Alþýðublaðið - 23.08.1942, Síða 8

«
ALÞÝOUBLAQIl) ---~~ Smmudagnr 23. fifcást 194«
BrjARNARBSOI
kL 9:
lady Haniltoe
-Aðalhlutverk:
Vivieit Leigí;
Laurence Olivier.
kl. 3, 5 og 7:
MILLI TVEGGJA ELDA
Aðalhlutverjk:
Merle Oberon
Melvyn Douglas
Burgess Meredith.
Leikstjóri: Emst Lubitsch.
AUKAMYND:
STRÍDSFRÉTTIR
Sala aðgöngum. hefst kl. 11.
„J ÓLASNJÓR“
Liggur yjir landi
litprúður snjóadúkur,
hreinn eins og heilagur andi
hörundsbjartur og mjúkur.
ELLISTYRKUR
Nú er ég kominn, eftir marga
raun,
með ótal kaun,
yfir lífsins Ódáðahraun
á eftirlaun.
KIRKJAN VIÐ FJÓSIÐ
Mikið er, hvað mállaus dýr
meta trúarljósið.
Það hljóta að vera kristnar
kýr
með kirkjuna bak við fjósið.
(Valdimar Pálsson.)
UNGT tónskáld kom einu
sinni til Richards Strausz
með nýsamið tónverk eftir sig
og bað Strausz að segja álit istt
á því. Þegar Strausz hafði hlust-
að á verkið, sagði hann við
unga manninn:
„Vinur minn, yður væri fyrir
beztu að hverfa sem fyrst af
tónlistarbrautinni og freista
frama yðar á einhverjum öðr-
um vettvangi.“
Unga tónskáldið varð ókvæða
við þennan dóm og rauk á dyr.
En Strausz kállaði á eftir hon-
um:
„Heyrið þér, ungi maður, ég
skal gefa yður annað ráð í við-
bót: Leggið ekki of mikið typp
úr dómi mínum. Nákvæmlega
þetta sama var einu sinni sagt
við mig.“
hennar, þá fór hann smámsam-
an trúa þessu.
— Kvenfólk hefir ekkert vit
á búskap, sagði hann, — og það
er bezt, að ég hafi óbundnar
hendur.
Umsýsla hans bar góðan ár-
angur, allt var í röð og reglu og
búskapurinn bar sig í fyrsta
sinn um tuttugu ára skeið. Sól
og regn virtust snúast í lið með
þessum duglega og vel hæfa
manni. Velgengnin óx með álit-
inu. Óðalsbændurnir í nágrenn-
inu þreyttust aldrei á að óska
Bertu til hamingju með það,
hve snilldarlega Eðvarð stýrði
óðali þeirra hjóna, og Eðvarð
lét aldrei undir höfuð leggjast
að segja henni frá höppum sín-
um og sigrum. En það var ekki
einasta, að Eðvarð væri virtur
af vinnumönnum sínum og
leiguliðum, sem húsbóndi og óð-
alseigandi, heldur leit jafnvel
vinnufólkið í Court Leys svo á,
að Berta stæði honum skör neð-
ar, og bæri aðeins að hlýða skip-
unum hennar, ef svo stæði á, að
það væri vel hægt.
í fyrstu þótti henni bara gam-
an að þessu, en þótti loks nóg
um. Hún þurfti að brýna raust-
ina oftar en einu sinni við garð-
yrkjumanninn, vegna þess að
hann hikaði við að hlýða skip-
unum hennar, af því að það var
ekki húsbóndinn, sem skipaði
fyrir. Stolt hennar óx jafnframt
því sem ástin fékk áföll, og nú
fór Bertu að finnast staða sín
óþolandi. Hún var nú reiðubúin
til uppreisnar og vildi gjarnan
fá tækifæri til að sýna, að hún
væri hæstráðandi á Court Leys
þrátt fyrir allt.
Tækifærið kom bráðlega.
Fyrir löngu hafði einhver óhag-
sýn persóna af Leys-ættinni lát-
ið gróðursetja sex beykitré í
túninu. Þau höfðu nú fyrir
löngu náð miklum þroska, orð-
in stóreflis tré og dáðust allir
gestir að þeim. En einn dag þeg-
ar Berta gekk þarna um sá hún
ljótt skarð vera komið í röð-
ina: eitt beykitréð var horfið.
Ekkert óveður hafði geisað, og
ekki hafði það fallið af sjálfu
sér. Hún gekk nær og sá, að
tréð hafði verið höggvið upp,
og mennirnir, sem höfðu gert
það voru að búa sig undir að
fella annað. Stigi hallaðist upp
að því og maður var að binda
reipi um það. Engin sjón er svo
dapurleg og gamalt fallið tré,
skarðið eftir það er svo tómt
og eyðilegt. En Berta var frem-
ur reið en hrygg.
— Hvað eruð þið að gera,
Hodgkins? spurði hún verkstjór
ann reiðulega. — Hver sagði
ykkur að höggva þetta tré?
— Húsbóndinn, frú.
— Það hlýtur að vera mis-
skilningur. Craddock hefir ekki
átt við það.
— Hann sagði okkur ákveðið
að höggva þetta tré og þessi
þarna líka.
-— Hvaða vitleysa! Eg skal
tala um þetta við Crad-
dock. Takið þetta reipi þarna
'burt. Eg harðbanna ykkur að
snerta fleiri tré.
Maðurinn í stiganum góndi á
hana, en gerði sig ekki líklegan
til að fara að orðum hennar.
— Húsbóndinn sagði, að það
mætti til að taka þessi tré burt
í dag.
— Viljið þið gera strax eins
og ég sagði ykkur, sagði Berta
og gerðist nú reið. — Burt með
þennan kaðal, takið stigann
burt. Eg banna ykkur að snerta
þetta tré.
Verkstjórinn endurtók skipun
Bertu fyrir mönnum sínum, hálf
tregur þó, þeir vildu gjarnan ó-
hlýðnast, en þorðu því ekki, af
því að húsbóndinn gat reiðst
því.
— Jæja, en ég ber enga á-
byrgð á því að hætta, sagði
Hodgkins.
— Þegið þér og gerið þetta
eins fljótt og hægt er.
Hún beið meðan mennirnir
tóku saman verkfæri sín og
hypjuðu sig burtu.
XXI.
Berta gekk heim bálvond.
Hún vissi vel, að Eðvarð hafði
gefið þessa fyrirskipun, sem
hún hafði nú riftað, en var glöð
yfir því, að hún hafði þó sýnt
vilja sinn. Hún sá hann ekki í
nokkra klukkutíma.
— Heyrðu, Berta, sagði hann
þegar hann kom inn. — Hví í
ósköpunum léztu mennina
SS NÝJA BfO n
Undraverður
lðgreglumaður
(The Amazing Mr. Williams)
Gamansöm leynilögreghi-
mynd.
Aðalhlutverk leika:
MELWYN DOUGLAS og|
JOAN BLONDELL
Aukamynd:
ÍSLANDS-KVIKMYND
NTáttúrufegurð — atvinnulíf.
(Sýnd að tiihlutun Ferða-
félags íslands.)
Sýnd í dag kl. 3, 5, 7 og 9.
Aðgöngumiðar seldir frá kl.
11 f. hád.

BtÖ
Óþekkta
tónskáldið
(Bhythm on the Bever)
Ameríksk söngvamynd með
Bing Croshy
Mary Martin
Basil Rathbone.
Sýnd kl. 3, 5. 7 og 9.
Aðgöngumiðar seldir frá
kl. 11.
hætta við að höggva beykitrén?
Þú hefir eyðilagt hálfö dags
verk. Ég ætlaði að láta þá gera
annað á morgun. Nú tefjast þeir
fram á föstudag.
— Eg stöðvaði það af því að
ég vil ekki hafa, að beykitrén
séu tekin burt. Mér þykir fyrir
því að eitt þeirra skuli vera horf'
ið. Þau eru einu beykitrén hér.
Eg skil ekkert í þér að spyrja
mig ekki fyrst.
— Góða mín, ekki get ég
spurt þig um alla hluti.
— Á ég þessa jörð, eða átt
þú hana?
— Þú auðvitað, svaraði Eð-
varð hlæjandi. — En ég veit
betur hvað gera skal, og þú átt
ekki að vera að skipta þér a£
því.
Berta roðnaði. — Framvegis
óska ég eftir því, að við mig sé
talað.
HJALTI HJALPFÚSI
með mér heim til hallarinnar
og drekka kaffi hjá mér í dag,
af því að ég þykist vita, að þú
eigir óhægt með að sinna fleiri
gestum heima hjá þér í dag en
þú hefir þegar gert. Öll börnin
hennar Býflugna-Gunnu koma
líka. — Við skulum svei mér
skemmta okkur vel saman!“
Hjalti ætlaði ekki að trúa sín-
um eigin eyrum og augum. Hon
um flaug í hug, að þetta væri
allt saman draumur. En þegar
hann hafði sannfærzt um, að
þetta var sjálfur raunveruleik-
inn, varð hann svo ofsaglaður,
að hann fleygði af sér svunt-
unni og setti á sig húfuna.
Reyndar setti hann hana upp
öfuga, hann var svo utan við
sig í gleðivímunni. Svo gekk
hann með konunginum niður
stíginn frá húsinu, og konung-
urinn tók undir armlegg hans
og leiddi hann.
Benni hafði hypjað sig inn í
húsið sitt, en horfði á þá kon-
unginn og Hjalta gegn um rifu
á gluggatjaldinu. Hann stóðst
ekki mátið lengur og fór að
gráta. Hann iðraðist nú harðn-
eskju sinnar við Býflugna-
Gunnu og börnin, en það var
um seinan. Konungurinn lét
ekki einu sinni svo lítið að líta.
heim að húsinu hjá honum.
Hjalti og fjölskylda Býflugna.
Gunnu skemmtu sér prýðisvel
í konungshöllinni. Allir voru
glaðir og reifir. Börnin fóru í
feluleik, risaleik og skollaleik,
og það endaði með því, að
Hjalti, Býflugna-Gunna og kon-
ungurinn sjálfur slógust með í
leikinn, og í raun og veru fannst
engum nóg komið, þegar hætt
var.
„Eg skal láta byggja fyrir þig
nýtt, snoturt hús“, sagði kon-
ungurinn við Býflugna-Gunnu.
Og auðvitað gladdi það gömlu
konuna stórlega að eiga víst
húsaskjól innan skamms fyrir
the p/rty pogs/ mrr mt
I’M/N 9IGHTCFH0MÍ ANP
—ITHEN WINGME! i——'
'MACHINE GUN
FIRE/ r—"
P’lugmaðurinn Bölvaðir hund
arnir, þeir bíða, þangað til ég er
rétt kominn heim og gera svo
árás . . .
Örn: Tóni, heyrirðu þetta?
Tóní: Vélbyssuskothríð.
Kúlnahríðin lendir í vélinni
á ókunnu flugvélinni.
Örn: Hann hefir einn mögu-
leika af þúsund til þess að bjarg
(HE'9 GOTOkE CHANCP A' a
ThOUGANP 3:JT... STEP ON
/T TOA/// THEPB MAY 8E
' 5CMETHING WECAN 90!
ast, en hettu á bílnum Tóni, hér
er eitthvað fyrir okkur.