Alþýðublaðið - 11.08.1942, Blaðsíða 5

_
. ■ : ::
iÉiíl
íS j W&Éiœ* m
. x < ss > s
- ^V Á- " '-ý
' - * •• V' " X
Iplpl
’ '■'■■■ým:;.::ý':- ■:
• T -
••.-.■ ;S.
. ■

Í*riSÍudagur 11. ágúst 1942.
ALÞTÐUBLAÐW
Fort de France, höfuðborg Martinique.
Mikið hefir verið deilt um frönsku eyjuna Martinique í Vestur-Indíum, og hafa Bandaríkjamenn mjög óttazt, að Möndulveldin reyndu að nota eyna sem
bækistöð. Nú hafa frönsk herskip, sem liggja þar verið afvopnuð og verða þannig þar til stríðinu lýkur. Myndin sýnir höfuðborg Martinique, Fort de
\ Franœ. ; 4
ÞAHNA flýtur þessi risa-
vaxni flugbátur letilega á
Hudsonsfljótinu, málaður dauf
ibláum og daufgrænum lit.
Skrautlegur er hann ekki, en
ber þó með sér, að hann þarf
síðar að sinna alvarlegum
skyldustörfum.
iÞetta eru fyrstu kynnin, sem
þú færð af hinum nýja Boeing-
flugbáti, sem bíður þess að fara
í flugferð frá Ameríku til Eng-
lands. — Þetta er stærsta far-
’þegaflugvél í heimi, og getur
flutt um sextíu farþega. En
menn þurfa að hafa sérstök skil
ríki frá brezku stjórninni til
þess að fá far í slíkri flugvél á
stríðstímum.
í þessari ferð, sem hér segir
frá; eru allir farþegarnir í mjög
áríðandi erindum vegna hern-
aðarins. Þegar þeir koma um
'borð, er borðsalurinn fyrsta her
bergið, sem þeir koma inn í.
Alls eru þarna tíu klefar. Við
hafnarstofan er fcúin legubekkj
um, stólum, og speglum og birt
an er þægileg. Allt minnir á
þægilega íbúð.
'Farþegarnir dreifast nú í
klefa sina. Flugbáturinn skelf-
ur við átök vélanna, sem hafa
6.400 hestöfl. Vatnið freyðir um
stefnið, innan skamms er vélin
í Iofti.
La Guardia flughöfnin er
nú langt fyrir neðan, lítil og
lagleg í sólskininu, flugbraut-
irnar skerast, skrifstofuhúsin og
skýlin fara minnkandi. í þess-
um svifum kemu brytinn með
heitt kaffi.
Hin himingnæfu hús í New
York lækka og fjarlægjast. Þrír
deplar sjást fyrir neðan, þeir
skýrast brátt, þetta er togari og
tvö kaupskip. Flujgb. hækkar
sig æ meir, landið lækkar jafm
framt, og loks er Ameríka eins
og ofurlítil rák við hafsbrún.
Embættismaður úr flotanum
fer niður í snyrtiherbergi karla
og það kemur honum á óvart,
að sjá þar útbúnað fyrir raf-
magnsrakvélar. Auk þess hafa
hinir venjulegu stálstigar ver-
ið teknir burtu, en í stað þeirra
hefir verið komið fýrir vindu-
stigum, sem liggja upp á eins-
í flugbát yfir Atlantshaf.
konar þiljur, sem eru mjög rúm
góðar. Þar er hægt að standa
uppréttur og ganga um og liðka
sig, ef manni finnst þröngt um
sig niðri. Á bak við flugmenn-
ina er skrifborð loftsiglingafræð
ingsins öðrum megin, en hin-
um megin eru ýmiskonar tæki
og útbúnáður. Átta manna á-
höfn er á flugbátnum og eru
þeir ailir í hvítum einkennings-
búningum, en það er nýr ein-
kenningsbúningur flugmanna.
Flugbáturinn er að öllu leyti
traustlega byggður, hvar sem á
er litið. Vængirnir eru svo stór-
ir, að hægt er að klifra út um
gluggana og ganga út á væng-
ina alla leið að annarri vél, hvor
um megin.
Klukkan eitt er komið með
hádegisverð, stundvíslega eins
og á fyrsta flokks gistihúsi. Bryt
inn svarar með mestu ljúf-
mennsku fáeinum spurningum
tveggja kvenfarþega. Embættis-
maðurinn úr flotanum hagræðir
sér og ætlar að fá sér dúr. Það
drynur í vélunum.
Fimm klukkutímum seinna
dregur upp skuggalega bliku á
himni og skýin hranna sig og
ibólstra. Hafið verður grá og
ömu|rleg auðn, og hinn risa-
vaxni flugbátur svífur yfir þess
ari auðn. Farþegarnir gerast of-
urlííti'ð þrólegir ogj samræður
hefjast — að vísu mjög hvers-
dagslegar. Skyldi hann vera að
ganga upp með veður?
Spottakorn á stjórnborða
sést dökkt ferlíki koma í ljós og
hverfa aftur í skýin. Aðeins
tveir af farþegunum, auk áhafn-
arinnar, sáu þetta. Þegar í stað
hækkar flugbáturinn flugið og
stígur upp í annan þokubakka.
Þarna sést svarta ferlíkið aft
ur. Það er flugvél, sem enginn
sér enn þá, hverrar þjóðar er.
Flugibáturinn eykur hraða sinn.
Vélin stynur og flugbáturinn
titfiar og skelfur undan átökum
vélarinnar. Á flugþiljunum
stendur varðmaðurinn og reynir
að athuga flugvélina gegnum
sjónauka ,til þess að komast að
því, hverrar þjóðar hún sé. Það
er mjög algengt að mæta óvina
flugvélum, en þær fara sér mjög
varlega.
Flugbátarnir er alltaf óvopn
aðir. Þeir verða að vera það sam
kvæmt alþjóðalögum. Og þeir
hafa ekkert útvarpssamband við
flugbátastöðvar eða önnur skip.
Það verður því að treysta ein-
göngu á flughæfileika áhafnar-
innar, ef einhver vandræði ber
að höndum.
Flugbáturinn nálgast nú
fyrsta skýjabakkann og þokan
læsist um hann. Það er dálítið
ónotalegt að fljúga gegnum
þessa stóru skýjabakka yfir,
miðj.u úthafinu, gersamlega úti-
lokaður frá umheiminum, en
inniluktur af múrgrárri þoku.
Þetta er dapurlegur og skugga-
legur þokuheimur. Farþegarnir
verða þöglir og ólundarlegir á
svipinn.
Þegar flugbáturinn kemur
loks úr úr skýjabakkanum aft-
ur, er hin óþekkta flugvél horf-
in. Klukkan verður fjögur og
nú er borið fram enskt te. Aftur
hefir verið hægt á ferðinni og
er nú farið með venjulegum i
hraða. Allt er eins og það var j
áður að öðru leyti en því, að svo
virðist sem flugvélin hafi breytt ;
stefnu meðan hún var í þoku- \
bakkanum.
Það er flogið í tíu klukku-
tíma án nokkurrar dvalar. Flug
kapteinninn kemur niður tveim
ur klukkutímum seinna og seg-
ir, að hann foúist við að vera
kominn á áfangastaðinn klukk-
an 13.30. Skömmu seinna kem-
ur brytinn inn og fer að skrúfa
fyrir alla gluggana. Ameríksk-
ur blaðamaður spyr hann, hvað
þetta eigi að þýða, hvort ein-
hver hætta sé á ferðum. Nei,
fjarri þvý þetta er aðeins fyrir-
skipuð ráðstöfun, því að nú er
komið inn á varnarsvæði.
En þegar hingað er komið hef
ir flugbáturinn breyit oft um
stefnu. Einu sinni hefir hann
lækkað flugið, svo að hann er
rétt fyrir ofan sjávarmál. Því
næst svífur hún aftur upp í loft
ið í nokkur þúsund metra hæð.
Dropahljóð heyrist á vængjum
flugbátsins, eins og farið sé að
rigna. Það er þó að minnsta
kosti hljóð sem maður kannast
við.
Loks lækkar hann flugið aft-
ur og loks sezt hann á sjóinn.
Flogið hefir verið yfir Atlants-
hafið með fjörutíu og fimm far
þega á tæpum fimmtán klukku-
tímum á stríðstímum.
Síðustu farþegarnir yfirgefa
upplýsingarskrifstofuna. En úti
á sjónum eru bátar á leið til
flugbátsins. Hann á að leggja
af stað bráðum aftur.
Spádómarnir okkar Þórðar gamla — og útlitið. Bréf
um Vífilsstaði í þjóðbraut. Skíðaskálinn og hugsjónirn-
ar, sem tengdar voru við hann.
EG HELD aS við Þórður gamli
í Grjóta megum fara aff vara
okkur. Þiff muniff eftir veffurspá-
dómum okkar um daginn. Nú er
kominn 11. ágúst — og viff töluð-
um um „seinnipartinn í honum á-
gúst“ — og enn er útlitið ekki
gott.
EN „á skammri stundu skipast
veður í lofti“ — og öll von er því
ekki úti enn um það, að spádómur
okkar Þórðar gamla rætist. Færi
og betur á því, því að maður er
orðinn dálítið leiður á þessu á-
standi með það, sem við ráðum
ekki við.
„KUNNUGUR“ skrifar mér: „Af
ástæðum, sem allir geta rennt grun
í, fer ég mjög oft til Vífilsstaða.
Ég er því öllum hnútum kunnug-
ur þar, bæði af eigin reynd og
eins af samtölum við sjúklingana.
Vildi ég biðja þig að birta þenna
bréfstúf minn, ef það mætti verða
til þess að ég gæti með því komið
fram nauðsynlegum umbótum.“
„ÞAÐ.HEFIR VERIÐ friðsælt að
Vífilsstöðum. Þess hefir verið
gætt að þar væri friður og ró,
enda býst ég við að þetta sé nauð-
synlegt á berklahælum — og
sjúkrahúsum ýfirleitt. Einu sinni
voru bannaðar bifreiðaferðir inn
í Vífilsstaðahælið og mun það ekki
sízt hafa verið gert til að koma í
veg fyrir bifreiðaumferð um veg-
inn.“
„EN FYRÍR NOKKRU breyttist
þetta. Vegurinn liggur eins og
kunnugt er um hlaðið á Vífilsstöð-
um og þegar bifreiðar fara þarna
um, dynur ótrúlega mikið í hæl-
inu sjálfu, ekki sízt þegar stórar
flutningabifreiðar fara lun veg-
inm.“
„NÚ ER ÞARNA viðstöðulaus
straumur af bifreiðum, ekki aðeins
á daginn, heldur og á kvöldin og
jafnvel á nóttunni. Þarna fara
hernaðarbifreiðar, stórar og vold-
ugar, íslenzkar flutningabifreiðar
með þung hlöss og svo fólksflutn-
ingabifreiðar, því að nú er hægt
að fara hringferð yfir holtin og
hlíðarnar frá Hafnarfirði eða
Reykjavík um Vífilsstaði og til
Reykjavíkur eða Hafnarfjarðar.“
„1>Ú GETUR ímyndað þér, hvort
þetta hefir ekki truaflndi áhrif á
líðan sjúklinganna á Vífilsstöðum.
Hælið er komið í þjóðbraut, Þar
er nú engan frið sað finna. Sjúk-
lingarnir eiga að hafa hvíldartíma
á daginn. En hvenær fá þeir
þennan hvíldartíma við bifreiða-
dyn og lúðurliljóm? Eða næturn-
ar?"
„ÞAÐ VERÐUR að kippa þessu
í lag tafarlaust. Það verður að
Frh. á 6. síðu.
/