Alþýðublaðið - 08.08.1942, Blaðsíða 8

Laugardagnr 8, ágúst 1942.
ALÞSBCJBLftBtÐ
■BTJARNARBÍÚ HB
f
Lady Haniltoa
Aðalhlutverk:
Vivien Leigh
' . ' ' }/ " ' ' i •
Laurénce Oliver
Kl. 6 og kl. 9.
Aðgöngumiðasala hefst kl 3
Ekki hægt að panta í síma.
Benedikt Gröndal og
Konráði Gíslasyni var
grunnt á því góða um skeið, en
batnaði þó síðar. Gröndal skrif-
aði Konráði svolÓJtandi bréf,
dagsett 8. marz 1870:
„Með því að herra prófess-
ornum er sjálfum kunnugt, að
einn stafur hjá licnum hefir
meira að þýða en tíu orð hjá
öðrum, þá leyfir Gröndal sér
að rita bréf þetta sem svar
upp á meðteldð, að Gröndals
hyggju heldur vinsamlegt bréf,
þó fáort væri, sem herra Grön-
dal óskar, að mætti verða vís-
ir til nokkurs betra eður yl-
meira veðráttufars eftir
nokkra kalda undanfarna vet-
ur og ekJá sízt þar eð herra
Gröndal á þeim tíma hefir
reynt ýmsa hluti og séð að
herra prófessorinn hefir haft
rétt að mæla, ■ þar sem herra
Gröndal áleit annan veg. Herra
Gröndal er nokkuð hranaleg-
ur, en hreinskilinn, sem er illt
eðli á herra Gröndals tímum, en
með því herra Gröndal veit, að
herra prófessorinn hefir aldrei
mælt honum illt orð á bak eð-
ur verið honum óheill, eins og
sumir hafa reynzt honum, sem
sízt skyldu, þá leyfir herra
Gröndaí sér að bera upp fyrir
herra prófessorinn þá spurn-
ingu, hvort ' eigi sé betra að
gleyma hornriðum þeim, er um
hafa gengið. Mætti vera, að
Gröndal gæti orðið gagnlegur
enn og nýtur að nokkru, eink-
um, þar sem hann er löngu
hættur ólifnaði og lofaður. . . .
Herra Gröndal leyfir sér að
vona eftir svari frá herra pró-
fessornum. . ..
stundum er eiginmanninum víst
bezt að vera ekki við.
Ramsay lokaði dyrum k
hæla honum. Skvnsamur ná-
ungi er hann! sagði hann. —
Mér hefir geðjazt æ betur að
honum.,
Flestir karlmenn mundu æða
aftur og fram taugabilaðir og
hver veit hvað.
— Var þetta Eddi? spurði
Berta og rödd hennar titraði
eftir nýafstaðna hríð.
— Já7 hann kom til að for-
vitnast um líðan yðar.
— Ó, elsku Eddi! stundi
hún. — Er hann mjög óróleg-
ur? Segið honum ekki, að mér
líði mjög illa. Þá verður hon-
um svo órótt.
Eðvarð skildist, að það væri
ástæðulaust að gera sér grillur
— hann settist því í þægilegasta
hægindastólinn og las í blaði.
Fyrir kvöldverð fór hann aftur
upp til að fá tíðindi. Ramsay
læknir kom fram og sagðist
hafa gefið Bertu ópíum og
henni liði nú skár og svæfi.
— Það er gott, að þér gerðuð
það rétt um matmálstímann,
sagði Eðvarð og hló við. Við
getum þá rabbað saman.
Þeir settust til borðs og
höfðu báðir prýðilega matar-
lyst. Læknirinn var nú hrifn-
. ari af Eðvarð en nokkru sinni
fyrr og sagði, að það væri
gaman að sjá mann, sem gæti
borðað hressilega. En áður en
þeir komu að búðingnum komu
skilaboð frá Ijósmóðurinni um
að Berta væri vöknuð og dokt-
ornum þótti fyrir því að þurfa
að fara frá borðinu. Eðvarð
hélt áfram að borða. Loks stóð
hann upp, sæll og mettur, fékk
sér í pípu og dottaði í hæginda
stól. Kvöldið var langt og hon-
um leiddist.
— Nú ætlaði þetta að fara
verða búið, sagði hann. Ætli ég
þurfi að fara upp?
Ramsay læknir var áhyggju-
fullur á svip þegar Eðvarð kom
til hans í þriðja sinn.
— Eg er hræddur um, að
þetta ætli að ganga erfiðlega,
sagði hann. Hún kvelst mikið,
veslingurinn. s
— Jæja, en get ég nokkuð
gert? spurði Eðvarð.
— Nei, ekki annað en vera
rólegur og óhræddur.
— Já, verið alveg óhrædd-
ur um það. Eg er taugasterk-
ur, þótt ég segi sjálfur frá.
* — Þér eruð ágætur, sagði
Ramsay. — Mér líkar vel að sjá
menn bera sig karlmannlega,
þegar svona stendur á.
—'Jæja, en ég kom nú til yð-
ar til áð spyrjast fyrir um það,
hvort .mér sé ekki óhætt að
fara að hátta. Að sjálfsögðu vil
ég gera allt, sem í mínu valdi
stendur, en annars vil ég helzt
fara í háttinn.
— Já, ætli það sé ekki bezt.
Eg kalla á yður, ef með þarf.
En þér ættuð að koma inn stund
arkorn og segja örfá orð við
Bertu, það stappar í hana stál-
inu.
Berta lá með starandi og
óttaslegnum augum. Hún var
fölari en nokkru sinni fyrr, var-
irnar blóðlausar og kinnarnar
innsognar, það var eins og hún
væri að deyja. Hún brosti ör-
lítið, þegar hún sá Eðvarð.
— Hvernig líður þér, góða
mín? spurði hann.
Það var eins og návist hans
kallaði hana aftur til lífsms,
daufur roði færðist í kinnarn-
ar.
— Mér líður vel, sagði hún
með áreynslu. Þú skalt vera ó-
hræddur, vinur minn.
— Hefir þér liðið illa?
— Nei, sagði hún hetjulega.
Eg hefi ekki kvalizt mikið. Þú
skalt vera óhræddur um mig.
Hann fór út, og hún kallaði
á dr. Ramsay.
— Þér hafið, vona ég, ekki
sagt honum, hvað mér hefir
liðið hræðilega? Eg vil ekki, að
hann viti það.
— Nei, alveg rétt, ég sagði
honum að hátta.
— Ó, það er gott. Hann þolir
ekki næturvökur. Hvenær verð
ur þessu lokið? Mér finnst ég
hafa kvalizt heila eilífð og það
virðist enn endalaust.
— O, þetta er bráðum búið,
vona ég.
— Eg er viss um að ég dey,
hvíslaði hún. — Eg finn, að
það dregur af mér. Mér væri
sama, ef ekki væri Eddi. Hon-
um verður svo mikið um.
— Hvaða vitleysa! sagði Ijós-
móðirin. — Þið segizt allar
vera að deyja. Þú verður eins
og nýsleginn túskildingur eftir
NÝJA EÍO ras
(Gaucho Serenade)
fjörug og spennandi „Wildj
West“ mynd aðalhlutverk-
ið leikur hinn frægi útvarps j
söngvari og jCowboy1 kappij
GENE AUTSY
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
Börn ýngri en 12 ára fá ekki
aðgang.
nokkrar klukkustundir.
— Haldið þér, að það standi
enn í nokkraj klukuBtundir?
Ó, ég get það ekki. Læknir, lát
ið mig ekki þjást meira.
Eðvarð háttaði hljóðlega og
sofnaði fljótlega. En svefn
hans var eitthvað óvær. Venju
lega svaf hann fast og draum-
laust, eins og vandi er manna,
sem eru hraustir og hafa hreyf
\-m QAMLA BtÚ
fiLet’s make music)
3ob Crosby — Jean Bogers
og
)an?hljómsveit Bob Crosby
Sýnd kl. 7 og 9.
I
?ramhaldssýning 3.30—6.30
|M.AKLEG MÁLAGJÖLD
he Monster and the Girl)
| Ellen • Drew — Paul Lukas
Bannað fyrir börn.
ingu, en nú dreymdi hann. —
Hann dreymdi, að ekki aðeins
ein kýrin væri veik, heldur all-
ar og allt búféð.
— Þér verðið að láta slátra
þeim öllum, um annað er ekki
að ræða, sagði dýralæknirinn.
— Hamingjan hjálpi mér,
þóttist Eðvarð segja. — Eg fæ
ekki grænan eyri fyrir þau.
En nú truflaði draumur-
TÖFBAMOLARNER
þó með dálitlu millibili til þess
að hann hefði tíma til þess að
fyggja þá og renna þeim niður.
„Jæja, nú yerður þú aftur
HALLI og hættir að verða
hæna!“ hrópaði Hanna sigri
hrósandi. „Fyrst þú gazt borðað
þessa stafi, áður en þú breytt-
| izt alveg í hænu, er ég viss um,
; að nú tekst að bjarga þér.“
Svo leið nokkur stund. Eng-
in breyting varð á Halla,
hvorki til hins betra né til hins
verra. Börnin fóru að verða
kvíðafull og óttuðust, að snjall
1 ræði Hönnu ætlaði að verða
gagnslaust. Þó misstu þau ekki
alla von, fyrst Halli fékk ekki
fleiri hænueinkenni til viðbót-
ar þeim, sem áður voru komin.
En svo fóru þau að verða vör
við, að ein og ein fjöður fór að
fieíta af Halla, bæði af höndum
hans og fótum. Brátt tóku
fjaðrirnar að falla hraðar og
hraðar, og þar kom, að Halli
var orðínn alveg ófiðraður. —
Jafnframt tóku þau eftir því,
að rauði kamburinn, sem vax-
ið hafði á höfði hans, fór að
minnka, og að lokum hvarf
hann alveg. Svo fór röddin að
smábreytast, gaggið hvarf, og
Halli gat farið að tala eins og
hver annar maður. Og eftir
drykklanga stund var Halli orð-
inn alveg eins og hann átti að
sér að vera — öll hænueinkenni
voru horfin.
Það má nærri geta, að Hanna
varð ekki lítið glðö við þessa
breytingu, sem varð á Halla.
Hún hljóp um og réð sér ekki
fyrir kæti, og að lokum faðm-
aði hún Halla að sér, ög bæði
systkinin grétu og hlógu til
skiptis af fögnuði.
„Ég er aftur orðinn samur og
jafn,“ hrópaði Halli í gleði
sinni. ,,Þú ert alveg dásamleg
stúlka, Hanna mín. Þér tókst
það, sem Fróða fjölvitra og
Finnu forvitru tókst ekki með
öllum sínum göldrum. Þú ert
áreiðanlega vitrasta stúlka í
heimimam!11
Svo héldu þau af stað heim-
leiðis. Halli henti því, sem eftir
j var af brjóstsykrinum, því að
iiBmu
Þótt Örn fái Dumartin
er það búið!
Z&L.TH0U6H UNABLH TO
WIAKE PUMARTIN STOP
THE TKAILEKi SCORCHY
HAS SliCCBBPBO IN
5NATCHINS Vé& PZOtA
THEMAP D0CT0K...
Wide WoflJ Feitire*
til þess að stoppa, hefir hann nóð Lillí úr höndum hans.
'Lillí: En hvar erum við?
að taka þig frá öllu þessu.