Alþýðublaðið - 05.09.1942, Blaðsíða 5

Laugardagur 5. september 1942.
ALÞYÐUBLAÐIÐ
Engir loeyfisdagar,
engar sigurhátíðir. Vinn-
ið 'verkin og vinnið iþau fljótt.“
Jack Curtin hafði nýlega mynd-
að áttundu Alþýðuflokksstjórn-
ina í Ástralíu. Sumum þeirra
seytján Alþýðuflokksmanna,
sem fóru í stjórn með honum,
fannst forsætisáðherrann eiga
skilið að taka sér nokkurra daga
frí. En Jack Curtin datt það
ekki í hug. Hann kallaði sam-
ráðherra sína til sín þegar
í stað, þegar þeir höfðu unnið
embættiseið sinn, og hann hef-
ir unnið sleitulaust síðan.
Jack Curtii er hæggerður og
þögull maður. En hann getur
verið mjög ákveðinn, stuttorður
og gagnorður þegar þess þarf
með. Stundum hafa menn skílið
hlédrægni _hans sem skort á
dugnaði. En það er hinn mesti
misskilningur og rangt mat á
manni sem aldrei á ævi sinni
hefir hikað við að leggja á sig
ailt, sem hann gat orkað, til
þess að koma í frarnkvæmd
áhugamálum sínum. En hann
hefir leikið á menn með því að
fara rólega að öllu. Og það er
ekki öllum mönnum ljóst, að
forsætisráðherra Ástralíu hef-
ir myndað sér skoðun á nærri
því öllum málefnum. Menn
hafa íitið svo á, að vegna þess,
að hann hefi stundum verið
þogull og ekki þótzt þurfa að
tala mikið, væri hann óákveð-
inn og sinnulítill, en það er
öðru máli að gegna. Hann er
alltaf reiðnubúinn til að starfa
og lætur verkin tala í stað
orðanna.
Jack Curtin fæddist fyrir
56 árum í Creswick, sem er
lítil borg í Victoríu. Faðir hans
var lögreglumaður, og þegar
Jack var tólf ára hætti hann í
skóla og fór að' læra prentiðn
og vann sem nemandi við viku-
blað borgarinnar. Er hann hafði
verið þar í fjögur ár fekk hann
atvinnu í verkstæði hjá leir-
kerasmið.
Um þetta leyti iðkaði hann
knattspyrnu og varð frægur
Flugvöllur á Nýju Guineu.

Ameríkskar og ástralskar orrustuflugvélar eru nú á Nýju Guineu og hafa veitt Japönum
harðar móttökur, þegar þeir hafa sótt þangað. Hér sjást Aircobra flugvélar hefja sig til flugs.
\
fyrir þá íþrótt í fæðingarborg
sinni. Jafníramt fór hann að
taka þátt í verkalýðsmálum og
eftir fáein ár fór hann úr verk-
smiðjunni og gerðist ritari
Bandalags timburverkamanna.
Árið 1917 var Jack Curtin orð
inn þekktur verkalýðsleiðtogi,
ekki einungis í fæðingarborg
sinni, heldm" víðar. Enn þá
hækkaði hann í tigninni og gerð
ist nú ritstjóri blaðsins „The
Westralian Worker“ Þar fékk
hann loks stari' við sitt hæfi.
Heimsstyrjöldin hafði valdið
miklum breytingum á mörgum
sviðum í Ástralíu. Og herútboð-
ið varð mikið deiluefni. Þegar
Keðjur og tannhjól fyrír
fyplrligg|ai%di.
imALmm&m Á ia«®i wriks
Th© Renðld aœé Ci©iresati,sy
Chðk 0©. Lfd.
Manehe^teF —, Englansd.
i
Relðhfólaverksilðfad ,Fálkinn‘
Langavegi 24 Beykjavíb*
það var til umræðu reis öflug
mótmælaalda. Enginn réðst
með meiri ákefð á herútboðið
en hinn fámálugi og hæggerði
ritstjóri blaðsins „The Westral-
ian Worker.“ Curtin gerðist
ritari bandalags gegn herútboði.
Og hann barðist svo hatram-
lega, að hann varð fyrir hatri
bæði- stjórnarinnar og leiðtoga
föðurlandssmna. Flrumvarpið
var fellt og leiðtogar hinna
stærstu flokka urðu óðir af
reiði. Curtin áleit hyggilegast
að hverfa af leikvelli stjórnmál-
anna um skeið.
, er war§
sfriðinu.
brauði og skófatnaði.“ Hann
réðst mjög eindregið á hina
miklu skatta á lágtekjumenn,
sem gert var ráð fyrir. Hin
íhaldssama stjórn hafði 33 at-
kvæði í þinignu. En Alþýðu-
flokkurinn 32. Áður fyrr höfðu
hinir 2 óháðu menn í þinginu
verið stuðningsmenn stjórnar-
innar. Alþýðutflokkurinn bar
fram vantraust á stjórnina, og
þegar hinir tveir óháðu greiddu
atkvæði með vantraustinu urðu
atkvæði stjórnarandstöðunnar
CL'RTIN lét lítið á sér bera
í rúmt ár. Reiðin út af
herútboðsfrumvarpinu hjaðnaði
um leið og styrjöldinni lauk.
Curtin kom nú aftur á vettvang
og gerðist á ný ritstjóri blaðs
síns. Meðan hann dró sig í hlé
frá þjóðmálabaráttunni, hafði
hann kynnzt ungri stúlku, Elsie
Hobart, sem var verkalýðssinni
og á móti herútboði, eins og
hann. Þau giftust og stofnuðu
heimili að Cottesloe, sem er í
útjaðri Perthborgar niðri við
sjóinn. Þar eiga þau heima enn
í dag.
Árið 1928 var Curtin kosinn
á þing. Þar sat hann til ársins
1931, en féll þá við kosningar.
Hann komst aftur á þing árið
1934 og hefir verið á þingi síðan.
Hann gerðist leiðtogi Alþýðu-
flokksins árið 1935. í október-
mánuði síðastliðnum lagði for-
sætisráðherrann, Arthur Willi-
am Fadden, eftir að hafa setið
37 daga að völdum, nýtt fjár-
lagafumvarp fyrir þingið. Curt-
in réðst af mikilli herkju á
frumvarpið.
„Fjárlagafrumvarp það, sem
stjórnin hefir lagt fram, legg-
ur engar kvaðir á herðar hinum
ríku.“ sagði hann. „En það
sviptir börn fátæklinganna bæði
34 gegn 33 atkvæðum stjórnar-
innar. Fadden forsætisráð-
jherra ba^st lausnaíj þ!egar i
stað fyrir ráðuneyti sitt. Því
næst var skorað á Jack Curtin
að mynda stjórn. Hann lýsti því
strax yfir, að auk forsætisráð-
herraembættisins, myndi hanm
taka að sér landvarnarráðu-.
neytið. Síðan hafa hemaðar-
málin tekið skjótum framför-
um í Ástralíu.
*
JACK CURTIN er mjög
íþróttalega vaxinn. Við
fyrstu kynningu virðist mörg-
ijm hann vera þumbaralegur
og stoltur. En það er fjarri því
að svo sé. Hann er hlédrægur
og virðulegur í framgöngu, en
en mjög vingjarnlegur og ástúð-
legur undii* niðri.
Hann segir, að bezta skemmt-
un sín sé sund og gönguferðir.
En í raun og veru hefir hann
mest gaman af því að tala við
skemmtilega menn. Honum þyk
ir gaman að því að halla sér aft-
ur á bak í stólnum sínum með
tebolla fyrir framan sig og tala
við gáfaða menn. Hann getur
rætt um fjöldamörg málefni
og verða menn oft undrandi á
því, hversu víðtæk þekking hans
Og hann er ekki hræddur
er.
við að láta í Ijós skoðarir sín-
ar. \
I j1* NN ÞÁ hefir hahn mikinn
áhuga á knattspyrnu og er
það íþróttin, sem hann fylgist
nákvæmlega með. Stöku sinn-
um hefir hann gaman af að spila
bridge. Hann hefir engan blaða-
fulltrúa í þjónustu sinni, eins
og hinir ameríksku stjórnmála-
forkólfar. Hann vill vera frem-
ur en að látast. Um þessar
mundir hefir hann aðeins eitt
höfuðtakmark: að buga fjand,-
menn lýðæ&isins.; Og að því
marki keppir hann í fararbroddi
þjóðar sinnar.
Ég er skotinn í *henni! — Nýtt bréf frá ungfrú „L“
Grípið grjótið — og grýtið hana, ef þið þorið!
EG SKAL fúslega játa, að ég
er sjálfur svolítið skotinn í
ungfrú „L“. Þess vegna mega les-
endur mínir ekki lá mér, þó að ég
dragi heldur hennar taum. Geta
þeir svo sjálfir brotið heilann um
það, hvers vegna ég get verið skot-
inn í „slíku kvendi.“ Ástarjátn-
ingu mína þyl ég aðeins henns og
engum öðrum, hvorki kvenkyns
eða karlkyns. Hér á eftir fer kafli
úr löngu bréfi þessarar ungfrúar:
„ „X-12“ EFAST UM að rélegir
og virðulegir heiðursmenn geti
umgengist stúlku, sem er eins ó-
svífin og dónaleg í orðum og
fröken ,,L.“ En er ekki rökrétt að
álíta, að þegar fröken ,,L“ tali við
heiðursmenn, tali hún eins og
hefðarkona? Er ekki konan berg-
mál mannsins? Máske er ég ekki
svo vel að mér í enskri tungu, að
ég þekki „dónaskap" hennar. Mik-
il málvendnisöld gengur nú yfir
landið. Um það er líka ritað og
rætt, já, jafnvel skrifaðir bækling-
ar. Þó mun flestum finnast, er
þekkja lítið eitt til annarra tungu
mála, að íslenzkan sé mjög fág-
að mál, að minnsta kosti, ef maður
dæmir eftir nútíma blaðamennsku
og rithætti nokkurra
manna, sem rita í blöðin.‘
þeirra
. „í BILI MAN EG eftir langri
og orðljótri grein er deildi mjög á
þýðanda bókar nokkurrar. Hann
hafði ekki beygt orðið „kýr“ rétt.
Sumum fannst lítil syndin sú, að
segja „kú“ hjá óþverraorðbragði
því, sem fyllti þá grein. Sumir
málvendnismennirnir virðast tína
sþörðin og eftir skilja berin, eins
og „Grammaticus“ forðum. Hvað
ætli að orðið ,,lygi“ komi oft fyrir
í graininni á bls. 4 í Morgunblað-
inu 23. ágúst s.l.?“
„ „X-12“ MÍNNIST á uppeldis-
hæli fyrir stúlkur. Álitamál er
hvort nokkur þörf er á því nú,
það var kannske þörf á því íyrir
stríðið úr því að ekki var bætt úr
atvinnuléysinu á annan hátt þá,
eða skólaskyldualdurinn lengdur
upp í 16—18 ár, eða jafnvel 20 ár,
því að mennt er máttur, en auð-
ur er valtastur vina. ‘iíðustu árin
fyrir stríðið var siðgæðið hér í
Reykjavík engin fyrirmynd og
fóru af því sögur bæði innan landa
og utan. Og ófagrar eru sögurnar
Framh. á 6. síðu.