Alþýðublaðið - 03.10.1942, Blaðsíða 8

8
ALÞYÐUBLAÐIÐ
luaugardagitr 3. októbeir M4Í2.
■SrJARNARBlÚ
Rebe&ka
eftir hinni frsegu skáldsögu
Daphne dn Manrier.
Aðalhlutverk:
Joan Fontaine,
Lanrence Olivier.
Sýning kL 4, 6,30 og 9.
REIÐULEG rödd var hinum
megin í símanum:
„Þér lofuðuð að senda mann
tíl þess að laga dyrabjölluna
hjá mér og enginn maður hefir
komið.“
„Það er rétt hjá yður, frú.
Eg kom sjálfur og hringdi fjór-
um eða fimm sinnum, og eng-
inn svaraði, svo að ég gerði ráð
fyrir að þér væruð ekki heima.“
N
hátt.
ONNI stóð við vöggu ný-
fædds bams, sem orgaði
„Er það satt, að þessi litli
kútur hafi komið frá himnum?“
„Já, Nonni minn.“
„Þá er ekki undarlegt að þeir
létu hann út fyrir dymar þarna
upp frá.“
SONUR forstjórans hafði
tekið traustataki nýja
bílinn hans pabba síns og
beyglað illilega á henni aurhlíf-
ina. Hann fór með bílinn á verk
stæði og sagði við viðgerðar-
manninn:
„Geturðu gert svo vel við
aurhlífiha, að pdbbi viti ekki,
að hún hafi beyglast?“
„Nei, en get get gert svo vel
við hana, að eftir nokkra daga
getur þú farið til pabba þíns
og spurt hann, hvernig hún hafi
beyglast.“
Það var freistandi að biðja
hann um að fara ekki. En hún
þorði ekki að biðja hann þess.
Og henni fannst óbærilegt að
horfa á þjáningu hans. Hún leit
í augu hans og þóttist sjá þar
innilega sorg. Það var hræðilegt
að hann skyldi elska hana og
hún skyldi stöðugt verða hon-
lim til ama. Og þá greip hana
enn hræðilegri freisting. Á einn
hátt getur kona bundizt karl-
manni um aldur og æfi þeim
tengslum, sem aldrei bresta.
Líkami hennar hrópaði á hann
og hún titraði þegar hún hugs-
aði um það, að hún gæti gefið
Gerald hina ómetanlegu gjöf
líkama síns. Svo gat hann far-
ið, en það, sem gerzt hafði á
milli þeirra varð ekki aftur
tekið, óraleið gat verið á milli
þeirra, en þó hlutu þau alltaf
að vera tengd órjúfandi bandi.
Líkami hennar æpti á líkama
hans og þráin var ómótstæðileg.
Hvernig gat hún sannað honum
dásamlega ást sína á annan
hátt? Freistingin var sterk og
kom aftur og aftur og sjálf var
hún veikgeðja. Þessi þrá stríddi
á hana með ofurvaldi ímyndun-
araflsins. Hún vísaði henni frá
sér með reiði og leiða, en þó gat
hún ekki annað en óskað þess
að freistingin yrði nógu sterk.
XXXII
Loks átti Gerald aðeins eftir
einn dag. Gamalt heimboð olli
því, að Berta og Pála frænka
urðu að skilja við hann snemma
um kvöldið, en hann átti að
fara klukkan sjö um morgun-
inn.
— Mér þykir mjög leiðinlegt,
að þú skulir ekki geta verið
með okkur síðasta kvöldið,
sagði Pála frænka. — En Tre-
vori-Jones fólkið fyrirgefur
okkur aldrei, ef við förum ekki
í kvöldboðið til þeirra.
— Það er auðvitað mér að
kenna að kynna mér það ekki
fyrr hvenær skipið átti að fara.
— Hvað ætlarðu að gera við
þig í kvöld, veslingurinn?
— Ætli ég sitji ekki heima
og láti mér leiðast.
— Ég var hrædd um, að þú
yrðir því feginn, að við verðum
ekki heima til að líta eftir þér.
Litlu síðar leit Pála frænka
á úrið sitt og sagði Bertu, að nú
væri kominn tími til að búa sig.
Gerald stóð upp og kyssti Pálu
og þakkaði fyrir sig með fögr-
um orðum.
— Vertu ekki með neina til-
finningasemi, drengur minn. Og
þú kemur líka aftur. Þú ert viss
rrieð að bæta ráð þitt og þá
kemurðu heim, það gerir Leys-
fólkið alltaf.
Svo sneri Gerald sér að Bertu
og rétti henni höndina.
— Þú hefir verið ákaflega
góð við mig, sagði hann og
brosti, en augnatillit hans var
ákveðið eins og hann væri að
gera henni eitthvað skiljanlegt.
— Við höfum haft það skínandi
skemmtilegt saman.
— Ég vona að þú gleymir
mér ekki alveg. — Við höfum
sannarlega gætt þín vel.
Pála frænka horfði á þau og
dáðist að stillingu þeirra. — Ég
er viss um að þetta er ekkert
annað en smávegis ástleitni og
hún ekkert sérstaklega alvar-
leg. Berta er svo miklu eldri.
en hann og svo skynsöm að það .
er ólíklegt að hún geri sjálfa
sig að fífli, hugsaði hún. En nú
varð hún að fara að sækja gjaf-
imar, sem hún hafði ætlað Ger-
ald.
— Bíddu svolítið, Gerald, ég
þarf að sækja dálítið.
Hún fór út úr herberginu og
þá sneri pilturinn sér tafarlaust
að Bertu.
— Farðu ekki út í kvöld,
Berta, ég þarf að tala við þig.
Áður en Berta gat svarað, kall-
aði Pála frænka utan úr borð-
salnum.
— Vertu sæl, sagði Gerald
hátt.
— Vertu sæll, og góða ferð.
— Hérna er smágjöf handa
þér, Gerald, sagði Pála frænka
þegar hann kom fram. — Þú
ert afskaplega eyðslusamur og
það er eina dyggðin, sem ég hefi
orðið vör við hjá þér og ég held
að það sé rétt dð hlynna að
henni. Og ef þig vantar aura
einhvern tíma skaltu láta mig
NYJA Blð
Flnghetjurnar
(Keep ’em Flying)
Bráðskemmtileg mynd.
Aðalhlutverkin leika ekop-
leikararnir frægu:
BUD ABBOTT og
LOU COSTELLO
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
I
I
IGAMLA Blð HS
Waterloo-
brúfe
(Waterloo-Bridge)
ameríksk stórmyzai.
VIVIEN LEIGH
ROBEBT TAYLOR
Sýnd kL 7 og 9.
Framhaldssýning
kl. 3)4—6Vís.
LADDIE
með Tim Holt.
vita, ég skal reyna að skrapa
saman einhverju handa þér.
Síðan stakk hún tveimux
fimmtíu punda seðlum í lófann
á honum og flýtti sér síðan að
ýta honum fram fyrir dyrnar
eins og hún væri feimin, og
gekk síðan til herbergis síns.
Klukkutíma síðar kom hún
niður í stofuna og beið eftir
Bertu, sem kom bráðlega, full-
klædd, en illa útlítandi og náföl.
— Ó, Pála frænka, ég get
bara ekki komið í kvöld. Mér er
hroðalega illt í höfði, get rsrla
opnað augun. Þú verður a®
segja þeim, að mér þyki fyrir
því, en ég er svo lasin.
Hún settist á stól og tók
höndunum um enni sér. Pále,
frænka hrukkaði ennið, málið
var auðsjáanlega alvarlegra e»
hún hélt. Hún taldi samt hætt-
una liðna hjá, Berta mundi sef-
'thOLn/nxx/yunoo
f VA6MLAMDI
velta aftur heim til þess, sem
greiddi með þeim. Þannig fæ
ég aftur peningana mína og get
notað þá aftur næsta dag,“
„Þetta er sviksamlegt at-
hæfi!“ hrópaði Fríða. „Þú ert
viðbjóðslegur karl! Þú færð
vörurnar með þessu lagi fyrir
ekkert, og þegar vesalings búð-
armaðurinn fer að gæta að
peningunum, eru þeir allir á
bak og burt. Þú ert viðbjóðs-
legur karl!“
„Það er ekki sviksamlegt at-
hæfi!“ hrópaði Slægur reiði-
lega. „Ég er bara slungnari en
búðarmaðurinn, það er allt og
sumt.“
„Það getur vel verið, að þetta
sé slungið, en það er ljótt,“
sagði Gunni. „En heyrðu mig
nú, Slægur minn. Við höfum
leyst af hendi mikið verk fyrir
þig, og það væri ekki nema
sanngjarnt, að þú lofaðir okkur
að f^ra heim aftur.“
„Nei, það verður nú ekkert
af því,“ sagði Slægur. „Ég ætla
að halda ykkur framvegis til
þess að hreinsa bílinn mirm og
annast alla þvotta fyrir mig.“
„Þar skjátlast þér,“ sagðíi.
Fríða. „Þú getux ekki hamið
okkur hjá þér.“
„Ojæja,“ sagði Slægur, „við
sjáum, hvað setur.“
„Við skulum greiða þér
lausnargjald, ef þú sleppir okk-
ur,“ sagði Gunni kvíðafullur.
„Ef þú hagar þér ekki eins og
prúðum manni sæmir, koma
lögregluþjónar frá landi okkar
til að taka þig fastan,“ sagðs
Fríða.
„Það eina, sem getur bjarg-
að ykkur úr klóm mínum, er
það, að þið reynist mér slyng-
ari,“ sagði Slægur og glotti við.
„Galdrakonur og galdramenn
hafa fyrir löngu lært að kenna
hjúum sínum ekki of mikið, svo
að þau taki þeim ekki fram um
kunnáttu. Og ég er viss um, að
MVNDA*
S AG A.
tf/idc WoHd Fejlcfej
&3AVING E5CAPSD THE
ACK'ACKS OF THE JAPS,
WHO HADTAKENOVEB
THEIR REFUELING BA5E,
SCORCHY'S PLANE IS
FI6HTIN6 OFF PURSUIT
SHIP6 WHICH HAVE #
COME UP FROM THE
ISLAND, TWO PLANES
HAVE BEEN SHOT DOWN
BUT A THIRD MANA6ES
TO SLIPIN UNDER
THEM. ..
Öm: Það er enginn tími til
að fá nokkurn niður í skot-
turninn.
öm: Standið ykkur strákar.
Við skulum láta hann hafa
kínversku kveðjuna.
Njósnarinn: Lækkaðu flugið
ofurlítið.