Tíminn - 01.11.1963, Blaðsíða 9

í SÍMASKRÁNNI hefur
Magnús Á. Árnason blátt á-
fram starfsheitið listamaður,
sem er ekki ýkja yfirlætisfullt.
Más'ke er það af því, að Magn-
ús telur sigekki fremur málara
en myndhöggvara eða öfugt,
vegna þess að hann er hvort
tveggja jöfnum höndum. — í
upphafi listaferils síns var
hann fremur myndhöggvari,
sumir sem hrifust tnest af
höggmyndum hans framan af
árum, vilja helzt að Magnús
verði ætíð fyrst og fremst
myndhöggvari. En sannleikur-
inn er sá, að Magnús er fleira
en þetta tvennt, sem sé rithöf-
undur, ljóðskáld og tónskáld,
hefur samið hundruð sönglaga
og jafnvel fleiri tegundir tón-
Hér stendur Magnús llstamaður hjá einni Mexicómynd sinni, er hann nefnir Eintrjáninga.
m. k. sagði einn þeirra við mig,
þegar við ræddum saman: —
,,Við berum hina dýpstu fyrir-
litningu hver fyrir öðrum“.
— Þótti þér mikið koma til
mexikanskrar nútímalistar?
— Já. Ég er þeirrar skoðun-
ar, að málaralist í Mexico
standi með einna mestum
blóma í heiminum í dag. —
Málararnir í Mexico eru lang-
flestir alveg lausir við Parísar-
tízkuna, hafa eigin þjóðlegan
stíl og forðast að apa eftir
tízkufyrirbærum.
— Sækja máske útlendir
listamenn mikið til Mexico?
— Ég held, að ekki sé svo
mjög mi-kið um ' það, einna
helzt þó líklega listamenn frá
Norðurlöndum.
— Eru þeir Rivera, Orozco
og Siqueiros enn stóru nöfnin
af mexikönskum málurum?
— Þcir eru vissulega risar
meðal listamanna þar í landi
og verk þeirra víða í opinber-
um byggingum, þar sem þeir
Höfðingjarnir fara í tukthúsið
til að sitja fyrir hjá málaranum
verka. Á næstunni kemur út
bók, sem hann hefur tekið sam
an og nefnist Listamannaljóð.
Þar á hann sjálfur nokkur
kvæði. Og þessa dagana held-
ur Magnús listsýningu í Boga-
salnurn, þar sem .hann sýnir
sex höggmyndir og um fimm-
tíu málverk, sem er eitthvað
það mesta, sem hægt er að
koma lyrir í Bogasalnum. —
Nokkur málverkanna eru frá
Mexico, og um það land
spannst. aðallega samtalið, þeg-
ar ég hitti Magnús í Bogasaln-
um urn daginn.
Þótt Magnús sé gamalkunn-
ur á Kyrrahafsströnd Ame-
ríku, þar var hann árum sam
an eftir fyrra stríð og fram
undir alþingishátíð, þar ferð-
uðust þeir sem fóstbræður úr
einni byggð í aðra hann og
Halldór Laxness, er fyrst nú
•..éltyfggjyffiff gerir sér
ferð ríÍ Mexico og kynnist því
landi að ráði. Þau fóru þangað
hjónin, hann og Barbara list-
málari, fyrst og fremst til að
heimsækja son sinn, Vífil, sem
fyrstur íslendinga leggur
stund á háskólanám í bygging-
aralist þar í landi. Það er mér
kunnugt um, að Vífill stendur
sig með mikilli prýði, og álíta
prófessorar hans hann einn af
efnilegustu nemendum hins
fræga skóla.
— Hvernig féll þér að mála
í Mexico?
— Mér fannst það ákaflega
þægilegt. Þar voru nú ekki
umhleypingarnar öðru nær. —
Við hjónin dvöldumst í land-
inu í níutíu daga, og allan
þann tíma kom varla dropi úr
lofti, ég get ekki talið það. —
Aðeins einu sinni rigndi — í
tuttugu mínútur.
— Varstu hrifinn af land-
inu?
— Já, bæði er landið á marg
an hátt tilkomumikið og síðan
eru hinar sögulegu minjar ein
stæðar sömuleiðis og hin fornu
listaverk byggingarlistarinn-
ar frá tímum Aztekanna, árþús
unda arfleifðir. En hvað land-
ið sjálít snertir, þá minnir það
víða á ísland. Bæði löndin eru
gömul eldfjallalönd og ber mik
ið á uppblæstri og örfoka
landi, það eru handaverk Spán
verjanna, sem eyddu skógun-
um þegar þeir komu til lands-
ins og fóru þar um drepandi,
rænandi og eyðandi.
— Sýnduð þið hjónin verk
ykkar í Mexico?
— Já, okkur var boðið að
taka þátt 1 geysimikilli samsýn
ingu i Mexicoborg. Þessi sýn-
ing var þó eingöngu ætluð
mexikönskum listamönnum og
þeim útlendum, sem starfað
höfðu minnst fimm ár í land-
inu. Ellefu hundruð umsókn-
ir um þátttöku bárust, en af
þeim fengu aðeins 275 inn-
göngu.
— Eru mexikanskir lista-
menn samrýndir eða líkt á-
stand í þeirra íélagslífi og hér?
—, Blessaður vertu, það er
svona víða, hver höndin upp
á móti annarri í félagslífi lista
manna. Ég býst við, að það
gangi oft talsvert á þegar hin-
ir mexikönsku kollegar okkar
koma saman, því að þeir eru
miklir einstaklingssinnar. A.
gerðu svo mikið af því að mála
múrmálverk í stórbyggingar.
Tveir þeirra eru nú látnir,
Rivera og Orozco, og Siqueir-
os situr í fangelsi. Annars eru
ýmsir aðrir miklir listamenn
tnexikans'kir, og kemur mér þá
helzt í hug Tamayo, sem líka
er mjög kunnur bæði um alla
Ameríku og í Evrópu. Hann
þykir flestum mjög ólíkur öðr-
um mexikónskum málurum og
þeir höfðu margir horn í síðu
hans, þótti hann of mikið und-
ir útlendum áhrifum frá París-
Pramhaio t 13 síðu
Þessi mynd er á sýningu Magnúsar frá mexikónsku þorpi, þar sem
þau hjónin dvöldust um hrið við að máia.
GUNNAR BERGMANN
i
I

T í MIN N, f östudaginn 1. nóvember 1963
9