Alþýðublaðið - 26.08.1942, Síða 8

ALÞÝÐUBLAÐIÐ
Miðvikudagur 26. ágúst 1942.
■BrjARNARBlÚ
kl. 9:
ladjf Hanilíoi
Aðalhlutverk:
Vivien Leigli
Laurence Olivier.
Kl. 5 og 7
MILLI TVEGGJA ELDA
Áðalhlutverk:
Merle Oberon.
Melvyn Douglas
Burgess Meredith.
Leikstjóri: Ernst Lubitsch.
AUKAMYND:
STRÍDSFKÉTTIR
Sala aðgöngum. hefst kl. 11.
SENDIMAÐUR erlends ríkis
kom einu sinni í heimsókn
til Bismarcks gamla. Meðal ann-
ars spurði sendimaðurinn Bis-
marck, hvernig hann færi að
losna við gesti, $em honum væri
lítið gefið um. Kanslarinn svar-
aði: „Það er ósköp einfalt mál.
Konan mín þekkir úr alla þá
gesti, sem ég kæri mig lítið um.
Og þegar hún veit, að slíkir
fuglar eru staddir hjá mér, þá
kemur hún inn að lítilli stundu
liðinni og kallar á mig út undir
einhverju yfirskini.“ — Bis-
marck hafði varla sleppt orð-
inu, þegar dyrnar opnuðust og
frúin brunaði inn og sagði:
„Jæja, elsku Otto minn, þú ætt-
ir að fara að koma fram og taka
inn meðulin þín. Eiginlega áttir
þú að vera búinn að því fyrir
klukkutíma síðan.“
EINHVERJU sinni, þegar
verið var að æfa óperuna
„Salome“ lenti Richard Strausz
í harðri orðasennu út af ein-
hverjum smámunum við hljóm-
sveitarstjórann. Að endingu
hrópaði Strausz æstur: „Hefi ég
samið óperuna, eða hafið þér
samið hana?“
„Svo er nú guði fýrir að
þakka, að þér hafið samið
hana,“ svaraði hljómsveitar-
stjórinn.
ÚR STÓLRÆÐU
Á sumrin söfnum vér verald-
legu brauði. Á vetrum söfnum
vér andlegum auði. Guð gæfi
að það væri'alltaf sumar.
E.s. Ég nota tækifærið til að
kaupa mér ný föt (ég er alveg
fatalaus), svo að ég býst við að
dveljast hjá þér nokkuð lengi.“
Eðvarð kom inn litlu síðar og
virtist vera mjög ánægður með
sig. Hann leit undirfurðulega á
Bertu og fannst hann hafa stað-
ið sig svo vel, að hann átti bágt
með að stilla sig um að hlæja.
Hann hugsaði með sjálfum sér:
Það er um að gera að hafa
strangt taumhald á kvenfólk-
inu, Ef-þú lætur þær einhvern
bilbug á þér finna er ómögulegt,
að tæta með þær.
Berta var þögul undir borð-
um, hafði enga matarlyst. Hún
sat andspænis manni sínum og
gat ekki skilið hvernig hann fór
að því að háma svona í sig, þeg-
ar hún var reið og döpur. En
þegar á daginn leið kom matar-
lystin aftur, hún fór fram í eld-
hús og borðaði ósköpin öll af
brauði, svo að hún hafðr enn
enga lyst þegar að kvöldverði
kom, og snerti því ekkert. Hún
vonaði að Eðvarð mundi taka
eftir þessu og verða áhyggju-
fullur. En hann borðaði á við
tvo og tók ekki eftir því, að
kona hans fastaði.
Um kvöldið þegar Berta fór
að hátta lokaði hún sig inni í
herbergi sínu. Eðvarð kom
bráðlega upp og reyndi að opna.
Er hann fann að það var lokað,
barði hann á) dyrnar og bað
hana að opna. Hún svaraði
engu. Þá barði hann fastar og'
skók snerilinn.
— Ég vil hafa herbergið ein,
hrópaði hún. — Ég er lasin.
Reyndu ekki að komast inn.
— Hvað? Hvar á ég að sofa?
— Þú getur sofið í einhverju
öðru herbergi.
— Hvaða vitleysa, sagði hann
og setti án frekari umsvifa öxl-
ina í hurðina. Hann var sterkur
maður og gamla hurðin lét
fljótt undan. Hann gekk hlæj-
andi inn.
— Ef þú ætlar að loka mig
úti, ættirðu að umgirða þig ein-
hverjum húsgögnum.
Berta gat ekki tekið þessu
glaðlega.
— Ég ætla ekki að sofa hjá
þér, sagði hún. — Ef þú kemur
inn, fer ég út.
— Onei, það gerirðu ekki.
Berta fór á fætur og fór í
morgunkyrtil.
— Þá sef ég á legubekknum,
sagði hún. — Ég kæri mig ekk-
ert um að rífast við þig meira.
Ég er búin að skrifa Pálu
frænku og fer til hennar næstu
daga.
— Ég geri ráð fyrir, að þú
hafir gott af því að lyfta þér
upp, svaraði hann. — Þú ert
eitthvað slöpp á taugum.
— Það er mjög fallegt af þér
að hugsa um taugaástand mitt,
sagði hún háðslega, og hreiðr-
aði um sig á legubekknum.
— Ætlarðu annars að sofa
þarna? sagði hann og fór upp í
rúmið.
— Það lítur helzt út fyrir
það.
— Ég held þér verði kalt.
— Ég vil það heldur en sofa
hjá þér.
— Þá verðurðu kvefuð í fyrra
málið. En sennilega snýst þér
hugur innan klukkustundar.
Góða nótt.
Berta svaraði engu. Hún
hlustaði nokkra stund á hrotur
hans og var bálreið. Gat hann
fengið af sér að sofa? Var hon-
um þá alveg sama um það að
hún gengi úr rúminu frá hon-
um og væri á förum frá hon-
um? Það var svívirðlegt, að
hann skyldi sofa svona vært.
— Eðvarð, kallaði hún.
Ekkert svar. Hún gat ekki
trúað því að hann væri sofnað-
ur. Hann var sjálfsagt að stríða
henni. Hana langaði til að
snerta hann, en þorði það ekki,
hann mundi þá fara að hlæja.
Henni var mjög kalt og hún
reyndi að skýla sér með fötum
og ábreiðum. Það kostaði mikla
sjálfsafneitun að læðast ekki'
upp í rúmið. Nú varð hún líka
sárþyrst og píndi niður í sig
sopa úr vatnskönnunni, þótt það
væri volgt og vont. Hún reikaði
um herbergið og hafði hátt til
að vekja Eðvarð. Hún velti
borði um koll með miklum
hlunk, en t^ærð manns hennar
virtist ekki truflast við það.
Hún horfði á rúmið og átti í
baráttu við sjálfa sig um hvort
hún ætti að voga því að fara
upp í, í trausti þess að vakna á
undan honum. Henni var svo
kalt, að hún ákvað að voga
þessu, þóttist viss um, að hún
mundi aldrei geta sofið lengi,
svo að hún fór upp í rúmið.
— Ertu komin í rúmið aftur?
spurði Eðvarð syfjaður.
BS NÝJA BfÓ ■
Undraverður .
lðgreglumaðuf
(The Amazing Mr. Williams)
Gamansöm leynilögreglu-
mynd.
Aðalhlutverk leika:
MELWYN DOUGLAS og
JOAN BLONDELL
Aukamynd:
ÍSLANDS-KVIKMYND
Máttúrufegurð — atvinnulíf.
(Sýnd að tilhlutun Ferða-
félags íslands.)
Sýnd í dag kl. 3, 5, 7 og 9.
Aðgöngumiðar seldir frá kl.
11 f. hád.
Hún nam staðar og varð bilt
við.
— Ég er að sækja koddann
minn, svaraði hún gröm.
Hún sneri sér aftur að legu-
bekknum, og nú lét hún fara vel
um sig og sofnaði brátt vært.
Hún svaf allt til morguns og
vaknaði við það, að Eðvarð dró
gluggatjöldin frá.
— Hefirðu sofið vel spurði
hann.
„Mér hefir ekki komið dúr á
auga.“
„En hvað þú getur skrökvað.
Ég hefi verið að horfa á þig síð-
asta klukkutímann.“
„Ég hefi haft augun lokuð í
svo sem tíu mínútur. Kannske
þú kallir það svefn.“
Bertu þótti það miklu miður
að eiginmaður hennar skyldi
koma að henni sofandi. Henni
(Rhythm on the River)
Ameríksk söngvamynd með
Bing Crosby
Mary Martin
Basil Rathbone.
Framhaldsýning
kl. 3V2—6¥z.
FSðnrhefnd
owboymynd með Tim Halt.
Bönnuð hörnum innan
12 ára.
fannst hún standa hálfu verr að
vígi en áður. Svo var Eðvarð
hress og fjörugur eins og ung-
lamb, en henni fannst hún vera
gömul og farlama og kveið fyrir
að sjá sjálfa sig í speglinum.
Laust fyrir hádegið kom.
skeyti frá Pálu frænku, þar sem.
hún bað Bertu að koma, hvenær
sem henni bezt hentaði. Enn
fremur sagðist hún vona, að Eð-
varð kæmi líka. Berta lét skeyt-
ið liggja á glámbekk, þar sem
Eðvarð gat ekki komizt hjá þv£
að sjá það.
„Þér er þá alvara að fara?“"
sagði hann.
„Ég sagði þér, að ég gæti
haldið orð mín alveg eins og
þú.“
„Jæja, ég held, að þú hafir
lítið upp úr því. Hvað ætlarðu
að vera lengi í burtu?“

HJALTI HJALPFÚSI
og gekk inn. Vesalings Benni!
Þarna sat hann við arininn og
grét beizklega.
„Já, ég tók til heima hjá
þér,“ sagði hann snöktandi við
Hjalta. „Þú getur ekki gert þér
í hugarlund, hvað ég blygðast
mín fyrir framkomu mína. Ég
varð að gera eitthvað til þess
að bæta fyrir brot mitt. Heldur
þú, að konungurinn muni nokk-
urn tíma fyrirgefa mér? Ó,
Hjalti minn, ég er svo illa inn-
rættur!“
Hjalti komst við af þessum
orðum Benna. Hann gekk til
hans og reyndi að hugga hann.
„Ef þú iðrast inniléga mis-
gerða þinna, þá er allt gott“,.
sagði hann. „Vertu hughraust-
ur, og við skulurrí. halda áfram
að vera jafngóðir vinir og við'
höfum alltaf verið. Ef til vill
verður þú einn góðan veðurdag
herra Benni, eins og ég er nú
herra Hjalti. Og ég veit, að þú
getur orðið það, ef þú leggur
þig fram um að vanda dagfar
þitt.“
Svo fór Hjalti heim að hátta.
Alla nóttina dreymdi hann um,
hvernig konungurinn hefði far-
ið að, þegar hann dubbaði hann
til riddara. Hjalti var líka vel
að upphefð sinni kominn — eða
finnst ykkur það ekki?
ENDIR.