Alþýðublaðið - 08.09.1942, Blaðsíða 8

AJL^Y-PLOLAÐIP
■ ............ r-
Þriíjudagur 3. septembcr 1942.
JARNARBIOI
Lydia
og biðlarnir fjórir
Aðalbiutverk
Nerle Oberon
Sýnd kl 5, 7 og 9.
TVEIR Gyðingar sváfu einu
sinni í sama herbergi í
gistihúsi í New York. Annar
þeirra vaknaði um miðja nótt
við það, að hinn gekk um gólf
í ergi og gríð.
„Af hverju ert þú að ganga
um gólf?“ spurði hann félaga
sinn.
„Eg skulda Rubenstein 100
dollara, sem ég lofaði að borga
í morgun, en sé engin ráð til
þess.“ •, 4
„O, leggstu bara upp í
og sofnaðu, láttu Rubenstein
um að ganga um gólf.“
ÞORLEIFUR JÓNSSON
prófastur í Hvammi í Döl-
um segir svo í bréfi um Bessa-
staðaskóla:
„Við svokallaðan Snorra
varð ég var minn fyrsta vetur í
skóla (1815), sem var eins kon-
ar hegning fyrir innbyrðis af-
brot, t. a. m. við þá, sem báru
sögur í eyru kennaranna úr
skólanum, með þeim hætti, að
sakadólgurinn var settur í
bekkjarhorn, hvar piltar sett-
ust að honum við báðar hlið-
ar hver út af öðrum, og þannig
með allra atbeina þrýstu svo
fast að sakadólg, að hann
æpti hástöfum. En meðan á
þessum hryðjuverkum stóð,
var haldið uppi einkennilegum
söng og mikið við lagt, ef sagt
var frá því.“ »
vofandi. Honum var sagt þetta
fyrir fram, og kom Athill Bacot
til hans ásamt sjö nefndar-
mönnum, og var hann mjög
yirðulegur ásýndum. Eðvarð
sagðist ekkert vilja segja þeim
að svo stöddu máli, en bað um
frest til að athuga málið. Eð-
varð var þegar ákveðinn að
taka boðinu, og þegar nefndin
var farin,- gekk hann í herbergi
Bertu.
— Jæja, nú eru fréttir á ferð-
inni, sagði hann og sagði henni
allt af létta. í Blackstable kjör-
dæminu, sem Eðvarð var beð-
inn að vera í kjöri, voru aðal-
lega sjómenn, sem fylgdu Al-
þýðuflokknum að málum.
— Bacot gamli sagði, að ég
væri eini íhaldsframbjóðandinn
sem væri líklegur til að komast
að.
Berta var svo undrandi að
hún gat engu svarað. Hún hafði
svo lágar hugmyndir um bónda
sinn, að hana furðaði á :því,*að
þeim skyldi hafa komið til hug-
ar að tilnefna hann. Hún braut
heilann um, hvað fyrir þeim
hefði vakað. ■
— Þetta er upphefð fyrir mig,
finnst þér ekki?
— Þér dettur auðvitað ekki
í hug að taka á móti upphefð-.
inni?
— Ekki? Auðvitað geri ég
það. Hvað er á móti því?
— Þú ihefir aldrei skipt þér
af stjórnmálum og aldrei á ævi
þinn/i haldið næðu|. Hún var
viss um að hann yrði sér til
minnkunnar og ákvað því,
þeirra beggja vegna, að gera
það sem í hennar valdi stæði
til þess að aftra honum frá
þessu. „Hann er svo fávís“,
hugsaði hún.
— Hvaða vitleysa. Ég hefi
stundum haldið ræður í krikket
veizlum. Þegar ég er staðinn á
fætur dettur mér alltaf eitt-
'hvað í hug.
— En þetta er gerólíkt. Þú
hefir ekkert vit á þjóðmálum.
En Eðvarð lét sér ekki segj-
ast, enda er ekkert eins erfitt
og það að sannfæra menn um
fávizku þeirra. Bertu óx þetta
mál mjög í augum og fannst
það ganga guðlasti næst að
takast svona starf á hendur, án
þess að vera því nauðakunnug-
ur, og vel til þess. hæfur. En
það er sem betur fer ekki álit
meiri hlutans og stjórnarvald-
anna í þessu virðulega landi.
— Ég hélt að það mundi
gleðja þig að ég hlyti frama,
spurði hann.
— Ég vil ekki að þú gerir
þér til minnkunnar, Eðvarð.
Þú hefir margsagt, að þú virðir
bókalestur og menntun lítils,
og það ætti því ekki að særa
þig þegar ég segi að þú ert ekki
vel menntaður. Ég 'held, að
ekki sé heiðarlegt af þér að tak-
ast á hendur starf, sem þú ert
ekki hæfur til að sinna.
— Ég ekki hæfur? æpti
Eðvarð undrandi. — Þetta var
ágætt hjá þér. Ég held, án þess
að ég sé að gorta, að ég sé til
flestra starfa hæfur. Þú skalt
spyrja Bacott gamla um álit
hans á mér og þá uppljúkast
augu þín væntanlega. Sann-
leikurinn er sá að allir hafa álit
á mér nema þú, en það er iíka
sagt að enginn sé spámaður í
sínu föðurlandi.
— Þetta getur vel verið rétt
hjá þér, Eðvarð. Ég ætla mér
heldur ekki að fara að standa í
vegi fyrir fyrirætlunum þínum.
Ég bjóst bara við því, að þú
gerðir þér ekki Ijóst hvað þú
ert að gera, og ég vildi forða þér
frá sneypu.
— Sneypu! Hvernig þá! Ójá,
þú heldur, að ég falli í kosn-
ingunurm En ég skal veðja við
þig hverju sem þú vilt um það,
að ég verð langhæstur.
Daginn eftir skrifaði Eðvarð
Bacott bréf og tilkynnti honum
þar, að sér væri ánægja að því
að lýsa því yfir, að hann væri
fús til að fallast á tilboð íhalds-
flokksins. Berta var. orðin viss
um að hún fengi engu áorkað
um þetta mál og ákvað þá að
reyna samt að forða honum frá
skömm, eftir fremsta megni.
Hún sendi til London eftir bæk-
lingum og reglugerðum úm
störf og skyldur fylkisstjórna.
Svo bað hún Eðvarð að lesa
þetta, en hann treysti sjálfum
NYJA bio b
Tónar og tnngl-
skinsnætnr.
(Melody and Moonlight)
Skemmtileg musikmynd.
Aðlhlutverkin leika:
MARY LEE
JOHNNY DOWNS
BARBARA ALLEN
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
SQAMLA BIO
Æskan á
leiksviðinu.
(Babes in Arms)
Metro Goldwyn Mayer
söngvamynd.
MICKEY ROONEY
JUDY GARLAND
Sýnd kl. 7 og 9.
Framhaldssýning kl. 3V2-6V2
FÁLKINN
(THE GAY FALCON)
með George Sanders.
Bönnuð fyrir börn innan
‘12 ára. (
sér svo vel, að hann hló bara að
henni, einkum þegar hún sett-
ist sjálf við að lesa bæklingana
til þess að geta svo kennt hon-
um.
— Ég kæri mig ekkert um að
vita nein ósköp, sagði hann. —
Aðeins eitt er nauðsynlegt og
það er kjarkur. Heldur þú, að
allir, sem kosnir eru á þing, viti
alla skapaða hluti um stjórn-
mál? Fjandann ætli þeir viti.
Berta var eyðilögð yfir því,
að maður hennar skyldi vera
svo ánægður með sjálfan sig,
að hann vildi ekkert læra. Svo
er hamingjunni fyrir að þakka,
að menn vita ekki sjálfir hve
vitlausir þeir eru, annars mundi
annarhver maður fremja sjálfs-
morð. Það er fyrst þegar menn
hafa aflað sér víðtækrar þekk-
ingar, að þeim verður það ljóst
hve þeir vita lítið. Maður, sem
Galdrakarlinn glettni
breyta eirskildingnum okkar í
silfurskilding?“
Maðurinn svamlaði að bakk-
anum og tók við skildingnum.
„Bíðið þið róleg, þangað til ég
er kominn í frakkann minn,“
sagði hann. „Ég geri nú ekki
mikil kraftaverk, nema ég sé í
frakkanum mínum. En hvað
ætli þið botnið í því, rýjurnar
mínar?“
Hann þreif til frakkans, sem
lá í grasinu rétt hjá þeim og
slöngvaði honum um herðar
sér — og þá sáu börnin sér til
mikillar skelfingar, að þetta var
enginn annar en Ylfingur gamli
galdramaður! Svo setti hann
líka upp þrístrenda hattinn og
brosti til þeirra. En þegar hann
sá, hvað þau voru skelkuð,
hvessti hann á þau augun.
„Hvað er eiginlega að ýkk-
ur?“ spurði hann. „Ekki ætla
ég að éta ykkur!“
„Annað var okkur nú sagt,“
sagði Heiða. „Ljúflingur ljós-
álfur sagði okkur, að þú mundir
breyta okkur í súkkulaðisteng-
ur og éta okkur, ef þú næðir í
okkur.“
„Sagði hann það, þrjótur-
inn?“ spurði Ylfingur gamli.
„Jæja, ég hafði reyndar hugsað
honum þegjándi þörfina, ef ég
næði í lurginn á honum, því að
frekari, ruddalegri og auðvirði-
legri álfi hefi ég aldrei kynnzt
en honum. Sendi hann ykkur
hingað?“
„Já,“ sagði Lalli. „Svo er mál
með vexti, að hann fann perlu-
brjóstnælu, sem mamma glat-
aði. Hún hafði alveg sérstakt
dálæti á nælunni, því að hún
var afmælisgjöf frá okkur
Heiðu. Og hann vildi ekki af-
henda okkur hana, nem'k við
færum til kastalans þíns og
næðum í þrjár fjaðrir úr stéli
páfuglsins, svo að hann gæti
MYiimfti
Örn: Það dugði ekkert,
Stormy. Ég fæ enn ekki að 1
fljúga.
Stormy: Ég var heppinn, ég
dró hlut stýrimanns alla leið-
ina. Sæll Raj.
Stormy: Örn, má ég kynna
þig fyrir Indverjanum Me-
handru Sohrab Negal. Við
köllum hann bara Raj. ... Ég
held að hann hafi bara gengið
í flugherinn til þess að fá fría
ferð heim.
Raj: Til þess að fá fría ferð
heim og lumbra svolítið á Jap-
önunum, vinir mínir.
Stormy: Ég skal kenna þér
ameríkskar mállýzkur á leið-
inni, Raj, ef þú vilt kenna mér
að segja „sæl, elskan“ á hindúa-
máli.
#