Alþýðublaðið - 12.08.1942, Blaðsíða 8

Fl?OM HIS P6RCH ABOVE THEM, WH.8UR SPOTS
TONI’S 8R1GHT ROÁD5TER DRIVINS ASAIN UP
THE MOUNTAIN ROAD. ef-----------
—rj-rm^msrpVFHF/CCCMA/C 0ACK!
(uflWB&ZxÁcf W0LL CHB WOM'TKOOL
t \Uj^M%ák/A£A6AM/XU F!X
Vilbur kemur auga auga á
grettistak,. sem er skammt frá
honum.
Miðvikudagur 12. ágúst 1942.
Uppi á ihæðmni sér Viibur
bíl Tóní koma eftir veginum.
Vilbur: Hún er að koma aft-
ur! Hún skal ekki gabba mig aft
nr í
Vilbur: Ég skal .. Ég skal..
Þarna!
XVIII. ,
Dögum saman var Berta yfir
komin af harmi. Hún hugsaði
stöðugt um látna barnið, sem
aldrei 'hafði öðlazt líf, og hjarta
hennar kvaldist. En framar öllu
öðru þjáðist hún af þeirri hugs-
un, að öll þjáning hennar hafði
orðið til einskis. Hún hafði orð
ið að þola mikið og allt var það
til einskis. Henni fannst hún
vera orðin gömul kona og þreyt-
an var svo sár, að henn fannst
hún aldrfei geta hvílzt nóg.
Hún lá í rúminu dag eftir
dag, hörmulega þreytt og mátt-
laus. Hún lá á bakinu með
svæfla undir höfðinu og teygði
frá sér handleggina.
Batinn var hægfara, og Eð-
varð stakk upp á því að sendæ
eftir Pálu frænku, en Berta neit.
aði því.
— Mig langar ekki til að hitta.
neinn, sagði hún, — ég vil bara
liggja út af í ró.
rjARNARBÍÓ
Ui$ flamíltOB
Aðalhlutverk:
Vivien Leigh
ALÞYDUBLAÐIÐ
Laurence Oliver
Sýnd kl. 6 og 9.
Aðgöngumiðasala hefst kl. 3.
Ekki hægt að panta í síma.
KLÆÐABÍJNAÐUR UM 1800
AÐ hajði lengst verið hér í
landi, að fyrirmenn háru
kjóla og hændur báru mussuföt,
en konur flestar hempur yfir
klæðum, og falda, en þær, er
mikils háttar voru, skjöldu og
knappa, og belti og annan silf-
urbúnað á skartsklæðum sín-
um. En síðan um aldamót tók
sá búningur mjög að breytast.
Tóku konur margar upp hatt og
treyju og frakka, á danskan
hátt, og seldu silfur sitt, en þó
varð það eigi mjög almennt. En
fyrirmenn margir tóku upp
treyjur að jafnaði og höfðu eigi
kjóla nema til vaðhafnar, og þá
stutta, og margir bændur tóku
það eftir þeim, og enn minni-
háttar menn og lausingjar, að
búast treyjum. En um það
leyti, er nú segir frá, og svo
síðan, hófst það, og kom frá
Danmörku, að konur færðu
mittið á frökkum eða treyjum
nær upp undir hendurnar og
karlmenn styttu einnig treyj-
urnar, og höfðu buxur bæði
miklar og víðar ofan, en klipptu
sér lcoll; þó var það tíðast í
Reykjavík og höndlunarstöðun-
um.
(Espólín.)
*
TT ASAÞJÓFUR var í heim-
® sókn hjá stéttarbróður sín-
um, sem sat í fangelsi. „Ég réð
lögfræðing til að taka að sér
mál þitt, og ég lét hann hafa
úrið mitt að veði.“
„Og hélt hann því eftir?“
„Ekki vissi hann betur.“
— Veslingarnir þið, sagði
Berta, þegar þeir komu inn. —
Hafið þið ekkert sofið ennþá?
Mér líður vel núna ,mig langar
bara til að sjá barnið mitt. Ljós-
móðirin segir, að það sofi núna
og ég megi ekki sjá það, en ég
má til með að sjá það. Ég vil
að það sofi hjá mér, ég vil fá
að horfa á son minn.
Eðvarð og ljósmóðirin litu á
lækninn, sem var nú vandræða-
legur stundarkorn.
— Ég held, að þér ættuð ekki
að sjá hann í dag, Berta, sagði
hann. — Þér' komizt í geðs-
hræringu.
— Ó, ég verð að fá barnið
mitt. Ljósmóðir, komið með það
strax.
Eðvarð kraup á kné við rúm-
stokkinn og tók um hendur
hennar.
— Þú mátt ekki vera æst,
Berta, en barnið er lasið og —
— Hvað áttu við?
Berta settist nú skyndilega
upp.
— Leggizt þér niður! Leggizt
þér niður! hrópuðu bæði lækn-
irinn og Ijósmóðirin og þrýstu
henni niður á koddann.
— Hvað er að honum, lækn-
ir? hrópaði hún óttaslegin.
— Það er rétt, sem .Eðvarð
segir, — drengurinn er ekki vel
frískur.
— Ó, hann deyr þó ekki, eftir
allar kvalimar, sem ég hefi
gengið í gegnum.
Hún leit á þau til skiptis.
— Ó, segið mér satt, látið mig
ekki vera- í óvissu lengur. Ég
þoli. sannleikann betur, hver
sem hann er.
Ramsay læknir klappaði á
öxlina á Bertu og reyndi að
hughreysta hana.
— Þú verður að búa þig und-
ir slæmar fréttir, vina mín,
sagði hann.
— Hann getur ekki verið dá-
inn! hrópaði hún.
— Það er ákaflega raunalegt,
vina mín. Hann fæddist and-
vana.
i— Ó, guð minn góður! stundi
Berta.
Þetta var örvæntingarstuna.
,Því næst brast hún í ofsalegan
grát. Andvörp hennar voru
hræðileg. Það var líf hennar,
sem hún var að gráta út, öll
hamingjuvon hennar, þrár og
draumar. Hjarta hennar virtist
vera að bresta. Hún brá hönd-
um fyrir augu sér í kvöl og ang-
ist.
— Þá hefir allt verið til
einskis. Ó, Eddi, þú veizt ekki
hve hræðilegar þjáningarnar
voru. Alla nóttina hélt ég, að
ég myndi deyja. Ég vildi gefa
allt, sem ég átti, til þess að vera
laus við þjáningarnar. Og svo
var allt til einskis.
Hún hafði ekkert vald á and-
vörpum sínum lengur. Hún var
lömuð, þegar henni varð hugs-
að til alls þess, sem hún hafði
orðið að þola, og svo var allt til
einskis.
— Ó, ég vildi, að ég gæti dá-
ið. ' .
Tárin komu fram í augu Eð-
varðs, og hann kyssti á hönd
hennar.
— Þú mátt ekki missa alla
von, vina mín, sagði hann og
reyndi að finna hugsunum sín-
,um orð. Rödd hans titraði og
brast að lokum.
— Ó, Eddi, sagði hún. —Þú
þjáist einis rnikið og ég. Ég
igleymdi því. Lofaðu mér að
sjá hann.
Ramsay læknir gaf hjúkrun-
arkonunni merki, og hún sótti
andvana barnið. Hún bar það
að rúmstokknum og brá blæj-
anni af andliti þess.
— Lofið mér að sjá allan lík-
amann,
Hjúkrunarkonan tók blæjuna
af líkinu, og Berta horfði á það
,bffuy. tHún sagði ekke'rt, en
sneri sér undan eftir ofurlitla
stund, og hjúkrunarkonan fór.
Berta var nú hætt að gráta,
en munnurinn bar vott um hina
beizku þjáningu hennar.
— Ó, mér var farið að þykja
svo vænt um hann, stundi hún.
Eðvarð laut að henni og
sagði. — Vertu ekki svona harm
þrungin, vina mín.
Hún vafði örmunum um háls
honum og hvíslaði.
— Ó. Eddi, elskarður mig af
öllu hjarta. Ég þarfnast ástar
þinnar.
S NÝJA BIO ■
BrMarkjéflÍBi.
(The Fame of New Orleans)
Ameríksk stórmynd gerð und
ir stjórn franska kvikmynda-
meistarans
RENE CLAIR
Aðalhlutverkin leika:
MARLENE DIETRICH
Bruce Cabot
Roland Young
Mischa Auer
Andy Devine
Sýnd í dag kl. 5, 7 og 9.
MJALTB MJALPFÚSl
ana og gerðu allt, sem í þeirra
valýi stóð til þess að slökkva
bálið.
Býflugna-Gunna átti sex
börn, þrjá drengi og þrjár
stúlkur. Þau áttu auðvitað ó-
sköp bágt þegar húsið þeirra
brann. Þeim hafði verið bjargað
með naumindum á síðustu
stundu og borin út í garðinn í
náttfötunum einum, því að
engu var hægt að bjarga af öðr-
um fötum. Og nú áttu þau
hvergi athvarf.
Benni og Hjalti höfðu gengið
mjög vasklega fram við björg-
unina og reynt eftir föngum að
slökkva eldinn. Þegar húsið var
aiveg brunnið, fór býflugna-
Gunna að gráta og sagði: „Æ,
Benni minn, afskaplega værir
þú vænn, ef þú vildir lofa okk-
ur að sofa heima hjá þér í nótt.“
En Benna *var rík í huga
heimsókn álfakonungsins dag-
inn eftir. Honum varð hugsað
til hreinu gólfanna og skínandi
búsáhaldanna. Hann gat ekki
hugsað til þess að blettur, félli
á húsið eða innanstokksmunina,
svona rétt áður en álfakonung-
urinn kæmi í heimsókn.
Hann hristi höfuðið og varð
alvarlegur í bragði.
„Því miður“, sagði hanm
„Álfakonungurinn kemur í
heimsókn til mín á morgun, eins,
og þú veizt, og ég get ekki fyllt.
húsið af krökkum, þó að ég;
kenni í brjósti um ykkur. Nei,.
þið verðið að búa um ykkur íi
hlöðunni þarna og vera þar í
nótt. Það má hæglega gera hana
svo úr garði, að ekki fari illa
um ykkur“.
Vesalings Býflugna-Gunna
var ákaflega hrygg. Það var
komið fram á nótt, kalt í veðri,
og börnin voru illa til reika,
■ GAMLA Blð
Sipr ástarinnar.
(Victory)
Saga frá Suðurhafseyjum.
Fredric March
Betíy Field.
Sýnd kl. 7 og 9.
Aðgöngumiðar seldir frá kl.
11 f. h.
Framhaldssýning kl.
3%—6%.
Sumárjól.
(Christmas in July).
Ellen Drew og Dirk Powell
fyrir börn innan 16;
1 ára.