Alþýðublaðið - 09.08.1942, Blaðsíða 5

Sunmxdagur 3. ágúst 1342,
MJ>YmiBLAлÐ
5
aðrar verkamannastéttir í
heiminum. Ei að síður eru þeir
mjög glaðlyndir og duglegir,
og þeir halda enn í heiðri hin
fornu lögmál gestrisninnar. Ef
hoðin er máltíð í þorpinu Omda,
er borin fram kind steikt í
(heilu lagi, en borðsiði þorps-
búa hafa Evrópumenn aldrei
kunnað að meta.
Brezkir stríðsvagnar eins og j:eir, sem sjást hér á myndinni, fara daglega eftirlitsferðir um eyðimörkina vestur við Nílar-
dalinn þar sem vélahersveitir Auchinlecks og Rommels standa nú andspænis hverjar öðrum. Það veltur mikið á því fyrir
Breta, að Þjóðverjar nái eklci þessum þj’-ðingarmikla dal og þar með siglingamiðstöðvunum við austanvert Miðjarðarhaf á
sitt vald.
UVI ÞESSAR mundir er
hásumar á Egyptalandi, og
væru venjulegir tímar myndu
allir, sem hafa tækifæri til,
vera að ferðast frá Kairo og
éfri hluta Egyptalands til þess
að njóta sumarleyfis síns í
Port Said, Alexandríu eða
Mersa Matruh. Raunar er það
svo, að meiri hluti þeirra
14,000,000 mánna, sem búa á
Egyptalandi, hefir engin efni
á því að taka sér sumarleyfi,
og hinir ríku munu eins og nú
standa sakir telja ráðlegast að
sitja kyxrir heima. Allt mun
verða með kyrrum kjörum í
borgmn og þorpum. Fram með

hinum löngu breiðu strætum í
Kairo standa trén í fullum
blóma og breiða út blöð sín eins
og stórar sólhlífar í hinum
geysilega hita. Sama er að sjá
í hinni auðugu koptisku borg
Assyut uppi í Níldalnum. En
umferðin um vegina er allt
öðru vísi. Þar fara nú um her-
flutningar með miklum hraða.
Venjan er sú, að allar frá-
sagnir um Egyptaland byrja á
*\'n. ..Egyptaland á ánni Níl
Fegurðardrottning í Texas
Hún heitir Kay Adernathy, er frá Dallas í Texas í Bandaríkjun-
um og var kjörin fegurðardrottning á kjötkvéðjuhátdð í átthög-
um sanum.
allt að þakka.“ Þessi setning
stendur í barnaskólastílum
egyrpzkra barna, og hún er vissu
lega sönn. Sá sannleikur verð-
ur manni Ijós um leið og litið
er á landabréfið^ en enn þá
ljósari verður hann manni, ef
maður stendur á einni hæðinni
á austur-eyðimörkinni, sem
gnæfir yfir Níl í efri hluta
Egyptalands.
Væri maður staddur þar
eystra, biefði maður að baki
sér sólbrennda kletta og aust-
ur-eyðimörkina, sem nær yfir
gríðarstórt flæmi. En fyrir
framan og neðan er græn rák
frá norðri til suðurs. Þetta er
hið ræktaða land og þar sjást
á stangli há pálmatré og klumps
leg íbúðarhús úr leiri, ef til vill
'byggð á hóli, sem hylur minn-
ingar um horfna menningu. Svo
kemur áin, grænleit eða rauð-
leit, allt eftir árstfmanum, og
hinum megin við ána er aftur
græn rönd, breiðari en hin og
teygir sig vestur í vestur-eyði-
mörkina. Hægt er að skoða
landslagið berum augum —
tveir árbakkar með hinum frjó-
asta jarðvegi milli tveggja
eyðimarka. Egyptaland er stórt
land, ef miðað er við allt flæm-
ið, en íbúarnir eru ekki nema
14,000,000 og búa á aðeins ör-
litlum hluta landsins. Það er
því mjög þéttbýlt á hinum
byggðu svæðum og búa 1,200
manns á hverri fermílu.
Þannig er Efra-Egyptaland,
Es-Said, Hamingjusama landið,
eins cg Arabar kalla það, grænn
dalur, sem liggur frá norðri til
suðurs, að sunnan frá Kairo til
Minia, Assint og Kena og hin-
ummegin til Assuan og Sudan.
Landið er mjög tilbreytingar-
laust. Hinn ræktaði hluti lands-
ins er sundurskorinn af skurð-
um og stígum, þar sem úlfalda-
ftest^rna^ fa(ra. Þama úir og
grúir af geitiun, kindum, flóð-
hestum, hænsnum, ösnum,
svartklæddum konum, drengj-
um og telpum, mönnum í hvít-
um fötum, sem virðast vera
úr gömlum bibtíumyndabókum.
Þetta eru landbúnaðarmenn-
irnir, sem eru meira en 60%
af allri íbúatölunni. Þeir hafa
átt við mikla fátækt að stríða
og verið jafnundirokaðir og
Þó hefir þessi gamli heimur
breytzt og er stöðugt að breyt-
ast. Nú orðið geta börn sveita-
vinnumannanna gengið í skóla
og meira að segja í framhalds-
skóla. Læknar eru nú jafnvel
á afskekktustu stöðum og hafa
unnið mjög að því að draga úr
hinum gríðarmikla bamadauða,
sem áður var og orsakaðist af
fáfræði og fátæktí* Allir Egypt-
ar eru réttilega hreyknir a£
hinum miklu framförum, sem
menning þeirra hefir tekið,
bæði þjóðfélagslega og á öðr-
um sviðum, undir síðustu
stjórnxim.
í Efra-Egyptalandi sjást ef
til vill ljósast þær mótsetning-
ar, sem einkenna þetta land, hið
nÝja og gamla, sem stangast
og reynir að ýta hvort öðru á
braut. Við ósa árinnar er sömu
sögu að segja, enda þótt lands-
lagið sé öðruvísi. Til dæmis er
eyðimörkin þar ekki eins ná-
lægt árbökkunum, eins og á
suðurlandinu. En þax er svarta
moldin eins og annars staðar. Á
hinum fornu sefrúnum var
Egyptaland kallað „Kem“, en
(Erh. á 6. síðu.)
Knattspyrnunni hrakar stórlega, segir „Vallsækinn“ í
bréfi til mín. — En hvers vegna?
USUNDIR Reykvíkinga hafa
mikinn áhuga á knatt-
spyrnn. Ég hefi lítið skrifað um
knattspyrnuna, én gerði þó nokk-
uð að því, þegar ég byrjaði að
skrifa þessa pistla mína. Nú vil
ég bæta úr þessu með því að birta
eftirfarandi bréf |rá „Vallsækn-
usn“ um knattspyrnuna í sum-
ar. Bréfið er svohljóðandi:
„SÚ ÍÞRÓTT, sem með óri hverju
nýtur æ meiri og meiri hylli allr-
ar alþýðu með þjóð vorri, er án
efa knattspyrnan — og er það að
vonum. Því sanna(rlega segi ég
yður, að það er glæsileg sjón, að
sjá vel leikinn knattspyrnuleik,
sem byggist á skilningi leik-
manna á leiknum, tækni og mýkt.
Fáar íþróttir hafa eins uppalandi
áhrif og kraft, sem knattspyman,
því hún kennir mönnum að skilja
og meta gildi samvinnu og sam-
starfs, hún kennir og að enginn
getur orðið góður knattspyrnu-
iriaður, nema með ta. mingu, þjálf-
un og reglusénji. Maður moð ó-
tamda skapnófn, öþjálfaðan lík-
ama og drykkjudrabbari, verður
aldrei knattspyrnumaður. Tamn-
ing, þjálfun, reglusemi og sam-
vinna eru hymingarsteinar þess að
ná langt í knattspyrnuíþróttinni.“
„KNATTSPYRNAN er öðrum
leikjum fremur — leikur sam-
starfs — en ekki einstaklings-
sport. Skilning á samstarfi og
skyldum við félag sitt og sam-
herja er nauðsynlegt hverjum
þeim, sem vill verða góður knatt-
spyrnumaður, en knattspyrnu-
maðurinn hefir og skyldur við
fleiri, þ. e. áhorfandann, sem
kaupir sig inn á völlinn dýrum
dómum, ekki til þess að sjá þar
at eða asnaspörk og illan leik,
heldur til þess að sjá vel tamdar
og þjólfaðar fylkingar, unga ítur-
menna á æskuskeiði þreyta fagr-
an leik af drengskap og dáð, leik,
sem er þrunginn óteljandi blæ-
brigðum, síbreytilegum viðburð-
um.“
„ÉG, VESÆLL MAÐUR, er einn
þeirra, sem aldrei situr sig úr
færi um að fara völlinn, sé þess
nokkur kostur, ég hefi því miður
ekki haft tækifæri til að iðka
knattspyrnu, mér voru önnur lífs-
kjör sköpuð í æsku en stunda leik,
en þrátt fyrir það, hefir íþróttinn
heillað mig, og það er ein bezta
skemmtun að fara ,,á völlinn.“ —
Borið saman við liðin ár í þessum
efnum, finnst mér knattspymu-
íþróttinni hafa hrakað og það stór-
um hér í höfuðstaðnum nú í sum-
ar. Eg hafði tækifæri til að fylgj-
ast með Íslandsmóíiuu. bessu að-
alknattspyrnumóti ársins. Fyrsti
leikur þar lofaði góðu — hann var
fjörugur og skemmtilegur, en úr
því var lítið varið í mótið að mér
fannst, leikirnir hnoðkenndir og
fálmandi, nema leikurinn þar,
sem Valur vann Fram með 6
mörkum og Fram gaf upp alla
vörn og féll alveg saman. Þann
leik má að vísu telja sæmilega
leikinn af Vals hálfu ,enda voru
þeir svo að segja einir á vellinum
seinni-hálfleikinn. Svo kórónaðist
mótið með því að Fram gerði eina
markið sem gert var á úrslitaleikn
um, en Valiu- vann mótið."
Framhald á 7. síðti.
Á verði í eyðimörkinni vestan við Nílardalinn.
|