Alþýðublaðið - 03.09.1942, Blaðsíða 8

ALÞVÐUBLAÐHP
myndunin gert 'fiann éri
JARNARBtÚI
Vængjnð skjp.
(Ships with Wings)
Ensk stórmynd úr ófriðnum.
Tekin að nokkru leyti um
borð í H.M.S. ABK ROYAL
Aðalhlutverk:
John Clementz, Leslie Banks.
Jane Baxter, Ann Todd.
Sýning kl. 5, 7 og 9.
Sala aðgöngumiða hefst kl. 11
Börn innan 16 ára fá ekki
aðgang. ^ ^

Hel frco -o-t'y m
Akosningafundi í
Bandaríkjunum. var
frambjóðandi revublikana að
halda ræðu og barst mikið á.
í lok ræðu sinnar spurði hann
hvort nokkur áheyrenda þyrði
að kannast við, að hann væri
demokrati.
Lengi vel gaf enginn sig
fram. Loks reis þó á fætur síð-
skeggjaður öldungur og sagði:
„Eg er demokrati.“
„Getið þér sagt mér, maður
minn, af hverju þér eruð de-
mokrati?“ spurði frambjóðand-
inn.
„Já, ég hefi alltaf verið de-
mokrati, faðir minn var demo-
krati, og afi minn var demo-
krati.“
„Jæja, en ef faðir yðar hefði
verið sauðaþjófur og afi yðar
verið sauðaþjófur, mynduð þér
þá líka vera sauðaþjófur?“
„Nei,“ sagði öldungurinn.
„Þá mundi ég vera republik-
ani.“
Jjs
SKOTI einn hafði brugðið
sér til London. Þegar
hann kom heim aftur, spurði
kunningi hans hann, hvernig
honum hefði litizt á borgina?“
„Vel,“ sagði Skotinn, en mér
þótti fólkið skolli óheiðarlegt.“
„Nú. Hvað segirðu til marks
um það?“
„Eg keypti pakka, sem utan
á stóð: „Tíu þúsund títuprjón-
ar fyrir fimm krónur.“ En þeg-
ar ég fór að telja þá, vantaði
einn.“
Þó hlakkaði hún ekkert til þess
framar að sjá hann.
— En hve ég er vitlaus að
vera að taka tillit til hans. Ef ég
verð ekki heima þegar hann
kemur gengur hann bara til
vinnu sinnar og hugsar ekkert
um mig fyrr en ég birtist.
En hún hætti samt við að fara
heim. Loksins kom hann, en
hún flýtti sér ekkert á móti.
Hún var að sýsla í svefnherberg
inu og hélt því áfram, þótt hún
heyrði rödd hans niðri. Það var
mikill munur á óþolinmæði
hennar nú. Hún sneri sér við
þegar hann kom inn í herberg-
ið, en hún gekk ekki á móti hon-
um.
— Jæja, svo að þú ert komin
aftur. Skemmtirðu þér vel?
— Já, sæmilega.
— Já, það var indælt að fá
þig heim aftur. Þér hefir ekkert
þótt lakara, að ég var ekki
heima?
— Sei sei nei, sagði hún bros-
andi. — Mér var alveg sama.
— Það er ágætt. Eg hafði
aldrei komið til Philips lávarðar
fyrr, svo að mér var það ómögu
legt að síma til hans á síðustu
stundu og segja honum, að mér
væri þess enginn kostur að
koma, vegna þess að konan mín
væri að koma heim.
— Það gaztu aðvitað ekki,
þú hefðir gert þig að fífli með
því.
—- En mér þótti þetta afár
leiðinlegt, skaltu vita, þú hefðir
átt að láta mig vita fyrir viku
síðan, að von væri á þér, þá
hefði ég getað sent afboð.
— Eðvarð minn góður, ég er
svo óhagsýn, og veit aldrei hvað
gera skal. Eg geri allt á síðustu
stundu, mér og öðrum til óþæg-
inda. Ég ótti heldur ekki voú á
að þú mundir neita þér um neitt
mín vegna.
Berta hafði starað undrandi
á mann sinn meðan þau töluð-
ust við. Hún var sem þrumu-
lostin. Hún þekkti hann varla
aftur. í þriggja ára sambúð
þeirra hafði hún aldrei tekið
eftir neinni breytingu á hon-
um Hún var svo hneigð til að-
dáunar, að henni fannst hann
alltaf vera eins og þegar hún
sá hann fyrst, grannur og karl
mannlegur maður, tuttugu og
átta ára gamall. Pála frænka
hafði tekið eftir breytingum á
honum, og skæðar kvennatung-
ur höfðu sagt hann hefði geng-
izt mjög fyrir. En konan hans
hafði ekki tekið eftir neinu
slíku og í fjarverunni hafði í-
myndunin gert hann enn glæsi-
legri fyrir hugskotssjónum
hennar. Hún hafði gert hann
fríðasta mann í heimi, glæsi-
legan, hárprúðan, ungan og
hraustan. Hún hefði orðið fyrir
vonbrigðum þótt Eðvarð hefði
verið óbreyttur og unglegur,
en þau voru ennþá meiri þegar
augu hennar lukust upp og hún
sá það sama og aðrir. Hún sá
allt annan mann en hún hafði
áður séð, næstum því ókunn-
ugan mann. Hann var ekki vel
klæddur og var roskinlegur, —
þótt hann væri ekki nema 35
ára gamall. Hann hafði gildnað
og fitnað og roðinn í kinnun-
um var orðinn blásprengdur.
Göngulag hans var silalegt rétt
eins og hann gæti tæplega vald-
ið stígvélunum sínum. í yfir-
bragði hans bjó værð og sjálfs-
álit hins vel stæða óðalsbónda.
Hún hafði alltaf dáðst mjög að
fríðleika Eðvarðs, en nú, þegar
hún sá galla hans, fannst henni
hann nærri því ljótur, því að
alltaf var örskammt milli öfg-
anna hjá henni. Eðvarð var í
rauninni ekki ljótur, því þótt
hann væri nú ekki eins grann-
ur og unglegur og hann hafði
verið, þegar hún kynntist hon-
um fyrst, var hann með
gjörvulegri karlmönnum.
Eðvarð kyssti Bertu rólega,
og þá lagði fyrir vit hennar
lyktina af heyi og hestum, sem
alltaf fylgdi honum. Húri
snéri sér undan og gat varla
dulið það að hálfgerður hryll-
ingur fór um hana, og þó var
þetta nákvæmlega sá sami karl-
mannlegi ilmur, sem fyrrum
hafði vakið hjá henni hrifn-
ingu.
ímyndunarafli Bertu var
S NÝJA Bfð ■
Kemur nú kerl-
ingin aftur.
(“There’s that Woman
again.”)
Fyndin og fjörug gam-
anmy nd. Aðalhlutverk-
in leika:
Melvyn Douglas
Virginia Bruce
Aukamynd:
STRÍÐSFRÉTTAMYND
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
þannig farið, að hún sá hlutina
sjaldan í eðlilegu ljósi. Ýmist
sá hún þá í ævintýraljóma full-
komleikans, eða í óeðlilegum
sorta. Það var furðulegt, að svo
stutt fjarvera skyldi hafa
megnað að breyta áragamalli
venju, en fram hjá því varð
ekki komizt. Henni fannst Eð-
varð vera ókunnugur maður,
og henni var ógeðfellt að sofa í
sama herbergi og hann. Vesl-
Galdrafaarlinii glettni
ingin svo lág, að börnin urðu
að hnipra sig saman til þess að
rekast ekki upp undir og meiða
sig í höfðinu. Loks fór að votta
fyrir skímu af dagsbirtunni við
hinn enda hvelfingarinnar.
„Guði sé lof fyrir að við erum
að komast út undir bert loft aft-
ur!“, sagði Heiða. „Eg er búin
að fá alveg nóg af þessu
myrkri!“
Þegar þau komu út úr göng-
unum, blasti við fagurt lands-
lag. Áin, blá og lygn, rann í
bugðum milli grænna akra og
engja. Að lokum lagðist bátur-
inn að lítilli bryggju. Fyrir of-
an hana, uppi á hárri hæð, var
kastali galdrakarlsins. Upp að
kastalanum lágu háar tröppur,
með mörg hundruð þrepum.
Það var gríðarstór kastali með
tólf turnum. Einkum bar mikið
á stórri eikarhurð með skínandi
■iGAMLA BtOm
Uannsta sjðllðans.
(A Girl, a Guy and a Gob)
Lucille Ball
George Murpiy
Edmond O’Brien
Sýnd kl. 7 og 9.
Framhaldssýning kl. ZUz-bVz.
Dr. Christian og kvenfólkiS
með JEAN HERSHOLT
ings Eðvarð galt þess, að fríð-
leika hans hafði hrakað, hann
hafði fitnað og orðið veðurbar-
inn og þó sællegur.
Ást Bertu hafði horfið jafn
skyndilega og hún hafði risið,
og hún fór nú að fyrirlíta
mann sinn. Hún hafði öðlazt
nokkurn gagnrýnihæfileika —
eins og Pála frænka, og beittí
honum nú miskunnarlaust á
Eðvarð, og varð það ekki til
silfurnöglum í lömunum.
Börnin stukku í land úr
bátnum og hlupu af stað upp
tröppurnar. Þau urðu brátt laf-
móð, því að þær voru brattar
og virtust aldrei ætla að taka
enda. Þau settust því niður á
eitt þrepið til að kasta mæð-
inni. Þegar, þau voru búin að ná
sér eftir áreynsluna og ætluðu
að fara að leggja af stað, —
heyrðu þau hurðarskelli, og
Lalla varð litið upp til kastal-
ans.
„Drottinn minn dýri! Þetta
er galdramaðurinn sjálfur,“
hrópaði hann skelkaður.
„Líttu á þrístrenda hattinn
hans!“
Heiða leit upp. Hún sá stór-
an mann í víðum frakka
og með þrístrendan hatt
koma í móti þeim nið-
ur tröppurnar. Hann hafði
skellt stóru eikarhurðinni á
NTHBÍStftA
ANDAS PARKNES5 FALIS OM THE FIELD
BETTECTURM IN,
RBVEILLE’S AT,
V DAVBREAK/ J
ÁMVWAY X’LL SEE
YOU 0^4 TH6 OTHER
905! }—-J/.
ÁNDBACKATTHE FIELD.
TOO0AD V
rJ THERE’5 NOT'1
A PLACE FORYOU
ON THE 80MBERS
fOMORROW/ IT’D BE
. FUN TO HAVE YOU
■nr AL.0NG/ ssS
' THE TASK... TO BE ABOARD ONE
OF those u.s. bombers when THEY >
LEAVE FOR XNDIA IM THE MORNING/THE
METHOD... OF COURSE! WHV DID 1 NOT
vmr think of it sooner ? mmfij
' WELLiYOU DID IT, >
FLETCH/HE’S 60INS
TOFUTMETC) WORK:
■fmt.
Á flugvellinum
Njósnarinn: Ég verð að kom-
ast um borð í einhverja flug-
vélina, áður en þær leggja af
stað til Indlands. En hvernig.
.... A-ha, því datt mér þetta
ekki í hug fyrr.
Örn: Það er þér að þakka,
Stormy, hann ætlar að taka
við mér.
iStormy: Slæmt, að það er
ekki rúm fyrir þig í flugvél-
unum, sem fara á morgun.
Örn: Hvað sem öðru líður,
sjáumst við aftur hinu megin
við hafið.
Stormy: Ég held, að við ætt-
um að fara að sofa. Þeir vekja
okkur í dögun.
Þegar dimma tekur gengur
japanski njósnarinn í áttina til
flugvallarins. Hann er með
foyssu í hendinni.