Alþýðublaðið - 11.09.1942, Blaðsíða 8

ALI»YÐUBLAÐ1Ð
Föstudagur 11. september 1942
JARNARBlÓi
Lfdia
og biðlarnir fjérir
Aðalblntverk
Merle Oberon
Sýnd kl 5, 7 og 9.
EINS og sjá má á sévisögu
Jóns biskups Árnasonar
(biskups í Skálholti 1722—
1743) hefir bannfæring hér á
landi ekki eingöngu tíðkazt í
kaþólskum sið. Þar segir svo:
„Gísli Ólafsson Rauðalæk,
sem anno 1700 byrjaði að for-
sóma sakrampntanna brúkun,
hverju hann og yfir 20 ár fram-
fór, en þar engar hótanir eða
áminningar giltu, var eftir ráði
biskupsins mag. Jóns Árnasonar
opinberlega bannfærður anno
1724. En Gísli framfór í samri
forherðingu. Anno 1726 var
hann nauðugur af sýslumanni
fluttur á alþing, hvar hann lézt
viðurkennast, og var úr banni
leystur á Þingvöllum, en strax
og hann kom heim aftur, hvarf
hann til sinnar fyrri forherð-
ingar, hvar fyrir hann, að óökt-
uðum öllum áminningum, var
anno 1728 eftir kirkjulaganna
fyrirmælum bannfærður þéirri
stærri bannfæringu og yfirgef-
inn til holdsins fordjörfunar í
Satans hendur. En Gísli fram-
fór enn nú og til 1732 í sinni
forherðingu, guðsorða og sakra-
mentanna forakti, og var þetta
ei lítil hugraun fyrir biskup-
inn.“
*
AF MÉR reytist ró og spekt,
ræflar andans trosna.
Holdið er í taumi tregt,
trúarskrúfur losna.
(Váldimar Pálsson).
hann? Sýnið mér hann. Kæri
herra Craddock, ræðan yðar var
indæl, ekki get ég annað sagt.
— Og svo smekkleg, sagði
ungfrú Hancock með ljómandi
augum, ■— en hve þér hljótið að
vera hreykin af manni yðar, frú
Craddock.
— Nú er svart útlitið fyrir þá
rauðu, sagði presturinn og neri
hendur sínar.
— Ó, herra Craddock, lofið
mér að komast að yður, hrópaði
frú Branderton, — ég komst
ekki til yðar áðan. Þeir eru al-
veg búnir að vera. Ég viknaði,
þér voruð svo innilegur.
— Ekkert er eins hrífandi og
tilfinningasemi, hvíslaði ungfrú
Glover að bróður sínum. — Mér
fannst hjarta mitt ætla að
bresta.
— Herra Craddock, sagði frú
Mayston Ryle, — þér gerðuð
mig hugfangna. Hvar er konan
yðar, ég verð að segja henni það
líka.
— Þetta er bezta’ ræða, sem
haldin hefir verið, hrópaði frú
Branderton.
— Þetta er það eina rétta,
sem ég hefi heyrt yður segja í
tuttugu ár, frú Branderton,
sagði frú Mayston Ryle, og leit
fast á herra Atthill Bacot.
XXVI
Þegar Rosebery lávarður
heldur ræðu, flytja blöð flokks-
ins ræðuna á eftir í fullri lengd
og er þar talað í fyrstu persónu,
ekkert fellt úr, og þetta er talin
mesta upphefð fyrir alla stjórn-
málamenn. Þegar hann loks
hafði náð svo háum metorðum,
að ekki gat orðið um meira að
ræða, gat hann ekki annað gert
en að deyja mjög heiðarlega og
hlaut legstað í Westminster
Abbey og var jarðaður þar með
kurt og pí. Blackstable Tíðindi
birtu líka ræðu Eðvarðs í heilu
lagi, málvillurnar voru leiðrétt-
ar og greinarmerki' sett í. Eð-
varð keypti slatta af blaðinu og
las vandlega til þess að sjá,
hvort tilfinningar hans væri
rétt túlkaðar, og ems hvort
nokkrar prentvillur fyndust.
Hann rétti Bertu blaðið og stóð
yfir henni á meðan hún las það.
— Þetta lítur bara ljómandi
vel út, sýnist þér það ekki?
— Ágætlega.
— Heyrðu annars, er ekki
heimilisfang Pálu frænku Eliot
Mansions 72?
— Jú, hví spyrðu?
Henni brá í brún þegar hún
sá hann vefja sex blöðum sam-
an og skrifa utan á.
— Ég hugsa að henni þyki
gaman að sjá ræðuna, og henni
mundi þykja miður, ef hún
heyrði um þetta, og ég hefði
ekki sagt henni frá því.
— Já, ég hugsa að henni þyki
gaman að fá ræðuna. En því
sendirðu henni svona mörg
blöð, svo áttu ekkert til handa
öðrum.
— O, gerir ekkert, ritstjór-
inn sagði að ég, gæti fengið þús-
und, ef ég kærði mig um. En
hún lætur blöðin, sem fram yf-
ir eru, ganga til kunningja
sinna.
Svar Pálu frænku kom svo
að segja um hæl.
Kæri Eðvarð.
Ég las öll sex blöðin, sem þú
sendir mér, með mestu athygli.
Ég held að það sanni ágæti
ræðunnar, að ég las hana með
engu minni athygli í sjötta
skiptið en það fyrsta. Ég er viss
um að mælskan á engan sinn
líka. Hverju orði sannara er
það, að „sérhver Englendingur
á sér móður“ (svo fremi að ó-
tímabær dauði hafi ekki svipt
hann henni). Það er skrýtið hve
slíkir hlutir geta dulizt fyrir
manni, unz þeir eru lagðir á
borðið fyrir framan mann, og
þá furðar mann á því að hafa
ekki tekið eftir þessu fyrr. Ég
vona að ég móðgi þig ekki með
því að segja að ég get ekki séð
neinn skyldleika við Bertu í
sumum þeim tilfinningum, sem
endurspeglast í ræðunni (er þar
einkum til að nefna setninguna
um þjóðfána vorn). Skrifaðirðu
annars ræðuna sjálfur? Út með
sannleikann, játaðu bara að
Berta hjálpaði þér.
Þín einlæg
Pála frænka.
S NÝJA BIÓ ■
Tónar og tungl-
sbinsnætnr.
(Melody and Moonlight)
Skemmtileg musikmynd.
Aðlhlutverkin leika:
MARY LEE
JOIINNY DOWNS
BARBARA ALLEN
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
Síðasta sinn.
■ GAMLA BIO
Æskan á
leiksviðinu.
(Babes in Arms)
Metro Goldwyn Mayer
söngvamynd.
MICKEY ROONEY
JÚDY GARLAND
Sýnd kl. 7 og 9.
Framhaldssýning kl. ZV2-6V2
FÁLKINN
(THE GAY FALCON)
með George Sanders.
Bönnuð fyrir börn innan
12 ára.
Eðvarð las bréfið og kastaði
því hlæjandi til Bertu.
-— Skrambi er það gott hjá
henni að segja að þú munir hafa
hjálpað mér.
— Eg skrifa henni strax og
segi henni að þú eigir þessa
ræðu aleinn.
Berta átti ennþá erfitt með
að skilja það aðdáun, sem mað-
ur hennar vakti. Hún þekkti
það hve hæfileikar hans voru
af skornum skammti og var
undrandi yfir því, að allir aðr-
ir skyldu telja hann slíkan gáfu
mann. Henni fannst skoðanir
hans hlægilégar og dáðist að
þeirri dirfsku hans að voga sér
að ræða með hátíðleik um hluti,
sem hann bar ekkert skynbragð
á, en furðulegast fannst hehni
þ’ó það, að fólk skyldi taka
þetta goit og gilt. Hann virtist
'&x/t/rux/rvnoL,
Galdrakarlinn cjlettnl
halda áfram til álfsins og láta
hann skila brjóstnælunni henn-
ar mömmu ykkar.“
„Eigum við ad ná í fiskbát-
inn til þess að flytja okkur aft-
ur að jarðgöngunum?“ spurði
Heiða áfjáð af eftirvæntingu.
„Blessuð verið þið, nei, nei.
Við getum komizt þangað á
miklu fljótlegri hátt,“ sagði
galdrakarlinn. „Komið þið
hingað undir frakkann minn.“
Börnin gengu til hans, og
hann smeygði þeim inn undir
frakkann sinn. Svo hafði hann
yfir langa töfraþulu, og svo hóf-
ust þau allt í einu á loft öll þrjú
og bárust með geysihraða á
vængjum vindanna. Að lokum
svifu þau hægt og þægilega til
jarðar. Og hvar haldið þið að
þau hafi verið stödd, þegar þau
gægðust út undan frakka Ylf-
ings gamla galdramanns?
Hvergi annars staðar en ná-
kvæmlega á þeim stað, sem
mamma þeirra týndi nælunni
sinni!
„Ljúflingur, Ljúflingur!11
kallaði Lalli. Og þegar í stað
kom álfurinn á fléygiferð út úr
runnanum sínum. En áður en
hann vissi af, hafði galdramað-
urinn gripið til hans og ríghélt
honum nú.
„Hæ, hæ,“ sagði Ylfingur
gamli kampakátur. „Svo að
þetta er álfurinn, sem gretti
sig framan í mig, eða er það
ekki? Þetta er álfurinn, sem
sendir börn til þess að krækja
í töfrafjaðrir frá páfuglinum
mínum! Þetta er álfqrinn, sem
stelur brjóstnælum, sem aðrir
. eiga! Jæja, piltur minn! Ilvern-
I ig væri að breyta þér í súkku-
laðistöng og éta þig?“
„Nei, nei,“ sagði álfurinn
snöktandi. Harín dró brjóstnæl-
una upp úr vasa sínum og
íleygði henni til barnanna.
• • '

HIYNDA
SAGA
AHs «EAPX5iR/ DOCTöZWS \T$ AMID
15 LIEUTEMANT /iNFECtiöN ANP NO PANGER OF
LARRAPX.. ? /cONTAGION/ BIÁ, OF C0UR6E, HE
CANT LEAVé TOPAV/ 50..
m
Örn: Ég er tilbúinn, herra.
Er Larraby mikið ... ?
Foringinn: Nei, hann er ekki
alvarlega veikur, en hann get-
ur ekki farið í dag.
Foringinn: Gangi þér vel,
karl • minn.
Örn: Þakka fyrir, kærlega.
Örn: fíæ, Fletch. Bíddu eftir
mer.
A FEW 5EC0NP5 LATERTHF GREAT 50M6ER5
TAKE 0FF..THEIR PESTINATíON,//VAiA/ f~
Nokkru síðar hefja risa-
sprengjuflugvélarnar sig til
flugs. Ákvörðunarstaður þeirra
er: Indland.