Alþýðublaðið - 14.08.1942, Blaðsíða 8

Alþýðublaðið - 14.08.1942, Blaðsíða 8
ALfrYÐUBILAÐIÐ Föstudapfur 14. ágúst 1942» JARNARBfðl Ladjr Haoilton Aðalhlutverk: Vivien Leigh Laurence Oliver kL 9. Kl. 5 og 7. FLÓTTI EIGINSMANNSINS Aðalíhlutverk: Ingrid Bergman og Leslie Howard. Sala aðgöngumiða ihefst kl. 1 Ekki hægt að panta í síma. ,ÁSTAND“ í HÖFN JÓN INDÍAFARI segir frá eftirfarandi atburðum, sem gerðust, þegar hann var „byssu- skytter undir kónglegu regi- menti í Kaupinhafn“: „Einn skraddari Hannes að nafni . . . átti sér unga og dægi- lega kvinnu, sú er Anna hét. Einn af soldátum hafði hana litið með girndaraugum og um sat með sínum kúmpánum að ná henni frá sínum ektamanni, og þess vegna skeði mikið upp- hlaup í borginni á einúm laug- ardegi með soldátum og erfiðis- fólki borgaranna. Maðurinn varð það svo búið að hafa, með því hún sjálf þar til styrkti og missti hennar svo aldeilis.“ MAÐTJR nokkur, sem var gestkomandi í bænum, kom inn í kirkju, eftir að pre- dikun hófst, og settist á bekk aftarlega í kirkjunni. Að stundu liðinni fór hann að verða órólegur undir ræð- unni og vonaði, að henni færi að verða lokið. Hann hallaði sér því að^gömlum manni, sem sat við hlið hans, og hvíslaði að honum: „Hvað er hann búinn að pre dika lengi?“ „hiðlega 40 ár“, svaraði öld- ungurinn. „Þá er bezt ég bíði“ sagði komumaður. „Hann hlýtur að fara að hætta“. • '• ar, en sagði ekkert. — Ég vona, að þú sért ekki reið ívið mig fyrir það, en ég taldi það skyldu mína. Jæja, Charles. Presturinn í Leanham hóst- aði. — Ég skil það mjög vel, sagði hann, — að áfall yðar hafi orð- ið yður mjög þungbært. Það var mjög sorglegt. Það er óþarft að taka það fram, að við Fanney finnum til með yður af öllu hjarta. —Já, það gerum við, sagði systir hans. Berta þagði enn og ungfrúin varð óróleg og leit á hana. Prest urinn hóstaði aftur. — En ég held, að við eigum alltaf að vera þakklát fyrir þann kross, sem okkur er dæmt að bera. Hann er mælikvarði á það traust, sem guð ber til okkar. Berta þagði enn, og prestur- inn leit spyrjandi á systur sína. Sannast að segja, Berta, sagði ungfrúin — langar okkur Char les bæði til þess, að þú verðir leidd í kirkju. Þú kærir þig kannske ekki um það, en við erum bæði eldri en þú og við teljum, að það mundi verða þér til góðs. Við vonum að þú samþykkir það, og Charles er hér kominn til þess að segja þér, að þetta sé skylda þín. — Ég vona, að ég þurfi ekk ert að leggja fast að yður, frú Craddock, sagði klerkur. Berta svaraði ekki strax, en bað svo um bænabók. Ungfrú Glover brosti ánægjulega. — Mig hefir lengi langað til að gefa þér dálitla gjöf, Berta, sagði hún. — Og mér datt í hug, að þér kæmi vél að fá bænabók með skýru og stóru letri. Ég hefi tekið eftir því í kirkjunni, að bókin, sem þú not ar venjulega- í kirkjunni, er með svo smáu letri, að þú hlýt- ur að freistast til að fylgjast ekki með guðsþjónustunni. Ég tók með mér bók núna, sem mér væri kært, að þú vildir taka við. Hún dró nú upp stóra bók í skuggalegu bandi. Letrið var stórkarlalegt, en þar sem út- gáfufélagið hafði keppt að því að sameina nytsemi og lágt verð, var pappárinn hryllileg- ur. — Þakka þér fyrir, sagði Berta og rétti höndina út eftir gjöfinni. — Þetta var faliega hugsað af þér.y' — Á ég að finna fyrir þig kaflann „Konur teknar til bæn- ar“? spurði ungfrú Glover. Berta hneigði höfuðið til sam þykkis og prestssystirin opnaði bókina og fékk henni. Berta las nokkrar línur og lagði svo bók- ina frá sér. — Ég finn enga hvöt hjá mér til að „færa guði ihjartans þakk- ir“, sagði hún, og leit nærri því grimmilega á systkinin. — Mér þykir leitt að þurfa að misbjóða tilfinningum ykkar, en mér finnst ég enga ástæðu hafa til að auðmýkja mig fyrir guði. — Ó, frú Craddock, ég vona, að yður sé þetta ekki alvara, sagði presturinn. — Þetta sagði ég þér, Qharl es, sagði systir hans. • — Ég hugsa að Bertu líði ekki vel, en þetta finnst mér reglulega ljótt. Berta yggldi sig, og átti erfitt með að bæla niður fyrirlitningu sína og óþolinmæði. En prest- urinn var ekki ennþá nógu ein- beittur. — Við eigum að vera þakklát guði fyrjjr ;það imótlætti, sem hann leggur á okkur í góðu skyni, sagði hann loks. — Ég er enginn ormur, sem skríður á jörðinni og er þakklát- ur fætinum; sem stígur á hann. — Þetta finnst mér vera guð- last, Berta, sagði ungfrú Glover. — Æ, Fanney, nú er ég að missa þolinmæðina, sagði Berta log ndjði kom fram í kitmar henni. Geturðu ekki skilið kval irnar, isem ég hefi orðið að þola? Það var hræðilegt. Það liggur við að ég hljóði þegar mér dettur það í hug. Ég reyndi að bera mig vel, en kvalirnar voru svo œgilegar, að það var eins og hnífur væri rekinn í gegnum mig, ég gat ekkert staðið á móti annað en hljóðað. — Berta, Berta! sagði ung- frúin, hneyksluð á því, að slík ar lýsingar kæmu í eyru prests- ins í Leahham. SS NÝJA BfÚ 'The Flame of New Orleans) Ameríksk stórmynd gerð und ir stjórn franska kvikmynda- meistarans RENE CLAIR Aðalhlutverkin leika: MARLENE DIETRICH Bruce Cabot Roland Young Mischa Auer Andy Devine Sýnd í dag kl. 5, 7 og 9. GAMLA BIÖI Dmgjafeorgii (BOYS TOWN) Amerísk stórmynd. SPENCER TRACY MICKEY ROONEY Böm innan 12 ána fá ekki aðgang. Sýnd kl. 7 og 9. Framhaldssýning kl. 3%—6%. Sumarjól. (Christmas in July). [Ellen Drew og Dirk Powell — Og hvað þetta var skelfi- lega langt. Þarna stendur fólkið ií kring og segir: „Vertu róleg, þetta er bráðum búið, og iþó er það alls ekki búið. Hvað eftir annað kemur hin ógurlega kvöl og á hvert skipti býst maður við að þola ihana ekki til enda. Ó, ég óskaði þess að mega deyja, það var svo ægilegt. — Þjáningin göfgar, sagði ungfrú Glover. , — Hvaða þvættingur er þetta, sagði Berta æst. — Þú segir þetta af því að þú 'hefir aldrei þjáðst. Fólk, sem segir, að þjúningin göfgi, lýgur, hún gerir mann grófgerðari. En ég skyldi hafa staðizt þjáninguna, ef bárnið mitt Ihefði lifað. En allt var til einskis. Læknirinn sagði mér, að barnið hefði verið dáið allan tímann. Ef það er guð; sem 'hefir látið mig þjást HJALTI HÍIALPFÚSI svöng og hrædd. Hún vildi ekki fara með þau inn í gisna hlöð- una; sem súgurinn næddi um. Eini staðurinn í hlöðunni, sem var notalegur var ibýflugnabú- ið, þar sem býflugurnar kúrðu inni. Býflugna-Gunna minntist nú alls hunangsins, sem hún hafði gefið Benna, og henni fannst hann vera bæði harð- brjósta og vanþakklátur. „Auðvitað verður það sama viðkvæðið hjá Hjalta,“ hugsaði hún með sér. „Það er alveg til- gangslaust að biðja hann ásjár. Ég verð að fara með börnin í hlöðuna og búa þar um þau eins vel og auðið verður.“ Svo safnaði hún börnunum saman í einn hóp og lagði af stað með þau yfir flötina áleið- is til hlöðunnar. En hún var ekki komin langt, þegar hún heyrði, að einhver var að kalla á eftir henni. „Gunna, Gunna, hvert ert þú að fara?“ Það var Hjalti, sem hlaupið hafði á eftir henni með fangið fullt af kápum og ábreiðum. „Ég ætla að hreiðra um mig og börnin í hlöðunni í nótt,“ sagði Býflugna-Gunna. „Nei, það mátt þú ekki gera,“ sagði Hjalti. „Þið komið öll heim í kofann minn. Takið við þessum kápum og ábreiðum og kastið þeim yfir ykkur, svo að þið verðið ekki innkulsa. Ég er búinn að hita vel upp í eldhús- inu hjá mér, og þar bíður ykk- ar full kanna af heitu kókó og heilmikið af smurðu brauði.“ „En — en — kemur ekki álfakonungurinn til þess að heimsækja ykkur Benna á morgun?“ sagði Býflugna- Gunna. „Jú, en það skiptir engu máli,“ sagði Hjalti. „Það er ófært, að þið verðið í hlöðunni. Við Benni skjótum skjólshúsi yfir ykkur í nótt. „En Benni vill það ekki,“ Org. §/,& % ^W/LBUR/i mousHr THATBULL5T HAP F/NISHBO H/M/ WHAT’5 THE P00Z600F UP TONOiVf/. 'thÁTROCK! thefool HE’LL 9TARTA LANPSL/PE/ W//.&UR! DOA/’T! HTNDASAGA Þegar bílamir fara fyrir skarpa beygju, sér Lillí Vilbur. Lillí: Sjáðu, Tóní. Tóní: Vilbur. Eg hélt, skotið hefði gert út af við hann. Hvað skyldi hann nú ætla sér? Tóní: Kletturinn. Hann setur af stað skriðu. Vilbur, gerðu þetta ekki! Uppi ií hlíðinni er Vilbur að líta grettistakinu af stað til þess að granda Tóní með því.

x

Alþýðublaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Alþýðublaðið
https://timarit.is/publication/2

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.