Alþýðublaðið - 11.08.1942, Blaðsíða 8
AlÞtÐUBLAÐIÐ
Þriðjudagur U. ágúst 1942»
JARNARBfÓ!
Ladjr HamiItOB
Aðalhlutvérk:
Vivien Leigh
Laurence Oliver
Sýnd kl. 6 og 9,
Aðgöngumiðasala hefst kl. 3.
i
Ekki hægt að panta í síma.
neyddist til að setjast að í sælu-
húsi, enda þótt honum væri það
þvert um geð, því að það orð
jór af því, að þar væri reimt.
Þegar hann gekk inn, var þar
annar maður fyrir, og er þeir
höfðu heilsast, sagði komu-
maður:
„Trúir þú á drauga? — Ég
trúi ekki á þá.“
„Svo!“ svaraði hinn, liðaðist
sundur og hvarf.
*
STÚLKA að nafni Sigríður
gaf síra Páli skálda eitt
sinn sem oftar í nefið. Hann
þakkaði fyrir nef sitt með eft-
irfarandi vísu:
Nærirðu á mér nefið enn,
nálaskorðan dygga,
mikill djöfúls merkiskven-
maður ertu, Sigga!
*
■jyr AC TAVISH var einu
sinni boðinn í skírnar-
veizlu til fjölskyldu, sem var
annáluð fyrir gestrisni.
Þegar veízlan stóð sem hæst
stóð Mac Tavish upp, gekk að
hverjum einstökum gestanna,
rétti þeim höndina grafalvar-
legur og kvaddi þá alla með
mestú virktum.
„En Sandy minn góður, kall-
aði húsbóndinn til hans, „þú
ert þó ékki að fara, þegar veizl-
an er rétt að byrja?“
„Nei,“ sagði Mac Tavish og
hneigði sig kurteislega, „en ég
ætla að kveðja, meðan ég þekki
ykkur.“
Já, svaraði læknirinn, hún er
úr allri hættu. En mér þykir
leitt, að við skyldum tekki getað
bjargað barninu.
Eðvarð brá. — Er það dáið?
— Það fæddist andvana. Þér
skuluð fara til Bertu, hún þarf
tþess. Hún veit ekkert um barnið
ennþá.
Berta lá hreyfingarlaus og út-
tauguð eftir barnsburðinn. And
litið var öskugrátt, augun hálf
lokuð, fjörlaus og sljó, kjálk-
arnir voru máttlausir eins og á
dauðum manni. Hún réyndi að
forosa þegar hún sá Eðvarð, en
hún var svo máttvana, að var-
irnar foærðust varla.
— Þér skuluð ekki tala, góða
sagði Ijósmóðirin.
Eðvarð laut niður að konu
sinni og kyssti hana, örlítill
roði færðist fram í kinnar henni
og svo fór hún að gáta, tárin
streymdu niður kinnarnar.
—f Komdu nær mér, hvíslaði
hún.
Hann kraup við hlið hennar,
og varð allt í einu mjög hrærð-
ur. Hann tók um foönd hennar
og sú snerting hafði undraverð
áhrif, Berta dró andann djúpt
og þreytulegt bros kom fram_ á
varir henni.
— Guði sé lof, að þetta er
liðið, stundi hún. — Ó, elsku
Eddi, þú getur ekki gert þér í
hugarlund, hvað ég hefi þjáðst.
Það var svo hræðilegt.
— Já, en nú er það búið, sagði
Eðvarð.
— Þú hefir þjáðst með mér,
Eddi. Það herti mig upp að vita
það. Nú verður þú að fara að
sofa. Þú varst góður að aka til
Tercanfoury fyrir mig.
— Ekki að tala, sagði Ramsay
læknir, sem kom nú aftur inn,
eftir að hann hafði Skilizt við
sérfræðinginn.
— Mér líður betur núna,
sagði Berta, — fyrst ég er bú-
inn að sjá Edda.
— Já, nú skuluð þér fara að
sofa.
— Þér foafið ekki sagt mér,
hvort það er drengur eða stúlka,
segðu mér það, Eddi.
Eðvarð leit vandræðalega á
lækninn.
— Það er drengur, sagði lækn
irinn.
— Ég vissi að það mundi
verða^ sagði hún, og fagnaðar-
folær færðist yfir svipinn.
— Ég er svo glöð. Hefirðu séð
hann, Eddi?
— Ekki ennþá.
— Það er foarnið okkar. Það
borgar sig að þjást til þess að
eignast foarn. Ég er svo ham-
ingjusöm.
— Nú verðið þér að sofna,
sagði læknirinn.
— Ég er ekkert syf juð, ég vil
sjá son minn.
— Þér getið ekki fengið að
sjá hann núna, hanr^ sefur, það
má ekki trufla hann.
— Ó, mig langar til að sjá
hann eitt andartak, þið þurfið
ekki að vekja hann.
— Þér fáið ^ð sjá hann eftir
að þér hafið sofið, sagði lækn-
irinn sefandi. — Annars kom-
izt þér í geðshræringu.
— Jæja, farðu þá að sjá hann,
Eddi, og kysstu hann, ég ætla
að sofna.
Hún var svo áköf í það, að
faðirinn sæi að minnsta kosti
son sinn, að ljósmóðirin varð að
leiða Eðyarð inn í næsta her-
bergi. Þar lá eitthvað á drag-
kistunni; sveipað ábreiðu, sem
ljósmóðirin lyfti frá. Eðvarð sá
barn sitt, nakið og lítið, aumk-
unarvert. Augun voru lokuð,
augun, sem aldrei höfðu opnazt.
Eðvarð horfði á það andartak.
— Ég lofaði að kyssa það,
hvísíaði hann.
Hann laut niður og snerti
kalt ennið með vörunum, ljós-
móðirin breiddi aftur yfir líkið
og þau gengu inn til Bertu.
— Sefur hann? spurði hún.
— Já.
— Kysstirðu hann?
— Já.
Berta brosti. — Hugsa sér, að
þú skyldir kyssa barnið mitt á
undan mér.
En nú var svefnmeðalið, 'sem
læknirinn hafði gefið henni,
farið að hafa áhrif, — og Berta
féll í fastasvefn.
— Við skulum ganga svolítið
í garðinum, sagði Ramsay. —
Það er víst betra, að ég verði
hjá þegar hún vaknar.
NÝJA BiÓ
(The Fame of New Orleans)
Ameríksk stármynd gerð und
ir stjórn franska kvikmynda-
meistarans
RENE CLAIR
AðalhlutVerkin leika:
MARLENE DIETRICH
GAMLA BlÓ n
Signr ástarinnar.
(Victory)
Saga frá Suðurhafseyj um.
Fredric March
Betty Field.
Sýnd kl. 7 og 9.
Aðgöngumiðar seldir frá kl.
11 f.fo.
Framhaldssýning kl.
3%—6%.
Bruce Cabot
Roland Young
Mischa Auer
Andy Devine
Sýnd í dag kl. 5, 7 og 9.
Sumarjól.
(Christmas in July).
Ellen Drew og Dirk Powell
Bannað fyrir börn innan 16
ára.
Loftið var hreint, þrungið
ilmi vorgróðurs og angan jarð-
ar. Þeir drógu báðir andann
djúpt eftir þungt loftið inni í
sjúkrastofunni. Ramsay tók
undir handlegg Eðvarðs.
— Hressið yður upp, dreng-
ur minn, sagði hann, — þér
hafið tekið þessu með karl-
mennsku. Ég hefi aldrei séð
nokkurn mann bera sig svo vel
slíka nótt sem þessa, og þér
lítið bara vel út núna.
— Það er ekkert að mér,.
sagði Eðvarð, — en hvað —
hvað á að segja um barnið?
— Ég býst við, að hún verði
hressari eftir svefninn, sagði
læknirinn. — En í bili bjóst ég
ekki við, að hún þyldi meira,
þorði satt að segja ekki að segja.
henni sannleikann.
Þeir fóru inn, þvoðu sér og;
borðuðu og biðu þess síðan, að
Berta vaknaði. Loks kallaði
ljósmóðirin á þá.
HJALTI HJÁLPFÚSI
AÐ var ekki lítið; sem á
gekik fyrir Hjalta og ná-
granna hans, Benna, enda var
það engin furða, því að það var
von á álfakonunginum í þorpið,
þar sem þeir bjuggu. Og 'hann
hafði lofað að drekka kaffi hjá
öðrum þeirra.
„Hann ætlar að senda -þjóna
til þess að líta inn í húsin okk-
ar, og hann ætlar að drekka
kaffi í húsinu, sem verður
hreinna og snyrtilegra“; sagði
Hjalti. „Ó, ég vona að það verði
húsið mitt!“
„Og ég vona, að það verði
mitt! sagði Benni. Ég ætla að
láta sauma rauð og gul glugga-
tjöld og hengja þau fyrir glugg
ana. Þau skulu svei mér ganga
í augun á álfakonunginum!"
Það var nú heldur en ekki við
búnaður í foáðum húsunum! Allt
var hvítþvegið, sópað og fágað
efst sem neðst. Gólfið var svo
hreint og gljáandi, að það var
engu líkara en að það væri úr
góðmálmi. Og iþá var nú ekki
amaleg sjón að sjá katlana og
könnurnar — og öll búsáhöld-
in. Þau blikuðu og tindruðu í
sólskininu, svo vel höfðu Benni
og Hjalti fægt þau.
Daginn áður en ^álfakonung-
urinn átti að koma var í raun-
inni ekki hægt að gera upp á
milli þessara tveggja heimila.
Þau voru bæði svo þrifaleg og
snyrtileg. Litlu garðarnir við
húsin voru ofnir fegursta folóm
skrúði, og göturnar voru prýði-
lega sópaðar.
En um nóttina vildi til sá
sviplegi atburður, að eldur
kom upp í húsi býflugna-
Gunnu. Hamingjan góða, það
var hræðilegur viðburður! Hús-
ið var allt úr timbíi, svo að'
það brann til kaldra kola, þó að)
býflugna-Gunna og vinir henn-
ar skvettu fötu eftir fötu á log-
|ÉWHILE, PAZUP THE /MOUNTAIN, DUMARTIN’S
PULL WITTEP BOt, WILBUI?, WOUNPEP
TONIi C0ME5T0... |-----------------------------
/ THI5 TIME WE’LL TUÝ OUE0LLA
TACTICS IN5TEAP OF A FKONTAL
ATTACK! IFI Dí?AIN HIS0A5 TANK,
>*—t HE’S SOT TO STOP!
FaQ BELOW, IN THE EXCITEMENT OF THE CHASB'
PUMARTIN TAKES A WRONG TuKN... EVEN A5
WIL8UR MAKES HIS VOW, THE. TRAILEe AW
THE ROAPSTEI? 5TART P0UBLIN6 BACK ON
THEIR COURSE. . . —7
W-WHERE...? WHAT...? TA/AT
LAPy/ SHAP/P TH/5 TOMA/F SHA
BVHH COMEé BACKAOAM, t’LL.../
''OOOH/
Né HEAP,
smáskæruhernað í staðinn fyrir
vígstöðvaárás. Ef ég eyðilegg
benzíngeyminn, verður hann að
stoppa.
Á meðan þessu fer fram
rankar Vilbur við sér langt
uppi í fjallinu, en Tóní særði
hann.
Vilbur: Hvar? .. Hvað? ,.
Það var þessi kvenpersóna! Hún
gerði þetta við mig! Ef hún
kemur aftur, skal ég ..
í æsingnum, meðan á eltinga-
leiknum stendur, beygir Du-
martin vitlaust og leikurinn
berst aftur upp eftir fjallinu.