Alþýðublaðið - 16.08.1942, Blaðsíða 8

8
ALÞYÐUBLAÐIÐ
Simnudagur 16. ágúst 1942..
JARNARBtOI
Lady Hamiltoi
Aðalhlutverk:
Vivien Leigh
Laurence Oliver
kl. 9.
Kl. 3, 5 og 7.
FLÓTTI EIGINSMANNSINS
AðaJMutverk:
Ingrid Bergman og
Leslie Howard.
Sala aðgöngumiða hefst
kl. 11 f. h.
Ekki hægt að panta í síma.
GERALD B. KLEIN, kenn-
ari í Tulsa í Bandaríkjun-
um, sannaði fyrir nemendum
sínum, hversu hæpið er að trúa
því, sem gengið hefir munnlega
manna á milli. Hann tók einn
nemanda sinn afsíðis og sagði
honum eftirfarandi sögu:
„Skömmu fyrir dagrenningu
einn kaldan vetrarmorgun 1899
heyrðust þrjú skammbyssuskot
frá veiðisetri Rudolfs, krónprins
Austurríkis. Vinir Rudolfs brut-
ust inn í húsið. Þeir fundu allt
á tjá og tundri, vínflöskur á
gólfinu og kvenmannsföt á bekk
fyrir framan arininn. í rúminu
lá Rudolf álklæddur, en skotinn
gegnum höfuðið. Við hlið hans
lá nakið konulík, og andlit
hennar var hulið hinu brúna
hári hennar.“
Kennarinn sagði nemandan-
um að segja sessunaut sínum
söguna, og síðan átti hver mað-
ur að segja söguna í eyra næsta
manns. Klein sagði tuttugasta
og fjórða nemandanuml að
skrifa söguna á skólatöfluna.
Nemandinn skrifaði:
„Fjórir karlmenn og fjórar
konur fóru inn í klefa kvöld
eitt, og er þau kom út aftur,
höfðu þau gleymt, hvers vegna
þau fóru inn.“
*
TVEIR Reykvíkingar lágu
við í tjaldi uppi á öræfum
um tíma í vor. Einn morgUn-
inn, þegar þeir komu út, hafði
snjóað talsvert. Varð þá öðrum
þeirra að orði:
„Nú er það svart, maðurl Allt
hvítt!“
Hann var ágætur, ekkert prest-
legur. Hann sagði, að honum
þætti langmest gaman að heim-
sækja mig af öllum sóknar-
börnum sínum. Ég þreyti yður
vonandi ekki, góða mín?
— Nei, nei, alls ekki, góða.
— Ég þykist vita að Glover-
systkinin hafi verið að tala um
eitthvað hátíðlegt við yður.
Auðvitað verðum við að fljóta
með í því, til að ganga á undan
með góðu eftirdæmi fyrir lág-
stéttirnar. En mér finnst prest-
arnir nú á tímum haga sér ó-
skynsamlega stundum. Og það
er ófyrirgefanlegt, ef þau hafa
talað við yður um trúmál eins
og þér væruð venjuleg mann-
eskja. í mínu ungdæmi voru
prestarnir alltaf heldri manna
synir og skiptu sér ekkert af
alþýðunni. En nú er skiljanlegt,
að heldri menn geti ekki orðið
prestar, þeir þurfa að umgang-
ast lágstéttirnar svo mikið,
enda verða þeir stöðugt ómerki-
legri.
En nú fór Berta allt í einu að
gráta hástöfum, og frú Brander-
ton féll alveg í stafi.
— Góða mín, hvað er að?
Hvar eru ilmsöltin yðar? Á ég
að hringja?
Berta snökti og b'að frúna að
vera ekki með neinar áhyggj-
ur. Þessi fína frú var afar til-
finninganæm, og hefði fúslega
grátið, ef hún hefði ekki þurft
að fara í svo margar heimsóknir
á eftir og mátti því ekki spilla
útliti sínu. En mikið hefði hún
líka viljað gefa til þess að fá að
vita hvað kom Bertu til að
gráta. En hún náði sér aftur á
strik með því að lýsa atburðin-
um nákvæmlega fyrií Han-
cocks-hjónunum skömmu síðar.
Og skömmu þar á eftir sögðu
þau frú Mayston Ryle frá því.
Hún fnæsti og tók málið strax
til meðferðar.
— Frú Branderton gerir mig
stundum hræðilega syfjaða,
sagði hún, — en ég get vel skil-
ið, áð ef veslings konan hefir
ekki verið frísk, hafi frú Brand-
erton komið henni til að gráta.
Ég hefi að vísu aldrei hitt hana
nema þegar ég hefi verið stál-
hraust, en ef hún kæmist í færi
við mig þegar ég er lasin, er ég
viss um að hún kæmi mér til
að gráta hástöfum.
— En hvað ætli hafi gengið
að veslings frú Craddock? sagði
frú Hancock.
— Ég veit ekki, sagði frú
Maýston Ryle. — En ég gæti
sjálfsagt komizt að því. Hún
þarf sjálfsagt að fá betri félags-
skap. Ég skal fara að tala við
hana.
Og það gerði hún!
XIX.
Með vaxandi kröftum kom
hin gamla ástríða Bertu aftur.
Ástin vann sigur að nýju, og
Berta vissi, að lífinu var ekki
lokið. í einstæðingsskap sínum
þráði hún Eðvarð og breiddi
faðminn á móti honum með
mikilli þrá. Hún iðraðist eftir
því, að hafa sýnt honum kulda
og grét yfir því, að hann hefði
þjáðsú Og hún skammaðist sín
fyrir það, að ástin, sem hún
hafði talið eilífa, skyldi hafa
dofnað um stund. En breyting
hafði á orðið, hún elskaði mann
sinn ekki með þeim blinda ofsa,
sem áður hafði ríkt í huga
hennar, nú hafði ný tilfinning
bætzt við. Blíðan, sem hafði
verið ætluð barninu, snerist nú
yfir á hann, og öll þráin, sem
nú átti aldrei að uppfyllast.
Hjarta hennar var sem hús með
tómum herbergjum, sem logi
ástarinnar lék um.
Berta hugsaði með nokkrum
sársauka um ungfrú Glover, en
vísaði því frá sér aftur. Ung-
frúin hafði haldið heit sitt um
að koma ekki til Court Leys,
°g 1 þrjá daga hafði ekkert
frétzt af henni.
— Hvað gerir það? sagði
Berta. — Meðan Eðvarð elskar
mig er allt í lagi. '
En henni fannst svefnher-
bergi sitt nú vera eins og fanga-
klefi og henni fannst fábreyti-
leikinn óþolandi. Rúmið var
henni pínubekkur og hún var
viss um, að hún mundi aldrei
ná heilsu meðan hún lægi. Hún
bað Ramsay lækni um að fá að
fara á fætur, en hann neitaði
alltaf, og maður hennar var á
sama máli. Hún komst ekki
lengra en svo, að ljósmóðirin
vaí látin fara, en á henni hafði
NÝJA BtO
„Hit Parde“
Fjörug og skemmtileg
músikmynd.
Aðalhlutverkin leika:
Keimy Baker
Hugh Herbert
Mary Boland
og munnhörpuhljómsveitin
fræga undir stjórn
Borrah Minevitch
Sýnd í dag kl. 3, 5, 7 og 9.
Aðgöngumiðar seldir frá
kl. 11 f. hád.
Berta fengið sterka andúð.
Henni fannst návist konunnar
og málæði óþolandi. Berta vildi
heldur vera alein en hafa hana
nálægt sér.
Tíminn var lengi að líða.
Berta lá á syæflunum og gat
ekkert séð úti nema himininn
og skýin. Hún þreyttist á að
horfa á húsgögnin og veggfóðr-
ið. Loks ákvað hún að fará á
fætur, hvað sem hver sagði.
■ GAMLA BfO ■
DrengjabGrgíi
(BOYS TOWN)
Amerísk stórmynd.
SPENCER TRACY
MICKEY ROONEY
Börn innan 12 ára fá
ekki aðgang.
Sýnd kl. 3, 5, 7 og 9.
Aðgöngum. seldir frá kl.
11 f. h.
Framhaldssýning á morgun
KVENNAGULLIÐ í ■
ÚTVARPINU
(Radio Lover)
1
Sunnudagskvöldið eftir rifrildið
við ungfrú Glover bjóst Berta
við að Eðvarð mundi verða að
mestu leyti inni við og uppi hjá
henni, en hún þóttist skilja, að
honum mundi ekki falla það
vel, meðalalyktin og þunga loft-
ið, hann mundi fá höfuðverk.
Honum myndi þykja það óvænt
ánægja, að hún kæmi í dagstof-
una, hún ætlaði ekkert að segja
honum áður, fara bara á fætur
HJALTI HJALPFÚSI
sofið þar. Býflugna-Gunna
kom sér fyrir í stóra hæginda-
stólnum hans Hjalta við arin-
inn, en Hjalti hreiðraði um sig
í stólnum sínum, sem stóð í
svefnherberginu, og sofnaði þar.
Það var ekki lítið verk, sem
beið Hjalta og Gunnu um
morguninn að þvo öllum barna-
hópnum og koma honum á fæt-
ur. Ekkert þeirra hafði annað
en náttfötin, eins og þið mun-
ið, en 'Hjálti dró upp úr hizl-
um sínum alls konar gamlan
fatnað, sem hann átti. Börnin
klæddu sig í þessi föt og veltust
um af hlátri, því að þeim fannst
þau vera svo skrýtin í þeim.
Býflugna-Gunna þvoði þeim og
sagði þeim, að þau yrðu að vera
berfætt, þangað til hún gæti
keypt skó handa þeim. Að vísu
átti Hjalti talsvert af skóm,
sem hann þurfti ekki að nota,
en þeir voru allt of stórir á
börnin.
Svo kom morgunverðurinn.
Hjalti átti’ aðeins sex bolla, sex
undirskálar og sex diska, og þar
sem þau voru nú orðin átta í
heimili, gátu ekki allir borðað x
einu. Börnunum þótti þetta af-
arskemmtilegt og nýstárlegt
borðhald. Þau fengu hafragraut
með mjólk og smurðu brauði og
te á eftir, og það lá svo vel á
þeim, að þau borðuðu ein ósköp.
Eiginlega fannst þeim þetta lík-
ara veizlu heldur en venjulegri
máltíð.
Rétt um sama leyti og mál-
tíðinni lauk, kom systir Bý-
flugna-Gunnu heim til Hjalta.
Hún átti heima í þorpi alllangt
í burtu, en hafði heyrt fregnina
um eldsvoðann og brá skjótt
við. Hún kom með talsverðan
fatnað handa drengjunum, en
engan handa stúlkunum, því að
hún átti aðeins drengi heima,.
en engar stúlkur.
„Þið verðið að koma öll með
mér,“ sagði hún. „Ég á stórt
Ol'ö
Örn: Stúlkurnar, stúlkurnar
lenda í skriðunni. Nemið þið
staðar! Snúið þið við!
Lillí: Við verðum öll drepin,
við erum dauðans matur!
Tóní: Þú ert það ef til vill,
en ....
Tóní eykur hraðann á bíin-
um skyndilega ....
.... en uppi í fjallinu er Vil-
bur að hrinda bjarginu af stað.