Alþýðublaðið - 02.10.1942, Blaðsíða 8

8
AUÞYÐUBLAfMÐ
F&stndagur 2. oktober 1S42.
JSSTJARNARBiOB
Rebekka
eftir hirrni frægu skáldsögu
Daphne du Maurier.
Aðalhlutverk:
Joan Fontaine.
Laurence Olivier.
Sýning kl. 4, 6,30 og 9.

i A irto
T7' ERLING lá veik og sendi
eftir presti að þjónusta
sig. Prestur kom, og er þá kerl-
ing í rúmi sínu, vel málhress
og eigi þungt haldin. Vill hún
þó fyrir hvem mun fá þjónust-
una, og fór það fram. Prestur
tekur að skrifta henni með á-
hrifamiklu orðfæri, svo sem
honum var lagið og setur henni
Ijóslega fyrir sjónir, að með því
einu móti megi hún vænta náð-
arinnar, að hún iðrist synda
sinna og hiðji fyrirgefningar á
þeim o. s. frv. Og er kerling
beyxir slíkt, þykir henni það
hörð kenning, byltir sér til í
rúminu og segir: „Ég sný mér
þá upp í hom, ef þú ferð að jaga
mig“
❖
Ijl AÐUR hét Þorvaldur og
var kallaður krókur.
Hann bjó austur í Gaulverja-
bæjarhreppi. Var hann ein-
kennilegur nokkuð, greindur
vel og góð skytta. Hann sagði
svo, að til væru þrjár tegundir
af spóa, og lýsti þeim á þessa
leið:
Fyrst er það nú andskotans
mýraspóinn, þvengmjór og
grindhoraður og sem sagt ekk-
ert nema hálsinn og lappirnar.
Svo er það heiðaspóinn, allra
vænsti fugl, stór og feitur. Og
loks er það gammaraspóinn.
Hann er svo stór, að hann slag-
ar eftir gæs, og svo feitur á
haustin, að ekkert heyrist til
hans, því að hann kemur ekki
upp nokkru hljóði fyrir feiti.
(Sagnaþættir Guðna Jónssonar)
að ég skyldi ekki drepa mig.
— Ég elska þig af öllu hjarta,
Berta, sérðu ekki, að ég elska
þig? Ó, þetta er ólíkt öllum
mínum fyrri tilfinningum, þetta
er allt — allt öðruvísi. Ég get
ekki lifað án þín, Berta. Ó, lof-
aðu mér að vera hjá þér.
— Það er ómögulegt. Komdu
nú, góði við höfum verið hér
of lengi.
— Kysstu mig aftur.
Berta lagði höndina um háls
honum, bæði brosandi og vikn-
andi, og kyssti mjúkar, ung-
lingsvarir hans.
— Þú ert góð við mig, hvísl-
aði hann.
Þau gengu þögul á jámbraut-
arstöðina, og komu brátt til
Chelsea. Við dyrnar inn í íbúð-
ina rétti hún fram höndina og
Gerald leit á hana svo dapur-
lega, að Bertu brá við; svo
snerti hann aðeins fingur henn-
ar og gekk burtu.
En þegar Berta var komin
inn í herbergi sitt, kastaði hún
sér í rúmið og grét. Nú vissi
hún, að hún elskaði hann. Hún
fann enn kossa Geralds brenna
á vörum sínum og fann snert-
ingu hans á fingrum sér. Hún sá
nú, að hún hafði blekkt sjálfa
sig, það var ekki vinátta, sem
gripið hafði hug hennar, það
var ást, heit og áköf ást.
Hún varð snöggvast ofsaglöð,
en minntist þess brátt, að hún
var gift og nokkrum árum eldri
en hann. Nítján ára gömlum
pilti hlýtur að finnast tuttugu
og sex ára gömul kona mið-
aldra. Húri tók spegil og horfði
á sjálfa sig, gekk nálægt ljós-
inu til að sjá betur. Hún sá
smáhrukkur, merki um hverf-
andi æsku.
— Þetta er fásinna, sagði
hún. — Ég geri mig að flóni
með þessu.
Gerald var hverflyndur, eftir
viku var hann sjálfsagt orðinn
ástfanginn af einhverri stúlku,
sem var honum samskipa. Jæja,
en hvað gerði það? Hann elsk-
aði hana nú af öllu hjarta, hann
skalf af þrá, þegar hann snerti
hana og ástríða hans var sárs-
aukablandin. Hún gat ekki
misskilið hina áköfu þrá í aug-
um hans. Æi, já, þetta var ást-
in, sem hún þráði. Hún breiddi
út faðminn sigri hrósandi og
hvíslaði út í tómt herbergið:
— Komdu, ástvinur mipn,
komdu, því að ég elska þig.
En með morgninum kom dap-
urleikinn yfir hana. Berta sá
hve ást hcnnar var tilgangs-
laus, hjónaband hennar og burt-
för hans gerðu allt ómögulegt,
og aldursmunurinn gerði það ó-
eðlilegt. En hún gat ekki sefað
sálarstríð sitt né stöðvað tárin.
Gerald kom um hádegið • og
hitti hana eina. Hann virtist
vera feiminn.
— Þú hefir verið að gráta,
Berta. j
— Mér hefir liðið svo illa,
sagði hún. — Ó, Gerald,
gleyrndu þessari flónsku í gær-
kveldi. Segðu nú ekkert, sem
ég má ekki hlusta á.
— Ég get ekki að því gert að
ég elska þig.
— Sérðu ekki, að þetta er
hrein vitfirring?
— Ég get ekki farið frá þér,
Berta. Lofaðu mér að vera.
— Það er ómögulegt, þú
verður að fara, nú er það ein-
mitt mest áríðandi.
Samtal þeirra slitnaði vegna
þess að nú kom Pála frænka
inn. Hún fór að tala við þau,
en furðaði sig á því, hve þau
voru lítið skrafhreyfin.
— Hvað gengur að ykkur
báðum í dag? spurði hún. —
Þið hlustið óvenjulega vel á
það, sem ég er að segja.
— Ég er þreytt, sagði Berta,
— ég hefi höfuðverk.
Pála frænka horfði nánar á
Bertu og duldist það ekki, að
hún hafði verið að gráta. Ger-
ald var Iíka mjög eymdarlegur.
Áreiðanlega ... Sannleikurinn
rann nú upp fyrir henni.
— Hamingjan góða! hugsaði
húri. — En hve það er gott að
hann fer eftir viku.
Pála frænka þóttist nú sjá,
að henni hefði oft yfirsézt upp
á síðkastið. Hún var alveg for-
viða.
— Svei mér þá, hugsaði hún,
— ég held varla, að óhætt sé
að hafa sjötuga kerlingu í fé-
lagsskap fjórtán ára stráks
BS NYJA BiO I
Flnghetjurnar
(Keep ’em Flying)
Bráðskemmtileg mynd.
Aðalhlutverkin leika skop-
leikararnir frægu:
BUD ABBOTT og
LOU COSTELLO
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
IGAMLA BiO
Waterloo-
brúln
(Waterloo-Bridge)
ameríksk stórmynd.
VTVTEN LEIGH
BOBEBT TAYLOR
Sýnd kl. 7 og 9.
stundinni lengur án þess að /
hætta sé á, að þau geri ein-
hverja vitleysuna.
Gerald og Bertu fannst vikan
líða ægilega hratt. Pála frænka
hélt smáveizlur, sem hún þótt-
ist gera frænda sínum til heið-
urs, en fyrir bragðið fengu þau
hjónaleysin fá tækifæri til þess
að vera saman tvö ein.
— Við megum til með að
vera eftirlát við þig áður en þú
Framhaldssýning
kl 3%—6Mí.
LADDIE
með Tim Holt.
ferð, sagði frænkan við Gerald.
— Þú hefir kannske illt af því,
en það veltist af þér á skipinu.
Berta kvaldist. Hún vissi að
ást hennar var þýðingarlaus, en
hún vissi líka að hún gat ekki
haft hemil á tilfinningum sín-
um. Hún reyndi að sýna sjálfri
sér fram á'hve óskynsamlegt
þetta var, en árangurslaust.
Hún hugsaði um Gerald sí og
æ og hún unni honum af alhug.
fi VA6NALANDI
og finndu fötu. Náðu þér svo í
vatn og dulu og hreinsaðu bíl-
inn fyrir mig. Og þú, stúlka
mín, gétur farið að þvo undir
eins. Borðbúnaðurinn síðan í
morgun bíður þín allur. Svo
geturðu farið að þvo glugga-
tjöldin mín og borðdúkana."
Hann ýtti bömunum á undan
sér upp tröppurnar, og þau
urðu að hlýða því, sem fyrir
þau var lagt. Brátt var Gunni
farinn að þvo bílinn og Fríða
farin að þvo upp leirinn frá
morgunverðinum.
Slægur karlhin brá sér í
burtu til þess að fara í búðir.
Þegar börnin höfðu lokið verki
sínu, settust þau niður og
hvíldust. Þá mundi Fríða allt í
einu eftir svarta lakkrísborðan-
um í vasa sínum. Hún tók hann
upp til þess að fá sér bita.
í sÖmu andránni komu til
hennar lítil börn, líkust dverg-
um í hátt, og góndu á hana.
Þau virtust vera mjög forviða
að sjá hana borða lakkrísinn.
„Sjáið þið,“ hvísluðu þau
hvert að öðm. „Hún er að
borða teygjubönd! En hvað það
er skrýtið!“
Fríða fór að hlæja. Hún gerði
ráð fyrir, að dvergbörnin hefðu
aldrei séð lakkrísborða fyrr.
Hún ætlaði að fara að bjóða
þeim bita, þegar Slægur birtist
í dyrunum, ljómandi af ánægju.
„Ég hefi gert góð kaup í dag,“
sagði hann. „Ég notaði töfra-
peninga."
Hann var með fullt fangið af
kartöflum, sykri, brauði og epl-
um og hlammaði þessu ánægju-
lega á borðið.
„Hvernig líta töfrapeningar
út?“ spurði Gunni.
Slægur glotti illkvittnislega.
„O þeir líta út eins og venju-
legir peningar, þegar ég fæ
búðarmanninum þá — en um
leið og hann snýr sér við, þá
skoppa þeir út úr búðinni og
YNftA
SA6A
flVHO TAUGHT YOU TO
5HOOT pEFENSELESS
fl/íENj TH/NK YOU'RE
FLY/NG ONE OFHERR
SH/CKLEGRUBER':
Örn: Hver kenndi þér að
skjóta á varnarlausa menn? —
Heldurðu, að þú sért að fljúga
nazistaflugvél?
Njósnarinn: Mér þykir þetta
leitt, en ég var dálítið ruglaður
Öm: Hægan, piltar! Þarna
kemur flugvél að neðan.
( NO ONE MANNIN6THE
BOTTOM TURPET.., HAVE
TO MANEUVER HIM OUTOF
THEEE...1FWEOAN/
Njósnarinn (hugsar); En hve
þetta var kjánalegt af mér! -—
Ætli ég sé nú búinn að koma
upp um mig?
Öm: Það er enginn í flugvél-
artuminum. Nú vérðvun við að
sn úa ó þá .
| Flugvélin nálgast óðum.