Alþýðublaðið - 23.08.1942, Qupperneq 5

Sunnadagux 23. ágúst 1942
ALÞÝaUBUUHP
Trúiit á sigurinn er fyrir öllu
VERSTI örðugleikinn, sem
menn verða að horfast í
augu við í stríði, og reyndar
alltaf þegar á reynir, er veik-
leikinn í hugum þeirra sjálfra.
Sú sfund hlýtur alltaf að koma
—• stundum oft, að erfiðleikarn
ir, sem við er að etja, virðast
éyfírstáganlegír, vandræðin
heima fyrir óviðráðanleg^ og
andstæðingamir ósigrandi.
i*á er það, sem mest reynir
•á bardagamanninn: hann lætur
■ekki hugfallast. Hann gerir það
sl því að hugrekki hans segir
lionum, að andstæðingurinn sé,
þrátt fyrir allt, ósigurvænlegri
en hann sjáEur. Þetta er sér-
staklega eiginleiki Engilsaxa,
þeir segja: Við megum til með
.að vinna iþetta stríð og við verð
um að halda áfram, hvað sem
tautar. Vera kann, að þeir séu
engir áhlaupamenn eða fallegir,
jþeir eru ef til vill ekki fágaðir
eða prúðir, en þrautsegir eru
jþeir. Þótt iþeir tapi í bili eru
þeir ekki að baki dottnir, þeir
þrauka og reyna aðrar leiðir,
Þessi framkoma leiðir ekki til
skyndisigurs, en til sigurs mið-
ar bún samt.
£*ví meiri þekkingu sem menn
Sel skeljasand
Uppl. í sima 2395.

, Þormóður4
hleður til Breiðafjarðar-
hafna og

Þór“
tíl Vœtmannaeyja á morgon.
VÖcumóttaka í bæði skijpin
til hádegis.
laffi ð Kaakakrio.
Stúlkn
vantar í
HKESSING AKSKÁL ANN
Bæjarbúar!
Sendið mér fatnað yðar þeg-
ar þér þurfið að láta pressa
eða kemiskthreinsa. Reyxdð
viðskiptin.
Fitapressan P. W. Blertig
Smiðjustig 12.
refilstigum stjómmálanna og
getuleysi stjórnarvaldanna, ■—
en slíkt verða enskir herforingj-
ar oft að horfast í augu við, þá
getur vonleysið auðveldlega
gripið þá. í styrjöldunum hefir
það þrásinnis komið í ljós, að
óvinimir eru betur vopnum
búnir, æfðari og skipulagðari.
Því hafa enskir herforingjar
stundum örvænt um sigur jafn-
vel áður en til bardaga kom. En
jþeir, sem búast við því að verða
sigraðir, bíða venjulega ósigur,
því að iþeir stuðla sjálfir að
ósigri sínum.
Slíkt kom oft fyrir í stríðinu
milli Bretlands og Frakklands
eftir byltinguna miklu. Á ár-
unum milU 1793 og 1801 beið
brezki herinn stöðugt ósigur í
ölliim viðuiteignuan við óvini
sína í Evrópu. Það var ekki af
því, að Bretar væru verri her-
menn, þeir voru stundum illa
æfðir, en prýðilegir bardaga-
menn voru þeir. Það stafaði af
hinu, að þeir voru venjulega
færrLog alltaf illa búnir og illa
hafa til að bera því erfðara er
að viðhalda þessu hugarfari. Ó-
breyttir hermenn, enskir og
skozkir, hafa aldrei átt erfitt
með að halda þrautseigjunni og
hugrekkinu við. Sama er ekki
hægt að segja um alla enska
herforingja og stjórnmálamenn.
Þegar menn eru nauðakunnugir
Fullkomin
Þessi stúlka er samkvæmt áliti
fegurðarsérfræðinga fullkomin
hvað viðvíkur vaxtarlagi. Og
þótt hún væri það ekki ....
birgir. En oft var líka orsökin
sú, að hermönnum var illa
stj.órnað, örlög þeirra voru í
höndum manna, sem. ibjuggust
við ósigri, óttuðust vanmátt
sinn og vanibúnað, en gjeifðu
ekki ráð fyrir því sama hjá ó-
vinum sínum.
Glöggt dæmi um ^þetta er frá
'haustinu 1799. Á því ári hafði
stríðsgiftan snúizt í fyrsta sinn
Ðretum í hag, eftir mikið and-
streymi og hættur. Eftir 'hina
glæsilegu árás Nelsons á Mið-
jarðaihafinu sumarið áður
höfðu önnur Evrópuríki, sem
,voru uppistandandi, en hættan
vofði yfir, snúizt í lið með
Bretum gegn hinum sigursælu
Frökkum. Nílarorrustan efldi
og aðstöðu Brteta* merkasti
hershöfðingi Frakka og her
í Austurlöndum var hand-
tekinn, og þetta varð til
þess, að Rússland, Austurríki
og Tyrkland bófu sókn við hlið
Breta. Sumarið 1799 vann
Suvurof, hinn mikli rússneski
heshöfðingi marga merkilega
sigra á Norður-Ítalíu og fór þá
að horfa öðruvísi fyrir Frökk-
um, og jafnvel útlit fyrir að inn
rás yrði gerð í land þeirra. Nú
heimtuðu Rússar það með
nokkrum rétti, að sigrum þeirra
ýríþ fylgt eftir með því að
Bretar gerðu innxás einmitt á
iþessari mikilsverðu stundu, til
þess að greiða hinu riðandi
Jakobínaríki úrslitahoggið.
Bretar höfðu ekki getað feng
ið fótfestu á meginlandinu síð-
an 1799 er þeir höfðu tekið her
sinn þaðan eftir miklar raunir.
En á þessum tíma höfðu þeir,
vegna innrásarhættu í land
'þeirra sjálfra, komið sér upp
nýýuim f^ota, tfem vaor betur
stjómað, íbetur æfður og búinn
en fyrirrennari hans hafði verið.
Stjómin ákvað, sennilega rang-
lega, að nota þennan flota til
árásar á Hollandsströnd.
En hvort sem það var rétt
eða rangt, tók stjórnin þann
kostinn að ráðast á Holland.
Eitt af því, sem olli þeirri á-
kvörðun var það, að menn
höfðu þá trú, að Hollendingar,
sem áður vom bandam. Breta,
miuidu rísa gegn Frökkum óð-
ar og herinn stígi á land. Þrjá-
tíu þúsund manna her tójt þátt
í árásinni, það var stór her í þá
daga, og hafði aðstoð rússnesks
hers úr Eystrasalti. í lok ágúst-
mánaðar lentu fyrstu hersveit-
irnar á mjórri landræmu milli
Suður- og Norðursjávar, og
komust brátt að fyrsta viðfangs
efni sínu: að taka hollenzka
flotastöð úr höndum ,quislinga‘
liðsforingja. En síðan hófst löng
og óheppileg töf.
Yfixmaður þessara hernaðar-
aðgerða, Sir Ralph Abercrom-
iby, gamall og tiginn hermaður
skozkur, þóttist þess ekki
megnugur að halda lengra fyrr
en aðalherinn kæmi á vettvang,
og herráðið var á sömu skoðun.
Sigurinn hafði nærri því fallið
.bandamönnum í skaut í þremur
ormstum, en öllum var þeim
hætt á þeirri stundu, sem mest
á reið að veita snarpa mót-
spymu.
Eftir þeasar ófarir kom brest

4
S
Roosevelt forseti hefir haft margar konunglegar persónur í
heimsókn hjá sér í sumar. Hér sést hann með Georg Grikkja-
konungi, en auk hans hefir Pétux Júgóslavíukonungur verið
vestra og enn fremur Vilhelmína Hollandsdrottning auk
Ólafs krónprins og margra annarra.
ur í baráttuhug brezku herfor-
ingjanna. Þeir buguðust undir
örðugleikunxun, sem auðvitað
voru miklir, og þeim kom aldrei
til hugar, að óvinirnir hefðu
við jafnvel enn meiri örðug-
leika að stríða, en það vita
menn nú samkvæmt frönskum
skjölum.
Ef þeir hefðu verið þraut-
seigir eins og hermenn þeirra
voru, hefðu þeir sennilega bor-
ið sigur úr býtum og ef til
vill hrakið Frakka út úr Hol-
landi. En sóknin var töpuð
vegna þess, að brezku foringj-
arnirt sem valdir höfðu verib
til þess að stýra henni, mundu
aðeins eftir vandamálum sjálfra
sín og hers síns, en stein-
gleymdu vanda andstæðing-
anna.
Garaía rommmálið á Akureyri. — Bréf frá Akureyri.
— Nokkrar fyrirspumir frá „spurul“ um
Höigaard & Schultz.
IFYKKA KOM UPP „sprátt“-
mál á Aknreyri. Fjórir menn
urðn uppvísir að því að hafa krækt
í romm niður um loftsgat. Voru
þeir teknir fastir fyrir rommhnnpl-
ið. — Um þetta skrifar „Aknreyr-
ingur“ mér bréf nýlega og fer hér
á eftir svolitill kafli úr því.
„UANGT ER NÚ síðan að nokk-
uð hefir verið rætt fyrir almenn-
ingi um romm-málið akureyrska,
sem upp kom í fyrrahaust, þegar
fjórir borgarar bæjarins tóku upp
á því að eigna sér þessa brezku
gleðskapaxiipp£$prettu í geymslu-
húsum fyrrverandi Höfners-verzl-
unar hér á Akureyri. Þá var málið
sett í eina tómu flö6kuna og tapp-
inn rekinn í. Það var von söku-
dólganna og yfirvaldanna, að þar
með væri það úr sögunni og al-
menningur fengi aldrei neitt um
afbrotið að vita“.
„EN ÞÁ GERÐI Alþýðublaðið
peyjunum þann grikk, að ljóstra
öllu upp og ræða um málið. Nú
biðu allir eftir dóminum í málinu.
En svo liðu stundir að ekkert heyrð
ist, og enn þá er ekkert farið að
heyrast um hvemig dæmst hafi
rétt að vera í máli romm-mann-
anna. Ja, það er að segja, — ég
heyrði því fleygt héma um dag-
inn, að nú mundi að vísu bera búið
að dæma þá, stráaskinnin, og það
meira að segja nokkuð hart, en
dóminum ætti að halda leyndum".
,ÞETTA ER ANNAÐ hneykshð
tll. Með þvf að leyna almenning
þannig hvfemig niðurstaðan I opln-
beru ákærmnáli hefir orðið, er til-
raun til þess enn gerð að laumu-
spila með litinn á fjórum mönnum.
Menn vissu hvernig rommið var á
litinn. Og menn vilja lika vita
hvemig sú hlið fjórmenninganna,
sem að romminu snéri var á litinn,
því að í dómnum koma öll kurl til
grafar, ef dæmt er eftir málavöxt-
um, af dómurum með hvíta dóms
breytni. Þessi málaralist, að byggja
hús úr ógegnsærri þögn utan um
litbrigði mannlífsins er gersamlega
óþolandi. Mórautt skal vera mó-
rautt á tjaldinu. Eða dettur nokkr-
um í hug að hvítt sé innanborðs,
þar sem þessi rommfeluleikur er
háður?“
„SPURULil,“ sendir mér eftirfar-
andi fyrirspumir: „Verður Höj-
gaard & Schultz leift að hafa aðrar
framkvæmdir með höndum én
hitaveituna meðan verið er að
vinna að framkvæmdum hennar?
Hvað gerir bæjarstjórn í því? Hef-
ir firmað notað efni, svo sem timb-
ur, sement og járn, sem þeir hafa
fengið frjálsan innflutning á, til
annara framkvæmda en hitaveit-
unnar? Hafa íslenzkir iðnaðar-
menn ekki verið samkeppnisfærir
við H. & S. vegna þess að H. & S.
hafa haft efni en þeir ekki? eða er
það vegna þess að þelr hafa ekkí
verið álitnir starfinu vaxnir til að
taka að sér verk sem H. & S. hafa
tekið að sér?“
ÞVÍ MIÐUR stendur það ekki í
mínu, valdi að svara jþessum fyrir-
epumum.
Hannes á hornino.