEARP’S ATTENTION H20M WANPEPlNfö IN THE HTIBlMli öm kemst upp á vagn Dum- artins, þegar Tóní er búm. að brjóta spegilinn með skænm- byssuskoti. Tóní: Öm er kominn vel áleiðis til stýrishússins, þar sem Dumartin hefir Lillí sem gísl. Tóní: Þetta ætti að halda at- hygli gamla geitarskeggsins á réttum staö! öm: Jæja, ungfrú haminja, bara að þú fylgdir mér nú dá- lítið lengur.

x

Alþýðublaðið

Direct Links

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Alþýðublaðið
https://timarit.is/publication/2

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.