Alþýðublaðið - 25.09.1942, Blaðsíða 8

u
ALÞYOUBLAOIÐ
BTJ ARNARB9Ö B
Rebekka
eftir hinni frægu skáldsögu
Daphnc du Maurier.
Aðalhlutverk:
Joa» Fontaine.
Lauxence Olivier.
Sýning kl. 4, 6,30 og 9.
RÐIÐ GTJÐ er ritað með
þremur báktsöfum á ís-
lenzku, dönsku, sænsku og
norsku, en í flestum öðrum
menningarmálum er það ritað
með fjórum stöfum. Hér eru
nokkur dæmi um þetta:
Á frakknesku . . . . .. Dieu
- þýzku
- hollenzku .. . . . . . Godt
- spænsku . ...,
- latínu
- forngrísku . .. . .. Zeus
- nýgrísku
- assýrisku . ...
- persnesku . ... ... Sern
- arabisku
- sanskrít .. . Deva
- egypzku
- Inkamáli ... Papa
- Fönikíumáli . . .. . Baal
- japönsku
- Kaldeumáli ..
- indversku . . ..
MARGAR eru manvélar.
*
C IGGA LITLA situr í stræt-
^ isvagni með mömmu sinni.
Inn í vagninn kemur ákaflega
digur kona og sezt gegnt þeim
mæðgum. Siggu verður mjög
starsýnt á hana um hríð. Svo
snýr hún sér að mömmu sinni
og segir svo hátt, að heyrist
um allan vagninn:
„Er þetta allt saman ein
kona, mamma?“
hans en hann hrökk við og fór
að titrá.
— Gerðu ekki þetta, sagði
hann og ýtti henni frá sér.
— Hvers vegna ekki? spurði
hún hlæjandi. — Ertu hrædd-
ur við mig? %
Og hún strauk aftur yfir hár
hans.
— Þú veizt ekki, hvað þetta
kvelur mig.
Hann stökk á fætur, og Berta
sá sér til mikillar undrunar að
hann var náfölur og skjálfandi.
— Eg get gengið af vitinu,
ef þú snertir mig.
Skyndilega sá hún brenn-
andi löngun í augum hans, og
nú fór hún sjálf að titra. Berta
rak upp hálfkæft óp og kynleg
tilfinning greip hana. Því næst
greip pilturinn um báðar hend
ur hennar, féll á kné og kyssti
hendur hennar ákaft. Andar-
dráttur hans var tíður og heit-
ur og kossar hans brenndu
hana. Hún ýtti honum frá sér.
— Eg hefi þráð þetta svo
lengi, sagði hann.
Hún var svo hrærð, að hún
gat engu svarað, en horfði á
hann þegjandi.
— Þú hLýtur að vera genginn
af vitinu, Gerald.
• — Berta!
Hann stóð rétt hjá henni. —
Hann var að því kominn að taka
utan um hana, og snöggvast
langaði hana til þess að lofa
honum að kyssa sig, en svo náði
hún valdi á sér.
— Ó, þetta er heimskulegt!
Vertu ekki svona mikið barn,
Gerald.
Hann gat. ekki talað, en
horfði á hana grænum augum,
sem leiftruðu af löngun.
— Eg elska þig, hvíslaði
hann.
— Kæri vinur. Langar þig til
þess, að ég komi næst á eftir
vinnukonu móður þinnar.
— Ó, hann stundi og roðn-
aði.
— Mér þykir vænt um, að
þú skulir vera hérna lengur.
— Þá færðu að sjá Eðvarð,
hann kemur í næstu viku hing-
að í borgina. Þú hefir aldrei
séð manninn minn, er það?
Varir hans titruðu og hann
virtist vera að berjast við að
stilla sig. Svo fleygði hann sér
í stól og fól andlitið í höndum
sér. Hann sýndist svo litill, svo
ungur, og hann elskaði hana.
Berta horfði' á hann andartak
og tárin komu fram í augu
henni. Hún lagði hendina á öxl
honum.
— Genald,. Hann leit ekki
upp. — Gerald, ég ætlaði ekki
að særa tilíinningar þínar. Mér
þykir leitt, að ég skyldi segja
þetta.
Hún laut niður og tók hend-
ur hans frá augum hans.
-— Ertu reið við mig? spurði
hann nærri því klökkur.
-— Nei, svaraði hún ástúðlega
en þú mátt ekki vera flón, kæri
vinur. Þú veizt að ég er nægi-
lega gömul til að vera móðir
þín.
Hann vildi ekki láta huggast,
og henni fannst enn, að hún
hefði verið afar vond við hann.
Hún tók andlit hans milli
handa sér og kyssti varir hans.
Og hún kyssti burt tárin, sem
glitruðu á hvörmum hans, rétt
eins og hann væri lítið barn.
XXX.
Enn fann Berta ylinn af á-
stríðuríkum kossum Geralds á
höndum sér, og á vörum sér
fann hún enn snertinguna af
unglingslegum munni hans. —
Hvaða töfrastraumur var það,
sem streymt hafði frá honum
til hennar og gert hana svona
hamingjusama? Það var yndis-
legt að vita það, að Gerald elsk
aði hana, hún minntist þess, hve
augu hans höfðu ljómað, hversu
torkennileg rödd hans hafði
orðið af geðshræringu, allt
voru þetta tákn sannrar ástar,
voldugrar og ákafrar. Berta
studdi hendinni á hjartastað
og brosti af innilegum fögnuði
yfir því að vera elskuð. Koss-
ar hans brunnu enn á fingrum
hennar, hún leit á þá undrandi,
nærri því eins og hún ætti von
á að sjá þar brunabletti. Hún
var honum þakklát, hún þráði
að taka höfuð hans milli handa
sinna og kyssa hár hans, ung
augu hans og mjúkar varir
hans. Hún taldi sjálfri sér trú
Föstúdagur 25. sept. 1942.
■ a NÝJA Bfð B9
Friðarvinur
á flótta.
(Everything Happens at
Night)
I Aðalhlutverkið leikur
i skautadrottningin
I
Sonja Henie, ásamt
Ray Milland og
Etobert Cununings.
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
um, að hún vildi reynast hon-
um sem móðir.
Daginn eftir hafði hann kom
ið til hennar feimnislegur, —
smeykur við að hún mundi
verða reið, og þessi feimni var
ólík þeirri djarflegu fram-
komu, sem hann hafði töfrað
hana með. Henni fannst það
dásamlegt að hann skyldi vera
auðmjúkur þjónn hennar, og
sjá hve fús hann var til að gera
r ff
BOAMLA BiðBR
Hvergi sraeyiH |
(Buck Benny Rides Again)
Jack Benny
Ellen Drew
Virginia Dale.
Sýnd kl. 7 og S.
Framhaldssýning
kl. 3lá—6V&.
DULARFULLA
SKIPATJÓNBÖ.
Nick Carterleynilögragla-
mynd.
Bonmið börnum
12 ára.
allt, sem hún bað hann um. En
hún gat varla trúað því, að
hann væri svona ástfanginn af
henni og hún vildi fá vissu
sína um það. Það fór um hana
ólgandi unaður, þegar hún sá
hann fölna af því að hún tók
um hönd hans, og þegar hann
titraði er hún hallaði sér upp
að honum. Hún strauk um hár
hans og gladdist við að sjá ótt-
ann í augum hans.
HÆGINDIÐ GðÐA
Ellu varð litið á klukkuna og
varð alveg steinhissa.
„Við höfum aðeins verið tíu
mínútur í burtu,“ hvíslaði hún.
„Tíminn í álfheimum er
öðruvísi en tíminn í mannheim
um,“ sagði Dóri. „En heyrðu
annars! Nú skulum við gæða
okkur á rísbúðingnum. Eg er
orðinn banhungraður,“
Þau settust við borðið, og
von bráðar var ekki urmull
orðinn eftir af rísbúðingnum!
í sama bili lauk fóstran upp
augunum og leit á þau.
„Þið eruð góðu börnin,“
sagði hún. „Mér þykir vænt
um, að þið hafið borðað búð-
inginn ykkar. Hamingjan
góða, hvað ég er syfjuð!“
„Þú hefir steinsofið og hrot-
ið, fóstra,“ sagði Ella.
„Ó-nei, ég er viss um, að ég
hef ekki sofið,“ sagði fóstran
og néri stírurnar úr augúnum.
„Eg lokaði augunum aðeins
andartak, en ég blundaði
aldrei.“
„Jú, fóstra, víst sofnaðir þú,“
sagði Dóri. „Þú hefir meira aS
ségja verið á eyðiey úti í regin-
hafi, og við fórum þangað á
gulum asna með bláum vængj-
um til þess að bjarga þér.“
„Hvaða bull!“ sagði fóstran.
„Gulur asni með bláa vængif
Hvernig dettur ykkur þetta í
hug?“
„Jæja, við skulum sýna þér
hann, ef þú vilt,“ sagði Ella og
hoppaði upp af stólnum.
„Komdu, fóstra, asninn er á
afskaplega skemmtilegu álfa-
markaðstorgi, sem er rétt hjá
markaðstorginu, þar sem þú
varst að kaupa smjörið og egg-
in. Komdu, góða, gerðu það.
Við erum ekkert að skrökva að
þér — það er gulur asni þar!“
Fóstran lét til leiðast og
lagði af stað með börnunum —
eins og leið lá niður á torgið.
Börnin töluðu hvert í kapp við
Curly: Hvað eigum við nú
að gera, Stormy?
Stormy: Fljúga eins lengi og
benzínið dugar, og grípa svo
til varabirgðanna.
Raj: Flugstöðin var í lagi
fyrir nokkrum klukkustund-
um. Þessir skrattar hljóta að
hafa tekið hana mjög nýlega.
Stormy: Hvernig gerðu þeir það
IFROM THBAlR. NO DOUBT... \
HERE'SA BUNCH OF 6AMPLE5 U
COMIN6 UPFORA PEMONSTRAVON
fílGHTNOW/ 1--------------
Örn: Án efa úr lofti og hér
koma nokkrar flugvéla þeirra
á eftir okkur til þess að
skemmta okkur dálítið.
Skammt íyrir aftan amer-
íksku Fljúgandi virkin sér
Örn þrjár japanskar orustu-
flugvélar nálgast til þess að
gera árás á þau.