Alþýðublaðið - 03.09.1942, Blaðsíða 6

6
ALÞÝÐUBLAÐIÐ
Fimmtudagur 3. september 1942

Tllkynnmg.
Frá og með deginum í dag hækka fargjöld með
vögnum vorum sem hér segir:
Á leiðinni Lækjartorg — Kleppur
---- — Rafstöð
---- ---- -— Fossvogur
---- — Seltjarnarnes
---- — Sólvellir
---- — Njálsgötu-Gunnarsbraut
Hækkar 20 aura gjald í 25 aura
--- 30 — — í 40 —
---- 40 — — í 50 —
Á leiðinni Lækjartorg — Skerjafjörður
hækkar 20 aura gjald í 25 aura
---- 25 — — í 30 —
--- 30 — — í 35 —
Ath. Fargjöld barna verða eins og verið hefir % far-
gjald miðað við fullorðna, nema innanbæjar 10;
aurar í stað 12V2 eyris, og í Skerjafjörð 15 aurar,
en ekki 17 V2 eyrir.
Reykjavík, 2. sept. 1942.
Strætisvagnar Reykjavíkur h.f.
FYRIÉ NOKKRU bauð Bæjarútgerð Hafnarfjarðar okkur,
öllu sínu landverkafólki, í tveggja daga skemmtiför
austur í Þjórsárdal og til Gullfoss og Geysis. Fararstjórn
annaðist okkar ágæti verkstjóri, Haraldur Kristjánsson, af
mikilli prýði og gerði sér allt far um, að förin mætti verða
hverjum einstökum þátttakanda til sem mestrar ánægju.
Var og ekkert til þess sparað af hálfu Bæjarútgerðar Hafn-
arfjarðar, að förin gæti orðið sem ánægjulegust, heldur í
hvívetna sýnd hin mesta rausn og höfðingsskapur bæði í
veitingum og öðru því, sem hægt var að láta okkur í té.
Ekki er það ofmælt, að við höfum aldrei skemmt okkur
betur en í þessari för. Höfðu sum okkar aldrei áður farið
um þessi fögru héruð eða haft tækifæri til að skoða hina
merku sögustaði. Verður þetta ferðalag okkur öllum ó-
gleymanlegt.
Fyrir þessa frábæru rausn og höfðingsskap færum við
framkvæmdastjóra og stjórn Bæjarútgerðar Hafnarfjarðar
okkar innilegustu þakkir. Sömuleiðis þökkum við verkstjór-
anum fyrir frábæra fararstjóm.
Bæjarútgerð Hafnarfjarðar hefir frá fyrstu tíð haft ó-
metanlega þýðingu fyrir verkafólk þessa bæjar. Við vonum
að svo verði ekki síður hér eftir en hingað til og óskum þess
af alhug, að gifta og gengi fylgi þessu góða fyrirtæki í nútíð
og framtíð.
Hafnarfirði, 30. ágúst 1942.
Verkafólk Bæjarútgerðar Hafnarfjarðar.
Eldhússtúlku
vantar á veitingahús.
HÁTT KAUP.
Afgr. Alþýðublaðsins vísar á.
HVAÐ SEGJA HIN BLÖÐIN
Framh. af 4. síðu.
þeirri braut að fjandskapast við
landvarnirnar. Það eykur á spill-
ingaráhrif stríðsgróðafársins og
lamar allan mótstöðukraft þjóðar-
innar líka á öðrum sviðum.“
Það er mikið rétt í þessu. En
óneitanlega er það dálítið neyð-
arlegt, að lesa slíka hugvekju í
Þjóðviljanum, eina blaðinu, sem
nokkru sinni hefir virkilega
„fjandskapazt við landvarnirn- »
ar“. En það var nú á þeim tím- |
um, þegar „faðir Stalin“ var
enn ekki orðinn bandamaður
„brezka auðvaldsins" og setu-
liðs þess hér á landi.
HANNES Á HORNINU
(Frh. af 5. síðu.)
æðis mælikvarða, er þó um svo
margar tegundir enn að velja, þar
sem öll vigtin er þó etin. Sama
má segja um mjólkina. Þar gæti
verið meiri hagsýni en mér virðist
vera yfirleitt."
Hannes á horninu.
Sfðtta striðsmissirið.
Framh. af 5 s.íðu.
kröfúr sínar um síðustu leif-
ar landa Tyrkja í Evrópu, en
Búlgarar hafa ekki tekið þátt
í styrjöldinni gegn Rússum.
í upphafi ófriðarins skoðuðu
Tyrkir sig „bandalagsþjóð Vest-
urveldanna, sem ekki tæki þátt
í ófriðnum“. Eftir hrun Frakk-
lands tóku þeir hins vegar að
gæta strangasta hlutleysis.
Hvort þeir verja sig, þegar
þjarmað verður að þeim, eða
hvort landið verður önnur Dan-
mörk, er fyrst og fremst undir
því komið hvað bandamenn hafa
að leggja á vogaskálarnar. En
hvað sem því líður, hefir hætt-
an á því aukizt, að leiðin, sem
liggur um Sýrland, Palestínu,
Sues-skurðinn og Egyptaland
lokist meira en orðið er.
Af þessu sést enh, hversu ná-
tengd stjórnmálin eru hernaðar
rekstrinum. En hvað viðvíkur
henaðarrekstrinum, hefir það
komið greinilegar fram í þessu
stríði en áður, hversu aðstaða
þtess hernaðaraðilans, sem er
í sókn, er ihægari en hins, sem
verjast þarf. Skýringuna er að
finna í hernaðartækni nútím-
ans, og er það auðskilið.
í fyrri heimsstyrjöldinni var
fótgöngulið enn látið gera á-
rásir, með aðstoð stórskotaliðs
eða án hennar, og varð það þá
oft fyrir miklu tjóni. Flugvél-
ar og skriðdrekar öðluðust
nokkra, en enga úrslitaþýðingu
á síðustu árum styrjaldarinnar
(1917—1918). Jafnvel þótt tek-
izt hefði að brjótast í gegn, gat
fótgönguliðið ekki rekið djúpan
fleyg inn í víglínurnar, því að
framsókn þess hlaut að vera
svo hæg, mjög oft tókst and-
stæðingunum að loka fleygn-
um. Sækjendur og verjendur
börðust með sömu vopnunum.
Á þessu hefi orðið gerbreyt-
ing. Nú er árás gerð með flug-
vélum, skriðdrekum og vélbúnu
fótgönguliði. Þetta gerir sækj-
andanum kleift að brjótast ó-
vænt fram og með miklum
þunga og færa sér í nyt þann
árangur, sem næst með því að
sækja langt fram. Þessari sókn-
araðferð eiga Þjóðverjar að
mestu leyti hina skjótu sigra
sína að þakka. Við það bætist,
að Þjóðverjar hafa hingað til
jafnan átt því láni að fagna, að
eiga aðallega í höggi við einn
óvin í einu, sem þeir þá stóðu
framar að öllu leyti. Þá kemur
hér enn til greina lega Þýzk-
lands í Mið-Evrópu, en hún ger-
ir það að verkum, að aðflutn-
ingar eru auðveldari fyrir Þjóð-
verja en andstæðinga þeirra.
Sókn Þjóðverja á hinum ýmsu
vígstöðyum hefir kostað þá
tiltölulega lítið. Þeir urðu þó
fyrst fyrir verulegu manntjóni,
er þeir í fyrsta sinni í styrjöld-
inni komust í vanaraðstöðu, þ.
e. a. s. veturinn 1941—’42 í
Rússlandi. (Hér má sleppa
varna/rstyrjöldinni veturinn
1939—’40, því að þá var yfir-
leitt ekki ráðizt alvarlega á
Þýzkaland). Það, sem af er
styrjöldinni, hefir því greini-
lega komið í ljós, hversu að-
staða þess hemaðaraðilans, sem
er einungis eða aðallega í vörn,
er erfiðari. Hann er venjulega
veikari en sækjandinn, þar sem
mest á ríður, eins og t. d. rúss-
neski herinn hefir nú verið, þótt
hann sé miklu mannfleiri.
Vörn getur hins vegar verið
gagnleg og meira að segja nauð-
synleg, ef um það er að ræða að
tefja tímann og halda óvininum
í skefjum, þar til hægt er að
hefja sókn á hendur honum.
Þannig ber að skilja vörnina á
Vestur-vígstöðvunum vetur-
inn 1939—’40 en þar var ein-
ungis um að ræða hvíld eftir
styrjöldina í Póllandi. En styrj-
öld verður ekki unnin í algerri
vörn. Þannig mun hernaðar-
aðstaða bandamanna þá fyrst
breytast til batnaðar, þegar
þeir ná frumkvæðinu úr hönd-
um Hitlers og bandamanna hans
og knýja þýzku herstjórnina til
þess að tvístra kröftum sínum í
fyrsta skiptið í þessari styrjöld.
í Austur-Asíu ihafa Bandamenn
og Kínverjar hafizt handa gegn
Japönum. Úrslit ófriðarins eru
líklega komin undir því, hvort,
hvenær og hvernig eins verður
farið að og áfram haldið í
Evrópu.
Mælskumenn
og ræðulist.
s
Framh. af 4. síðu.
Eitt skal þó nefnt hér, það, að
ræðumanni er lífsnauðsyn að
bera gott skyn á það, sem hann
gerir að umræðuefni.
Ungu mennirnir ættu að taka
sér til fyrirmyndar mælskustu
menn og beztu menn bæði hér
og erlendis.
Skulu nefndir örfáir ensku-
mælendur, sem þóttu frábærir
ræðugarpar á sínum tíma:
Daniel Webster, W. J. Bryan,
Henry Clay, Gladstone, John
Bright, Annie Besant og H. H.
Asquith.
Ungir menn, enginn verður
fyrirhafnarlítið sannur mælsku-
maður. Rifjið upp söguna
um Demosþenes, forngríska
mælskumanninn:
„Og nú fór hann að langa til
að talka þáítt í istjþrnmálu'm.
Dag einn tók hann til máls á
þjóðþinginu. En er hann stóð
andspænis fólksfjöldanum, fat-
aðist honum. Lýðurinn horfði
forvitnisaugum á þennan unga
mann. Hann talaði ógreinilega,
röddin var óstyrk, og loks tap-
aði hann sér algerlega. Hann
varð að fara niður úr ræðu-
stólnum og háðhlátrar múgsins
glumdu í eyrum honum. En
Demosiþenes missti ekki kjark-
- , ,
SHerforingi í Alaska^
s s
Simon B. Buckner.
yfirmaður Bandaríkjahersins
í Alaska.
inn. Mótlætið bugaði hann ekki,
heldur stælti hann. Las hann
nú með enn meiri áhuga um
mælskulist en áður. Átta sinn-
um skrifaði hann upp allar
bækur Þukydíds, sagnaritara í
Aþenu, um Pelopsskagastríðin,
fil þess að æfast í gullaldar-
máli. Og eftir nokkura mánuði
kunni hann iþær utan bókar. —
— Þrjú ár bjó Demosþenes
sig kappsamlega undir að tala
aftur opinberlega. Og að þeim
liðnum talaði hann á þjóðþingi,
en þá hló enginn. Allir hlust-
uðu undrandi á hann. Hann
náði föstum tökum á öllum á-
heyrendum sínum. Að lokum
rómuðu allir mælsku hans.
Hann var allt í einu orðinn
ndesti mælskumaður Aþenu-
borgar.
Ungir íslendinar, lesið og
lærið fornsögur vorar. Lestur
þeirra getur orðið undirstaða
ræðulistar og gert yður færari
um að halda upp heiðri tungu
vorrar.
hlaða til Patreksfjarðar,
Tálknafjarðar, Bíldudals,
Þingeyrar, Flateyrar og Súg-
andafjarðar næstkomandi
föstudag.
Tekið á móti flutningi til
hádegis samdægurs.
SendMnn
óskast strax í matvörubúð
vora í Skerjafirði.
koupfétaqié
Ntitíma fólk notar
Kanpmenn panta
Thera Cream
HEILDVERSLUN GUÐM. H. ÞÓRÐARSSONAR,
Grundarstíg 11. — Sími 5369.