Alþýðublaðið - 01.09.1942, Qupperneq 8
ALÞYÐUBLAÐIÐ
ÞriSjudagur 1. september 1942.
JARNARBÍðB
Vængjoð skip.
(Ships with Wings)
Ensk stórmynd úr ófriðnum
Tekin að nokkru leyti um
börð í H.M.S. AitK ROYAL
Aðalhlutverk:
John Clementz, Leslie Banks
Jane Baxter, Ann Todd.
Sýning kl. 5, 7 og 9.
Sala aðgöngumiða hefst kl. 11
Börn innan 16 ára fá ekki
aðgang.
VERKAMAÐUR hefir sent
„Heyrðu og séÖu“ eftirfar-
andi pistil áf vinnustað sínum:
ÞVÍ hefir löngum verið á
lofti háldið, hve íslend-
ingar væru mikil hóka- og
menntaþjóð. Hvað sem því líð-
ur, þá er þó eitt víst, að á með-
ál íslendinga er mesti fjöldi
hagyrðinga, miklu fleiri en ál-
menningi er í raun og veru
Ijóst, og það engu síður í alþýðu
og verkamannastétt. Það mun
t. d. fágætt þar sem nokkrir
verkamenn eru saman komnir,
að ekki séu einhverjir í hópn-
um, sem geta „látið fjúka í
kviðlingum“ um hitt og annað,
sem fyrir augu og eyru ber.
Þegar blaðadeilur Jónasar
Jónssonar og Sigurðar Nordáls
stóðu yfir s.l. vor, voru þær eitt
af dægurmálum þess tíma, og
voru greinar þeirra mjög ál-
mennt lesnar, og þótti Jónas
taka þar harkalega á málum og
málstaður hans ekki í betra lagi.
Um þessar blaðadeilur urðu
til margar vísur úti á vinnu-
stöðvum eins og fleiri dægur-
mál.
Eftirfarandi vísa er ein af
þeim:
Það brýtur margur boð, boð
við blaðaskrifa hnoð, hnoð.
Sem rakkar tveir um roð, roð
þeir rífast Siggi og J. J.
Á MÖRGU henda spakir
menn mið.
á leiðinni til Eðvarðs og hafði
verið mjög sjóveik. Þótt það
væri aðeins þrjátíu mílur milli
Dover og Blackstable voru
samgöngurnar ekki greiðari en
svo, að ferðafólk varð að bíða
klukkustundum saman við
höfnina eða krækja til London.
Bertu gramdist mjög töfin og
var svo óþolinmóð, að hún kaus
heldur að fara lengri leiðina,
um London, en að bíða í Dover.
Henni fannst lestin allt of sein
í förum.
Berta hafði vonað, að Eðvarð
mundi koma á móti henni til
Dover, og þótt hún mætti vita,
að svo væri ekki, varð hún fyr-
ir vonbrigðum þegar hún sá
hann ekki. Svo bjóst hún við
að hitta hana í London, og
gleymdi því, að honum var ó-
mögulegt að vita, að hún mundi
far.a þar um. Loks huggaði hún
sig við, að hann mundi bíða
eftir henni í Faversley, það var
næsta stöð við Blackstable, og
þegar lestin kom þangað, starði
hún út um gluggann, — en hann
var þ>ar ekki.
— Hann hefði þó getað komið
hingað, hugsaði hún.
Lestin brunaði áfram, hún
hún kannaðist æ betur við sig,
eyðilegar eyjarnar og sjóinn.
Brautin var rétt ofan við fjör-
una. Nú var fjara, þarna var
mikið útfiri, það skein á sand-
inn og leir, en uppi yfir flugu
máfarnir. Húsin voru fábreyti-
leg, barin vindi og vatni, í
gömlu kumböldunum hafði
leynzt margur brennivínskút-
urinn, sem verið var að smygla
áleiðis til Tercanburg. Nú var
farið fram hjá strandvarðstöð-
inni, lágum, rauðmáluðum hús-
um. Og nú fóru þau inn í Black-
stable.
Geðshrærhingar Bertu voru
alltaf ákafar og stundum svo
sterkar, að hún gat ekkert að-
hafzt. Núna hafði hún varla
þrek til að opna vagndyrnar.
— Loksins! hrópaði hún og
andvarpaði af feginleik.
Aldrei hafði hún unnað
manni sínum jafn heitt og nú,
ást hennar var svo sterk, að
henni lá við svima. Hún var
nærri því smeyk við endur-
fundina, hún var þannig, að til-
NÝJA Blð
hlökkun hennar var ofsaleg, en
svo kveið hún fyrir þegar að
því kom, að óskin rættist. Berta
var hrædd um, að hún mundi
fara að gráta, þegar hún sæi
Eðvarð koma gangandi á móti
sér með sínum stóru rólegu
skrefum, veifandi stafnum,
hundarnir hlaupandi á undan
ákafir og geltandi. Hún hafði
oft gert sér þennan þráða at-
burð í hugarlund.
Nú var farið að taka farang-
urinn ofan og fólk fór að
streyma út úr vögnunum. Á eft-
ir henni kom náfölur skrifstofu-
maður, svartklæddur, með barn
í fanginu, á eftir honum kom
konan hans, líka föl, með barn í
fanginu og ótal böggla, loks tvö
eéa þrjú börn.
Stór verkamaður gekk niður
pallinn, þrír eða fjórir sjómenn
og tveir snotrir hermenn. Far-
angurinn hafði nú verið tekinn
af og lestin hélt áfram. Maður
nokkur bölvaði og ragnaði af
því að farangur hans hafði hald
ið áfram til Margate. Stöðvar-
stjórinn kom til að fá vitneskju
um, hvað á gengi, hann var með
einkennishúfu og hreykinn.
Berta svipaðist um á pallinum.
Eðvarð var þar ekki.
Stöðvarstjórinn kom til henn
ar og heilsaði kunnuglega.
— Hafið þér séð manninn
minn hérna? spurði hún.
— Nei, en það bíður þarna
eftir yður vagn.
Berta fór að titra. Stöðvar-
þjónn spurði hana, hvort hann
ætti að taka farangur hennar.
Hún laut höfið til samþykkis,
gat ekkert sagt. Hún fann vagn-
inn við stöðvardyrnar, ökumað-
urinn tók ofan og fékk henni
miða.
Kæra Berta.
Mér- þykir afar leitt, að ég
skuli ekki geta komið að taka á
móti þér. Eg bjóst ekki við þér,
og var búinn að lofa að fara í
heimsókn til Philip Dirk lávarð
ar, í tenniskeppni og knattleik
á eftir . Hann vil, að ég gisti hjá
sér, svo að ég get ekki komið
fyrr en á morgun. Láttu þér
ekki falla þetta illa. Sjáumst á
morgun.
(MAN OF CONQUEST)/
Söguleg stórmynd, spenn-
andi og viðburðarík.
Aðalhlutverkin leika:
Richard Dix
Joan Fontaine
Sýnd kl. 7 og 9.
Börn yngri en 16 ára fá
ekki aðgang.
Sýning kl. 5.
Meðalmaðurimi
(“Thanks for Everything”)
Gamanmynd með
Jack Oakie
Adholphe Menjou
Arleen Whelan.
■ GAMLA Blð
Unnusta sjóliðaos.
(A Girl, a Guy and a Gob)
Lucille Ball
George Murphy
Edmond O’Brien
Sýnd kl. 7 og 9.
Framhaldssýning kl. 3V2-6V2.
VILLIDÝRAVEIÐAR
(Jungle Cavalcade)
Berta fór inn í vagninn og
hnipraði sig inn í eitt hornið,
svo að enginn sæi hana. Hún
skildi í fyrstu hvorki upp né nið
ur, hún hafði verið svo æst síð-
ustu klukkustundirnar, að von-
brigðin höfðu svipt hana get-
unni til að hugsa. Hún tók at-
burðunum aldrei skynsamlega
og nú var hún sem þrumulostin.
Þetta var ómögulegt. Það var
svo óheyrilegt, að Eðvarð skyldi
fara að leika tennis, þegar hún,
sem hafði hlakkað svo mikið til,
var að koma heim. Og þetta var
þó engin venjuleg heimkoma,
þetta var í fyrsta sinn, sem hún
hafði yfirgefið hann, og hún
hafði verið honum stórreið þeg-
ar hún fór. Nú hafði fjarveran
endurlífgað ást hennar og hún
hafið snúið heim aftur og þráð
sættir. Og nú var hann ekki
heima, það var rétt eins og hún
Galdrakarlinn glettni
hann leyfis að draga þrjár fjaðr-
ir úr stéli hans.“
Börnin settust á klæðið. Svört
kanína, lítill álfur, með undar-
legan, þrístrendan hatt á höfð-
inu, og broddgöltur, úfinn og
óárennilegur, keyptu sér einnig
farmiða og klöngruðust upp á
klæðið. Heiða var svo óheppin,
að broddgölturinn tók sér sæti
við hliðina á henni. Henni var
ekkert um þennan sessunaut
gefið, því að hann stakk hana í
fæturna með broddunum og
vildi alls ekki færa sig um set,
þó að hún bæði hann mjög
kurteislega um það. En Heiða
afsakaði hann með því, að það
væri fremur af heimsku hans og
skilningsleysi en illgirni, að
hann fékkst ekki til að færa sig.
Svo kvað við hvell bjöllu-
hringing, og hérinn, sem sat við
dyrnar hrópaði hárri röddu: „Af
stað!“ Hann ýtti duglega á
klæðið, og það þaut af stað nið-
E. C. ur brekkuna.
Hó, hó, hó, hvissssss! Klæðið
brunaði áfram með ofsahraða,
svo að börnin urðu að ríghalda
sér. En hvað það var einkenni-
leg tilfinning, sem greip þau!
Þau gerðu sér ekki grein fyrir
því, hvort hún var þægileg eða
óþægileg, en það var eitthvað
svo æsandi við þetta ferðalag.
Broddgölturinn hélt dauðahaldi
í Heiðu og herti á takinu, eftir
því sem lengra leið. Litli álfur-
inn, sem sat við hliðina á Lalla,
missti af sér þrístrenda hattinn
og fór að gráta og bað Lalla
eins og guð sér til hjálpar að
stöðva klæðið, svo að hægt væri
að ná í hattinn. Lalli fullviss-
aði hann að minnsta kosti sex
sinnum um það, að hann vissi
ekkert um það ,hvernig ætti að
fara að því að stöðva klæðið,
og álfurinn hélt áfram að gráta,
svo að hann flóði allur í tárum.
Þetta var nú meira ferðalagið!
Þar kom að lokum, að klæð-
ið nam staðar, og allir stigu ,,af
baki“, álfurinn enn þá kjökr-
'hERE’S HEM3QUARTERS!
yOJ’LL LKE THE CHIEF.. '•*>
Stormy: Hér eru aðalstöðvar
okkar. Ég held, að ,þér muni
geðjast að yfirforingjanum;
hann er fyrirtaks náungi!
Örn: Það, sem mikilvægast
er, er hvort honum geðjast að
mér! Við skulum fara inn!
Uppi í hæðunum ....
Japaninn: Hola, hola! Þarna er
flugvélin! Byssan okkar góð!
Skjóta flugvél niður!
Japanski njósnarinn: Aular!
Þið kveiktuð í vélinni og eyði-
lögðuð það, sem ég vildi fá: ein-
kennisbúninginn og skjölin.